ตอนที่ 7 : บทที่5 : โซล&พอยท์
บทที่5
มาแล้วววววว เมอร์รี่คริสมาสต์ทุกคนนะ ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยถถถถ จะรีบมาตอนหน้าเร็วๆนะ ขอกำลังใจหน่อยนะ^^
.
....
..............
.......................
กรุ๊งกริ๊ง!
เสียงกระดิ่งเล็กๆหน้าร้านจัดดอกไม้ขนาดไม่ใหญ่มากดังขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยอยู่ในร้านทำให้คีย์ได้แต่ยิ้มอย่างรู้สึกดีขึ้น.. อย่างน้อยๆ ก็ทำให้เขาหายเครียดกับเรื่องที่คิดมากมาทั้งคืนบ้างนะ...
“คีย์”
เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง ก่อนที่ร่างสูงของโซล ที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและหุ้นส่วนผับกับภาคย์จะเดินส่งยิ้มเข้ามาหา ใบหน้าหล่อสมกับหนึ่งในผู้ชายที่สาวๆในมหาวิทยาลัยหมายปอง ดูใจดีขึ้นเมื่อไม่ต้องอยู่ต่อหน้าลูกน้อง อาจจะเพราะฐานะที่เป็นตระกูลหุ้นส่วนกับประธานนักศึกษาสุดหล่อ รุปร่าสูงใหญ่และหน้าตาที่ดูดีไม่แพ้ภาคย์กับไลท์แต่ความขี้เล่นที่มีมากกว่า ทำให้โซลเป็นที่หมายปองของคนทั่วไปด้วยไม่ต่างกัน
“สวัสดีครับคุณโซล...คือคุณภาคย์เขาให้คีย์มา..”
“อ้อ...มานี่สิ เดี๋ยวฉันพาไปหาพอยท์ แล้วก็เลิกเรียนฉันว่าคุณได้แล้ว มันดูแก่เรียกชื่อเฉยๆพอ” แขนใหญ่ถูกยกขึ้นมาเกี่ยวคอคนตัวเล็กให้เดินตามไปทางด้านหลังร้านอย่างร่าเริงตามนิสัยขี้เล่นของเจ้าตัว ที่มักจะไม่ค่อยได้เห็นถ้าอยู่ต่อหน้าลูกน้องหน่ะนะ แสดงว่าเจ้าของร้านนี้คนพิเศษชัวร์ๆ
.
...
..........
.................
“ที่รัก..ผมพาคนที่ภาคย์ฝากมาให้แล้ว” เสียงทุ้มที่มีแววขี้เล่นของโซลดังไปทั่วห้องทำงานเล็กๆในร้านฟอลล่า ก่อนที่โซลจะวิ่งไปกอดอ้อนคนที่พูดด้วยทันที
“โซล อย่าสิ..เห็นไหมเขาตกใจแล้ว” เสียงหวานที่คีย์ขอลงความเห็นเลยว่ามันหวานมาก น่ารักมาก แถมรูปร่างบอบบาง หน้าตาที่น่ารักๆ ตาโตสวยที่รับกับหน้าหวานๆนั้น ของคนๆนี้มัน..บอบบางไปหมดเหมือนดอกไม้เลยล่ะ แต่ถึงจะน่ารักขนาดไหน แต่นี่มันผู้ชายนะ คุณโซลก็ผู้ชาย แล้ว...
“...”
“โซลออกไปก่อนนะ เดี๋ยวพอยท์ขอคุยกับเขาก่อน” เสียงหวานยังคงพูดออกมา ใบหน้าสวยยิ้มน่ารักให้คนรักที่เดินออกไป ก่อนที่จะหันมาสนใจอีกคนที่ยืนตกใจอยู่แทน
.
...
........
“คีย์ใช่ไหม ฉันชื่อพอยท์ นะ อายุเท่านายแหละ เรียกพอยท์เฉยๆก็ได้”
“ครับๆ” รอยยิ้มสวยที่จริงใจกับสายตาที่อ่อนหวานนั้น ทำให้คีย์รู้สึกว่าคนๆนี้ยิ่งเหมือนดอกไม้เข้าไปอีก
“นายคงจะไม่ค่อยชอบใช่ไหม...คือฉันกับโซล..” พอยท์พูดอย่างคิดหนัก ก็เจอแบบนี้ไปใครจะยอมรับง่ายๆบ้างล่ะ
“ไม่ครับๆ ผมไม่ได้รังเกียจนะ แต่มันก็ตกใจนิดหน่อย คุณ..เอ่อ..พอยท์ก็รู้นี่ว่าพวกคุณภาคย์ คุณไลท์ คุณโซลเนี่ยดังแค่ไหน เลยออกจะตกใจนิดหน่อยที่มีคนรักเป็นผู้ชายนะ...”
