ตอนที่ 25 : บทที่22 : เหตุผล
บทที่22
ก๊อก ก๊อก!
“เข้ามา”
ซาร์ตะโกนตอบคนทางด้านนอกเสียงดัง มือใหญ่จัดการกับงานตรงหน้านิ่งๆ อย่างไม่ได้สนใจคนมาใหม่มากนัก
“พี่ ผมขอคุยเรื่องภาคย์หน่อยสิ” นายด์ที่เพิ่งเดินเข้ามาบอกกับพี่ชายอย่างใจเย็น
“มีอะไร ถ้าเรื่องเด็กนั่น กลับไปเถอะ เอาเพิร์ลที่ยืนแอบฟังอยู่กลับไปด้วย”
ซาร์เงยหน้ามาตอบอย่างรวดเร็ว แววตาคมดุมองไปทางหลังประตูบานใหญ่อย่างรับรู้ได้ว่าหลานชายคนเล็กของบ้านกำลังยืนแอบฟังอยู่
“ลุงซาร์ ไหนๆก็รู้แล้วเพิร์ลจะบอกว่าพี่คีย์น่ารักมากๆๆเลยนะ ดีมากจริงๆ..” เสียงใสดังขึ้นอย่างไม่คิดปิดบัง สองขาเล็กก้าวเร็วๆมายืนหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่อย่างไม่คิดกลัวหน้าดุๆของเจ้าของบ้านแม้แต่น้อย
“ไปป่วนมาแล้วสิ”
ทันทีที่หลายชายคนเล็กเริ่มออดอ้อนด้วยท่าทางน่ารักๆของเจ้าตัว ผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ยิ้มออกมาได้ไม่ยาก แต่ซาร์เพียงแค่พูดออกมาเรียบๆอย่างรู้ทัน โดยแทบไม่ได้สนใจอะไรหลังจากนั้นอีก แต่เสียงทุ้มกลับพูดออกตามที่เจ้าตัวคิด
“คีย์น่ารัก ครั้งแรกที่เห็นฉันก็คิดแบบนั้น แต่ถ้ามองถึงอนาคตล่ะ ภาคย์มันจะเป็นยังไง เรื่องเป็นผู้ชายฉันไม่ว่าหรอกนะเพราะคู่อื่นๆก็มี แต่คีย์เป็นแค่มนุษย์นะ มนุษย์ธรรมดา...ที่ทำอะไรไม่ได้เลย”
ซาร์พูดเหตุผลของตัวเองออกมาเรียบๆ เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยอำนาจที่ดูจริงจังแบบนั้น เริ่มทำให้เพิร์ลเริ่มกลัวขึ้นมา
.
..
“ถ้าอย่างนั้นผมขอพูดบ้างนะ ตอนนี้ผมอนุญาตให้ไลท์คบกับไวท์น้องชายของคีย์..”
นายด์พูดออกมาช้าๆอย่างใจเย็น ดวงตาคู่คมมองมือที่กำลังเซ็นเอกสารของพี่ชายที่หยุดลงเพียงนิด ก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“ผมรู้ว่าพี่นะเป็นสายเลือดราชาแท้ พี่อยากได้ทายาทที่ดีพร้อม แต่พี่เคยมองไหมว่าภาคย์มันต้องการหรือเปล่า คีย์เป็นคนแรกนะที่ทำให้ภาคย์รักใครสักคนมากอย่างนี้...พี่กับพี่นิลก็รักกันนะไม่ได้แต่งงานเพราะโดนบังคับ”
“สัญชาติญาณของเราเกิดมาเพื่อปกป้อง แล้วภาคย์มันก็เลือกแล้วที่จะปกป้องคนๆนี้...”
“เรื่องทายาทผมไม่รู้หรอกว่าพี่จะทำอย่างไง แต่เราก็น่าจะมีวิธี ถึงลูกที่ออกมาจะกลายเป็นลูกครึ่งระหว่างมนุษย์กับไลแคนท์ แต่ผมว่าถ้าเราเลี้ยงเขาให้แกร่ง เขาก็จะแกร่งได้”
นายด์อธิบายเหตุผลทั้งหมดที่มีให้คนเป็นพี่ฟัง รวมถึงเรื่องทายาทที่ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะยังยังพอมีวิธีถึงจะเสี่ยงมากก็ตาม...
