ตอนที่ 37 : บทที่ 15 - ความอัปยศอดสู... ( ในอดีต ) ( 100% )
*อ่านทล็อตด้วยนะคะ เรื่องอัพตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายค่ะ เพื่อนแพงชี้แจงรายละเอียดไว้ในทล็อคค่ะ ^^
https://www.facebook.com/DekDHayase/
สวัสดีค่ะ ^^ ตอนสุดท้ายที่จะอัพให้อ่านแล้วนะคะ หลังจากนี้เพื่อนแพงงดอัพเรื่องนี้แล้วนะคะ ( หมดโควตาแล้วค่ะ ^^ ) เพราะภายในเดือนนี้เพื่อนแพงจะวางขายเป็น E BOOK ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ ถ้าใครสนใจอยากอ่านต่อจนจบก็อุดหนุนกันได้นะคะ จำนวนหน้ายังไม่แน่นอนค่ะ แต่คาดว่าจะน่าจะอยู่ราวๆ 400 กว่าหน้าค่ะ ( เพราะตอนนี้เพื่อนแพงรีไรท์อยู่ค่ะ อาจจะเพิ่ม ลด แก้ตามความเหมาะสม ^^ ) ราคาก็จะสงวนอยู่ที่ 299 บาท ค่ะ ( ไม่แพงน้า สมน้ำสมเนื้อ ^^ ) เอาเป็นว่าถ้าทุกอย่างเรียบร้อย เพื่อนแพงลงเว็บเมื่อไหร่ เพื่อนแพงจะมาชี้แจงให้ทุกคนทราบอีกครั้งนะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตามตลอดมาค่ะ และหวังว่าทุกๆ คนที่เป็น FC เรื่องนี้ จะช่วยกันอุดหนุนซีโร่นะคะ รับรองว่าปมเยอะ แน่น และมันส์จนบทสุดท้ายแน่นอนค่ะ ^^
ปล.จบเรื่องซีโร่ก็ฝากบรรดาเพื่อนๆ ของซีโร่ด้วยนะคะ ทั้ง อชิ ฟาโร่ และ ยูกิ >< อย่าเพิ่งทิ้ง 3 หนุ่มนี้ไปไหนน้า แก๊ง DEVIL มีความสนุกรอทุกคนอยู่ค่ะ แต่ละเรื่อง แต่ละคน รับรองว่าไม่ผิดหวังค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
บทที่ 15
ความอัปยศอดสู... ในอดีต ( 100% )
“ นายก็ออกไปด้วย ฉันจะเปลี่ยนชุด ! “ ฉันยังคงย้ำประโยคเดิม
กริ๊ก
มือหนาไม่สนคำพูดร่างบาง เอื้อมมือไปกดล็อคประตูห้อง
“ จะล็อคทำไม ! “
ฉันถามเสียงดัง เริ่มไม่ไว้ใจกับท่าทางคุกคามของเขา สายตาก็สอดส่องมองหาอุปกรณ์ภายในห้องที่จะเอาไว้ใช้ป้องกันตัว และเหมือนซีโร่จะรู้ทันว่าฉันกำลังรู้สึกยังไง เขาสาวเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น…
จนในที่สุด… ร่างสูงก็ไล่ต้อนฉันจนแผ่นหลังชนเข้ากับกำแพงห้อง ! ร่างสูงโปร่งเอามือยันกำแพงเอาไว้ทั้งสองข้างเหนือศีรษะฉัน
“ ถอยไป ! “ ฉันบอกเสียงแข็ง ทำไม่กลัวเขา
“ เมื่อวันก่อนเธอเล่นงานฉันแสบมากเลยนะ… ไอรีน “
ชายหนุ่มว่า แม้จะเป็นคำพูดที่ดูราบเรียบ แต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงรังสีอัมหิตที่มันซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขา
“ … “
ฉันเงียบ… เพราะไม่อยากต่อกรกับคนเอาแต่ใจ
“ ทำไมไม่พูดล่ะ ? “ ซีโร่ถามเสียงต่ำ
“ … “
ฉันก็ยังคงเงียบ…
“ กำลังลองดีกับฉันอยู่สินะ คิดจะเล่นสงครามประสาทกับฉันหรือไง ?! “ น้ำเสียงของร่างสูงใหญ่เริ่มเข้มขึ้น เมื่อร่างบางเอาแต่เงียบ
ดูก็รู้ว่าไอรีนจงใจยั่วโมโหเขา !
