ตอนที่ 9 : บทที่ 4 - เงาของใครคนนั้น ( 100% )
เงาของใครคนนั้น ( 100% )
“ อะ เอ่อ คะ คือว่า… “ น้ำเสียงสุดแสนจะลนลานของแม่เลขาสาว หล่อนตกใจไม่น้อยที่คนที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่คุณซันนี่ แต่ว่าเป็น
“ ผมถามว่ามีเรื่องอะไรกัน จะอ้ำอึ้งอีกนานมั้ย ? “ ผู้ชายร่างสูงถามเสียงเข้ม “ แล้วทำไม… ผู้หญิงคนนี้ “ นัยน์ตาคมเลื่อนมองมายังฉัน ( ที่ล้มไม่เป็นท่าอยู่กับพื้น )
“ ดะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะท่านประธาน มะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ “ เลขาสาวรีบแก้ตัวเสียงสั่น ร่างอวบอั้นสั่นระริกไม่กล้าสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า
เหอะ กลัวจนหัวหดเลยสินะ
“หลีกไป “ เสียงนิ่งสั่ง ก่อนที่เจ้าตัวจะพาร่างอันสูงโปร่งของตนเข้ามาใกล้ร่างของฉัน ชายหนุ่มนั่งชันเข่าข้างหนึ่งเอียงคอมองฉันด้วยท่าทางสงสัยอะไรบางอย่าง
แต่แปลก แล้วทำไมฉันต้องหวั่นๆ กับสายตาของเขาด้วยนะ
“ ชื่อไอรีนใช่มั้ย ? “ ถามสั้นๆ
เขารู้จักฉันด้วยเหรอ ?
“ มาถ่ายโฆษณาเป็นวันแรกนี่ ใช่มั้ย ? “
ไม่รอให้ฉันตอบเขาก็รีบถามคำถามต่อไปทันที
“ แล้วทำไมเปียกไปทั้งตัวแบบนี้ล่ะ ? “ เสียงเข้มยังถามไม่หยุด และฉันเองก็เอาแต่เงียบ
“ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะท่านประธาน ดิฉันแค่… “ เลขาสาวยังพูดไม่ทันจบ
“ เงียบ ! “ ร่างสูงหันหน้าไปปราม “ ฉันถามเขา ไม่ได้ถามเธอ “
ฉันแอบเหลือบสายตามองยัยเลขาหน้าวอก ตลกชะมัด ! หน้านี่ซีดเป็นไก่ต้มไหว้เจ้าเลย ฮ่าๆ
ฟึ่บ
“ เห ? “
ฉันเผลออุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่ออยู่ดีๆ ผู้ชายคนนี้ก็ช้อนร่างของฉันเข้าสู่อ้อมแขนของตัวเอง ทำเอาฉันต้องรีบเอื้อมมือคล้องต้นคอของเขาเอาไว้เพราะกลัวหล่น ท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของแม่ยัยเลขาหน้าวอกนั่น เขาจัดการอุ้มร่างของฉันเข้าไปยังในห้องทำงานอันกว้างใหญ่ พร้อมกับจัดการปิดประตูลงกลอนเสร็จสรรพ์
ละ ลงกลอนเหรอ ?
“ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้น “ ร่างสูงพูดยิ้มๆ ในขณะที่ค่อยๆ วางร่างบางลงกับโซฟา
พอก้นสัมผัสกับเนื้อนุ่มของโซฟาปุ๊บ ฉันก็รีบเด้งตัวเขยิบหนีคนข้างกายอย่างเร็วไว ปฏิกิริยาของฉันคงจะสร้างความหรรษาให้กับเขาไม่น้อย เพราะริมฝีปากหยักสวยเอาแต่หัวเราะอยู่ในลำคอ
“ ขำอะไร ? “ ฉันถามเสียงห้วน
“ ขำคุณนั่นแหละ คุณจะกลัวอะไรผมนักหนาครับ บอกแล้วไงว่าไม่ทำอะไร “ น้ำเสียงของเขาอ่อนลงกว่าตอนที่พูดกับแม่เลขาหน้าห้องมาก
เลยพลอยทำให้ฉันไม่รู้สึกกลัวเท่าตอนแรก…
“ ตกลงคุณชื่อไอรีนใช่มั้ยครับ ? “ เขาถามซ้ำอีกครั้ง
“ ถ้ารู้แล้วคุณจะถามทำไม ? “ ฉันย้อนกลับ
“ คุณนี่ปากร้ายไม่เบาเหมือนกันนะครับ “ ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ
“ นี่คุณ ! “
“ โอเคครับ โอเค ผมไม่ว่าคุณก็ได้ “ คนตรงหน้าชูมือสองข้างขึ้นเป็นเชิงยอมแพ้ สายตาคมมองหญิงสาวร่างเล็กด้วยรอยยิ้มละไม “ ว่าแต่คุณมีเรื่องอะไรกับซันนี่เหรอครับ ? “ เสียงเข้มถาม
จริงสิ… ฉันลืมเรื่องที่จะมาคุยกับอีตาซันนี่เสียสนิทเลย
“ จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องที่ฉันมาถ่ายโฆษณาบ้าๆ นี่ไง ! “ ฉันว่าเสียงดัง
“ ทำไมครับ มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ? “ คนถามขมวดคิ้ว ฉันมองหน้าเขาอย่างใช้ความคิด
ผู้ชายคนนี้ทำไม… ?