“แกไม่ได้เป็นฉัน แกพูดได้นี่นายด์ ลองมายืนในจุดฉันบ้างไหม การดูแลคนเยอะแบบนี้ไม่ว่าเลือกอะไรก็เสี่ยง แล้วเราจะเลือกทางที่เสียหายน้อยที่สุดไม่ได้เหรอ” คนหลังโต๊ะทำงานยังคงหาเหตุผลที่บอกข้อเสียต่างๆออกมาพูด จนคนฟังสองคนเริ่มจะเหนื่อยใจ
“เหตุผลพวกนั้นพี่เก็บไปแล้วมองแค่เด็กสองคนนั้นไม่ได้เหรอ” คนเป็นน้องชายยังคงไม่เลิกยืนยันในความคิดของตัวเอง ถึงจะรู่ว่ามันไม่ง่ายเลยก็ตาม...
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าเด็กนั่นจะไม่ทิ้งภาคย์ไป ความลับของเราเด็กนั่นรู้แล้วนะ”
ซาร์เริ่มยอมแพ้ต่อเหตุผลหลายๆอย่าง แต่อีกใจก็ยังคงค้านอยู่ เพราะคีย์คือคนที่ไม่ได้อยู่ใต้อำนาจเขา เขาไม่สามารถควบคุมคีย์ได้ เหมือนกับใครหลายๆคนที่เขาเคยเลือกมาให้ภาคย์
“พี่ลบอคติ แล้วมองคีย์ดีๆ แล้วพี่จะรู้...เอาล่ะเพิร์ล พ่อว่าเราไปดีกว่านะพ่อพอจะรู้คำตอบแล้ว”
นายด์บอกกับพี่ชายอย่างหวังดี ใบหน้าหล่อส่งยิ้มปิดท้ายก่อนจะหันไปพาลูกชายตัวแสบให้ตามออกไปด้านนอก
...เพราะตอนนี้ ท่าทางพี่ชายของเขาบอกทั้งหมดแล้ว บอกแล้วว่ายอมรับคีย์แค่ไหน...
ขายาวที่ก้าวไปอย่างเชื่อช้าตามทางเดินของทางเข้าตึกสูงที่เป็นคอนโดของตัวเองหยุดลงทันทีที่เห็นว่าใครยืนอยู่ตรงหน้าล็อบี้ ภาคย์ทักทายพ่อของตัวเองแบบเหม่อๆ จนซาร์พูดขึ้นอย่างขอโทษ
“พ่อคิดดูแล้ว พ่อทำให้แกกับคีย์ทะเลาะกันสินะ วันนั้นพ่อพูดไม่ดีเองแหละ”
ซาร์พูดกับลูกชายอย่างรู้สึกผิด ใบหน้าหล่อคมที่สมกับอายุมองลูกชายอย่างรอท่าทีตอบกลับ
“เอาล่ะ แกจะรักกับเขาก็ได้พ่อไม่ว่าอะไรแล้ว เลิกทำหน้าเศร้าแล้วไปหาเขาซะ มันไม่หล่อนะเว้ย”
ซาร์ตบไหล่ลูกชายหลายๆทีอย่างให้กำลังใจ เสียงทุ้มดูขี้เล่นขึ้นมาเมื่อเห็นอาการของภาคย์ที่ดูไม่ดีใจเท่าที่ควร
“ไปเถอะ..”
“พ่อ แต่เขาไม่ปรึกษาผม ไม่ยอมบอกอะไรเลย ผมยังเป็นคนรักเขาอยู่หรือเปล่า ที่ผมเสียใจไม่ใช่เพราะพ่อทำให้พวกผมห่างกัน ผมรู้ว่าจะมีเรื่องแบบนี้ ผมก็หวังว่าจะแก้ปัญหาไปกับเขา แต่เขาหนีผม”
ภาคย์พูดออกมาอย่างหมดแรง ดวงตาคู่คมฉายแววเสียใจเมื่อนึกถึงอีกคนที่กำลังหนีเขาอยู่ หนีมากกว่าครั้งที่เพิร์ลกวน หนีในแบบที่ภาคย์อดคิดไม่ได้ว่า
...คีย์กำลังจะบอกเลิกเขาถ้าเจอกันขึ้นมา...
