{ Yaoi } ..Lycanthrope Love.. วุ่นนัก รักคุณหมาป่า^^

ตอนที่ 22 : บทที่19 : คำรัก

บทที่19

 
 

“คุณกำลังทำให้ผมไม่ได้ไปทำงานนะ”

            ภายในคอนโดกว้างที่คุ้นเคย คีย์พูดเบาๆกับคนที่กอดเอวเขาเอาไว้จนแน่นอย่างอ่อนใจ

...ก็ไอ้ท่าทางหวงๆแบบนี้ มีตั้งแต่ตอนเพิร์ลกลับไปไป คนตัวโตก็ยังไม่หยุดเลยนะสิ...

“เพิร์ลมาทำอะไรนายหรือเปล่า”

            เสียงทุ้มถามสิ่งที่สงสัยออกไปจนคีย์ได้แต่ยิ้มให้คนขี้ห่วงอย่างสุขใจ มือเล็กเลื่อนมากุมมือใหญ่เอาไว้อย่างอุ่นใจกับความห่วงใยแบบนั้น

“มาคุยนะครับ บอกให้ผมเลิกยุ่งกับคุณ บอกว่าคุณไม่ได้รักผมจริงจังให้รีบเลิกๆไปดีกว่า แต่ผมก็บอกนะว่าตอนนี้ผมยืนยัน...”

            เสียงหวานพูดออกมายาวๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความสบายใจต่างจากเมื่อวานลิบลับ ดวงตาคู่สวยหันกลับมามองคนที่เขานั่งซ้อนอยู่บนตักอย่างไม่คิดปิดบัง แววตาคู่สวยฉายแววเศร้าออกมาจากคำพูดต่างๆที่เคยได้ฟัง แต่เพราะอ้อมกอดอุ่นแบบนี้

...คีย์จะไม่ฟังใคร และอาจจะยอมให้คนอื่นคิดว่าโง่ต่ออีกหน่อย...

“ยืนยันว่า ตอนนี้ผมรักคุณ ก็คือรักคุณนะ”

หมับ!

            ทันทีที่เสียงหวานพูดถ้อยคำหวานจบลง อ้อมกอดของคนที่นั่งอยู่ก็กอดเข้าเต็มแรง จนคีย์แทบจะจมลงไปบนอกกว้าง

“ฉันรักคีย์นะ รัก อย่าทำอีกนะ ฉันไม่รู้ว่าใครให้เพิร์ลมาอาจจะเป็นแม่ แต่ฉันรักนายนะ ขอโทษที่ไม่ได้บอก ขอโทษนะนายห้ามทำหน้าเศร้าแบบนั้นอีก ไม่เอา”

            ภาคย์กอดคนตรงหน้าแน่นขึ้น แววตาคมองดวงตาคู่สวยที่ฉายแววเศร้าออกมาอย่างน่าสงสารจนเขาได้แต่ขอโทษ

...ขอโทษที่ทำให้คิดมากขนาดนี้...

“แค่คำๆนี้ ก็พอแล้ว พอแล้วจริงๆ”

            เสียงหวานพูดอย่างโล่งใจกับคำรักที่ได้ยิน ใบหน้าหวานซบลงกับอกกว้างอย่างดีใจ ความเปียกชื้นที่ซึมผ่านเสื้อเชิ้ตเนื้อดีทำให้ภาคย์ตกใจกับอาการของคนตรงหน้า

...เขาทำให้คนที่รัก กำลังร้องไห้...

.

...

.......

“คุณภาคย์ อาหารเสร็จแล้วนะ”

            เสียงหวานที่ตะโกนเรียกมากจากห้องครัวในคอนโดกว้าง ทำให้คนที่กำลังอาบน้ำรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยเพื่อเดินออกไป

“น่ากินจัง มีนายมาทำอาหารให้กินก็ดีนะ ดีกว่าสั่งมาเยอะเลย”

            เสียงทุ้มพูดออกไปอย่างที่คิด ก่อนจะจัดการนั่งลงบนโต๊ะทานข้าวตรงข้ามกับคนตรงหน้าช้าๆ

“ผมมาทำให้ทุกวันไม่ได้หรอกนะ ไหนจะงานผม น้องผมอีก ไว้ผมจะพยายามทำแล้วกันนะ”

            คีย์ตอบกลับอย่างเอาใจ มือเล็กเริ่มตักอาหารให้ตัวเองและคนตรงหน้าตามนิสัยที่เจ้าตัวชอบทำ

            เสียงพูดคุยเบาๆของคนทั้งสองคนดังขึ้นภายในคอนโดใหญ่ที่มักจะเงียบเหงา แต่ตอนนี้ แทบจะมีเสียงสองเสียงคุยกันทุกเวลาด้วยซ้ำ ดูมีความสุขจนใครหลายๆคนอาจจะอิจฉาถ้าได้เห็นเข้า...

.

