คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : บทที่ 11.6 - ฉันไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว
ฉันไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว
“มีสิครับ!” ชายหนุ่มรีบตอบ “ผมอยากได้คุณมาร่วมงานกับทางเรามาก เพราะฉะนั้นถ้าคุณไม่พอใจอะไรตรงไหนของสัญญา บอกผมได้เลยนะครับ”
“ใจกว้างจังเลยนะคะ” ฉันอมยิ้ม “ฉันพอใจแล้วค่ะ สัญญาของทางบริษัทฯ แฟร์ๆ ด้วยกันทั้งสองฝ่ายดีค่ะ ฉันโอเค”
“แล้วถ้าคุณโอเค คุณจะเซ็นเลยหรือเปล่าครับ”
ไฮเฟลเอียงคอถาม
“แน่นอนสิคะ ในเมื่อทุกอย่างมันลงตัวฉันก็จะเซ็นสัญญาเลย” ฉันฉีกยิ้มกว้าง
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มยิ้มดีใจ
“ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณค่ะ ที่คุณให้โอกาสฉัน”
ใช่ว่าจะได้กันทุกคนนะโอกาสทองแบบนี้ มีคนอีกมากที่อยากจะเข้าสู่ถนนแห่งวงการบันเทิง แต่ก็มีอีกหลายคนเช่นกันที่ต้องผิดหวังไปตามชะตา
“งั้นเรามาเซ็นสัญญากันเลยนะ นี่ครับ ปากกา”
มือหนาส่งปากกาให้กับร่างบาง ฉันรับปากกาจากร่างสูงมาถือไว้ในมือ เพ่งมองเอกสารตรงหน้าอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจจรดปลายปากลงบนหน้ากระดาษสำคัญ การเซ็นชื่อครั้งนี้มันจะเปลี่ยนชีวิตของฉันไปโดยสิ้นเชิง แต่ฉันเลือกแล้ว และฉันก็จะไม่ถอย
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ฉันวางปากกาลงกับโต๊ะพลางกับเลื่อนเอกสารไปให้กับคนตรงหน้า ไฮเฟลหยิบเอาเอกสารขึ้นมาดูเล็กน้อย ริมฝีปากหยักแย้มรอยยิ้มในแบบที่เขาชอบทำ
“งั้นก็เท่ากับว่าตอนนี้เราเป็นผู้ร่วมงานของกันและกันแล้ว”
“ค่ะ” ฉันหัวเราะเบาๆ
“แล้วคุณจะว่าอะไรไหมครับ ถ้าผมจะขอเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อเพื่อฉลองให้กับมิตรภาพระหว่างเราสองคน” ชายหนุ่มได้ทีทำตีเนียน ไฮเฟลแอบลุ้นคำตอบของเธอ เพราะไอรีนดูเป็นผู้หญิงที่เข้าถึงยาก หญิงสาวรู้จักวางตัวไม่แสดงท่าทีที่เยอะหรือน้อยจนเกินไป มีความเหย่อหยิ่งอยู่พอสมควร ซึ่งบุคลิกแบบนี้ส่งผลให้ตัวของเธอดูมีเสน่ห์น่าค้นหามากกว่าผู้หญิงสวยโดยทั่วไป
“อืม” ฉันแสร้งทำเป็นครุ่นคิด
“ถ้าคุณไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครับ ผม…” ใบหน้าหล่อเหลาแอบนอยเบาๆ
“ด่วนสรุปจังเลยนะคะ ฉันกำลังจะบอกว่า ขอเป็นส้มตำปูปลาร้ารสจัดๆ นะ ไม่งั้นไม่ให้เลี้ยง” ฉันพูดไปยิ้มไป
“โอเคครับ โอเค ผมเต็มที่อยู่แล้ว”
“นี่ก็เที่ยงแล้ว ไปกันเลยไหมครับ” ไฮเฟลดูนาฬิกาที่ข้อมือหนาแล้วเงยหน้าถามร่างบาง
“โอเคค่ะ ฉันเองก็เริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน”
ตั้งแต่เช้าก็ยังไม่มีอะไรตกทิ้งท้องเลยแม้แต่น้อย
“เชิญครับ”
ไฮเฟลลุกขึ้นยื่นเต็มความสูง มือหนาผายมือไปด้านหน้าเพื่อเชิญให้ร่างบางก้าวเท้าเดินนำไปก่อน แล้วร่างสูงใหญ่ก็เดินตามมาเปิดประตูให้กับหญิงสาว
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันกล่าวขอบคุณในความเป็นสุภาพบุรุษของเขา
“จะไปไหนกันไม่ทราบ!”
ความคิดเห็น