“ … “
ฉันก็ยังคงไม่ตอบโต้อะไรกลับไป… แม้แต่คำเดียว
“ เธอรู้มั้ยว่าฉันต้องจัดการกับความต้องการของตัวเองยังไง ? “ ซีโร่จ้องตาฉันไม่วาง
“ … “
“ ฉันต้องไป… โธ่เว้ย ! เงียบทำซากอะไรวะ ?! “ และแล้วก็เป็นเขาอีกจนได้ที่สติหลุด
“ … “
“ ได้ไอรีน… ได้… เธอจะไม่พูดใช่มั้ย ? “
ร่างสูงกัดฟันแน่น ข่มอารมณ์โกรธสุดฤทธิ์ แม้ว่ามันจะทำได้ยากมากก็ตาม
“ … “
แต่ฉันก็ยัง… เงียบ
“ โอเคไอรีน… ฉันจะง้างปากให้เธอยอมพูดออกมาเอง ! “ เสียงเข้มเอ่ย
หมับ
มือหนาเตรียมรั้งต้นคอเล็ก ใบหน้าหล่อคมคายก้มลงมาใกล้ๆ ใบหน้าสวยหวาน จุดมุ่งหมายของเขาก็คือ… ริมฝีปากฉ่ำอันอวบอิ่ม…
พรึ่บ
“ ถ้านายล่วงเกินฉันแม้แต่นิดเดียว… รูปภาพอุบาท์รูปนี้ได้ว่อนลงทั่วโซเชียลแน่ ! “
เมื่อรู้ว่ากำลังมีภัยมาคุกคาม… ฉันจึงงัดไม้เด็ดของตัวเองขึ้นมาต่อกรกับคนอย่างเขา ซีโร่ดูหน้าเสียลงไปถนัดตาเมื่อเห็นรูปตัวเองในมือถือของฉัน
รูปนั้นแหละ… รูปที่ช่วงล่างของเขาเปลือยเปล่า !
“ ไอรีน ! “ ชายหนุ่มกดเสียงต่ำในลำคอ เนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ
“ กล้ามั้ยล่ะ ? “ ฉันเชิดหน้าท้าทาย มือหนาเข้าแย่งมือถือออกไปจากมือของฉัน ฉันก็ปล่อยให้เขาเอาไป ก่อนจะเหยียดยิ้มร้าย แล้วพูดต่อ…
“ จะลบเหรอ ? “ ฉันถามเสียงเยาะ “ ถึงจะลบ แต่บอกไว้ก่อนว่าฉันเซฟเก็บเอาไว้หลายที่ ทั้งในคอมฯ อีเมล์ ไอแพด หรือแม้กระทั่ง… ล้างรูปออกมาดูเล่น “ ฉันหัวเราะเบาๆ
ซีโร่หน้าตาขึงขัง โกรธจนแทบจะฆ่าฉันให้ตายคามือ…
“ ถอยไป “ ฉันบอกเสียงเรียบ ใช้ฝ่ามือดันหน้าปกแกร่งออกเบาๆ ร่างสูงใหญ่ก็ยอมถอยออกไปเอง
ฉันเดินผ่านหน้าเขาแบบไม่แคร์ สองเท้ากำลังจะเดินเข้าห้องที่ใช้สำหรับเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย แต่ประโยคๆ หนึ่งของซีโร่ ก็ทำให้ฉันต้องหยุดชะงัก…
“ มันก็แฟร์ดีนะ เธอมีรูปฉัน ฉันมีรูปเธอ… “ น้ำเสียงที่ดูเป็นต่อมากยิ่งขึ้น
ฉันยิ้มหยันกับตัวเอง… หัวเราะอยู่ในลำคอ
“ รูปในอดีตน่ะเหรอ… “ ฉันหันหน้ามาเผชิญกับคนด้านหลัง “ คิดจะเอามาต่อกรงั้นสิ หึ “ ฉันยิ้มมุมปาก
“ แล้วไง ? อย่าบอกนะว่าเธอไม่แคร์ “ ซีโร่ย้อน
“ ฉันแคร์ “ ฉันยอมรับ “ แต่ฉันไม่กลัว ! “
ใช่ ! รูปภาพพรรณนั้นถ้าจะบอกว่าไม่แคร์เลยมันก็ดูโกหกเกินไป
“ เธอไม่กลัวพ่อแม่เธอจะรู้ ไม่กลัวว่าเขาจะเสียใจหรือไง ? “
ซีโร่ถาม ดวงตาคมเข้มจ้องลึกเข้ามาในดวงตากลมโต บอกตามตรงว่าตอนนี้เขาเดาอะไรแทบไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในใจของไอรีนตอนนี้ กำลังคิดอะไรอยู่ ?
