ตอนที่ 22 : บทที่ 10 - ลุกขึ้นสู้ ! ( 50% )
รบกวนทุกคนช่วยเข้าไปกดไลค์แฟนเพจเพื่อนแพงด้วยนะคะ ลิ้งค์บล็อกแฟนเพจอยู่ในหน้าแรกของนิยายค่ะ
แต่ถ้าใครขี้เกียจย้อนกลับไปกดไลค์ที่หน้าแรกของนิยาย วันนี้เพื่อนแพงมีลิ้งค์มาฝากค่ะ
เข้าไปกดถูกใจกันเยอะๆ นะคะ FC ทุกท่าน จะได้ติดตามผลงานนิยายกันต่อไปเนอะ
ถ้าเกิดว่ามีคนกดถูกใจถึงเป้าที่ตั้งไว้ในขั้นแรก 50 คน
เพื่อนแพงจะตอบแทนด้วยการอัพนิยายเรื่องใหม่ให้ทันทีเลยค่ะ 1 เรื่อง !!!
รีบๆ ไปกดไลค์กันเต๊อะ ^^ อิอิ
https://www.facebook.com/DekDHayase/
บทที่ 10
ลุกขึ้นสู้ !
��������������� ช่วยได้ ! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย !!!
��������������� เมื่อปากอวบอิ่มเป็นอิสระ ฉันก็ไม่รอช้ารีบร้องขอความช่วยเหลือในทันที
��������������� ช่วยด้วย ! ฉันถูกขังอยู่ในนี้ ใครก็ได้ช่วยที !!!
��������������� ฉันยังคงแหกปากร้องไปเรื่อยเมื่อไร้วี่แววของการช่วยเหลือ สองมือก็พยายามแกะปมที่ร่างสูงมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา ให้ตายเหอะ ! นี่เขามัดเงื่อนตายหรือไงกัน ทำไมมันถึงได้หลุดยากหลุดเย็นแบบนี้
��������������� แต่บนความโชคร้ายก็ยังถือว่ามีความโชคดีอยู่ไม่น้อย ที่งานนี้ซีโร่สะเพร่ามัดปากของฉันไม่แน่นพอ ฉันจึงใช้ความพยายามทั้งหมดที่มีในการแนบใบหน้าถูไถไปกับหัวเตียง จนเนกไทที่เขาใช้เป็นเครื่องพันธนการริมฝีปากของฉันหลุดร่วงตกมาอยู่ที่ลำคอ
��������������� ช่วยฉันด้วย ! ฉันถูกขังอยู่ในห้องนี้ มาช่วยฉันออกไปที ช่วยดะ
��������������� ปึก !
��������������� ประตูห้องเปิดออกอย่างแรง และดูเหมือนว่ากลอนมันกำลังทำท่าจะพัง !
��������������� คุณ / คุณ ! สองเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน
��������������� ร่างสูงใหญ่ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าฉันไม่ใช่ใครที่ไหน หากเป็นคนที่ฉันเคยเจอกับเขาในครั้งแรกที่บริษัท ตอนนั้นที่ฉันต้องการจะไปเข้าพบนายซันนี่ ฉันก็ได้เจอกับเขา
��������������� เขาเป็นใคร ? มาทำอะไรที่นี่ ? และ เป็นอะไรกับซีโร่ ?
��������������� คุณ
ทำไมคุณถึง ? ฉันค้างคำพูดเอาไว้อยู่แค่นั้น
��������������� มาเที่ยวพังประตูห้องคนอื่นแบบนี้มันไม่มากไปหน่อยเหรอวะ ?
��������������� เจ้าของเสียงวิ่งตามขึ้นมาประกบติด ซีโร่เหลือบสายตามองเข้ามาภายในห้องนอน ดวงตาคมดุจเหยี่ยวของเขาจ้องมองฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
��������������� นายทำอะไรเธอ ? คนถูกต่อว่าไม่สนคำพูดของซีโร่ แต่เสียงเข้มกลับถามกลับด้วยความสงสัย ไฮเฟลไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่เห็นอยู่ตรงหน้าจะเป็น
ไอรีน และสภาพที่เขาเห็นก็คือ
��������������� ร่างบางมีเพียงแค่ผ้านวมผืนหนาปกคลุมร่างกาย บนพื้นห้องก็เต็มไปด้วยเศษเสื้อผ้ามากมายที่กระจัดกระจายไปทั่ว ! นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมไอรีนถึงมาอยู่ในห้องนอนของซีโร่ ทำไม ?
��������������� ออกไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย
��������������� ซีโร่ย่างกรายเข้ามาในห้องแล้วหยุดยืนอยู่ข้างๆ เตียงนอนที่มีฉันนั่งรอรับชะตากรรมอยู่ เพียงเสี้ยววินาทีใบหน้าของฉันก็ต้องเจ็บแปลบเมื่อ
��������������� หมับ !