“ ทำไมหน้าของคุณ… “
“ ทำไมครับ มีอะไรติดหน้าผมเหรอ ? “ คนถามใช้มือหนาลูบคลำไปทั่วใบหน้าหล่อเหลา แต่ก็กลับไม่พบความผิดปกติอะไร “ ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนิครับ “
“ ช่างมันเถอะค่ะ ไม่มีอะไรหรอก “ ฉันรีบบอกปัด ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน “ ฝากบอกนายซันนี่อะไรนั่นด้วยนะคะ ว่าฉันต้องการคุยกับเขาเรื่องงานถ่ายโฆษณา ให้เขาโทรหาฉันด้วย ขอบคุณ “ ฉันพูดรวดเดียวเสร็จสรรพ ตั้งท่าจะเดินจากไป แต่มือหนากลับคว้าต้นแขนของฉันเอาไว้
“ เดี๋ยวก่อนสิครับ ซันนี่กำลังจะมาที่นี่ ไม่อยู่รอพบเขาด้วยตัวเองหรือครับ “ เสียงเข้มเอ่ย
“ ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ “
“ เดี๋ยวก่อนสิครับคุณ… “
ฉันไม่สนใจเสียงเรียกของผู้ชายคนนั้น ไม่ได้ ! ฉันอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้… แค่ฉันมองใบหน้าของเขามันก็ทำให้ฉันนึกถึงใครคนหนึ่ง ใครคนนั้นที่ฉันคิดว่าฉันลืมไปแล้ว ใครคนนั้นที่ฉันคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ใครคนนั้น…
ซีโร่… ฉันคิดถึงนาย
สวัสดีค่ะ ^^ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพวันเว้นวันตามสัญญา พอดีว่าช่วงนี้ยุ่งๆ น่ะค่ะ ติดโปรเจ็คยักษ์ของทางมหาลัย ( จะขึ้นปี 3 แว้ว เลยเรียนหนัก T^T ) แต่วันนี้มาแล้วนะคะ มาอัพให้ตามสัญญานะคะ ถ้าใครอ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไง ติ ชม ได้เต็มที่นะตัวเอง และ ที่สำคัญ หลุดจากตอนนี้ไป บอกเลยว่า เราจะเดินทางเข้าสู่สาย SM !!! กันอย่างเต็มตัวแล้วนะคะ !!! มันจะเข้มข้นยิ่งขึ้นๆๆๆ โอ๊ย ! ไม่อยากสปอย เอาเป็นว่าถ้าใครเป็นสาวกความซาดิสต์ล่ะก็ รีบอ่านด่วนค่ะ คุณไม่ควรพลาดแม้แต่ตอนเดียว เพราะอาจ งง ได้ ว่าเนื้อเรื่องเป็นมายังไง 555 สุดท้ายนี้ ขอบคุณยอด FC ที่เพิ่มขึ้นทุกวันนะคะ ( แม้จะไม่ค่อยมีคอมเม้นก็ตาม 555 ) แต่แค่นี้ก็ดีใจแล้วค่ะ แค่รู้ว่ามีคนติดตามเราอยู่ ปล. ขอบคุณคอมเม้นของคนที่มีใจเม้นให้กันนะคะ อ่านทีไหร่ยิ้มทุ๊กที ^____________^ ปล. อีกหน่อย พรุ่งนี้จะมาอัพให้อีก 1 ตอนค่ะ เอาใจๆๆ 555 ชดเชยให้เนอะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไปคิดถึงผู้ชายคนนั้นทำไม