“ ถึงเวลานี้ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าพ่อแม่ฉันจะเสียใจเพราะว่าลูกสาวตัวเองถูกผู้ชายคนหนึ่งหลอกไปให้เพื่อน รุมโทรม ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้… “
ฉันพูดทั้งน้ำตา… แต่มันเป็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากความรู้สึกที่เจ็บปวด เคียดแค้น และ เกลียดชัง !
“ นอกจากยอมรับชะตากรรมที่นายสร้างไว้ให้กับฉัน ! “
ในอดีต… ซีโร่หลอกพาฉันไปให้กลุ่มเพื่อนของเขารุมโทรมที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ทุกวันนี้ฉันยังจำได้ทุกความรู้สึก จำได้แม้กระทั่งหน้าตาของพวกมันทุกคน !
ไอ้พวกเดนมนุษย์… !
ฟาโร อชิ และ ยูกิ !!!
3 ปีก่อน…
‘ อื้อ… ‘
เปลือกตาทั้งสองข้างหนักอึ้งลืมไม่ขึ้น แต่หญิงสาวก็ค่อยๆ พยายามปรือตามองทุกสิ่งอย่าง เธอได้ยินเสียงเฮฮามากมายดังมาจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง แถมกลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ยังคละคลุ้งไปหมดจนน่าเวียนหัว…
หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงกับหัวเตียง… เธอสับสนไปหมด… ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ? กับใคร ? และ มาที่นี่ได้อย่างไร ?
ใช่สิ… ก่อนหน้าที่เธอจะหลับไปเธอกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับซีโร่นี่น่า… แล้วเขาไปไหน คำถามมากมายมีอยู่เต็มหัว จนกระทั่งบุคคลที่หญิงสาวกำลังนึกถึงก็ปรากฏกายขึ้น
“ ตื่นแล้วเหรอ ? “ เสียงเข้มเอ่ยถาม
“ ไอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะซี ก่อนหน้านั้นเรานั่งกินข้าวกันอยู่ไม่ใช่เหรอ ? “ ไอรีนถามอย่างสงสัย
“ ใช่ เรานั่งกินข้าวกันอยู่ แต่อยู่ดีๆ ไอก็หลับไป ซีเลยพามานอนพักที่คอนโดฯ ของซี “ ซีโร่ตอบเสียงเรียบ…
“ งั้นเหรอ ? น่าแปลกนะ… “ ไอรีนยังคงงุนงง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
ชายหนุ่มค่อยๆ ย่างกรายเข้ามาใกล้ร่างบาง คนตัวโตนั่งลงกับเตียงแล้วขยับเข้าหาหญิงสาว มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่เธอใช้มาปิดใบหน้าด้านขวาทัดใบหูขาวสะอาด ไอรีนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสิ่งที่เธอไม่ชอบและไม่อยากให้ใครเห็นปรากฏต่อสายตาเขา
“ เมื่อไหร่ไอจะเลิกทำผมทรงนี้ล่ะ ? “ เสียงเข้มถามอย่างอ่อนโยน
“ ซีก็รู้ว่าไอไม่ชอบให้ใครมาเห็นไอในสภาพนี้ มันน่าเกลียด… “ เสียงหวานเอ่ยตัดพ้ออย่างน่าสงสาร
เธอโดนล้อมาตั้งแต่เด็กจนโตว่าเป็นยัย ‘ หน้าผี ‘ เพราะปานดำที่ค่อนข้างใหญ่บนแก้มนวลข้างขวา เธอจึงตัดสินใจไว้ผมยาวมาโดยตลอด เพื่อต้องการให้เส้นผมที่ยาวสลวยของตนมาบดบังใบหน้าข้างที่อัปลักษณ์
“ แต่ซีชอบนะ… รู้มั้ยว่าทำไม ? “ ชายหนุ่มยิ้มละมุน น้ำเสียงอ่อนโยน