“ฟังนะภาคย์ คนเรามันมีความเข้มแข็งไม่เหมือนกัน แกทนได้ผ่านทุกอย่างได้ แต่คีย์โดนอะไรมาบ้างก่อนหน้านั้น คนตัวเล็กๆแบบนั้นทนทุกอย่างเพื่อแกมาได้ขนาดนี้ไม่ได้แปลว่ารักเหรอ เรื่องพ่อมันอาจจะใหญ่จนคีย์ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน”
เหตุผลที่ไม่รู้ว่าจะเถียงกลับอย่างไรของซาร์ทำให้ภาคย์เริ่มคิดตาม แต่ในใจก็ยังคงค้านอยู่อย่างรู้สึก..น้อยใจ
“ตอนนี้แกก็คิดเองแล้วกันว่าจะทำยังไง พ่อไปล่ะ”
มือใหญ่ตบลงเบาๆบนไหล่ของคนเป็นลูกชายอย่างให้กำลังใจ ขายาวก้าวกลับไปทางประตูของคอนโดโดยที่มีบอร์ดี้การ์ดหลายๆคนเดินตามห่างๆ และปล่อยให้ภาคย์ยืนคิดอะไรคนเดียวอยู่ที่เดิมแบบนั้น คนตัวโตยืนนิ่งอยู่นานจนสุดท้ายก็ตัดสินใจได้...แม้ในใจจะยังแอบเคืองอยู่ไม่น้อย
100%
Talk: ลง 27/08/15
#วุ่นรักหมาป่า
หลังจากหายไปนาน มากกกกก งือออออออ มาแล้วค่ะ มิ้นมาแล้วนะ และแล้วเรื่องทั้งหมดก็มาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว แค่ดึงความเชื่อมั่นของคนทั้งคู่ขึ้นมาเล่นเนอะ แต่ถ้าใครคิดถึงคู่อื่น ตอนพิเศษเจอกันค่ะ^^
รักทุกเม้นทุกวิวทุกโหวตทุกแฟนคลับน้อออ^^
ตอบเม้นๆๆ
pungsj13 (@pungsj) หูยยยย เราเจอตัวเองทุกเรื่องเลยย ขอบคุณนะคะที่ชอบ^^คู่นั้นเขาเคลียร์แล้ววว แต่เราจะเอาตอนพิเศษมาให้แต่ละคน แต่ละคู่^^
sofar_fa (@fafar4840) ชอบภาพละสิ รู้ววววว ขอบคุณที่ชอบน้อออ
June-2533 (@June-2533) งืออออออ ดีขึ้นแล้วน้ออออ เขารักกันแล้วววววววว^^ ขอบคุณที่ชอบนะคะ^^
sofar_fa (@fafar4840) งื้ออออ ขอบคุณที่ชอบนะคะ ตอนเห็นเม้นตามตอนก็แอบตกใจที่มีคนชอบมากขนาดนี้55 แต่ขอบคุณมากๆอีกรอบนะ ส่วนโซลพ้อยท์ รอตอนพิเศษของคู่นี้เนอะ มีแน่ล่ะ สามคู่สามตอน
beam! (@beam0852) แงงงง ขอโทษที่หายไปนานนะ มาล้าวววววว ไม่มีปมเลยอ่ะคะ ยังไงคีย์ก็เป็นคนธรรมดาเลย ทำอะไรไม่ได้จริงๆอ่ะ เรื่องนี้แค่จะให้สองคนหันมาเชื่อใจกันมากกว่านี้เฉยๆเนอะ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไงก็รอตอนพี่เศษเนอะ อยากอ่านคู่โซลพอยท์มากบอกเลย
ส่วนตอนนี้ ต้องขอบคุณนายด์สินะคะ ที่สามารถเกลี้ยกล่อมจนคุณพ่อเขายอมใจอ่อนได้ ที่เหลือก็รอเพียงแค่ทั้งสองคนปรับความเข้าใจกันเท่านั้นเอง