DEVIL BAD BOY กับดักรัก ( ร้าย ) ของนายปีศาจ !!!

ตอนที่ 7 : บทที่ 3 - การตัดสินใจ & อดีตร้ายที่หวนกลับคืน ! ( 100% )

* อ่านทล้อคด้วยนะคะ มีเรื่องแจ้งตลอดเว 555 ^^

https://www.facebook.com/DekDHayase/

บทที่ 3 

การตัดสินใจ & อดีตร้ายที่หวนกลับคืน ! ( 100% )

           ใครก็ได้บอกทีว่าฉันโง่หรือฉันบ้า !

                “ แล้วจะเอาไงล่ะที่นี้ ไหนบอกว่าไม่อยากวุ่นวายไง ชีวิตตอนนี้สงบมากใช่มั้ยถึงได้ไปรับปากอะไรแบบนั้น “ น้ำใสบ่นฉันทันทีที่ฟังเรื่องราวจนจบ

                งานนี้ฉันไม่เถียงไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น เพราะทุกอย่างที่คนตรงหน้าพูดมันเป็นความจริงทุกประการ ชีวิตฉันมันต้องวุ่นวายเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าแน่นอน ผิด ! ฉันคิดผิดจริงๆ

                “ ลำพังแค่รับบทบาทเป็นดาวมหา’ลัยก็ปัญหาเยอะอยู่แล้ว นี่ยังยกระดับตัวเองเข้าไปสู่วงการบันเทิงอีก เฮ้อ “ เสียงหวานถอนหายใจ

                ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ส่งสายตาเศร้าหงอยให้กับเพื่อนรัก น้ำใสเบ้ปาก

                “ ไม่ต้องมาทำหน้าตาเป็นแมวอมทุกข์เลยนะ หาเรื่องใส่ตัวได้ตลอดเวลาจริงๆ “

                “ ฉันเสียใจเหมือนกัน… “ ในที่สุดฉันก็พูดออกมา หลังจากที่เงียบไปนาน “ แต่ว่าตอนนั้นฉันสงสารเขาจริงๆ นะ ฉันเคยผ่านจุดๆ นั้นมาก่อน ฉันรู้ดีว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหน “

                ฉันแค่ไม่อยากให้ใครต้องมาเผชิญชะตากรรมเดียวกับฉัน นี่จึงเป็นเหตุผลที่ฉันรับปากเขาไป

                “ เรื่องของเธอก็คือเรื่องของเธอ มันไม่เหมือนกันกับผู้ชายคนนั้นนะ “ น้ำใสทิ้งตัวลงข้างฉัน อารมณ์ของยัยเพื่อนซี้กำลังเดือดเลยล่ะ ฉันรู้ดี

                “ มันเหมือนมากนะ เรื่องน้องสาวของเขา เหมือนฉันตอนที่… “ ฉันเงียบ ไม่อยากพูดต่อ ลำคอแห้งผากราวกับมีก้อนอะไรสักอย่างมาจุกอยู่ตรงหลอดลม

                เหตุการณ์ต่างๆ ในอดีตมันลอยกลับเข้ามาในโสตประสาท เรื่องราวที่ฉันเคยคิดว่าลืมไปแล้ว ภาพความทรงจำอันเลวร้ายที่เคยทำร้ายฉันให้ตายทั้งเป็น มันกำลังฉายซ้ำให้ฉันเห็นอีกครั้ง มันชัดเจนทุกขณะจิต ย้ำเตือนให้ฉันรู้ว่าไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็ไม่เคยลืมมันได้เลย

                เจ็บ… เจ็บปวดเหลือเกิน !

                “ พอสักทีไอรีน ! “ คนข้างตัวตะคอกเสียงดัง “ แกจะไปนึกถึงมันอีกทำไม แกจะไปจำมันอีกทำไม ! “ เสียงหวานแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง

                “ ต้องจำสิ ! ฉันต้องจำ !!! “

                ฉันตะคอกกลับทั้งน้ำตา

                เป็นอีกครั้งที่ฉันเสียงดังใส่น้ำใส ในรอบหลายปีมานี้…

                “ อะ ไอรีน… “ น้ำใสพอเห็นว่าคนตรงหน้าฟิวส์ขาดก็ทำให้เธอถึงกับตกใจไม่น้อย มือบางค่อยๆ เลื่อนไปสัมผัสไหล่ของเพื่อนรัก ที่ตอนนี้เอาแต่นั่งก้มหน้าร้องไห้กับฝ่ามือของตัวเอง

                “ ไอรีน… “ น้ำใสไม่มีคำพูดอะไรจะเอื้อนเอ่ย 

                เห็นเพื่อนร้องไห้ปานจะขาดใจแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เจ็บนะ เธอเองก็เจ็บไม่แพ้ไอรีนเหมือนกัน !