“ ทำไมล่ะ ? “
“ เพราะมันทำให้ไอเป็นของซีคนเดียว “
คำพูดหนักแน่นของเขาทำให้ใบหน้าหวานร้อนวูบวาบ
“ เพราะมีมัน… ถึงไม่มีผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบไอ “ ซีโร่พูดด้วยรอยยิ้ม
“ ใช่… เพราะมีมัน ไอถึงได้เจอกับคนที่รักไอจากภายใน ไม่ใช่ภายนอก “ หญิงสาวบอกอย่างภูมิใจ
ผู้ชายทุกคนหยี้เธอที่มีสภาพเช่นนี้ เห็นจะมีก็แต่ซีโร่เพียงคนเดียวที่กล้าเดินเข้าหาเธอ ไอรีนปฎิเสธไม่ได้เลยว่าซีโร่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต เธอมีความสุขมากยิ่งขึ้นยามที่มีเขาอยู่เคียงข้าง
จากเด็กสาวที่ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครเหลียวแล… มาตอนนี้เธอกลับมี แฟน ที่แสนดีจนใครต่อใครต้องอิจฉา…
“ ไอเป็นคนน่ารัก นิสัยดี มีน้ำใจกับทุกคน ซีชอบไอที่นิสัยนะ ซีไม่สนหรอกว่าใครจะมองว่าไอขี้เหร่หรือไม่สวยยังไง สำหรับซี… ไอรีนคนนี้สวยที่สุดแล้ว “
คำพูดที่กลั่นออกมาจากใจจริง… ทำเอาร่างบางถึงกับน้ำตาซึม
“ ขอบคุณนะซี… ขอบคุณจริงๆ “
ไอรีนยิ้มมีความสุข… แต่ไม่นาน รอยยิ้มนั้นก็ต้องพังทลายลง… เมื่อ !
ปึก !
ซีโร่ต่อยท้องของเธออย่างแรงจนหญิงสาวต้องงอตัวด้วยความเจ็บปวด !
“ นะ นี่มันอะไรกันซี ทำไม… โอ๊ย ! “ เสียงหวานครางเพราะความเจ็บ มือบางกุมหน้าท้องของตนเองเอาไว้แน่น
ชายหนุ่มจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ไร้ซึ่งความรู้สึกรักใคร่ที่มีให้ในตอนแรก
“ ฉันมีของจะสัมมนาให้กับเธอน่ะ “
สรรพนามที่เปลี่ยนไปของเขา ทำให้ไอรีนถึงกับงุนงง… ?
“ อะไรกันซี… ทำไมถึง… “ ร่างบางยังพูดไม่ค่อยออกนัก เพราะยังจุกที่หน้าท้อง
ซีโร่ไม่พูดอะไร… ร่างสูงหยิบมือถือขึ้นมากดโทรฯ หาใครสักคนที่เธอไม่รู้จัก ก่อนที่จะมีผู้ชายสามคนเดินเข้ามาภายในห้อง พวกเขามีหน้าตาที่หล่อเหลาไม่แพ้กับซีโร่ แต่ที่ต่างจากซีโร่ก็คือ พวกเขาทุกคนดูน่ากลัวเหลือเกิน !
“ ผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ ? “ เสียงของผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ อืม… คนนี้แหละ “ ซีโร่พูดเสียงเรียบ
“ หน้าตาแบบนี้เหรอวะ ที่จะให้พวกกูมา เอา “
ผู้ชายอีกคนดูหน้าตาทะเล้นแต่แฝงลึกไปด้วยความโหดร้าย…
“ อะ เอา อะไรกัน นี่มันเรื่องอะไรกันซี มันเรื่องอะไรกัน บอกไอทีได้มั้ย ? “
เวลานี้หญิงสาวเหมือนคนโง่งมที่ไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้แม้กระทั่งว่าพวกเขากำลังคุยกันเรื่องอะไร ? ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ? และไม่รู้…
ว่าทำไมซีโร่ถึงต้องทำร้ายร่ายกายเธอ
“ ก็… มานอนกับเธอยังไงล่ะ “
ผู้ชายคนสุดท้ายที่ดูบุคลิกมาดนิ่งที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น… และคำพูดของเขาก็ทำให้ไอรีนแทบบ้า !
