[ Room ] ห้องเก็บคำวิจารณ์นิยายของสมาชิกกลุ่ม

ลำดับตอนที่ #31 : [ Santa ] ผู้วิจารณ์แอดแป้งโกกิ - The Hos สูตรรักฉบับซานต้า

ลิงค์นิยายเรื่องที่วิจารณ์ : http://my.dek-d.com/ty0711/writer/view.php?id=1408254

            สวัสดีค่ะ แอดมินแป้งโกกิจากกลุ่มนัก(อยาก)เขียนมือใหม่ใจเกินร้อยนะคะ วันนี้แป้งจะมาช่วยวิจารณ์เรื่องสั้นที่ท่านส่งเข้ามาร่วมสนุกในกิจกรรม “ฉันคือแซนต้าที่จะมอบ...ให้คุณ” ค่ะ ที่จริงก็ไม่ถึงขั้นวิจารณ์หรอกน่าจะเรียกว่าให้คำแนะนำในบางจุดดีกว่าเนอะ

            เอาล่ะ! งั้นเรามาเริ่มวิจารณ์กันเลยดีกว่าค่ะ โดยจะแบ่งเป็น 5 หัวข้อดังนี้

1. ตรงกับหัวข้อกิจกรรม 10 คะแนน

            เรื่องนี้มีจุดที่ตรงกับหัวข้อกิจกรรมคือคุณลุงเป็นแซนต้าที่ช่วยทำให้บีโครู้ว่ารักแท้ก็คือคุณแม่ของตัวเอง จนทำให้เธอมีความสุข ทว่าแป้งยังไม่รู้มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครเท่าไหร่นัก อาจเพราะว่าคุณ IPER^2 ไม่ค่อยเน้นฉากความรักของคุณแม่ที่มีต่อลูกสาวก็ได้ค่ะ

            ขออนุญาตแนะนำนิดหนึ่งแล้วกันเนอะ ถ้าหากอยากให้ตรงกับหัวข้อมากขึ้นอาจจะมีฉากให้คุณแม่คอยปลอบประโลมเรื่องที่บีโคต้องเจ็บช้ำจากภคิน ฉากนี้น่าจะช่วยให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความรักของคุณแม่ที่มีต่อบีโคได้ดียิ่งขึ้นค่ะ

            ขอให้คะแนนส่วนนี้ 8.5 / 10 คะแนน

2. การดำเนินเรื่อง 10 คะแนน

            การดำเนินเรื่องถือว่าไปแบบพอประมาณค่ะ ไม่ช้าและไม่เร็วจนเกินไป แป้งรู้สึกว่าเรื่องไปได้เรื่อยๆ นะ อ่านเพลินๆ แต่ว่ายังมีฉากที่ทำให้อ่านสะดุดอยู่ อย่างฉากสุดท้ายที่บอกว่าบีโคหลับไปหนึ่งปีเพราะถูกรถชน แป้งรู้สึกว่าคุณ IPER^2 ใส่ฉากนี้เข้ามาเพราะอยากจะเชื่อมโยงถึงฉากที่คุณแม่เข้ามาดูแลบีโคและต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจความรักของคุณแม่ แต่มันเหมือนกับการฝืนใส่ฉากเข้ามาค่ะ คืออยู่ๆ ก็มีฉากนี้เข้ามาเลย อันที่จริงการจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจถึงความรักของคุณแม่นั้นสามารถสื่อออกมาในฉากอย่างอื่นก็ได้ ยกตัวอย่างเช่น อาจมีฉากที่บีโคเลิกกับภคินแล้วเธอก็เศร้าเสียใจ จากนั้นคุณแม่ก็เข้ามาดูแลคอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจ แป้งว่าฉากนี้น่าจะดึงอารมณ์ร่วมของผู้อ่านออกมาได้มากขึ้นค่ะ

