คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : บทที่ 6.2 - ทำร้ายจิตใจ (จบตอน)
ทำร้ายจิตใจ
ฉันรู้ตัวว่าพลาดที่ไม่มีสติปล่อยให้อารมณ์โกรธอยู่เหนือทุกอย่างจนพลั้งมือทำร้ายเขา ซีโร่ร้ายกาจมากแค่ไหนทำไมฉันจะไม่รู้ ดวงตาคมกริบคู่นั้นจ้องมองฉันอย่างโกรธจัด ไม่มีทางที่เขาจะยอมเป็นฝ่ายเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว และก็ไม่มีทางที่คนเหย่อหยิ่งเช่นเขาจะปล่อยให้ฉันลอยนวล
“นะ นายหยาบคายกับฉันก่อน”
เสียงของฉันสั่นเทา มือไม้เย็นเฉียบไปหมด
“หึ หยาบคายงั้นเหรอ” เสียงเข้มกดต่ำในลำคอ
ปฎิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัวเขาที่สุด!
“ใช่ นายพูดจาไม่ให้เกียรติฉัน สมควรแล้วที่ฉันจะ… อื้อ!”
ไวกว่าความคิด! ซีโร่กระชากร่างของฉันเข้าไปใกล้ตัวก่อนจะประกบริมฝีปากอุ่นร้อนลงมาอย่างรวดเร็ว การกระทำอันอุกอาจที่คาดไม่ถึงนั้นทำให้ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ริมฝีปากร้อนจัดกระแทกกระทั้นราวกับต้องการจะลงโทษฉันให้ขาดใจตายไปตรงหน้า สองมือเล็กได้แต่จิกข่วนไปตามร่างกายของชายหนุ่ม
“อื้อ! อื้อ!” ฉันร้องอู้อี้อยู่ในลำคอเพื่อให้ซีโร่ปล่อย แต่ก็เปล่าประโยชน์ เพราะยิ่งฉันต่อต้านเขามากเท่าไหร่คนเอาแต่ใจก็ยิ่งดุดันมากขึ้นเท่านั้น
ซีโร่ดันร่างของฉันให้กระแทกติดกับผนังห้อง ในขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงละเลงลิ้มรสริมฝีปากอวบอิ่มของฉันไม่ห่าง ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย ลมหายใจขาดห้วงพอๆ กับเรี่ยวแรงของฉันเริ่มขาดหายไป ร่างสูงไม่เมตตาฉันเลยสักนิด เขาไม่สนแม้แต่น้อยว่าตอนนี้กำลังทำร้ายฉันมากแค่ไหน
ซีโร่ก็เป็นซะอย่างนี้ ขอแค่ได้รังแกฉันเป็นพอ
“อื้อ ฮึก” น้ำตารินไหลออกจากหางตาเมื่อต่อสู้ยังไงก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้ มันเป็นเวรกรรมอะไรที่ทำให้ฉันต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ และเจอกับคนใจร้ายอย่างซีโร่
ไม่รู้ว่าเนิ่นนานเท่าไหร่ที่ซีโร่ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ เพราะกว่าจะได้สติร่างสูงก็ถอยทัพออกไปเสียแล้ว
“หึ จืดชืดชะมัด” ร่างสูงว่าพลางกับดันลิ้นในกระพุ้งแก้มด้วยท่าทีกวนประสาท
เกลียด! ฉันเกลียดเขาที่สุด
“เลว นายมันเลว” ฉันว่าเสียงเครือและใช้หลังมือถูริมฝีปากของตัวเองอย่างนึกรังเกียจ การกระทำของฉันคงไปกระตุ้นต่อมโกรธของซีโร่ไม่น้อย ดวงตาคมเข้มตวัดมองฉันแบบไม่ค่อยพอใจนัก
“ที่ด่าเนี่ย เพราะอยากโดนอีกใช่หรือเปล่า”
ซีโร่เดาะลิ้นเสียงดังกวนอารมณ์ ส่งผลให้ร่างบางยืนกำหมัดแน่นในคำพูดหยาบโลน คำพูดดูถูกเกินกว่าที่ฉันจะรับได้ ฉันง้างมือขึ้นสูงตั้งท่าจะตบสั่งสอนคนปากเสียอีกฉาด
แต่ทว่า
“ตบอีกสิ! ตบเลย! ถ้าเธอตบฉันอีกครั้งเดียวฉันจะลากเธอออกไปจูบโชว์ทุกคนข้างนอก เอาสิ! ตบเลย! ตบดิ!”
