ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Love Project] KrisYeol : Only U เพราะรักคือนาย

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 387
      6
      6 ก.ค. 57

    สวัสดี ไม่มีอะไรมาก แค่เอาพี่คริสเอกประมงกับน้องยอลพืชไร่มาโปรยหินถามทาง อิอิ
     



     
    _____________________________________________

     
     
     
     
    ใครๆก็ว่าโลกนี้น่ะมันไม่ยุติธรรม.. ประมาณว่า โลกนี้มันมักจะโหดร้ายกับคนดวงไม่ดีน่ะ
     

    ใครๆก็มักจะพูดว่าโลกใบนี้น่ะมันโหดร้าย มันสาระเลว มันสกปรกโสโครกและโสมม
     

    พวกคุณเห็นด้วยกันไหมล่ะ?
     

    แต่สำหรับผมแล้ว.... ผมว่าโลกใบนี้มันยุติธรรม ขาวสะอาด น่ารักและฟรุ๊งฟริ๊งที่สุดแล้ว!
     

    ยังไงน่ะเหรอ? พวกคุณพร้อมที่จะรับรู้เรื่องราวสีชมพูหวานๆของผมหรือยังล่ะ? ถ้างั้นก็ไปกันเลย~~
     

    แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะว่ามันอาจจะทำให้พวกคุณจุกอกตายก็ได้
     
     





    ผมเตือนพวกคุณแล้วนะ... อย่าหาว่านายอู๋อี้ฟานคนนี้ไม่เตือนล่ะ
     
     
     






     








     
     
     
     
     
     
    “คริส!!! ไอ้คริสโว๊ย!!!! ไอ้เชี่ยคริสเว๊ย!!!!!!” 
     
    “ใครเรียกวะ” พ่อยอดชายนาม ‘คริส’ หรือ ‘อู๋อี้ฟาน’ พักงานในมือแล้วหันกลับไปมองก็เห็นเพื่อนสามคนยืนตะโกนเรียกโบกไม้โบกมืออยู่ที่ริมฝั่ง
     
    “มีอะไร!!!” น้ำเสียงทองแดงอย่างคนใต้ตอบกลับไปพร้อมกับสาวแหขึ้นมาจากน้ำมาไว้ที่บนเรือเพื่อดูว่าตัวเองจับอะไรขึ้นมาได้บ้าง
     
    “ไปกินข้าวกันโว๊ย!!!” 
     
    “ไม่ไป!!” คริสโบกมือไล่ เมื่อคริสไม่ไปพวกเพื่อนๆก็ไปกันเอง ทีนี้เมื่อไม่มีคนกวนใจคริสก็นั่งลงยองๆแล้วจัดการจับสัตว์ออกจากแหแล้วโยนลงในถัง
     
    มหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศนั้นยังมีอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่แยกตัวออกไปไกลจนเกือบสุดเขตเมืองและมีเพียงแค่สองคณะเท่านั้นที่ตั้งอยู่ในเขตนี้ คณะประมงและคณะพืชศาสตร์ ด้วยเพราะมหาวิทยาลัยนี้จะต้องมีทั้งบ่อน้ำใหญ่ให้คณะประมงและไร่สวนให้คณะพืชศาสตร์ ดั้งนั้นก็เลยกลายเป็นเอกเทศไป
     
    บ่อน้ำนี้เป็นบ่อน้ำใหญ่ที่ดูแล้วคล้ายทะเลสาบ คล้ายแม่น้ำที่คริสจำไม่ได้แล้วว่ามันมีอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่เพราะตอนรับน้องจำได้ว่ามัวแต่มองใครบางคนนั่นแหละก็เลยไม่ได้รู้ประวัติศาสตร์การก่อตั้งของมหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่ได้เสียดายหรอกนะบอกไว้ก่อนเลย
     
    “คริสกินข้าว!!” น้ำเสียงติดหวานตะโกนเรียกมาแต่ไกล คริสที่เหวี่ยงปลาตัวสุดท้ายลงถังน้ำได้ก็รีบลุกขึ้นหันไปมองทันที ก็เห็นใครบางคนยืนยิ้มหวานโบกมือให้ริมฝั่ง
     
    “รอพี่แปบ!!” แล้วคริสก็ต้องรีบพาเรือเข้าฝั่งให้ไวๆเพื่อที่จะได้เห็นหน้าตาของหวานใจที่ไม่ได้เจอกันมาครึ่งวันทันที
     
    เมื่อขึ้นฝั่งมาได้คริสก็หิ้วถังใส่ปลาไปส่งต่อให้เพื่อนอีกคนที่เดินมาพอดีเอาไปจัดการต่อ จากนั้นตัวเองก็เดินหนีไปล้างไม้ล้างมือแล้วก็ล้างหน้าด้วยจะได้หล่อๆ เวลาคนน่ารักเห็นจะได้ภูมิใจที่มีแฟนหล่อขนาดนี้ บนแคร่ไม้ที่มีหลังคาบังนั้นคนตัวบางกำลังแกะปิ่นโตทั้งสองเกาออกมาวางไว้บนพื้นไม้ไผ่
     
