♡♡王里story♡♡

ลำดับตอนที่ #1 :

สวัสดีห้ะท่านโดม ปกรณ์ลัม(#ถุ้ยยยย)  กระผม แมวน้ำ สิ่งมีชีวิต4ดีที่กลิ้งได้หั้บ (#ถุ้ยยยยย) กระผมขออนุญาติวิจารย์นะขอรับ 

 

คำเตือน

1.ผมเป็นสิ่งมีชีวิตที่สับสนทางเพศนะขอรับ อาจจะมีการใช้คำลงท้ายที่หลากหลาย:) ไม่ว่ากันเนอะอุฮิๆ.♥

2.ผมเป็นคนขี้บ่น ตรงไปตรงมา แรงๆ พูดจาประดุจเอาสามร้อยนัดกราดยิง(?) Σ( ° △ °|||)︴โปรดทำใจและเห็นใจด้วยห้ะ 

3.ผมไม่ใช่นักวิจารย์มืออาชีพ และอาจจะมีการลงความเห็นตามที่ตนว่ามันน่าจะเป็น โปรดลองอ่านคำวิจารย์ของผมไปแล้วไปลองไล่อ่านนิยายของท่านดู ก่อนจะเชื่อผมน่ะครับ _(_^_)_ 

4.ผมอาจจะเล่นมุขแป็ก เยอะ เวิ่นเว้อ อาจจะมีการใส่มุขลงไปในบทวิจารย์เพื่อความเป็นกันเอง ผมจะเน้นจุดสำคัญไว้ ถ้าคุณรำคารผม อ่านแค่ที่ทำตัวหนาไว้ก็พอห้ะ #^_^

 
      4.1 เนื่องจากโดมเขียนมาว่าให้เน้นเรื่องการดำเนินเรื่อง สำนวนภาษาและความสนุก โปรดอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ เพราะ ผมจะพยายามไม่ปล่อยมุขครับ
 

5. ถ้าเกิดผมทำผิดพลาดประการณ์ใดขอโทษอย่างสูงน่ะขอรับ ถ้าผมแรงเกินไปขอโทษด้วยหั้บ แต่ถ้าท่านชอบก็ขอบพระคุณขอรับ 

6.ผมออนในแทปเลตน่ะครับ อาจจะมีการพิมผิดเยอะพอสมควร แต่ช่วงแก้คำผิดผมจะไม่ให้มันผิดล่ะกันน่ะ 

 

ปอลิง.:หัวข้อหลักผมจะใส่รูปดาวไว้ส่วนหัวข้อรองผมจะใส่รูปข้าวหลามตัดไวหัวข้อหลักผมจะใส่รูปดาวไว้ส่วยหัวข้อรองผมจะใส่รูปข้าวหลามตัดไว้น่ะขอรับ 

 

 

☆เกี่ยวกับนิยาย☆

 

 

◆ชื่อเรื่อง◆ 

 

"St.Augarsia มหาสงครามจักรภพ"  เป็นชื่อเรื่องที่ผมว่าค่อนข้างจะซ้ำน่ะขอรับ การเอาชื่อตัวละครเอกมาเป็นชื่อเรื่องค่อนข้างจะเยอะเลยทีเดียว มันไม่ค่อยจะมีจุดเด่นให้คนอ่านเข้ามาสนใจมากเท่าที่ควร ลองหาชื่อที่แปลกๆแหวกแนวมากกว่านี้ครับ จะดีมากเลยทีเดียว ตอนแรกก็งงๆครับว่าอากาเซียคืออะไร???พอมาอ่านบทที่1กับบทนำก็ทำให้รู้ว่ามันคือชื่อของตัวเอกห้ะ

 

แนะนำ: ผมอยากให้โดมลองสวมบทเป็นคนอ่านมาอ่านนิยายของตัวเองห้ะ ทำเหมือนกับว่าโดมไม่รู้จักนิยายเรื่องนี้มาก่อน แล้วลองไปดูแล้วจะรู้ว่ามันดึงดูดคนได้ไม่ดีเท่าที่ควร 

          

 

◆แนะนำเรื่องย่อ◆

 

จากที่ผมแสกนดูจากที่แนะนำเรื่องแล้ว ผมรู้สึกว่าหัวของตัวเองมีแต่คำถามครับ 

 

'เรื่องนี้เกี่ยวกับอะไรกันแน่???'    