....

........

..............

“พี่คีย์ทิ้งไวท์อีกแล้ว!”

            เสียงของคนตัวเล็กดังลั่นบ้านหลังเล็กของเจ้าตัว ใบหน้าหวานมุ่ยลงอย่างไม่น้อยใจพี่ชายที่วันนี้ ทิ้งเขาไว้คนเดียว

...ถึงจะเคยอยู่ แต่มันก็นานๆที่นะ...

“กินคนเดียวก็ได้!”

            มือเล็กจัดการแกะกับข้าวสามอย่างที่ซื้อมาออกมวางไว้ ก่อนจะเริ่มเตรียมจานชามเพื่อจะนั่งกิน

ดวงตากลมโตเหลือบมองโทรศัพท์เครื่องเล็กที่คนเป็นพี่โทรมาบอกว่าจะกลับค้างข้างนอกอยู่นาน แล้วจะให้คนมานอนเป็นเพื่อนเขา แล้วไหนล่ะ ไม่เห็นมีเลย!

[Rrrrr…..Rrrrr….]

“มีอะไรคุณไลท์ ผมกำลังจะกินข้าวนะ”

            เสียงโทรศัพท์ที่ดังขัดบรรยากาศเงียบๆทำให้ไวท์รีบคว้ามันขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา เสียงใสตอบไปตามสายอย่างรวดเร็ว

“อะไรกัน กินซะแล้ว มาเปิดประตูให้หน่อยสิ ขอกินด้วย”

            สิ้นเสียงทุ้มที่ดังมาตามสาย ไวท์ก็รีบวิ่งไปทางประตูหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว จนเจอกับ คนหน้านิ่งที่กำลังยิ้มให้เขาพร้อมกับถุงของกินในมือหลายถุง

ปึง!

“มาได้ไงเนี่ยคุณ” ไวท์ถามกลับอย่างสงสัย แต่มือเล็กๆก็ยอมที่จะเปิดประตูต้อนรับอีกคนเข้ามา

“พอดีมีคนแจ้งเด็กเหงาน่ะ เลยมา หึหึ”

            เสียงทุ้มพูดอย่างเอ็นดู มือใหญ่บีบจมูกรั้นของคนที่ย่นจมูกใส่เขาเบาๆ ก่อนจะจูงมือคนตัวเล็กที่ปิดประตุเสร็จให้เข้าบ้านไปด้วยกัน

.

..

“ผมซื้อมาแล้วเหมือนกัน ของคุณเก็บไว้กินพรุ่งนี้เนอะ วันนี้มากินด้วยกันก่อนดีกว่า”

            เสียงใสๆที่ตะโกนออกจากจากห้องครัวทำให้คนที่กำลังนั่งรอหัวเราะเบาๆไปกับนิสัยน่ารักแบบนั้น

...ไวท์น่ารักมาก เป็นห่วงเขาได้นารักมากจริงๆ...

“นั่งยิ้มอะไรเนี่ยคุณ มากินข้าวด้วยกันเร็ว”

            รอยยิ้มหวานกับท่าทางน่ารักของคนที่กำลังกวักมือเรียก ทำให้ไลท์รีบเดินไปทางโต๊ะกินข้าวสีครีมอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างจนแทบจะหยุดไม่ได้เพราะภาพน่ารักๆของคนตรงหน้า

...เขาว่าเขาเลือกคนไม่ผิดนะ...

Talk: ลง 1106/15

            ขอโทษที่หายไปนานนะคะ มิ้นป่วยหนักเลยเพิ่งจะได้กลับบ้านมาเอง ฮือออ SFที่เห็นลงแต่งสดค่ะ ส่วนเรื่องที่จบมิ้นเก็บไว้ที่บ้านเลยไม่ได้ลงเรื่องยาวเลย

            ใครว่าไลท์ไวท์มาทวงตำแหน่งความหวานคืนบ้างยกมือ555 เดี๋ยวจะให้ภาคย์คีย์มาทวงเรื่อยๆน้อออ^^

            สุดท้ายรักทุกเม้นทุกวิวทุกโหวตทุกแฟนคลับ รักคนอ่านทุกคนสุดๆๆเลย^^

แวะไปกรี๊ดใส่แท็ก #วุ่นรักหมาป่า หน่อยนะ มิ้นส่องทุกวันเลย งื้อออ

ตอบเม้นๆ

pirawan Raewkasin (@paewnoii94) : อย่าว่าน้องเลย เพิร์ลน่ารักนะเออ คู่ของเขาก็แอบนิ่งๆ><

pungsj13 (@pungsj):ใช่ป่ะล่ะ เห็นแอบร้าย ที่จริงเพิร์ลก็แค่น้องเล็กที่พี่ชายรักน้า น่ารักนะ^^

อย่าลืมไลค์แฟนเพจมิ้นไว้หน่อยนะ จิ้ม!

© themy  butter