��������������� เจ็บนะซีโร่ !
��������������� ฉันร้องบอกเสียงอู้อี้ เมื่อมือหนาจัดการกระชากใบหน้าของฉันแล้วยึดปลายคางบีบเอาไว้แน่น ! ไอ้ผู้ชายใจดำ !
��������������� เออ ! อยากให้เจ็บ จะได้ไม่ต้องเรียกร้องความสนใจกับใครอีก ! เสียงเข้มตะคอกใส่
��������������� ฉันไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะ !
��������������� ยังจะมาเถียงอีก ! ชายหนุ่มตาลุกวาว ถ้าเธอไม่ได้เรียกร้องความสนใจ แล้วจะแหกปากร้องให้มันขึ้นมาช่วยทำไม ? สายตาตวัดขึ้นมองใบหน้าของผู้เป็นพี่ชาย � � � � � � � � � � � � �� � � ฉันแค่ต้องการใครสักคนช่วยพาฉันออกไปจากที่นี่ !
��������������� ฉันตะหวาดทั้งน้ำตา เพราะอับอายในสภาพของตัวเอง หึ ! น่าขายหน้าที่สุด ทำไมฉันจะต้องมามีสภาพอันน่าทุเรศแบบนี้ต่อหน้าใครต่อใครด้วย
��������������� ปล่อยฉัน !
��������������� ฉันไม่กล้าดิ้นมากเพราะกลัวปราการชิ้นเดียวและชิ้นสุดท้ายหลุดออกจากร่างกาย
��������������� ฝันเหรอ ? ใบหน้าคมคายยิ้มเหี้ยม ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว สนใจมาสนุกด้วยกันมั้ยละ ไฮเฟล ซีโร่สะบัดใบหน้าของฉันออกแรงๆ ก่อนจะหันหน้าไปถามชายหนุ่มที่ยืนขาตายอยู่ตรงหน้าประตูห้อง
��������������� อะไรอีกซีโร่ เมื่อไหร่นายจะเลิกบ้าสักที !
��������������� ทรีซั่มยังไงล่ะ สนมั้ย
พี่ชาย ?
��������������� อะไรนะ
พี่ชาย อย่างงั้นเหรอ ?
��������������� นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่ซีโร่ คนถามหน้าเครียด
��������������� ก็ชวนนายมาสนุกด้วยกันไง อย่าซีเรียสสิ
พวกผู้หญิงก็เหมือนกับขนมคบเคี้ยว แบ่งกันกินแบ่งกันเคี้ยว สนุกและเร้าใจดีออก จริงมั้ย ? ซีโร่พูดไปยิ้มไป
��������������� ผิดกับฉันที่หน้าชาไปหมดทุกสัดส่วน !
��������������� นายจะหยาบคายมากเกินไปแล้วนะซีโร่ ฉันกัดฟันพูดเสียงต่ำ
��������������� มันมากเกินไปแล้วนะ สิ่งที่เขาทำ มันมากเกินไปจริงๆ
��������������� ปล่อยเธอซะซีโร่ นายกำลังกักขังหน่วงหน่วยซึ่งมันผิด ไฮเฟลว่า
��������������� ผิด ? ผิดแล้วไง ฉันเคยแคร์เหรอ คนพูดทำท่าเบ้ปาก
��������������� ปล่อยเธอ
นี่เป็นคำสั่ง
��������������� ฉันเห็นประกายไฟออกจากแววตาสองคู่นั้น
��������������� สั่งเหรอ ? นายคิดว่านายเป็นใครกันถึงกล้ามาออกคำสั่งกับฉัน ฮ่าๆ ซีโร่หัวเราะร่วน ราวกับว่าได้ยินเรื่องที่น่าขำเสียเต็มประดา
��������������� ฉันไม่เคยคิดเลยนะ ว่านายจะกล้าทำเรื่องอุกอาจขนาดนี้
��������������� มันไม่ใช่เรื่องอุกอาจอะไรนี่พี่ชาย ก็แค่
��������������� ซีโร่ !
��������������� ฉันแหวใส่เมื่อร่างสูงก้มหน้าลงมาฉกความหอมหวานจากแก้มนวลของฉัน
��������������� ผัวเมีย งอนง้อกันธรรมดา แค่นั้นเอง ริมฝีปากหยักสวยยกยิ้มอย่างร้ายกาจ
��������������� อะ อะไรนะ ผัวเมียอย่างนั้นเหรอ
��������������� นี่ หมายความว่า นายกับ
��������������� ไม่ใช่นะคุณ ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ !
��������������� ฉันรีบปฎิเสธเมื่อเห็นว่าเขาคนนั้นทำท่าจะเชื่อคำพูดของซีโร่
��������������� เราผ่านอะไรๆ มาด้วยกันทั้งคืน ยังกล้าปฏิเสธอีกเหรอที่รัก
หืม ซีโร่ยังคงสนุกกับคำพูด
��������������� หุบปาก !!!
��������������� ฉันตะคอกเสียงดังลั่น ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความโกรธจนเกินจะทน มันมากไปแล้วนะ เขากล้าเอาเรื่องที่ทำระยำกับฉันมาป่าวประกาศต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงกัน เขามันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไม่ใช่ !
��������������� ทุกสิ่งทุกอย่างฉันไม่ได้เต็มใจ ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ ไอ้ผู้ชายสารเลว !!!
��������������� ฉันแหกปากด่าเขาทั้งน้ำตา ความร้อนรุ่มสุมแน่นอยู่ในอก ความเกลียดชังถูกระบายออกมาเป็นคำพูด ฉันเกลียดเขาเหลือเกิน เกลียดเข้ากระดูกดำ เกลียดยิ่งกว่าไส้เดือนกึ้งกือ เกลียด !
��������������� คุณช่วยฉันด้วยนะคะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากอยู่แม้แต่วินาทีเดียว ช่วยฉันด้วยนะคะ
ฉันหันหน้าไปร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ใบหน้าหล่อเหลานั้นฉายแววความสงสารอยู่เต็มเปี่ยม
��������������� ผม
จะช่วยคุณเอง
��������������� ฟึ่บ !
��������������� สองเท้าชะงักอยู่กับที่ เมื่อผู้เป็นน้องชายถือปลายกระบอกปืนขึ้นจ่อที่มายังตน
��������������� ถ้ากล้าก็เข้ามา น้ำเสียงเหี้ยมเกรียม พร้อมกับเหนี่ยวไกปืน ถ้านายไม่สนว่าหัวจะถูกระเบิด ก็เข้ามาช่วยเธอสิ คนถือปืนอยู่ในมือท้าทาย
��������������� คนถูกขู่ไม่ได้เกรงกลัวต่ออำนาจมืด สาวเท้าเดินเข้ามาใกล้อาวุธร้าย
��������������� คะ คุณ ฉันร้องเสียงสั่น
��������������� ก็ให้มันรู้ไปสิ ว่านายกล้ายิงพี่ชายตัวเองได้ลงคอ
��������������� ไฮเฟลท้าทายตอบ
เขาเองก็รู้จักนิสัยของซีโร่ไม่น้อยไปกว่าใคร
��������������� อย่ามาท้าฉันนะ นายมันก็แค่ลูกเมียน้อย ทำไมฉันจะต้องแคร์ ดวงตาแดงก่ำ
��������������� ลูกเมียน้อยเหรอ ?
��������������� ฉันรู้ว่านายไม่แคร์ฉัน แต่ว่านาย
คนพูดเว้นคำพูดเอาไว้ แคร์คุณพ่อ หรือไม่จริง ? ชายหนุ่มขมวดคิ้วถาม
��������������� ท่าทางของไฮเฟลในตอนนี้ถือไพ่เหนือกว่าซีโร่อย่างชัดเจน ฉันแอบเห็นสีหน้าของซีโร่ดูซีดเซียวขึ้นมาทันทีที่คนตรงหน้ากล่าวถึงบิดา เขาคงจะเกรงกลัวบารมีของพ่อเขาไม่น้อยเหมือนกัน
��������������� เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นสีหน้ากังวลใจแบบนี้จากผู้ชายอัมหิตเช่นเขา
��������������� ไฮเฟล
ซีโร่กดเสียงต่ำในลำคอ
��������������� ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกกับคุณพ่อ นายรู้ใช่มั้ยว่าท่านจะรู้สึกยังไง คนเป็นพี่ยังคงพูดไปเรื่อย
��������������� แก !