 

คือผมพยายามทำความเข้าใจข้อความที่ว่า 

 

"เซนต์วายุผู้เคยถูกเนรเทศจากราชวังแห่งซาน เปเอโร่ได้โอกาสกลับไปรับหน้าที่เซนต์ตามเดิม เขากับ'ไพนอส'จึงเริ่มออกเดินทาง ระหว่างการเดินทางอันยาวนานกลับมีอุปสรรคต่างๆนานาให้พวกเขาต้องฝ่าฟัน" ???? 

 

คำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวผมคือ 

 

1. เซนต์คืออะไร??? ทำไมมันมีหลายธาตุ??? 

2. เปเอโร่คืออะไร??? 

3.ข้อความนี้เกี่ยวอะไรกับนิยายแนวสงคราม??? 

4. มันเป็นนิยายสงคราม ทำไมต้องเดินทาง???

5. เมืองซานเป็นอย่างไร?? 

 

พอผมมาอ่านหน้าหลักนิยายของโดม ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ว่า สรุปนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวสงครามแบบไหน แล้วแบ่งเป็นกี่ฝ่าย มีการเกิดความแค้นกันได้อย่างไร   ตัวร้ายคือใคร พระเอกมีหนังน่าเป็นอย่างไร?  แล้วคนที่ชื่อไพนอสเป็นเซนต์หรือเปล่า???   แล้วเจ้าซาตานที่ถูกลืม??? เกี่ยวอะไรกับตัวเอกเรา?? แล้วพระเอกอยู่ฝ่ายไหน  ผมต้องใช้เวลาอ่านทวนแล้วคิดตามไปประมานสามสี่รอบถึงจะเข้าใจคร่าวๆว่าพระเอกหน้าตาเป็นอย่างไร??  เซฟิดอร์อาจจะเป็นฉนวนของสงคราม ?? 

 

แนะนำ: โดมควรจะเอาข้อความตรงหน้าหลักนิยายไปใส่ในบทนำ แล้วตรงหน้าหลักนิยายควรจะอธิบายเรื่องเกี่ยวกับว่า เรื่องนี้เป็นนิยายแนวไหน เกี่ยวกับอะไร อาจจะมีการทักทายคนอ่านเล็กๆน้อยจะดูเข้าท่ามากกว่าครับ เพราะ นักอ่านสมองถื่มบางคน ซึ่งเป็นเจ้าหนูจำไม(ชอบถาม) แบบผม อาจจะงงแล้วพลาญทำให้ล้มเลิกความตั้งใจในการอ่านได้นะครับ  

**ควรจะเปลี่ยนเรื่องย่อใหม่น่ะครับมันไม่เข้ากับนิยายแนวนี้เอาสะเลย**

 

 

☆โครงเรื่อง☆

            

 

 ◆การเปิดเรื่อง◆

   

บทนำ:

 

การเปิดเรื่องเป็นการเปิดเรื่องจากความแค้นของตัวละครตัวหนึ่งที่มีต่อพระราชาเมืองซานและมีการสาปแช่ง ซึ่งถือว่าเป็นการเปิดเรื่องตลาดมาก !!! และอาจทำให้นักอ่านผู้มักง่าย(ซึ่งไม่ได้อ่านหน้าหลักนิยายทุกตัวอักษรจะงงได้) 

 

แนะนำ: ควรมีการอธิบายเกี่ยวกับเมืองซานและความเป็นมา รวมถึงชื่อของพระราชาอีกด้วย 

 

 

 

        

 

◆ถ้อยคำภาษา◆

 

ผมขอชื่นชมเรื่องการใช้ภาษาที่งดงามและสละสลวยสมกับเป็นนักกวีของท่านโดมห้ะ ถือว่าทำได้ดีแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีจุดบกพร่องน่ะครับ ยังขาดการบรรยายเรื่องสถานที่และรูปร่างลักษณะของตัวละคร ซึ่งถึงแม้โดมจะเอารูปภาพของตัวละครสำคัญๆมา แต่ก็ควรจะบรรยายอีกทีให้คนอ่านรู้ด้วยว่าคนๆเนี่ยมีลักษณะเป็นอย่างไร เพราะผมเห็นนะว่าสีตาในรูปของเซฟิดอร์ มันไม่ใช่สีเดียวกับที่ท่านอธิบาย 

 

เช่น 

 

"เสียงสะท้อนดังกึกก้องไปทั่วราชวังแห่งเผ่าซาตาน เซฟิเดอร์ขมวดคิ้วมุ่น ดวงตาสีทองอร่ามอบอวลไปด้วยโทสะ มหาเทพนึกอยากตัดใบหูแหลมยาวของตนทิ้งเพราะชิงชังเสียงดูหมิ่นที่ได้ยินนัก แต่พอนึกได้ว่าตัดอย่างไรก็งอกใหม่อยู่ดีเขาจึงล้มเลิกความคิดนั้นโดยสิ้นเชิง" 

