คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 2.4 - ชีวิตของดาวมหา’ลัย (จบตอน)
๒
ชีวิตของดาวมหา’ลัย
“ผมมาที่นี่ก็เพื่อต้องการมาหาผู้หญิงที่ชื่อไอรีน”
เขาหยุดพูดแล้วมองหน้าฉันจริงจัง
“คนที่เป็นดาวมหา’ลัยของที่นี่ คุณพอจะรู้จักเธอคนนั้นหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มถามหญิงสาว
“หะ นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า นายมาตามหาผู้หญิงที่ชื่อไอรีนโดยไม่เคยรู้จัก หรือว่าเคยเห็นหน้าเขามาก่อนเนี่ยนะ”
ฉันถามเสียงสูงแบบไม่อยากเชื่อ อีตานี่บอกว่ามาตามหาฉันแต่กลับมาถามฉันว่าฉันเป็นใคร
ถามฉันว่ารู้จักตัวเองไหมเนี่ยนะ ตลกสิ้นดี
“ครับ ทำไมเหรอ ผมไม่รู้จักคุณไอรีนนี่มันผิดมากหรือครับ”
คนตรงหน้าถามเสียงอ่อย ไอรีนถึงกับพ่นลมหายใจเหนื่อยหน่าย จากน้ำเสียงที่ได้ยินก็รู้สึกได้ว่าชายหนุ่มนั้นคงจะไม่รู้จักเธอจริงๆ อย่างที่ว่า
“แล้วมาหาไอรีนทำไมเหรอ” ฉันเลยถือโอกาสที่เขาไม่รู้ว่าฉันเป็นใครเนียนถามเอาเสียเลย
จะว่าไปก็แอบตกใจไม่น้อยนะ ที่อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายมาตามหาและบอกว่าตัวเองเป็นแมวมองของบริษัทฯ ชื่อดัง จำพวกปลุกปั้นดาราอะไรเทือกนั่น แต่ทุกคนอย่าเข้าใจผิดและคิดว่าฉันจะดีด๊าแต่อย่างใด เพราะวงการบันเทิงสำหรับฉันไม่เคยอยู่ในหัวสมองเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่เคยมีภาพของตัวเองที่ปรากฏอยู่ในหน้าจอทีวีเลยสักนิด เสี้ยวความคิดเล็กๆ ก็ไม่มี
“คือว่า มีคนๆ หนึ่งเขาอยากให้ผมมาทาบทามคุณไอรีนให้ไปถ่ายโฆษณาของทางบริษัทฯ น่ะครับ แล้วเขาก็บอกว่าเธออยู่ที่นี่เลยให้ผมมาตามหา”
“ถ่ายโฆษณา?” ฉันทำหน้าเหวอ
“ครับ”
“แล้วทำไมต้องให้ฉะ เอ่อ ไอรีนไปถ่ายโฆษณาที่บริษัทฯ ของนายด้วยล่ะ”
“เจ้านายของผมเขาชอบคุณมากครับ เลยอยากจะชักชวนคุณให้มาร่วมงานกับทางเรา”
ชอบฉัน แล้วเจ้านายของอีตานี่เขาไปเจอฉันจากช่องทางไหนกัน เรื่องอะไรเนี่ย ฉันงงเป็นไก่ตาแตกไปหมดแล้ว
“แล้วนี่ผมจะมาเล่าอะไรให้คุณฟังตั้งมากมาย ในเมื่อคุณเองก็ไม่ใช่คุณไอรีนสักหน่อย”
อยู่ดีๆ ชายหนุ่มก็บ่นอุบขึ้นมาเสียดื้อๆ
“เหอะ” ฉันทำเสียงขึ้นจมูกอย่างคนไม่พอใจ
พูดมาได้ว่าฉันไม่ใช่ไอรีน
“คุณรู้จักคุณไอรีนหรือเปล่าครับ บอกผมได้หรือเปล่าว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนและเป็นใคร” น้ำเสียงกระตือรือร้นถามหญิงสาว หากวันนี้เขาไม่ได้คำตอบจากผู้หญิงที่ชื่อไอรีนกลับไปให้เจ้านาย เขาต้องโดนฆ่าหมกส้วมแน่นอน
เอาแล้วไง
ฉันจะบอกเขาดีไหมนะ ถ้าบอกก็ต้องมานั่งตัดสินใจว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี แต่ถ้าไม่บอกแล้วทำเฉยๆ ไปเลย ฉันก็ไม่ต้องมานั่งตัดสินใจ และก็ไม่ต้องมานั่งตอบคำถามใครด้วย ชิวๆ งั้นเอาเป็นว่าครั้งนี้ฉันจะขอหลอกตัวเองสักครั้งแล้วกัน
ไม่บอกดีกว่า
“เอ้า ไอรีน วันนี้น้ำใสไม่มาเรียนเหรอ นานๆ ทีจะเห็นดาวมหา’ลัยเดินคนเดียวขาดเพื่อนสาวคู่ใจนะเธอ”
เสียงหนึ่งทักขึ้นก่อนที่ฉันจะทันได้ปฎิเสธอะไรออกไป พอทัก (พร้อมกับทิ้งระเบิดไว้ให้กับฉัน) เสร็จ พวกนางทั้งกลุ่มก็เดินจากไปทันที ไปแบบไม่หันกลับมามองข้างหลังอีกเลย
“อะ ไอรีน” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยอย่างตกใจ มือที่จับแขนเรียวของเธอค่อยๆ ปล่อยลงอย่างช้าๆ
“ฉันเกลียดการเป็นดาวมหา’ลัยที่สุด!”
ความคิดเห็น