                “ ฉันไม่เคยนอนหลับได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ฉันไม่เคยหลับลงเลย ฮือๆ “ ฉันร้องพูดไปร้องไห้ไปเหมือนคนบ้า “ ทุกครั้งที่ฉันหลับตาลงฉันก็จะเห็นแต่ภาพๆ นั้น เห็นแต่ความเจ็บปวดในอดีต… “

                ถ้าการมีชีวิตอยู่แล้วมันต้องทรมานแบบนี้ ทำไมพระเจ้าไม่ให้ฉันตายๆ ไปซะเลยนะ ฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องรับรู้อะไรทั้งสิ้น

                “ ในเมื่ออดีตมันเจ็บ แกก็อย่าเอาตัวเองเข้าไปเฉียดใกล้มันสิ เรื่องของผู้ชายคนนั้นมันคือปัญหาของเขาไม่ใช่ของเรา แกต้องเลือกชีวิตของแกนะไอรีน น้องเขาก็ปล่อยให้เขาจัดการไปเองเถอะ ยังไงซะเรามันก็คนนอก ไม่มีทางช่วยอะไรได้มากอยู่แล้ว “ น้ำใสพยายามเกลี้ยงกล่อมให้ฉันคล้อยตาม

                จริงอยู่ที่มันไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่ในฐานะที่ฉันเคยผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายมาก่อน มันทำให้ฉันทนอยู่เฉยไม่ได้โดยที่ไม่ช่วยอะไรเขาเลย เรื่องราวของผู้ชายคนนั้นเหมือนหนังม้วนเก่าที่เอามาฉายซ้ำ

                หนัง… ที่ทำให้ฉันอยากมีส่วนร่วมแก้ไข

                “ แต่เขาบอกว่าฉันเป็นคนเดียวที่จะช่วยน้องเขาได้ “ ฉันเงยหน้าพูดเสียงเครือ

                “ เขาอาจจะแค่พูดเพื่อให้แกเห็นใจเขาก็ได้นะ ลองคิดดูสิ เขาทำงานบริษัทใหญ่โตชื่อดังขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้หรอกที่เขาจะไม่มีเงินสำรองหรือทางเลือกอะไรไว้เลยสำหรับน้องของเขา หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ… “

                “ คืออะไร ? “ ฉันรีบถามเมื่อเห็นยัยน้ำใสเงียบไป

                “ เรื่องน้องสาว ผู้ชายคนนั้นโกหกแก “ น้ำใสตอบเสียงเรียบ

                “ แกคิดมากไปหรือเปล่า เรื่องความเป็นความตายแบบนี้คงไม่มีใครเขาเอามาล้อเล่นกันหรอกนะ “ ฉันว่าพลางส่ายหน้า เรื่องแบบนี้โบร่ำโบราณเขาถือกันนักเชียว ไม่มีคนไทยคนไหนเอามาล้อเล่นเป็นของสนุกปากหรอก

                “ แกสิคิดมาก ! “ น้ำใสขึ้นเสียงเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “ เรื่องแบบนี้แหละที่เขาชอบเอามาใช้หลอกลวงคนอื่น คิดดูสิ ว่ามันจะมีเรื่องไหนที่ทำให้คนสงสารได้เท่ากับเรื่องพวกนี้ จริงมั้ย ? “ น้ำใสถามกลับ

                ฉันเงียบไปหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่เพื่อนพูด ความจริงมันก็แอบน่าคิดนะ แต่ว่า…

                “ เพราะฉะนั้นก็เลิกใส่ใจเรื่องของผู้ชายคนนั้นได้แล้ว อย่าคิดอะไรให้ปวดสมองเลย ฉันว่านะแกน่าจะ… “

                “ ฉันจะไปถ่ายโฆษณาที่ Hi Magazine ! “

                “ ดีแล้วที่แกคิดได้น่ะ หะ หา ! มะ เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ พูดอีกทีสิ ? “ น้ำใสรีบทวนถามเสียงลั่น เธอภวนาให้สิ่งที่เธอได้ยินแว่วๆ เมื่อครู่นี้เป็นเพียงแค่ลมพัดผ่าน ไม่ใช่ความจริง

                “ ฉันบอกว่า ฉันจะไปถ่ายโฆษณาที่ Hi Magazine “ ฉันพูดอีกครั้ง และคราวนี้มันก็หนักแน่นมากกว่าเดิม

                ยัยน้ำใสอ้าปากค้างมองฉันด้วยสายตาแบบไม่อยากเชื่อ !