 

อันนี้ผมเด็ดมาจากหน้าหลักนิยายน่ะครับ 

เปลี่ยนเป็น 

 

"เสียงสะท้อนดังกึกก้องไปทั่วราชวังแห่งเผ่าซาตาน เซฟิดอร์ สิ่งมีชีวิตที่มีผิวสีขาวซีด ผมสีดำขัดกับบัลลังห์สีทองที่ตนได้ประทับนั่งอย่างสิ้นเชิง ผู้ซึ่งเป็นมหาเทพแห่งมวลหมู่ซาตาน เกิดบรรดาลโทษะ พลันทำให้ คิ้วสีดำสนิทของเขากระตุกลงกระทันหัน ดวงตาสีทองมองบรรยายกาศรอบตัวอย่างโกรธเคือง ดวงตาพร้อมที่จะเผาผลาญทุกสิ่งให้เป็นจุล พระองค์นึกอยากที่จะตัดใบหูอันแหลมยาวที่แสนจะดูงดงามนั่น เพราะชิงชังเสียงดูหมิ่นที่ได้ยินนัก แต่พอนึกได้ว่าตัดอย่างไรใบหูของพระองค์ก็คงจะงอกขึ้นมาเช่นเคย พระองค์จึงล้มเลิกความตั้งใจ" 

 

ปอลิง: แต่พอผมมาอ่านบทที่สองก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับน่ะครับถือว่าโอเคเลยทีเดียว....

 

แนะนำ: ควรบรรยายลักษณะตัวละครอีกทีหนึึ่ง เพราะรูปที่ท่านเอามาอาจจะอธิบายได้ไม่ครอบคลุม และ ถ้านิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์เราไม่สามารถเอารูปของชาวบ้านมาลงได้ เพราะชนั้นผู้อ่านที่อุส่าซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านจะงงแล้วอาจจะเลิกติดตามเล่มต่อไปได้ 

 

☆ภาษาที่ใช้และการบรรยาย☆

             

            

 ◆คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน◆

     ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยพิมผิด แต่มีคำที่ไม่เหมาะมากกว่าครับ ... เช่น 

 

  หน้าหลักนิยาย:

 

"เทพรูปงามโน้มใบหน้า(ของ)ตนสูดกลิ่นสร้อยคอในมือเบาๆ กลิ่นหอมอบอวลของเลือดเทพยังคงอยู่ครบถ้วน ขาดแต่เพียงกลิ่นเดียว กลิ่นโลหิตของไอโดรินอส เซเซอร์เมส เทพแห่งอัคคี *เขา*ชิงระเบิดตัวเองก่อนที่คมดาบจะฟาดฟันถึงต้นคอ Dead Sword พลาดโอกาสลิ้มชิมเลือดอันหอมหวานอย่างน่าเสียดาย อีกทั้งตัวเจ้าของดาบกลับต้องมานั่งจมจ่อมอยู่ในโลกใต้โดยไม่อาจขึ้นไปบนพื้นแผ่นดินได้ อย่างดีก็ไปได้เพียงโลกมืดซึ่งก็ไม่มีอะไรให้น่าดูชมเลยแม้แต่น้อย น่าเจ็บใจยิ่ง..."  

 

  คำว่า*เขา* ควรเปลี่ยนเป็น พระองค์ จะดูดีกว่าน่ะ

 

บทที่1: 

"ตะเกียงโคมเล็ก(ที่)ส่องแสง*วับแวม* แข่งกับท้องฟ้าที่*ลั่นครืน*....*ราว*อีกไม่นาน ฝนจะกระหน่ำลงมาราวกับฟ้ารั่ว" 

 

คำว่า วับแวม ควรเปลี่ยนเป็น วับๆแวมๆ หรือ อ่อนๆ

คำว่า ลั่นครืน ควรเปลี่ยนเป็น มีลมพักโหมกระหน่ำ หรือ ปราศจากความสงบ หรือ ไม่มีท่าว่าจักสงบได้เลย 

คำว่า ราว ควรเปลี่ยนเป็น ราวกับว่า จะสละสลวยกว่า.