นอน ยังงั้นเหรอ ?
“ หมายความว่าไงซี ? “ เสียงหวานตื่นตระหนก
“ ไม่เข้าใจคำว่านอนเหรอไอรีน “ ซีโร่ถาม แววตาไม่เหมือนกับซีโร่คนเดิมที่เธอรู้จัก “ ก็… เซ็ก หมู่ยังไงล่ะ ! “ ร่างสูงยิ้มเย็น
“… “
ร่างบางแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ ! คำพูดเมื่อครู่ที่ออกมาจากริมฝีปากหยักมันชัดเจนยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง เธอกำลังจะถูกข่มขื่น โดยคนที่ล่อลวงเธอมาให้พบเจอกับสภาพแบบนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน
เป็นคนรักของเธอนั่นเอง
“ ไม่… ไม่จริง ซีอย่ามาแกล้งไอนะ ไอไม่ชอบ ไอไม่เล่นแบบนี้นะ “ ไอรีนน้ำตาไหลอาบแก้ม
“ พวกมึง “ ซีโร่หันไปพูดกับเพื่อนๆ ของตน “ อยากทำอะไรก็รีบๆ ทำซะ กูรู้นะ ว่าพวกมึงกำลังอยากอยู่… เร็วๆ เข้าล่ะ เดี๋ยวกูจะได้ถ่ายคลิป “ เสียงเข้มพูดไปเรื่อย โดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าร่างบางจะรู้สึกยังไง
“ ซี… “ เสียงหวานครางเบาๆ
“ แล้วมึงแน่ใจเหรอว่าคลิปมันจะขายออก “ ผู้ชายคนที่มาดนิ่งพูดขึ้น สายตาหยิ่งผยองดูถูกหญิงสาวเต็มทน
“ หึ หน้าตาอัปลักษณ์แบบนี้จะไปขายออกได้ยังไง ให้ดูฟรีกูยังไม่ดูเลย “ ผู้ชายที่ดูมีใบหน้าจอมทะเล้นแสยะยิ้ม
“ ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง… แต่ถ้าหน้าตาแบบนี้คงขายได้กับไอ้พวกขี้เมา “ ผู้ชายคนสุดท้ายพูดสมทบ
คำพูดของแต่ละคนทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวด…
“ ก็… “ ซีโร่ทำท่าครุ่นคิด “ ถ้าขายไม่ได้ก็คงต้องปล่อยฟรี ให้ไว้เป็นสัมทานสำหรับไอ้พวกอดยากปากแห้งก็แล้วกัน “
แต่คำพูดของผู้ชายคนนี้กำลังทำให้ร่างบางจุกเจียนตาย !
“ จะเอาก็รีบเอา กูเตรียมถุงยางไว้ให้แล้ว “ ซีโร่ทำเหมือนเรื่องที่พูดนั้นเป็นเรื่องปกติ
“ ไม่เอานะซี ไม่เอานะ ฮือๆ “ หญิงสาวร้องไห้คร่ำครวญ
ร่างเล็กกำลังจะคลานลงจากเตียง แต่ข้อเท้าทั้งสองข้างกลับถูกกระชากด้วยมือหนาของคนที่เธอไม่รู้จักถึงสามคนด้วยกัน !
พวกมันทุกคนกรูกันเข้ามาฉีกกระชากเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่น
“ ปล่อยนะ ! ปล่อย ปล่อยฉัน ! “ หญิงสาวแหกปากร้องขอความช่วยเหลือ
แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าคอนโดฯ ของเขามันเป็นห้องเก็บเสียงชั้นดี แต่สัญชาตญาณก็ทำให้เธอพยายามหาทางเอาตัวรอด
แควก !