                “ ยัยไอรีน ! นี่หล่อนบ้าหรือบ้าหะ !!! “ คนตรงหน้าลุกขึ้นยืนเท้าเอวด่าฉัน

                หากยัยนี่ลองเปลี่ยนสรรพนามเรียกฉันว่า ‘ หล่อน ‘  ขึ้นมาเมื่อไหร่ ให้รู้ได้เลยว่าฉันกำลังโดนหมายหัว

                “ ที่ฉันพูดมาทั้งหมดแกไม่เข้าใจเลยหรือไง ฉันพูดๆๆ จนน้ำลายแตกฟองขนาดนี้แกยังจะดื้อไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเขาอีก โอ๊ย จะบ้าตาย ! “ น้ำใสกุมขมับทั้งสองข้างอย่างคนหมดหนทาง ปนโมโหไม่น้อย

                “ แต่ฉันมาลองคิดดู ไหนๆ ก็มีโอกาสเดินเข้ามาหาแล้ว ถ้าไม่ลองคว้าเอาไว้ก็คงเสียดายแย่ “ ฉันพูดพร้อมกับเม้มริมฝีปากแน่น มองคนตรงหน้าดวงตาเป็นประกาย “ แกเคยบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่าคนเราเกิดมาทั้งทีควรใช้ชีวิตให้คุ้มน่ะ “ ฉันหยิบยกเอาประเด็นคำพูดที่ยัยน้ำใสเคยบอกกับฉันเมื่อครั้งนานมาแล้วขึ้นมาเสริมทับ

                คนถูกย้อนหันมาทำตาดุใส่ทันที

                “ ไม่ต้องมาย้อนเลยนะ ! มันคนละประเด็นกันเหอะ “

                “ คนละประเด็นตรงไหนอ่า ฉันก็เห็นมันเป็นประเด็นเดียวกัน “ ฉันเถียงเบาๆ

                “ ไอรีน ! “ เสียงดังใส่

                “ จ้า… “ ฉันรีบขานรับเสียงหวานพร้อมกับรอยยิ้ม

                “ แกไม่ได้อยากใช้ชีวิตให้มันคุ้มหรอก แต่แกอยากช่วยผู้ชายคนนั้นต่างหาก “ น้ำใสดักคออย่างรู้ทัน

                จับทางกันได้แบบนี้ฉันก็คงต้องยอมรับความจริงแล้วล่ะ…

                “ มันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ ? อย่างน้อยๆ ก็ได้ช่วยเหลือคนพร้อมกับได้ลองอะไรใหม่ๆ ด้วยไง ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งสองตัวแหนะ “ ฉันว่าอย่างร่าเริง

                “ แกแน่ใจนะ ว่าจะไม่รู้สึกอึดอัด “ น้ำใสหรี่ตามอง ฉันรีบพยักหน้ารัวๆ

                “ แน่ใจๆ ตอนนี้อยากลองทำดูน่ะ “ ฉันฉีกยิ้มกว้าง

                “ ถ้าแกมั่นใจและยืนยันขนาดนี้ ฉันก็คงขัดอะไรแกไม่ได้ นอกจากคอยอยู่ข้างๆ แก คอยให้กำลังใจแกเหมือนที่ผ่านมา “ น้ำใสร่ายยาวพลางกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ด้วยความดีใจทำให้ฉันโผเข้ากอดเพื่อนรักเต็มแรง จนร่างเล็กบอบบางของยัยนี่แทบถลาตกโซฟา

                “ ขอบใจแกนะน้ำใส แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริงๆ “  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเพื่อนคนนี้ก็ไม่เคยทอดทิ้งฉัน น้ำใสไม่ได้สักแต่พูด แต่ยัยนี่อยู่เคียงข้างฉันเสมอมา

                ตั้งแต่อดีต… จนถึงปัจจุบัน

               คุยกันหน่อยนะคะ ^^

                สวัสดีค่ะ ^^ กลับมาพบกันอีกเช่นเคยนะคะ >< มาอีก 1 ตอนแว้ว ครบแว้วววว สำหรับตอนที่ 3 อิอิ ขอบคุณสำหรับการติดตาม และ คนที่กดแอดเป็น FC นะคะ ส่วนใครที่คอมเม้นให้กันก็ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ ที่ไม่เป็นนักอ่านเงา 555 >< แต่ใครที่ไม่ได้ก็คอมเม้นก็ไม่เป็นไรนะคะ ขอบคุณเช่นกันจร้าที่เข้ามาอ่าน แต่จะเลิฟๆ เล้ย ! ถ้าอ่านแล้วคอมเม้นให้กันเนอะ ติชม ได้หมดนร้า จุ๊ฟๆ ปล. เรื่องนี้อัพวันเว้นวัน และ อัพจนจบเรื่องนะคะ ^O^

คำเตือน : กรุณาคอมเม้นไว้ในตอนนั้นๆ ที่อ่าน เพราะถ้าคุณไปคอมเม้นที่หน้าหลักของนิยาย มันไม่ขึ้นข้อความอะให้เพื่อนแพงได้อ่านเลยค่ะ เพื่อความสะดวก ขอความกรุณาคอมเม้นไว้ในแต่ละตอนที่อ่านนะคะ เพื่อนแพงจะได้อ่านคอมเม้นของทุกคนได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ^________^