“แต่ไม่ได้หมายความว่าพอยท์ไม่ดีนะ กลับกันเมื่อกี้มันดูหวานมากเลยล่ะ” เสียงหวานๆของคีย์รีบพูดแก้ความเข้าใจอีกคนอย่างรวดเร็ว เพราะความจริงเขาไม่ได้รังเกียจจริงๆนะ
“ฮะฮะ คีย์นี่น่ารักจังนะ ภาคย์นี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ” พอยท์หัวเราะออกมาเบาๆอย่างชอบใจในท่าทางน่ารักๆที่ดูจริงใจของคีย์ ก่อนที่คำพูดกำกวมจะทำให้คีย์เริ่มหน้าแดงแทน
“เอ่อ.ผม..คุณภาคย์คงปิดเรื่องทำงานกลางคืนให้ผมไม่ไหวเลยให้มาทำที่นี่มากกว่า” คีย์พูดเบาๆอย่างแปลกใจ
..ใช่ เขาแปลกใจตัวเองว่าทำไมรู้สึกแย่ขนาดนี้พอคิดถึงเหตุผลที่ภาคย์ทำให้ทุกๆอย่าง มันมีเหตุผลทุกอย่างเลยนี่นา...
“ไม่หรอกมั้ง..แต่คีย์เลิกแทนตัวเองว่าผมเถอะ แทนตัวเองว่าคีย์ดีกว่าแล้วไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณนะโซลด้วย เราเป็นเพื่อนกันดีกว่าเนอะ” น้ำเสียงที่เอ่ยขออย่างน่ารักและแววตาคาดหวังของอีกคนทำให้คีย์ปฎิเสธไม่ได้...ก็ใครให้พอยท์น่ารักคล้ายกับไวท์ล่ะ เขาก็แพ้ทางนะสิใครจะดุจะขัดใจลงกัน
“โอเค แล้วจะให้คีย์ทำอะไรเหรอ” คำแทนตัวน่ารักๆแบบนั้นทำให้ พอยท์ที่ฟังอยู่ยิ้มตามออกมาอย่างชอบใจ...ก็คีย์นะ ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองเหมาะกับอะไรๆที่ทำให้ดูน่ารักแบบนี้มากกว่า หน้าตาอออกจะสวยขนาดนี้...
“วันนี้คีย์ลองอ่านหนังสือพวกนี้ไปก่อนนะ ดูแบบการจัด พรุ่งนี้จะให้ลองจัดพร้อมกับไวท์” น้ำเสียงร่าเริงของพอยท์ทำให้คีย์สะดุด แต่ไม่ใช่เราะเสียงหรอกนะ แต่เพราะชื่อมากกว่านะสิ
“ไวท์..ทำไมเหรอครับ” ใบหน้าสวยมีแววสงสัยอย่างชัดเจน ก่อนที่จะส่งแววตกใจออกมา
“อ้าว..ก็ไวท์ทำงานด้วยนะ โซลบอกว่าภาคย์หามาให้สองคนเลย” คนพูดยังยืนยันด้วยการชุสองนิ้วขึ้นมาตามจำนวนอย่างมั่นใจ
“พอยท์ไปดูลูกค้านะ...คีย์ก็ค่อยๆอ่านไปแล้วกันนะ” พูดจบร่างเล็กๆก็เดินหายไปทางหน้าร้าน ปล่อยคีย์ไว้กับกองหนังสือสองสามเล่มที่เจ้าตัวยกมาให้
“ดูสดใสจัง....อืม ไหนดูสิ มีหนังสืออะไรบ้าง..” มือเล็กเปิดหนังสือทีละเล่มคร่าวๆก่อนจะหันไปสนใจหนังสือเล่มบางเล่มหนึ่งที่เหมือนจะติดมาด้วย
“ความหมายดอกไม้เหรอ...อืม..ดอกคัตเตอร์นึกว่าจะไม่บอกไว้ซะแล้ว” ดวงตาหวานที่มักจะดูเศร้าทอประกายสดใสเมื่อเจอเรื่องที่ตัวเองนึกถูกใจ สายตายังคงจับจ้องเจ้าดองไม้ดอกเล็กที่เขาชอบแต่ทุกคนมักเอามันไปประดับช่อดอกไม้อย่างสนใจ
“ความหมายของแกเศร้าจังเลยนะ” เสียงหวานของคีย์บ่นออกมาเบาๆเมื่อรู้ความหมายของเจ้าดอกไม้ดอกเล็กนั่น ความหมายที่เขาคิดว่ามันเหมาะกับคนอย่างเขาจริงๆ...