            นอกจากนี้ยังมีฉากที่ขัดแย้งอยู่ อย่างฉากที่ภคินขโมยจูบของบีโค จากที่อ่านมาแป้งคิดว่าบีโคค่อนข้างโกรธแค้นภคินอยู่นะ การที่โดนจูบแบบนั้นไม่น่าจะใจเย็นแล้วยอมปล่อยไปง่ายๆ เธอน่าจะผลักไสหรือตบหน้าภคินสักทีสองทีเพื่อให้เขารู้ว่าเธอไม่อยากให้มายุ่งด้วยค่ะ แล้วก็ฉากที่ภคินทิ้งให้บีโคอยู่กับเคมี ตอนนั้นเขาบอกว่าจะไม่ยอมปล่อยบีโคไปง่ายๆ แต่กลับทิ้งบีโคให้อยู่กับเคมีซะอย่างงั้น ฉากนี้เลยดูขัดแย้งเพราะคำพูดกับการกระทำของตัวละครค่ะ

            ขอให้คะแนนส่วนนี้ 7 / 10 คะแนน

3. การใช้ภาษา 10 คะแนน

            คุณ IPER^2 ใช้ภาษาง่ายๆ ไม่ซับซ้อนมากนัก อ่านแล้วเข้าใจค่ะ แต่ว่ายังมีหลายประโยคเลยทีเดียวที่ยังอ่านแล้วติดขัดอยู่ เราลองมาดูประโยคที่ว่ากันค่ะ

            ตัวอย่างประโยคที่หนึ่ง

            “เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านเหรอ(?)” เสียงนั้นใกล้ใกล้เอามากๆ ใกล้จนเพียงหันไปมองริมฝีปากฉันก็ดันสัมผัสกับตอนกำเนิดเสียง สัมผัสนั้นจาบจวงที่สุด มันเกาะกุมริมฝีปากฉันจนแทบไม่มีพื้นที่หลงเหลือให้หายใจ

            คำที่ทำให้ประโยคนี้แปลกๆ คือคำว่า ‘สัมผัสกับตอนกำเนินเสียง’ ถ้าหากเราใช้คำนี้จะหมายถึง ‘ปากของบีโคสัมผัสกับปากของภคินตอนที่เขากำลังพูดอยู่’ ซึ่งไม่น่าจะใช่เพราะตอนนี้ภคินไม่น่าจะพูดอะไรเนอะ นอกจากนี้การใช้เครื่องมาย ? ไม่จำเป็นต้องใส่วงเล็บก็ได้ค่ะ งั้นเราลองมาปรับประโยคนี้กัน ก็ได้เป็น...

            “เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านเหรอ?” เสียงหนึ่งกระซิบใกล้หู มันใกล้มากถึงขนาดที่พอฉันหันไปริมฝีปากก็สัมผัสกับอีกริมฝีปากที่เอ่ยคำถามเมื่อกี้ แม้จะเป็นความบังเอิญแต่สัมผัสนั้นกลับจาบจ้วงจนแทบไม่เหลือพื้นที่ไว้หายใจ

            ถึงประโยคที่ปรับเปลี่ยนแล้วยาวกว่าประโยคเก่าแต่ก็อ่านลื่นไหลเข้าใจได้ง่ายกว่าค่ะ และแม้ว่าเราจะตัดคำบางคำออกไปความหมายของประโยคก็ยังคงเหมือนเดิมคือ ‘บีโคจูบกับภคิน’ ค่ะ

            ตัวอย่างประโยคที่สอง

            แล้ว สุดท้ายเราสองคนก็ลงมานั้งที่ร้านบะหมี่เป็นร้านรถเข็นข้างทางที่ตั้งอยู่ ข้างซอกตึกแล้วไอ้ตึกข้างๆเนี่ยน่ะจะซงจะสร้างอะไรไม่ได้เกรงใจกันเล๊ย... ก็เล่นทำกระจกใสไม่มีอะไรปกปิด คือบั่บบอกเลยกะจิตกะใจตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่บะหมี่

            บอกตามตรงเลยว่าไม่เข้าใจคำว่า ‘คือบั่บ’ ค่ะ ( ฮ่ะๆ ) คำนี้อาจจะเป็นคำแสลงไม่ก็ศัพท์วัยรุ่นหรือเปล่า อยากแนะนำว่าเวลาเขียนเรื่องสั้นหรือนิยายไม่ควรใช้คำแสลงมากนัก หรือถ้าจะใช้ก็ควรเลือกใช้คำที่คนส่วนใหญ่รู้จักค่ะ แป้งเห็นคุณ IPER^2 ใช้คำนี้ในหลายประโยคเลยค่ะ บางทีก็ทำให้อรรถรสในการอ่านน้อยลงเหมือนนะ งั้นเราลองมาเปลี่ยนคำนี้ให้เป็นคำธรรมดากันค่ะ จะได้เป็น...