 

"ขนาดของพายุ *ทวีกำลัง มหาศาล ขนาดยักษ์* "

 

คำว่า ทวีกำลัง มหาศาล ขนาดยักษ์ ควรเปลี่ยนเป็น มีขนาดที่ใหญ่ขึ้น หรือ มีขนาดที่มหาศาล  

 

ปอลิง: ผมขอยกตัวอย่างแค่นี้ เพราะว่าเท่าที่อ่านมาในบทต่อๆมามีการพัฒนามากขึ้น จึงขอข้ามไปละกันน่ะ 

ปอลิง2: คำที่อยู่ในวงเล็บคือคำที่ผมเห็นว่าควรใส่เพิ่มเติมน่ะครับ 

 

 

◆ตัวเนื้อหา◆

      

เนื้อหาในตอนแรกๆอาจจะดูงงๆครับ สับสนและมีการเรียงลำดับที่ค่อนข้างจะไม่ชัดเจน แต่พอมาอ่านตอนถัดๆมาก็เริ่มจะเข้าเนื้อมากขึ้น เริ่มจะมีความเข้มข้น มีการสู้รบ และมีการดำเนินเรื่องของตัวเอกโดยใช้บุคคลที่สามหรือพูดง่ายๆก็คือ ใช้คำพูดที่ไม่ได้มาจากความคิดของตัวละครนั่นเอง มีการเล่าถึงอดีตว่า ทำไมพระเอกถึงถูกขับไล่ออกจากวัง??? แต่ก็ดั้นตัดมาดื้อๆ ผมว่าที่สู้กับไพนอสในบทที่1ควรเอามารวมไว้บทเดียวกัน แล้วเอาการต่อสู้ของไพนอสกับอากัส มาแปะให้มันดูเหมือนว่าเราสู้กันจบก่อน แล้วค่อยย้อนความหลัง ผมว่ามันจะดูดีกว่าครับ 

 

แนะนำ: นิยายครับไม่ใช่อนิเมะหรือละคร ถ้าจะย้อนหลังให้เห็นภาพแยกตอนเลยครับ กำกับด้วยว่าชื่อตอนนี้คือ อดีตของอากัส

 

ปอลิง:. ผมว่าฉากที่ไพนอสสู้กับอากัสเหมือนการ์ตูนดิสนี่ย์เรื่องโฟรสเซ่นเลยห่ะ ลองไปดูก็ได้น่ะ55555-แบบว่า ออกไปส่ะ อย่าเข้ามา 55555-

 

☆การดำเนินเรื่อง☆

          

 

◆ฉาก/บทสนทนา◆ 

 

มีการบรรยายแล้วรู้เรื่องว่าใครพูดอะไรอยู่ มีการบรรยายคำพูดก่อนแล้วมาบอกว่าใครทำอาการอะไร แต่ควรจะเน้นให้ชัดๆเลยดีกว่าว่าใครเป็นคนพูด เช่น 

 

“ทูลฝ่าบาท ไม่พอพระทัยหรือพะยะค่ะ กระหม่อมจะได้ตัดมันออกเสีย”

 

ชายผมสีขี้เถ้าแก่ปรกใบหน้า (ซึ่งมีนามว่า ราเมเซส ได้กล่าวขึ้น) ดวงตาคมกริบสีแดงฉานทอดมองกษัตริย์ของตนอย่างเป็นห่วง มือจับด้ามดาบในปลอกเตรียมจะชักออกมาทันทีที่อีกฝ่ายสั่ง

 

“ใจเย็นราเมเซส ตัดไปก็เท่านั้น ยังไงเสียมันก็ออกขึ้นมาใหม่อยู่ดี เจ้าก็รู้ดีนี่”

 

เจ้าแห่งซาตาน(ได้กล่าวห้ามปรามราเมเซล ก่อนที่จะ) นั่งกุมขมับ ดวงตาสีทองกวาดมองพื้นอย่างสับสน ปีนี้เป็นปีที่หนึ่งหมื่นพอดีที่เขาถูกจองจำไว้ในโลกแห่งนี้ ใช่ว่าเซฟิเดอร์จะไม่เบื่อ เขาเบื่อเต็มทนกับการต้องนั่งอยู่ที่เดิมซ้ำๆโดยไม่อาจไปไหนได้ ยอมรับว่าเขายังรักอิสระ หากเซเซอร์เมสยังมีชีวิตอยู่เขาคงจับดาบฟันให้สาสมกับความแค้นไปแล้ว

 

ปอลิง: คำที่อยู่ในวงเล็บคือคำที่ผมเห็นว่าควรใส่เพิ่มเติมน่ะครับ 

 

 

 

 

 ◆ความสมเหตุสมผล◆ 

 