��������������� สรรพนามที่แปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์ของคนที่กำลังถูกไล่ต้อนให้จนมุม
��������������� เพราะฉะนั้น
ปล่อยคุณไอรีนซะ แล้วฉันจะไม่บอกใคร โดยเฉพาะคุณพ่อ
��������������� ฉันมองสลับไปมาระหว่างซีโร่และไฮเฟล เขาทั้งสองคนดูยังไงก็ไม่ใช่พี่น้องที่รักกันเหมือนพี่น้องคู่อื่นๆ เขาทั้งสองดูเหมือนมีเรื่องบาดหมางกันมานาน ดูมีความแค้นส่วนตัวต่อกันอยู่มาก โดยเฉพาะซีโร่
เขาดูจงเกลียดจงชังพี่ชายตัวเอง แววตาที่มองคนตรงหน้า ก็เป็นแววตาของการแก่งแย่งชิงดี เป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
��������������� ใช่ ! อิจฉา และ ริษยา
��������������� ซีโร่ค่อยๆ ลดมือที่ถือปืนลงอย่างช้าๆ ร่างสูงยืนนิ่งไม่ไหวติงต่อสิ่งใด เขาไม่มีการทักท้วงอะไรแม้ในยามที่ไฮเฟลย่างกรายเข้ามาใกล้ฉัน จนกระทั่งร่างหนาอันอบอุ่นก็นั่งลงข้างๆ ฉัน รอยยิ้มบางเบาปรากฏที่ริมฝีปากหยักสวย
��������������� ผมช่วย
��������������� เสียงนุ่มละมุนยิ่งนัก
มือหนาจัดการปลดพันธนาการที่ข้อมือน้อยทั้งสองข้าง
��������������� คุณไหวมั้ย ?
��������������� ชายหนุ่มถามเมื่อสายตาเห็นร่างบางมีแต่ร่อยรอยเหล่านั้น ซึ่งเขาก็พอจะเดาได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นระหว่างหญิงสาวกับน้องชายต่างมารดาของตน
��������������� ฉัน
เดินไม่ไหว
��������������� ฉันตอบเสียงอ่อน อายแสนอายกับสภาพที่ตัวเองเป็นอยู่ แต่วินาทีนี้ฉันก็ต้องยอมสละทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ออกไปจากนรกแห่งนี้
��������������� โอเคครับ
��������������� เสียงนุ่มทุ้มพูดแผ่วเบา และก่อนที่ฉันจะทันได้ตั้งตัว ร่างทั้งร่างก็ลอยหวือขึ้นจากเตียงนอนขึ้นสู่อ้อมกอดอันแข็งแกร่งจากคนที่เปรียบเสมือนเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวในเวลานี้
��������������� คะ คุณ ! ฉันร้องอย่างตกใจ รีบยกมือทั้งสองข้างเกี่ยวลำคอของเขาเอาไว้แน่น ประคองฉันก็พอค่ะ ไม่เห็นต้อง
ฉันก้มหน้างุด
��������������� ก็คุณบอกคุณเดินไม่ไหว ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ
��������������� แต่ว่า
��������������� จะยืนพลอดรักกันอีกนานมั้ย จะไปไหนก็ไป ไป๊ !!!
��������������� ซีโร่ตะหวาดเสียงลั่น ร่างสูงเดินหายเข้าไปในบาร์แล้วเปิดตู้เย็นหยิบเอาขวดเหล้าออกมากระดกดื่มราวกับมันเป็นน้ำเปล่าธรรมดา สายตาคมเข้มจ้องมองมายังฉันกับไฮเฟลไม่ลดละ และยิ่งเห็นว่าไฮเฟลกอดกระชับร่างของฉันไว้แนบอก ซีโร่ก็ยิ่งดูคลั่งมากขึ้นเท่านั้น
��������������� หึ เขาคงรู้สึกเสียหน้าไม่น้อยสินะ
��������������� บอกให้ไปไงเล่า ! ออกไป !!!
��������������� เพล้ง !
��������������� มือหนาขว้างขวดเหล้าราคาแพงกระทบกับกำแพงห้องตรงหัวเตียงเฉียดฉิวศีรษะของฉันไปเพียงเล็กน้อย ! ความตกใจทำให้ฉันเผลอตัวกอดคอร่างสูงของไฮเฟลเอาไว้แน่นมากกว่าเดิม กลิ่นแอลกฮอลคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เศษแก้วมากมายแตกกระจายเต็มพื้นห้อง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ของผู้กระทำเย็นลง
��������������� ซีโร่ยังคงส่งรังสีแห่งความน่ากลัวมายังเราสองคนอยู่ไม่ห่าง
��������������� ปะ ไปกันเถอะค่ะ ฉันบอกเสียงสั่น ฉันเริ่มจะกลัวเขาอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเสี่ยงอันตราย พอกันที นับจากนี้ไปฉันจะไม่อยู่ใกล้เขาอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว
��������������� ครับ
��������������� ไฮเฟลตอบรับ ก่อนที่ชายหนุ่มจะพาร่างน้อยแสนบอบบางอของไอรีนออกจากห้องนอนของปีศาจร้ายอย่างซีโร่
��������������� โธ่เว้ย !!!
��������������� เพล้ง !
��������������� เพล้ง !
��������������� และเสียงเหล่านี้คงตอบได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นอยู่ในอารมณ์ไหน
�
���������������
���������������
� � � � � � � �
�
� � � � � � � ��
�
�
���������������
��������������� �����������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������
���������������
���������������
���������������
� � � � � � � ��
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

สมน้ำหน้า