คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3.2 - การตัดสินใจ & อดีตร้ายที่หวนกลับคืน
การตัดสินใจ & อดีตร้ายที่หวนกลับคืน
ไม่เพียงแต่น้ำเสียงที่กลั่นออกมาด้วยความเศร้า หากน้ำตาของลูกผู้ชายก็รินไหลออกมาด้วยเช่นกัน ฉันรู้สึกแย่ไปเลยที่ก่อนหน้านั้นฉันปฎิเสธเขาอย่างไร้เหยื่อใย ทั้งๆ ที่เขาแบกลมหายใจของน้องสาวอยู่บนบ่า
“และในทางกลับกัน ถ้าผมทำไม่สำเร็จเจ้านายก็จะไล่ผมออก” คนพูดก้มหน้าลงต่ำ “มันต้องแย่แน่ๆ ถ้าหากว่าผมโดนไล่ออกในขณะที่น้องสาวกำลังรอรับการรักษา”
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่น้ำตาของฉันมันไหลออกมา
“ผมบอกคุณแค่นี้แหละครับ แต่ถ้าคุณไม่สนใจผมก็คงต้องยอมแพ้ ผม…” ชายหนุ่มยังพูดไม่ทันจบประโยค ความสงสารที่อัดแน่นอยู่ในใจก็ทำให้ฉันยอมรับข้อเสนอของเขา
“ฉันตกลง!” อาจเป็นเพราะ เรื่องราวของผู้ชายคนนี้คล้ายๆ กับเรื่องของฉันในอดีต
ใครก็ได้บอกฉันทีว่าฉันโง่หรือบ้า!
“แล้วจะเอาไงล่ะที่นี้ ไหนบอกว่าไม่อยากวุ่นวายไง ชีวิตตอนนี้สงบมากใช่ไหมถึงได้ไปรับปากอะไรแบบนั้น”
น้ำใสบ่นฉันทันทีที่ฟังเรื่องราวจนจบ งานนี้ฉันไม่เถียงไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น เพราะทุกอย่างที่คนตรงหน้าพูดมันเป็นความจริงทุกประการ ชีวิตฉันต้องวุ่นวายเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าแน่นอน
ผิด! ฉันคิดผิดจริงๆ
“ลำพังแค่รับบทบาทเป็นดาวมหา’ลัยก็ปัญหาเยอะอยู่แล้ว นี่ยังยกระดับตัวเองเข้าไปสู่วงการบันเทิงอีก เฮ้อ” ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ส่งสายตาเศร้าหงอยให้กับเพื่อนรัก น้ำใสเบ้ปาก
“ไม่ต้องมาทำหน้าตาเป็นแมวอมทุกข์เลยนะ หาเรื่องใส่ตัวได้ตลอดเวลาจริงๆ”
“ฉันเสียใจเหมือนกัน” ในที่สุดฉันก็พูดออกมา หลังจากที่เงียบไปนาน “แต่ว่าตอนนั้นฉันสงสารเขาจริงๆ นะ ฉันเคยผ่านจุดๆ นั้นมาก่อน ฉันรู้ดีว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหน”
ฉันแค่ไม่อยากให้ใครต้องมาเผชิญชะตากรรมเดียวกับฉัน นี่จึงเป็นเหตุผลที่ฉันรับปากเขา
“เรื่องของแกก็คือเรื่องของแก มันไม่เหมือนกันกับผู้ชายคนนั้นนะ” น้ำใสทิ้งตัวลงข้างฉัน อารมณ์ของยัยเพื่อนซี้กำลังเดือดเลยล่ะ ฉันรู้ดี
“มันเหมือนมากนะ เรื่องน้องสาวของเขา เหมือนฉันตอนที่…” ฉันเงียบ ไม่อยากพูดต่อ ลำคอแห้งผากราวกับมีก้อนอะไรสักอย่างมาจุกอยู่ตรงหลอดลม
ความคิดเห็น