มือหนาชี้หน้าเธออย่างท้าทาย ซีโร่ตวาดกร้าวทำเอาร่างบางสั่นสะท้าน มือเล็กค่อยๆ ลดลงแนบข้างลำตัว
“นายมันบ้า!” น่าสมเพชที่ฉันไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย
ฉันผลักร่างหนาให้ออกห่างก่อนจะรีบเดินหนีเขา ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้ แค่วินาทีเดียวก็ไม่อยากอยู่!
“อะไรอีก ปล่อยนะ”
มือหนาคว้าต้นแขนของฉันเอาไปบีบแน่น
“พรุ่งนี้เธอต้องมาที่นี่” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม
“ไม่มา!”
ฉันสวนกลับทันที ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเขาด้วย ไม่มีทางซะหรอก พอถูกฉันปฎิเสธ คนเอาแต่ใจก็เพิ่มแรงบีบมากกว่าเก่า
“ต้องมา! เพราะถ้าเธอไม่มา เธอเดือดร้อนแน่”
“อย่าฝัน ฉันไม่มีวันกลับมาเหยียบที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง ปล่อยนะ!” ฉันพยายามสลัดมือหนาออกไปให้พ้นตัว แต่ซีโร่ก็ไม่เคยที่จะอ่อนข้อให้ ร่างสูงกระชากตัวฉันให้เข้าไปใกล้เขาอีกเป็นครั้งที่สอง และสายตาน่ากลัวของเขาก็ทำให้ฉันหวั่นว่าเหตุการณ์มันจะซ้ำรอยเดิม
“ก็ลองดูสิ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเรื่องรูปมันแพร่กระจายออกไป เธอจะทำยังไง” คนพูดยิ้มหยัน
หึ เขาคงคิดว่าตัวเองกำลังเป็นต่ออยู่สินะ
“อยากทำอะไรก็ทำ เพราะฉันมาคิดๆ ดูแล้ว ตอนนี้ต่อให้นายปล่อยรูปพวกนั้นออกไปมันก็ไม่มีผลอะไรกับฉัน อย่าลืมสิ ว่ารูปลักษณ์ฉันเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ไม่มีใครรู้หรอกว่าผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั่นเป็นใคร” ฉันแสยะยิ้มยิ้มร้าย
ซีโร่นิ่งไปพักหนึ่ง ช่วงจังหวะที่เขากำลังเผลอฉันก็อาศัยความไวของตัวเองสะบัดแขนจนหลุดออกจากการเกาะกุม สองเท้าหันหลังเตรียมออกไปจากขุมนรก
พอกันที นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเจอะเจอกับผู้ชายพรรณนั้น พอกันที!
มือบางกำลังจะเปิดประตูออกไปสู่โลกภายนอก
“แต่พ่อกับแม่ของเธอ คงไม่มีทางลืมลูกของตัวเองหรอกนะ เธอว่าไหม?” คำพูดของซีโร่เปรียบเสมือนสายฟ้าที่ผ่าลงกลางศีรษะของฉัน ดวงตาเบิกกว้างด้วยคาดไม่ถึงว่าคนข้างหลังจะเลวถึงขั้นดึงบุพการีเข้ามาเกี่ยวข้อง
พระเจ้า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีจิตใจที่ต่ำช้านัก!
“เธอคงไม่อยากเสี่ยงหรอกใช่ไหม ไอรีน”
ซีโร่เดินมากระซิบเสียงหยันที่ข้างใบหูขาวสะอาด ฉันหลับตาลงแน่นอย่างเจ็บปวด ปล่อยน้ำตาไหลรินอาบแก้มพร้อมกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนห้อเลือด
ทำไมเขาต้องทำร้ายกันขนาดนี้ ทำไม
“See you tomorrow, baby.”
ความคิดเห็น