            สุดท้ายเราสองคนก็มานั่งที่ร้านบะหมี่รถเข็นตามความต้องการของพี่ภคิน ฉันหันไปมองตึกม่านรูดข้างๆ แล้วก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นเพราะไอ้ตึกบ้านี่ดันสร้างเป็นกระจกใส เล่นสร้างแบบนี้แล้วจะมีกะจิตกะใจกินบะหมี่ไหมเนี่ย

            พอเราตัดคำบางคำออกไปแล้วจะทำให้ประโยคอ่านลื่นไหลขึ้นแถมผู้อ่านยังเข้าใจความหมายมากขึ้นด้วยค่ะ แป้งพยายามปรับเปลี่ยนโดยคงสไตล์การเขียนของคุณ IPER^2 ไว้ อันที่จริงมีอีกหลายประโยคที่อ่านแล้วสะดุดและงุนงงอยู่ ลองอ่านทวนแล้วค่อยๆ ปรับเปลี่ยนดูนะคะ

            นอกจากนี้มีเรื่องที่อยากแนะนำเพิ่มเติม คือเรื่อง...

            ( 1 ) การใช้เสียงวรรณยุกต์เอกและโท คุณ IPER^2 ใช้ผิดค่อนข้างเยอะทีเดียว ( อย่างในคำผิดก็เขียนวรรณยุกต์ผิดซะส่วนใหญ่ ) แนะนำว่าเวลาเขียนลองออกเสียงแล้วค่อยๆ สะกดดูน่าจะช่วยได้เยอะทีเดียวค่ะ

            ( 2 ) การใช้สรรพนามแทนตัว มีช่วงหนึ่งตอนที่บีโคพูดกับภคินแล้วเธอแทนตัวเองว่า ‘บีโค’ ซึ่งก่อนหน้านั้นเธอแทนตัวเองว่า ‘หนู’ การใช้คำแทนตัวสลับกันไปมากับตัวละครเดียวกันทำให้รู้สึกว่าคนพูดเป็นคนละคนค่ะ แนะนำว่าให้ใช้อย่างเดียวไปเลยดีกว่า ยกเว้นแต่ว่าฉากนั้นเป็นฉากพิเศษที่ตัวละครจะพูดเพื่อแสดงอารมณ์ต่างๆ ค่ะ

            ( 3 ) การใช้ “...” ควรใช้เพียงสามจุดจะกำลังดีค่ะ

            ( 4 ) การใส่รูปภาพระหว่างเรื่อง ถ้าหากเป็นรูปวาดน่าจะได้อารมณ์ร่วมอยู่นะ แต่พอเป็นภาพพวกศิลปินแล้วทำให้อารมณ์ร่วมลดไปเหมือนกันค่ะ

            ส่วนเรื่องคำผิดมีอยู่เยอะทีเดียว เช่น...

            ก็ไม่น่ะ              คำที่ถูกคือ          ก็ไม่นะ

            นั้นแหละข้อดี     คำที่ถูกคือ          นั่นแหละข้อดี

            รึป่าว                 คำที่ถูกคือ          รึเปล่า

            ซักกะอย่าง         คำที่ถูกคือ          สักอย่าง ( คำพวกนี้ต้องใช้ ‘สัก’ ค่ะ เช่น สักนิด, สักหน่อย, สักเดี๋ยว,

                                                            สักครู่ เป็นต้น )

            เค้า                   คำที่ถูกคือ          เขา ( ที่จริงคำว่า ‘เค้า’ ที่ใช้เป็นสรรพนามเรียกผู้อื่นนั้นไม่มีนะ แต่

                                                            เดี๋ยวนี้คู่รักใช้เรียกกัน ถ้าหากว่าเขียนในบทบรรยายควรใช้ ‘เขา’

                                                            มากกว่าค่ะ )