    อาหารน่าตาน่ากินเหมือนคนทำถูกวางจัดอย่างสวยงามพร้อมกับชั้นที่ใส่ข้าวสวยร้อนๆมาวางไว้ที่หน้าตัวเองและฝั่งตรงข้าม คริสเดินเข้ามาใต้ร่มแล้วก็นั่งลงตรงข้ามกับคนน่ารักที่เอาข้าวมาส่ง
     
    “ไม่ได้เห็นหน้าน้องแล้วพี่ไม่มีแรงเลย” มาถึงก็ปากหวานเลยไง คนที่ได้ยินก็ยิ้มเขินไปสิ
     
    “ไม่มีแรงก็กินข้าวไปเยอะๆเลย” ยื่นมือมาดันชั้นข้าวสวยร้อนๆตรงหน้าไปให้
     
    “แค่ได้เห็นหน้าตัวเล็กของพี่ พี่ก็มีแรงใจแล้วจ๊ะ~~” คริสยิ้มกว้างจนตาหยีแล้วยื่นหน้าเข้าไปหาคนที่เขินจนแก้มแดง
     
    “งั้นก็ไม่ต้องกินข้าวเนอะ~” แล้วก็กำลังจะเก็บชั้นปิ่นโตเข้าเถาแต่คริสก็เอื้อมมือมาจับมือนิ่มของคนตรงหน้าไว้
     
    “โธ่ชานยอลอ่ะ” คริสจับมือนิ่มๆนั้นมาแนบที่แก้ม ชานยอลก็หัวเราะเบาๆ
     
    “กินข้าวได้แล้วเดี๋ยวก็เย็นหมดหรอก” ชานยอลยิ้มแล้วลูบแก้มสากของคริสเบาๆ คริสก็ยิ้มใหญ่แล้วจับหลังมือเนียนมาจูบสักที
     
    “กินนี่นะอร่อย” ชานยอลตักกับข้าวให้หลายอย่างเลย คนนั่งเฉยๆก็เปรมไปสิ
     
    “แค่ตัวเล็กอยู่ตรงหน้าคอยตักกับข้าวให้อะไรก็อร่อยจ๊ะ” ชานยอลยิ้มเขินใส่แล้วก็ก้มหน้ากินข้าวไม่ยอมเงยหน้าและไม่ตักอะไรให้อีกเลย ทุกทีสิน่า.. ชอบมาทำให้เขินอยู่เรื่อยเลย!
     
    คริสที่นั่งกินข้าวก็เคี้ยวแก้มตุ่ยแล้วยิ้มด้วยอาการดีใจจนบรรยายไม่ถูกน่ะสิ ก็แหมนี่ล่ะ คนๆนี้ล่ะที่เป็นโลกสีชมพูสุดฟรุ๊งฟริ๊งของชายอู๋น่ะ ก็ดูสิขนาดอายยังน่ารักเลยอ่ะ!!! เป็นโลกขาวสะอาดที่ยุติธรรม เป็นความรักสีชมพูหวานๆให้เจอกันทุกวัน
     
    ตอนแรกก็คิดว่าโลกนี้จะโหดร้ายหรอกนะ ก็แหมใครล่ะจะมาชอบคนอย่างเขาตัวก็ดำ ผมก็เกรียนแถมยังพูดภาษากลางไม่ชัดอีก ก็แหมได้แต่แหลงใต้นินะ แต่คนน่ารักก็ยอมมาเป็นแฟนเขาจนได้ แหมโลกนี้อะไรมันจะยุติธรรมขนาดนี้!!
     
    คนน่ารักมันก็ต้องคู่กับคนหล่อใช่ไหมล่ะ? ถึงพี่จะตัวดำไปนิด(ก็เพราะพี่ต้องออกกลางแดดนินะ) แต่น้องคนดีของพี่ก็ยังลงหลักปักใจไว้ที่พี่ แหมแบบนี้โลกของชายอู๋ก็สดใสซาบซ่าชมพูฟรุ๊งฟริ๊งแล้วเถอะ นี่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าการที่จะได้คนน่ารักๆแบบปาร์คชานยอลมาเป็นแฟนนี่ไม่ใช่เพราะโชคช่วยหรอกนะ…
     
    เพราะหน้าตาอันหล่อเหลาล้วนๆครับ!! ใครจะวาสนาดีเท่าพี่อู๋คนนี้อีกล่ะ!!? 
     
    ถึงจะเห็นพี่หน้าตาหล่อไปสามบ้านแปดซอยแต่กว่าที่พี่จะชื่นมื่นได้ขนาดนี้พี่ก็ระทมอยู่ไม่น้อยนะ แต่ก็อย่างที่บอกโลกมักจะยุติธรรมกับคนหน้าตาดีเสมอ และแน่นอนว่าคนที่หล่ออย่างพี่ก็จะได้นางฟ้ามาครอบครอง 
     





     
     
     
    อยากรู้กันล่ะซี๊~ ว่าคนหล่ออย่างพี่และคนน่ารักอย่างคนน่ารักของพี่มาพบรักกันได้ยังไง? 




     
     
     
     
    ไม่บอกหรอกอาย!! 
     
     
     
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×