ตอนที่ 26 : END!!!
บทที่23 End
“คีย์! ทำไมวันนี้เหม่อแบบนี้ล่ะ ไหวไหม”
ภายในร้านฟอลร่าที่ทั้งคีย์และไวท์มาทำงานเป็นประจำ พอยท์ที่เพิ่งกลับมาหลังจากไปจัดนอกสถานที่ก็ทักคนที่กำลังยืนเหม่ออยู่เสียงดัง
“เปล่านะ พอยท์มีอะไรหรือเปล่า” คีย์ที่หันกลับมาสนใจสิ่งรอบข้างถามกลับอย่างพยายามปกปิดความว้าวุ่นในใจ
“ไหวไหมคีย์ พักเลยก็ได้นะ นี่จะปิดร้านแล้วเดี๋ยวไวท์ช่วยพอยท์ได้” พอยท์พูดกับอีกคนอย่างเป็นห่วง ดวงตาคู่โตมองสำรวจคนตรงหน้าอย่างกังวลใจ
“ไหวๆ เดี๋ยวคีย์ไปเก็บข้างหน้าก่อนนะ”
เสียงหวานพูดรัวเร็วก่อนจะก้าวไปทางหน้าร้านอย่างเร่งรีบ โดยทิ้งให้พอยท์ยืนถอนหายใจกับอาการของคนตรงหน้าอย่างหนักใจ
“ไม่เป็นไรพี่พอยท์ เดี่ยวไวท์จัดการเอง”
คนตัวเล็กวิ่งมาเกาะไหล่เจ้าของร้านอย่างอ้อนๆ ใบหน้าน่ารักพยักหน้าขึ้นลงเร็วๆอย่างยืนยันคำพูดของตัวเอง ทำให้พอยท์ที่ยืนมองคีย์อย่างห่วงๆโล่งใจขึ้นมาบ้าง...
.
...
‘พี่คีย์ วันนี้กลับบ้านได้เลยนะไวท์มีธุระนิดหน่อย’
เสียงของน้องชายที่บอกเมื่อชั่วโมงที่แล้วทำให้ตอนนี้ คีย์ที่เพิ่งลงมาจากรถประจำทางกำลังเดินมาตามถนนเส้นเล็กช้าๆ มือเล็กข้างหนึ่งกำแน่นขึ้นแน่นเมื่อรู้สึกว่าลมเย็นๆในยามค่ำคืนกำลังพัดมาแรงขึ้น
...อ่า ต้นไม้เยอะแบบนี้มันเลยเย็นสินะ...
“สุดท้ายฉันก็ซื้อแกกลับมาทุกวัน”
คีย์ก้มมองดอกไม้สีขาวช่อใหญ่ที่เขาชอบซื้อมาจัดแจกันที่บ้านเป็นประจำ แววตาหวานมองดอกคัตเตอร์ในมืออย่างคิดได้
“เผลอซื้อมามากเกินไปอีกแล้ว ที่นั่นนะไม่ได้ไปจัดง่ายๆแล้วล่ะ ก็เล่นไล่เขากลับไปแบบนั้น”
ใบหน้าหวานเงยหน้ามองท้องฟ้าเร็วๆเมื่อรู้สึกถึงความร้อนรอบดวงตา รอยยิ้มฝืนถูกส่งออกมาเมื่อนึกถึงห้องทำงานกว้างๆของใครอีกคนที่เขามักจะเอาดอกไม้ช่อเล็กไปใส่แจกันที่มันวางทิ้งเอาไว้ตรงมุมห้องแทบจะทุกวัน
...แต่เรื่องมาขนาดนี้ เขาไม่มีทางได้ไปแล้วล่ะ...
ตุบ!
“อึก...ฮือ...ขะขอโทษ....อึก...ฮือ...”
ดอกไม้ช่อใหญ่ร่วงลงจากมือเล็ก คนตัวเล็กนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรงเมื่อคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา มือเล็กพยายามเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด
ดวงตาคู่หวานที่พร่ามัวมองไปยังดอกไม้ช่อใหญ่อย่างเสียใจ ..เหมาะแล้ว ความหมายของมันเหมาะกับตัวเขาที่สุด...
ดอกไม้สีขาวดอกเล็กที่มักจะถูกใส่ประดับตามช่อดอกไม้เพื่อความสวยงามนั้น กลับมีความหมายน่าเศร้าที่คีย์หลงรักมันเข้า
...ถึงคุณจะไม่มองก็ไม่เป็นไร เพราะผมมีแต่คุณเสมอ...
ความหมายของสิ่งที่มองอยู่ทำให้คีย์รีบลุกขึ้น มืออีกข้างรีบเก็บของที่ทำหล่นอย่างรวดเร็ว คีย์พยายามควบคุมตัวเองเพื่อให้เดินไปถึงบ้าน บ้านที่อีกไม่กี่ร้อยเมตรก็จะถึงอยู่แล้ว แค่นิดเดียวเท่านั้น...
...ถ้าอยากจะร้องไห้ ในบ้านดีกว่านะคีย์...
.
..
“คีย์”
เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังทำให้คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงประตูหน้าบ้านหยุดอยู่กับที่ มือเล็กกำกันแน่นเมื่อรู้ดีว่า คนที่เรียกเป็นใคร...