            ฉันคิดว่าน่ะ       คำที่ถูกคือ          ฉันคิดว่านะ

            ราชนาจักร         คำที่ถูกคือ          ราชอาณาจักร

            ไม่หน้าถาม        คำที่ถูกคือ          ไม่น่าถาม ( ส่วนใหญ่แล้วคำว่า ‘หน้า’ จะอยู่หน้าคำนาม ส่วนคำว่า

                                                            ‘น่า’ จะอยู่หน้าคำกริยาหรือคำที่แสดงความรู้สึกค่ะ )

            กะบาล              คำที่ถูกคือ          กบาล

            หน่ะ                  คำที่ถูกคือ          น่ะ

            แอบแว๊ป            คำที่ถูกคือ          แอบแวบ

            หนิ                    คำที่ถูกคือ          นิ, นี่

            ละแวง              คำที่ถูกคือ          ระแวง

            ขอโทษน่ะ          คำที่ถูกคือ          ขอโทษนะ

            จร้า                   คำที่ถูกคือ          จ้า

            ตื้นเต้น              คำที่ถูกคือ          ตื่นเต้น

            เต็มแก               คำที่ถูกคือ          เต็มแก่

            เดี๊ยว                 คำที่ถูกคือ          เดี๋ยว

            ซ่ะ                    คำที่ถูกคือ          ซะ

            สั้นหัว                คำที่ถูกคือ          สั่นหัว

            หน้าแค้ง            คำที่ถูกคือ          หน้าแข้ง

            เปี่ยง                 คำที่ถูกคือ          เบี่ยง

            เจ้า                   คำที่ถูกคือ          เจ้ ( คำที่บีโคใช้เรียกดี๋ดี )

            ใส่สิย่ะ              คำที่ถูกคือ          ใส่สิยะ

            แหม่                  คำที่ถูกคือ          แหม

            หมั่นใส่              คำที่ถูกคือ          หมั่นไส้

            ป่านี้                  คำที่ถูกคือ          ป่านนี้

            แบบนี่               คำที่ถูกคือ          แบบนี้

            อีกน่ะ                คำที่ถูกคือ          อีกนะ

            ไหมค่ะ              คำที่ถูกคือ          ไหมคะ ( คำว่า ‘คะ’ จะใช้ในประโยคเชิงคำถามค่ะ )

            ทำไมค่ะ                        คำที่ถูกคือ          ทำไมคะ

            ปล่าว                คำที่ถูกคือ          เปล่า

            จาบจวง             คำที่ถูกคือ          จาบจ้วง

            ตอบอย่า            คำที่ถูกคือ          ตอบอย่าง

            มีน่ะ                  คำที่ถูกคือ          มีนะ

            แหน่ะ                คำที่ถูกคือ          แน่ะ

            ยังไงค่ะ             คำที่ถูกคือ          ยังไงคะ

            แป๋บ                  คำที่ถูกคือ          แป๊บ

            ขอไรดีว่ะ           คำที่ถูกคือ          ขอไรดีวะ

            นี้แก                  คำที่ถูกคือ          นี่แก

            หล่อเหล่า          คำที่ถูกคือ          หล่อเหลา

            ระซิบ                คำที่ถูกคือ          กระซิบ

            ไม่ใช้                 คำที่ถูกคือ          ไม่ใช่ ( คำปฏิเสธ )