ในตอนแรกๆที่ผมอ่านเรื่องนี้ บอกตามตรงครับ ว่า งง สับสน และไม่เข้าใจเอามากๆ แต่พออ่านตอนที่2ลงไป ผมพอจะเข้าใจแล้ว มันมีความสมเหตุสมผลในตัวของมัน และผมรู้สึกสนุกกับการต้องมานั่งอ่านวนสามสี่รอบให้เข้าใจมากเลยห้ะ5555-

            

 

◆ความสนุก/น่าติดตาม◆

   

    ความสนุก ถือว่าเรื่องนี้จะสนุกมาก ถ้า ตอนแรกๆบทนำเรียงลำดับได้ดี ผมว่ามันจะพอมีสิทธิ์ที่จะเอาไปส่งสำนักพิมพ์เลยละครับ ปรับๆแก้ๆหน่อยก็โอเคแล้ว      

 

☆ตัวละคร☆

 

◆คาแรคเตอร์◆ 

 

ผมขอพูดเฉพาะตัวที่ผมเอ่านแล้วเข้าใจล่ะกันน่ะ555-

    

คาแรคเตอร์ของ อากัส เป็นคนที่ ซื่อสัตย์ จงรักภักดีต่อพระราชาแห่งซาน ขนาดคำสั่งยังทำตามเลย (ถ้าเป็นผมคงจะปลอมตัวกลับมาในเมือง ให้ทหารมาจับเล่นจะเมามันกว่าเยอะ5555- ) ค่อนข้างจะเข้มแข็ง แต่ข้างในดูเปราะบาง มีปมในอดีตที่น่าสงสาร มีความเป็นอมตะ เป็นคนที่กร้านโลก มีชีวิตที่ข่มขื่นมาก่อน เป็นคาแรคเตอร์ที่หาได้ตามนิยายทั่วๆไป ซึ่งทำให้นิยายเรื่องนี้มีความซีเรียสมากเลยทีเดียว 

แต่ก็ดูเข้าทีกับเด็กหนุ่มโอหังจอมอวดดีแบบไพนอสดี มีความร้อนแรงและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ซึ่งโดมได้สื่อสารออกมาได้ตรงกับธาตุของทั้งสองอย่างดี ส่วนเซฟิดอร์ก็เป็นซาตานหนุ่มที่แลดูบ้าอำนาจดี ชอบเรียกร้องความสนใจ ขี้วีนตามแบบฉบับของราชาแห่งซาตาน ซึ่งน่าจะเป็นไม้บือไม้เมาที่ดีของตัวเอกได้ล่ะน่ะ 

       

 

◆การใช้สัญลักษณ์/อิโมติคอน ◆ 

 

  ผมว่าการใช้ชื่อสถานที่อีกที่หนึ่งโดยใช้สัญลักษณ์ ('........') เป็นการทำให้คนอ่านที่อ่านหนังสือทั่วไปนึกว่าทันคือการที่ตัวละครกำลังคิดอะไรบางอย่างน่ะครับ ควรจะใช้เป็นตัวหนังสือเอียงแทนจะดีกว่า ส่วนเรื่องอิโมติคอน ในนิยายแนวสงครามแบบนี้ไม่สมควรจะมีอยู่แล้วห้ะซึ่งท่านโดมก็ไม่โพล่อิโมติคอนมาให้ผมเห็นเลย ผมขอชมครับ

 

◆สรุปโดยรวม◆

 

ผมรู้ว่าโดมใช้ความพยายามอย่างมากที่จะใช้ศัพท์ที่ยากและสละสลวย แต่โดมก็ต้องคิดด้วยว่าหัวใจของนิยายไม่ใช่การใช้ภาษาที่ยาก แต่เป็นการใช้ภาษาอย่างไรให้สื่อสารกับคนอ่ารู้เรื่อง ควรคิดถึงคนอ่านให้มากๆ เล่นบทบาทสมมุติเยอะๆครับ มันช่วยโดมได้จริงๆน่ะ555+:)) เอ่อผมจะไม่ขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบหรอกน่ะ เพราะยังไงผมชอบสงครามที่มีผู้หญิงด้วยมากกว่า5555-.แบบมีนางเอกอ่าน่ะ แต่ก็ดีครับ ผมจิ้นไพนอสกับอากัสไปแล้วล่ะ5555-(#ถุ้ยยยย)

แต่ผมว่านะถ้าปรับปรุงหน่อย ผมว่าเอาไปตีพิมพ์ได้เลยนะครับ555-ถ้าแก้แล้วลองยื่นสำนักพิมพ์ดูครับ