ความหวังริบรี่เมื่อกระโปรงนักเรียนถูกกระชากออกจากร่าง…
“ กรี๊ดดดดด !!! “
“ เอาเป็นว่าฉันจะช่วยไม่ให้เธอต้องทรมานไปมากกว่านี้แล้วกันนะ… ไอรีน “
ใครสักคนกระซิบบอกเธอ ก่อนที่เขาคนนั้นจะต่อยเข้ามาที่ท้องของเธอเช่นเดียวกับที่ซีโร่ได้กระทำก่อนหน้านี้
ปึก
พร้อมกับสติของหญิงสาวที่ค่อยๆ ดับวูบลงไป…
“ ฮึกๆ “
ฉันลุกขึ้นออกมานั่งร้องไห้ที่ระเบียง… ยัยน้ำใสหลับไปแล้ว มีแต่ฉันที่ยังข่มตาหลับไม่ลง คำพูดวันนี้ของซีโร่มันทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่คนใจร้ายล่อลวงฉันไปให้แก็งเพื่อนของเขาขืนใจอย่างเลือดเย็น !
ฉันแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงดาว… มันคงจะสวยงามในสายตา หากเวลานี้ฉันไม่มีความทุกข์ในจิตใจ
“ ฮือๆ “
ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นสุดฤทธิ์ แต่กลายเป็นว่ายิ่งกลั้นมันก็ยิ่งตีตื้นขึ้นมาให้ต้องระบายออกเป็นน้ำตา
“ เป็นอะไร นอนไม่หลับเหรอ ? “
มือเรียวของยัยน้ำใสเอื้อมมาแตะไหล่บางของฉัน สัมผัสนั้นทำให้ฉันสะดุ้งตัวด้วยความตกใจ ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับคนด้านหลัง
“ อืม… นอนไม่ค่อยหลับน่ะ “ ฉันว่าแล้วยิ้มฝืนๆ
“ มีอะไรหรือเปล่า ? “ น้ำใสตั้งคำถาม
“ เปล่าหรอก แค่นอนไม่หลับเฉยๆ น่ะ เลยออกมาดูดาวเล่น เผื่อจะง่วง “ ฉันบอกเสียงเรียบ ไม่แสดงอาการใดๆ ออกไป
แต่มีหรือ ? ที่เพื่อนรักอย่างน้ำใสจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังรู้สึกยังไง
“ ตาแกดูบวมๆ นะ ร้องไห้เหรอ ? “
จริงสิ… ถึงแม้ว่าฉันจะเช็ดน้ำตาออกไปแล้ว แต่ดวงตาที่บวมเป่งของฉันก็ไม่อาจหลอกลวงยัยนี่ได้อยู่ดี
“ อ้อ ไม่มีไรหรอก ฉันก็แค่… “ ฉันพยายามนึกหาข้ออ้าง “ ลองซ้อมบทละครน่ะ พอดีว่าทางบริษัทฯ วางครอสให้ไปเรียนการแสดง “ มันเป็นข้ออ้างที่เข้าท่าที่สุดแล้วในตอนนี้
“ แน่ใจนะ ว่าแค่ซ้อมละคร “ น้ำใสหรี่ตามองเพื่อน
เธอไม่ได้จับผิดหรืออย่างไร แต่เธอแค่เป็นห่วงไอรีน ไม่อยากให้เพื่อนต้องคิดมาก
“ แน่ใจสิ ก็แค่ซ้อมการแสดง “ ฉันยิ้มกว้าง
“ ไอรีน… “
น้ำใสเรียกชื่อฉันแล้วถอนหายใจออมา… มันเป็นหนึ่งสัญญาณที่ทำให้ฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ฉันจิกมือลุ้นขอบระเบียงแน่นว่าคนตรงหน้าจะพูดว่าอะไรต่อ
“ ฉันน่ะ… รู้เรื่องแกมานานแล้วนะ “ เสียงหวานเอ่ย
“ มะ หมายความว่ายังไง ? “ ลมหายใจเริ่มติดขัด
“ เรื่องในอดีตที่แกพยายามปกปิด เรื่องที่แกถูก… “ น้ำใสสบตากับเพื่อนรัก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่มันเต็มไปด้วยความห่วงใย
“ ฉะ ฉันถูกอะไร ? “ ฉันถามเสียงสั่น
อย่านะ ! ขออย่าให้ยัยน้ำใสรู้เรื่องนั้น ขอร้องเถอะพระเจ้า !
