{ Yaoi } ..Lycanthrope Love.. วุ่นนัก รักคุณหมาป่า^^

ตอนที่ 5 : บทที่3 : พูดคุย

บทที่3 พูดคุย

            มาแล้วจ้า ใแฮ่ แอบมาแก้ชื่อตอนนน^^

 

 


 

หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ สวยงามและหรูหราสมกับฐานะตระกลูของนักธุรกิจอันดับแรกของประเทศอีกทั้งอำนาจที่น่ากลัวจากบรรยากาศโดยรอบ และถึงแม้จะอยู่ใจกลางเมืองแต่กลับมีความเป็นส่วนตัวอย่างมาก

“พ่อล่ะ” เสียงทุ้มใหญ่ของภาคย์ถามคนต้อนรับดังขึ้นทันทีที่ลงจากรถยนต์คนหรู

“อยู่ในห้องรับแขกน่ะ” เสียงใหญ่ดังขึ้นก่อนเจ้าของเสียงจะเดินออกมา ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูสมอายุดูดุแต่กลับแฝงความอ่อนโยนเอาไว้

“สวัสดีครับอานายด์ เดี๋ยวไลท์ก็มาครับ ขอตัวนะครับ” น้ำเสียงแสดงถึงความเคารพของภาคย์ดังขึ้น ก่อนจะเดินไปทางที่คนเป็นอาบอก

.

...

.......

...............

“มาแล้วเหรอ” เสียงใหญ่ของเจ้าของบ้านดังทักทันทีที่เห็นหน้าลูกชาย ซาร์ ชายหนุ่มต่างชาติวัยกลางคนที่ยังคงมีความหล่อตามอายุ แววตาคมดุที่ภาคย์ถอดแบบมามองทุกคนอย่างทรงอำนาจ

“สวัสดีครับ พ่อให้ไลท์ตามผมมา มีอะไรหรือเปล่า” ภาคย์ถามเรื่องที่สงสัยออกไปทันทีที่นั่งลงบนโซฟารับแขกตัวใหญ่

“เรื่องไปรับคุยกับลูกค้ารายใหม่รู้แล้วใช่ไหม พ่อนัดไว้แล้วสามทุ่มที่ผับของเรา” ซาร์พูดธุระออกมาก่อนที่มือใหญ่จะส่งเอกสารทั้งหมดให้ลูกชาย

“แค่นี้เหรอครับ แล้วแม่ไปไหน” ภาคย์ถามอย่างสงสัยเพราะตั้งแต่เข้ามายังไม่เจอคุณแม่คนสวยเลยด้วยซ้ำ

“ไปหาเพื่อนเห็นว่าไปรับจากสนามบิน แต่แกเถอะพ่อมีอีกเรื่องจะถาม..”

“ยังไงอายุก็ถึงช่วงหาคู่ครองแล้ว อยากไปดูตัวไหม” เสียงใหญ่อบอุ่นถามลูกชายขึ้น เมื่อเห็นภาคย์ยังดูไม่มีคนรักสักที

“พ่อครับ ผมไม่อยากไป  เราคุยกันหลายรอบแล้วนะ” เสียงเหนื่อยอ่อนของลูกชายตอบกลับคนเป็นพ่อแทบจะทันที

“ตามใจ แกก็รู้ว่าพ่อไม่บังคับ แต่ขออย่างหนึ่งนะ แกก็รู็ว่าครอบครัวเราเป้นสายราชา ยังไงคู่ครองของแก..อย่าเป็นมนุษย์ได้ไหม”

“...”

            จบคำขอที่มีแววบังคับของซาร์ทำให้ภาคย์ได้แต่นั่งเงียบ ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะตอบกลับพ่อไปได้ในทันที แต่ตอนนี้กลับไม่มั่นใจพอที่จะตอบ เพราะอะไรกันนะ หรือเพราะตั้งแต่เจอคนๆนั้น...

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมกลับคอนโดก่อนนะครับ ส่วนงานเดี๋ยวพรุ่งนี้อานายด์คงเอามาให้พ่ออีกที สวัสดีครับ”

            จบคำลาร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเดินออกไปเมื่อคนเป็นพ่อพยักหน้ารับรู้ ใบหน้าคมมีแววคิดมากเรื่องที่พ่อพูดอยู่ตลอดเวลา

.

...

แปะ!

“เหม่ออะไรอยู่วะ” ไลท์ทักขึ้นพร้อมกับมือที่ตีเข้าบนไหล่ใหญ่ของภาคย์เมื่อภาคย์ดูคิดอะไรสักอย่างอยู่จนไม่เห็นเขาที่เดินเข้ามา

“มาแล้วเหรอวะ ไม่มีอะไรหรอก ฉันกลับก่อนนะพรุ่งนี้สามทุ่มลูกค้ามาเจอที่ผับ”

“เออๆ ไปได้แล้วไป”

            พูดแค่นั้นก่อนที่ไลท์จะหันมาไล่ภาคย์แทบจะทันทีเมื่อรู้เรื่องที่ต้องทำ ท่าทางที่ภาคย์ได้แต่มองอย่างเหนื่อยๆก่อนที่จะตรงไปที่รถตัวเอง

  

.

....

............