            นั้ง                    คำที่ถูกคือ          นั่ง

            ซักครั้ง               คำที่ถูกคือ          สักครั้ง

            ยี่ปุ่น                  คำที่ถูกคือ          ญี่ปุ่น

            ละมุ่น               คำที่ถูกคือ          ละมุน

            บ้านรูด              คำที่ถูกคือ          ม่านรูด

            วิภาควิจารณ์      คำที่ถูกคือ          วิพากษ์วิจารณ์

            สายหน้า            คำที่ถูกคือ          ส่ายหน้า

            ล่อเล่น              คำที่ถูกคือ          ล้อเล่น

            สุภาพชล           คำที่ถูกคือ          สุภาพชน

            เดี๋ยวปั่ดโปก       คำที่ถูกคือ          เดี๋ยวปั๊ดโบก

            แฮ่ะ                  คำที่ถูกคือ          แฮะ

            บั่นท้าย              คำที่ถูกคือ          บั้นท้าย

            ซักที                  คำที่ถูกคือ          สักที

            สาปสูญ                        คำที่ถูกคือ          สาบสูญ

            เปรี่ยงปล่าง        คำที่ถูกคือ          เปรี้ยงปร้าง

            อาจยังมีคำผิดอยู่อีก ยังไงลองอ่านทวนดูนะคะ      

            ขอให้คะแนนส่วนนี้ 4.5 / 10 คะแนน

4. ตัวละคร 10 คะแนน

          เรื่องนี้ใช้ตัวละครค่อนข้างเยอะอยู่นะ แม้ว่าจะเยอะแต่ทุกตัวก็มีเอกลักษณ์และนิสัยเฉพาะตัว อย่างภคินนี่รู้เลยว่าเจ้าชู้สุดๆ ( ฮ่า! ) ทว่ามีบางตัวที่แป้งคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ อย่างเคมีกับเพื่อนๆ เพราะถึงแม้ว่าเขาไม่มีบทเรื่องก็สามารถดำเนินไปได้ ที่จริงเขียนแค่ว่าเป็นพวกโจรก็โอเคแล้วค่ะ

            แป้งคิดว่าตัวละครสำคัญของเรื่องมีอยู่สี่คนนะ คือ บีโค คุณแม่ ลุงแซนต้า และภคิน ความจริงเราใช้แค่สี่คนนี้ในการดำเนินเรื่องก็เพียงพอแล้วค่ะ

            นอกจากนี้แป้งยังสงสัยอยู่ว่าทำไมภคินถึงกลับมาง้อบีโค เพราะจากที่อ่านเขาเจ้าชู้เนอะไม่น่าจะยอมมาตามง้อบีโคแบบนี้ค่ะ

            ขอให้คะแนนส่วนนี้ 7.5 / 10 คะแนน

5. การจัดรูปแบบตัวอักษร 10 คะแนน

            คุณ IPER^2 ใช้รูปแบบอักษรอ่านง่าย สบายตา ถ้าหากมีตกแต่งเพิ่มสีสันให้หน้านิยายอีกนิดน่าจะช่วยดึงดูดคนอ่านได้มากขึ้นค่ะ แล้วก็มีเรื่องที่อยากแนะนำเพิ่มเติม คือเรื่อง...

            ( 1 ) เวลาที่ขึ้นย่อหน้าให้กดปุ่ม Tab 1 ครั้งค่ะ เพื่อความเป็นระเบียบมากขึ้นค่ะ

            ( 2 ) การเว้นวรรค ควรเว้นวรรค 1 ครั้งหลังเครื่องหมายคำพูด, เครื่องหมายอัศเจรีย์, ไม้ยมก หรือเครื่องหมายต่างๆ ค่ะ เพราะว่าส่วนใหญ่มาตรฐานต้นฉบับของสำนักพิมพ์จะให้เว้นวรรคหลังเครื่องหมายพวกนี้ 1 ครั้ง ฝึกใช้ให้ชินเอาไว้ เผื่อมีโอกาสได้ลองส่งต้นฉบับไปพิจารณาจะได้ไม่ต้องมาแก้ทีหลังค่ะ

            ขอให้คะแนนส่วนนี้ 8 / 10 คะแนน

            รวมคะแนนทั้งหมด 35.5 / 50 คะแนน

            การวิจารณ์นี้อาจมีคำพูดที่รุนแรงไปบ้างแต่ผู้วิจารณ์ไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ ทั้งสิ้น หากทำให้ไม่พึงพอใจประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้น อย่าเพิ่งท้อถอยนะคะ ถ้าหากเรามีความมุ่งมั่น ตั้งใจ และพยายามให้ถึงที่สุด งานเขียนจะต้องมีการพัฒนาไปในที่ดีแน่นอนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

            ปล. นี่ไม่ใช่คะแนนทั้งหมดในกิจกรรมนะคะ ยังมีคะแนนโหวตอยู่อีก 50 เปอร์เซ็นต์ค่ะ

          ขอบคุณที่ร่วมสนุกนะคะ ^^

          By : แอดมินแป้งโกกิ