“ ถูกข่มขืน… “
“ … “
ฉันอึ้งไปในทันที ! แสดงว่ายัยน้ำใสรู้มาตลอด เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวในอดีตที่ฉันไม่กล้าเปิดเผยให้ใครรู้ โดยเฉพาะยัยนี่
“ เมื่อหนึ่งปีก่อน ตอนที่จะย้ายหอใหม่ ฉันแอบอ่านไดอารี่ของแกที่แกเขียนบันทึกทุกอย่างเอาไว้ ความจริงฉันก็ไม่ได้ตั้งใจอยากจะละลาบละล้วงเรื่องของแกหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าตอนนั้นฉันแปลกใจ ว่าทำไมทุกคืนแกจะต้องฝันร้าย ต้องตื่นขึ้นมาร้องไห้ ฉันก็เลย… “ คนพูดก้มหน้ารู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ
“ ลองเปิดอ่านดู จึงได้รู้เรื่องในอดีตของแก “ น้ำเสียงสั่นเครือ
ตอนนั้นที่เธอได้อ่าน เธอเองก็แอบร้องไห้คนเดียวโดยไม่ให้ไอรีนรู้เช่นกัน
“ น้ำใส… “ ฉันเรียกชื่อเพื่อนด้วยน้ำตา
“ แกคิดถึงมันอีกแล้วใช่มั้ยไอรีน… “ น้ำใสถามจี้ใจดำคนฟัง
“ ฉัน… ฉัน ฮึก ฮือๆ “
พูดได้แค่นั้นฉันก็ปล่อยโฮออกมาต่อหน้ายัยน้ำใส ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกแล้ว ไม่มีอะไรต้องอดกลั้นอีกต่อไปแล้ว ฉันแอบร้องไห้เพียงลำพังมานานแล้ว นานมากแล้วจริงๆ
“ ฉันกลัว… ฉันขยะแขยงตัวเอง ฉันเกลียดตัวเอง ฉันเกลียดตัวเอง ! “ ฉันใช้มือทุบตีไปตามร่างกายของตัวเอง
ทุกวันนี้เวลาที่ฉันอาบน้ำ… ฉันก็จะเอาแต่คิดถึงรอยสัมผัสของมันทุกคน !
“ พอแล้วไอรีน พอแล้ว “ น้ำใสรีบดึงร่างบางของเพื่อนรักเข้ามากอด “ แกอย่าเป็นแบบนี้สิ มันไม่ใช่ความผิดของแกนะ แกไม่ได้เป็นคนผิด ถ้าจะผิด ก็ผิดที่พวกมันทุกคน ! “ แววตาของน้ำใสแข็งกร้าว
“ แต่ฉัน… ฮือๆ “
ฉันยังคงร้องไห้ไม่หยุด น้ำตารินไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด…
“ ร้องออกมาไอรีน… ร้องออกมา “ มือบางลูบศีรษะของเพื่อนรัก ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ และหลังจากนี้แกห้ามร้องอีกนะ ห้ามร้อง เข้าใจมั้ย ? “
“ ฮึก… อืม “ ฉันพยักหน้ารับทั้งที่ยังคงสะอื้นอยู่
“ ถ้าเมื่อไหร่ที่แกเจ็บปวด แกก็ต้องเข้มแข็ง และแกก็ต้องทำให้พวกมันเจ็บปวดยิ่งกว่า !!! “ น้ำใสพูดเสียงกร้าว
‘ ฉันจะไม่ยอม ให้แกต้องเจ็บปวดแบบนี้เพียงลำพัง… ไอรีน ‘
หมดโควต้าอัพแล้วค่าเรื่องนี้ !!!! ^^ ถ้า FC คนไหนสนใจอยากอ่านนต่อจนจบ ก็อย่าลืมอุดหนุน
E BOOK เรื่องนี้ด้วยนะคะ มีประมาณการณ์ 400 กว่าหน้าค่ะ ราคาสงวนอยู่ที่ 299 บาทค่ะ ^^
สนุก แน่น เผ็ด มันส์ !!! จนจบแน่นอนค่ะ ^^ อุดหนุนกันน้า รับรองว่าไม่ผิดหวังจร้า ^^
ปล.จบเรื่องซีโรแล้วอย่าเพิ่งทิ้งเขาไปไหนนะ เพราะมีเพื่อนของซีโร่อีก 3 คน อชิ ฟาโร และ ยูกิ
รับรองว่าสนุกทุกคน และ ทุกเรื่องแน่นอนค่ะ แก๊งนี้ ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
#ทีมไอรีน