“ตกลง ไอ้ธันอะไรเนี่ยแกจะร่วมมือกับมันไหม”

“คงไม่ ดูแล้วธุรกิจไม่ค่อยสะอาดวะ เสียงชื่อบริษัทหมด”

“ครับๆแล้วแต่คุณภาคย์เลยครับ” เสียงที่กวนประสาทของไลท์กลับเรียกแววตาเบื่อหน่ายจากภาคย์ได้ทันที

“ได้เวลาแล้ว บอกคนให้พาคุณธันไปห้องรับรองด้วย”

            เสียงพูดคุยเรื่องงานของสองคนในห้องทำงานดังขึ้น บอดี้การ์ดส่วนหนึ่งยืนรอนายทั้งสองตกลงก่อนจะออกไปห้องรับรองใหญ่ที่ชั้นบนของผับthe moon

The moon ผับหรูใจกลางเมืองที่นักท่องราตรีต่างเข้ามาไม่ขาดสาย อาจจะเพราะสถานที่น่าเข้ากับการบริการดีๆ แต่นอกเหนือจากนั้นหญิงสาวบางตนกลับมาเที่ยวที่นี่เพียงเพราะหวังว่าจะได้พบกับเจ้าของผับทั้งสองคนที่ลงมาตรวจงานอยู่บ่อยๆ ก็ถ้าจะได้หาโอกาสใกล้ชิดคนระดับนั้น ใครจะไม่หวังกันบ้างล่ะ..

.

...

.........

................

“สวัสดีครับคุณภาคย์ คุณไลท์ ผมธันนะครับ พวกคุณคงรู้เรื่องที่ทางผมติดต่อแล้ว” น้ำเสียงเป็นการงานของชายหนุ่มร่างสูงพูดขึ้น เมื่อพบกับคนที่ต้องการจะเจอ

“คุณธันครับ ผมจะไม่อ้อมค้อม แต่ทางเราไม่สะดวกร่วมงานกับคุณจริงๆ ขอโทษด้วยครับ” ความเฉยชาและน้ำเสียงเรียบนิ่งของไลท์ที่สื่ออกมา ทำให้คนโดนปฎิเสธโมโหขึ้นมาทันที ยิ่งอีกคนที่มาด้วยไม่สนใจที่จะตอบคำทักทายเขาด้วยซ้ำ

“ทำไม!” ธันเผลอขึ้นเสียงออกไปเมื่อเห็นภาคย์และไวท์ไม่ให้ความสนใจตนเท่าที่ควร

“ขอโทษนะครับ คุณมีสิทธิขึ้นเสียงใส่ผมเหรอ” เสียงของภาคย์ที่ไม่สนใจในตอนแรกกดต่ำลงเมื่อรู้สึกไม่พอใจ ตาคมมองอีกคนจนธันได้แต่เงียบลง

.

...

.........

โครม!

“นายครับ”

“ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น” ภาคย์ถามกลับอย่างรวดเร็วเมื่อมีเสียงดังจากข้างนอกก่อนที่ลูกน้องที่ยืนคุมอยู่หน้าห้องจะเข้ามาในห้องรับรอง

“พอดีมีเด็กเสิร์ฟมีเรื่องกับลูกค้าครับ แล้วลูกค้าคือคุณเปรมครับ” เสียงกล้าๆกลัวๆของลูกน้องดังขึ้นเมื่ออารมณ์เจ้านายดูไม่ดีนัก

“เดี๋ยวฉันออกไปเอง ส่วนนายส่งคุณธันด้วย”

            เสียงทุ้มของภาคย์หันไปสั่งลูกน้องคนนั้นก่อนที่จะก้าวออกจากห้องรับรองไปพร้อมกับไลท์ หน้าตาและท่าทางที่ไม่พอใจของทั้งสองคนแสดงออกมาจนคนรอบข้างรับรู้ พวกเขาเกลียดที่สุดคือการที่มีคนมีเรื่องกันในที่ของพวกเขาทุกคนน่าจะรู้ดี

..อย่าให้เขารู้นะว่าใครกล้ามามีเรื่องกันในที่ของเขา ใหญ่แค่ไหนก็ไม่เอาไว้เด็ดขาด..

  

TaLk:ลง 28/11/14

มาแล้วววว ขอโทษที่ไม่ได้มาลงหลายวันเลย พอดีไม่สบายเพิ่งหายได้สองวันเอง รีบมาสุดๆเลย ตอนนี้ก็ยังดูไม่มีอะไรเหมือนเดิม แต่ตอนหน้า สปอยไว้เลย ภาคย์คีย์ ไลท์ไวท์มาแน่จ๊ะ

รักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุดแฟนคลับเลบนะ รักทุดคนเลยยยย กำลังใจชั้นเยี่ยมเลยแหละ^^
 

แท็กเลยยยยยย #วุ่นรักหมาป่า

ตอบเม้นๆ

KiiTos: รออยู่ไหม ขอโทษที่มาช้าน้า มาอ่านเร็วๆ ตอนต่อไปจะรีบๆมานะ ขอบคุณมากๆที่ชอบ^^

hyjelf (@fangzeigh): คีย์คงเบาอยู่น้า เด่ยวโดนอุ้มอยู่เรื่อยอ่ะ มาอ่านต่อนะ^^

EfFRrii: แปะให้แล้วนะ^^ ฝากของมิ้นด้วยน้า^^

ทวง พูด คุย จิก บ่นก็ได้นะ ทางนี้เลย^
 

 

แอดเฟบจิ้มเลย^^

 

© themy  butter