ปึก!
“คีย์ จะหนีไปไหน ฉันไม่ให้นายหนีแล้วนะ!”
ภาคย์ตวาดเสียงดังอย่างลืมตัว มือใหญ่สองข้างเท้ากับประตูรั้วเพื่อกักตัวคนตรงหน้าเอาไว้อย่างรวดเร็ว จนคีย์มองตามอย่างตกใจเสียงตวาดแบบนั้น
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ..”
เสียงขอโทษซ้ำๆของคนตกใจถูกพูดออกมารัวเร็ว คนตัวเล็กทรุดลงไปกับพื้นอย่างหมดแรง ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาพร้อมเสียงขอโทษซ้ำๆ ไหล่เล็กลู่ลงจนน่าสงสาร
หมับ!
“พอแล้ว พอแล้ว เลิกขอโทษได้แล้ว ฉันรู้ รู้แล้วว่านายอดทนมามากแค่ไหน รู้แล้วนะ ขอโทษ ขอโทษนะ”
แขนใหญ่รวบเอาคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นๆอย่างทนไม่ไหว ภาคย์กดจูบซ้ำๆไปตามเปลือกตาอย่างปลอบโยนคนที่กำลังร้องไห้อย่างหนักอยู่ตรงหน้า
“พอแล้วคีย์ มีอะไรบอกฉัน บอกกันนะ ไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะ”
อ้อมกอดอุ่นรัดแน่นขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแรงสะอื้นของคนตัวเล็ก ภาคย์ได้แต่ลูบหลังบางของคนที่ยังไม่หยุดร้องไห้ช้าๆอย่างปลอบใจ
“หน้าตามอมแมมหมดแล้ว ไม่ร้องไห้แล้วนะ นะครับ”
มือใหญ่ค่อยๆเกลี่ยน้ำตาของจากใบหน้าหวานช้าๆอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งออกมาปลอบใจ จนคีย์กำชายเสื้อของคนตรงหน้าแน่นขึ้นอย่างกังวล
“พ่อคุณจะไม่ชอบนะ คุณ..”
“พ่อไม่ว่าอะไรแล้ว ไม่มีอะไรแล้วครับ แล้วหลังจากนี้มันจะไม่มีอะไรแล้ว เชื่อภาคย์นะ เชื่อใจว่า ฉันจะปกป้องนายได้”
ยังไม่ทันที่น้ำเสียงของคนที่กำลังอ่อนแอจะพูดจบ เสียงทุ้มพูดขึ้นรัวเร็ว มือใหญ่เกลี่ยน้ำตาที่เปื้อนไปทั่วใบหน้าอย่างห่วงใย
“คีย์ เชื่อใจฉันนะ ภาคย์รักคีย์นะ”
เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างหนักแน่น แววตาคมมองคนตรงหน้าอย่างหวงแหน แขนใหญ่กอดเอวคนตรงหน้าแน่นขึ้น
“ครับ...”
“ผมรักคุณภาคย์มากนะ รักนะ”
เสียงหวานพูดคำที่น่าฟังที่สุดในความคิดของภาคย์ออกมา แขนเล็กกอดตอบคนตัวโตแน่นๆอย่างอุ่นใจ ดวงตาคู่สวยที่บวมซ้ำจากการร้องไห้สบกับดวงตาคู่คมอย่างแสนรัก
ภาพของคนสองคนที่กอดกันแน่นอย่างกลัวว่าใครอีกคนจะหายไป ทำให้ความหนาวเย็นในเวลากลางคืน หรือความเงียบ กลับกลายเป็นความสุข สุขจนรอยยิ้มของคนทั้งสองฉายชัดออกมา...
END!!!
Talk: ลง 06/09/15
สวัสดีค่ะ^^ มาแล้วน้อ ก่อนอื่นขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะคะ ที่อยู่กันมาจนถึงตอนจอบของเรื่องแล้วน้อ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องแรกเลยติดๆขัดๆ ไม่ค่อยสนุกเท่าที่ควร แต่อยากจะบอกว่าความตั้งใจเต็มร้อย และรักทุกๆคนมากนะคะ^^
ยังไงก็รอติดตามเรื่องต่อไปด้วยน้อออ อาจจะไม่ได้มาเร็วมาก แต่เดี๋ยวหลังจากนี้จะลงตอนพิเศษของแต่ละคู่ให้นะคะ ใครรอลุ้นคู่เพิร์ล เราจะได้เห็นเขาจากตอนพิเศษนี่แหละค่ะ^^
รักทุกเม้น ทุกโหวต ทุกวิว ทุกแฟนคลับเหมือนเดิมเลยนะคะ แล้วเจอกันเรื่องต่อไปจ้า^^
ตอบเม้นๆ
pungsj13 (@pungsj) มาแล้วนะคะ รอเราทุกเรื่องเลยนะเนี่ย น่ารักจังเลย^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ตอนพี่เศษมีคู่ไหนบ้างหรอคะ ของสี่คู่ได้มั้ยอ่าพี่มิ้น คู่หลัก คู่ไวท์ คู่พอยท์ แล้วก็คู่เพิร์ล อยากได้ทั้งสู่คู่เลยอ่ะ แหะๆ
อยากอ่านตอนพิเศษคู่ของไวท์อะ คู่นี้น่ารักอะ