.
.....
.........
................
“เป็นไงบ้างครับพอยท์” เสียงทุ้มของโซลดังขึ้นก่อนที่อ้อมกอดอุ่นจากด้านหลังจะทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงเคาเตอร์หันไปมอง
“พอยท์ได้เพื่อนเพิ่มเลยล่ะ...น่ารักมาก ภาคย์ตาถึงนะ” เสียงที่มีแววรู้ทันพูดก่อนจะหันไปมองหน้าคนรักที่ยิ้มอย่างเห็นด้วย
“ใช่ โซลจับโกหกกันเก่งกว่ามนุษย์ธรรมดาแท้ๆ คีย์ก็ยังดูไม่โกหกเลย รวมถึงน้องของคีย์ด้วย” โซลพูดอย่างเห็นด้วย ก็ที่จริงอย่างพวกเขาแค่ใครโกหกนิดหน่อยก็ดูออกเลยล่ะ สอง
พี่น้องนี่จริงใจจริงๆ
“แบบนี้แหละถึงจะเหมาะกับภาคย์ ไม่ใช่แบบที่ภาคย์ชอบควงมาน่าเบื่อจะตาย โทรไปหาแนวร่วมดีกว่า” คนน่ารักพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี ก็นะครอบครัวของพวกเขาก็สนิทกันมาตั้งแต่พ่อแม่แล้ว แบบคีย์นี่แหละถึงจะเหมาะกับภาคย์ เดี๋ยวพอยท์คนนี้จะทำให้ทั้งคู่รู้ตัวเอง
ภาพของคู่รักที่กอดกันและก้มลงไปกระซิบพูดคุยกันถึงแผนการต่างๆนานๆ ช่างหวานจนน่าอิจฉา ทำให้คีย์ที่จะเดินออกมาช่วยงาน กลับเข้าไปอีกรอบ ...ก็นะ เขาไม่อยากเป็นกขค.ใครเท่าไหร่หรอก...
TaLk: ลง25/12/14
มาแล้ววววว เมอรรี่คริสต์มาสน้าทุกคน มาเปิดตัวคู่ใหม่ที่ อาจจะมาในเรื่องไม่หนักมาก แต่เราจะหาช่องทางลงหนักๆให้เองถ้ามีคนชอบ เห็นโซลกับพอยท์แบบนี้ สองคนนี้น่ารักมากเลยนะถึงจะดูแสบกันไปนิดก็เถอะ5555
สุดท้านรักทุกเม้น ทุกโหวต ทุกวิว ทุกแฟนคลับ รักคนอ่านทุกคนเลย
#วุ่นรักหมาป่า
ตอบเม้นๆ
hyjelf (@fangzeigh) :ตอนนี้ไม่มีไลท์ไวท์เลย มีแต่คู่โซลพอยท์ แต่ตอนหน้า ไม่สปอยดีกว่าถถถถถ ขอบคุณที่ชอบนะ^^
Smile_lee38 : พี่แปะให้เรียบร้อยแล้วน้า ฝากของพี่ด้วยน้อ^^
ทวง พูด คุย จิก บ่นก็ได้นะ ทางนี้เลย^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

104 ความคิดเห็น
-
#70 sofar_fa (จากตอนที่ 7)วันที่ 25 มิถุนายน 2558 / 17:02คู่นี้น่าร้ากกกกก >< พอยท์น่ารักสุดๆ จะว่าไงดีล่ะ เคะเรื่องนี้เท่าที่เห็นมาน่ารักทุกคนเลยเนอะ แต่ละคนก็แต่ละสไตล์ ชอบอ่ะชอบบบบ >.<#700
-
#29 pungsj13 (จากตอนที่ 7)วันที่ 25 มีนาคม 2558 / 15:47น่ารักมากเลย ยิ่งอ่านยิ่งชอบมากเลย#290
-
#15 hyjelf (จากตอนที่ 7)วันที่ 26 ธันวาคม 2557 / 09:16คู่ใหม่ออกตัวแรงงงง555555555น่ารักดีๆ พ้อยท์อ่ะ (เดี๋ยวๆ)55555รอๆๆ0