คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Just Bot [Is Real] Part 13 Just Bot…Just Real -END
13
Just Bot…Just Real
แสแยามสายอวันใหม่ส่อลอผ่านหน้า่าบานโเ้ามา ร่าที่นอนอยู่บนเีย่อยๆ ยับัวออมาอผ้าห่ม่อนะยันัวลุึ้นนั่แล้วบิี้เียไปมาอย่าเียร้าน วาลมโปรือมอนาฬิาบนหัวเีย่อนอ้าปาหาวเสียว้า มือับหัวัวเอทำหน้ายู่ยี่ าว่าอาารแฮ์หนัำลัเล่นานเาอยู่ไม่น้อย
ผมเลยยื่นน้ำมะเือเทศให้เา
รยออุสะุ้ทันทีเพราะู่ๆ แ้วน้ำสีแ็ถูยื่นมารหน้า เาหันมามอผม่อนะพยัหน้าเ้าใแล้วรับไปื่ม สีหน้าแบบนเมา้าูีึ้นถนัาหลัาเาื่มหมแ้ว
“เมื่อืนผมเมาเละเลยสินะรับ แหะๆ”
ผมหัวเราะน้อยๆ ่อนะอบไป
“ไม่หรอรับ เมาำลัี น่ารั้วยรับ”
“น่ารัเลยหรือรับ ฮ่าๆๆ ไม่เยไ้ยินใรมผมอนเมาว่าน่ารัสันเลยนะ” รยออุพูพลามอไปรอบห้อที่ไม่มีใรอยู่เลยนอาผมับเา “นอื่นไปไหนันเหรอรับ?”
“อ๋อ พอีเห็นนายไม่ื่นสัทีทุน็เลยออไปหา้าวเ้าินแล้วรับ”
“อ้าว แล้วฮยอไม่ไปเหรอรับ?”
“ไม่รับ ฮยอะอยู่รอนายื่น...มีเรื่ออยาุยับนายั้หลายเรื่อ” ผมยิ้มให้อีนที่มอผมๆ รยออุวาแ้วน้ำที่ื่มหมแล้วบนหัวเีย่อนหันมามอผมเพื่อรอฟัว่าผมะพูอะไร
“ำไ้มั้ยว่านายเยหัอฮยอ”
“อ้อ...ำไ้รับ” รยออุทำหน้ารู้สึผิึ้นมาทันทีนผม้อรีบเอามือไปลูบหัวเาเบาๆ
“นายอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฮยอไม่ว่าอะไรนายหรอ เพราะเ้าวันนั้น...ฮยอ็หัอนายเหมือนัน...ริมั้ย?”
“เอ๋?” รยออุทำหน้าหนัมาึ้นไปอี ผมยับึ้นมานั่รหน้าเาที่เยิบถอยหลัไปนแผ่นหลัเล็แนบิำแพ้าเีย มือทั้สอวาร่อมัวเาไว้ะยื่นหน้าไปใล้หน้าเานสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นร้อนที่มีลิ่นแอลอฮอล์าๆ
“ยินีที่ไ้พบันนะรับ เรียลบอทอีนอ @Ryeong9BoT”
รยออุาโึ้นทันทีหลัที่ผมพูบ สีหน้าอนนี้เ็มไปวามสุี เาเลิิ้วน้อยๆ เป็นเิอให้ผมรีบอธิบาย
ผมเล่าถึเหุาร์เมื่อืนให้เาฟั
***เหุาร์่อไปนี้เป็นอีนะะ
“นายเป็นเรียลบอทแอ @Ryeong9BoT เหรอรับ?”
“ห๊ะ?” ทเฮูเหมือนยัไม่เ้าใำถามอผม
“ฮยอถามว่าแอบอทในทวิเอร์ @Ryeong9BoT นายเป็นนเล่นใ่มั้ยรับ”
ทเฮอบผม้วยรอยยิ้มเมื่อเ้าใำถามอผมแล้วทันที ำอบที่ทำผมรู้สึว่าโลใบนี้่าลมเสียเหลือเิน
“ใ่รับ”
ผมรู้สึว่าัวเอหูอื้อไปหม มอนรหน้าที่ส่ยิ้มหวานให้ผมพลาิว่า...บอทรยออุทีุ่ยับผมมาลออยู่ใล้ัวผมมาลอ ใล้ว่าที่ผมิ
อี ทเฮ เพื่อนอรยออุเอ
“ให้ายสิ...มิน่าวันนั้นนายถึร้อไห้ ฮยออโทษ” ผมพู วันที่ผมไปูรยออุเล่นละรเวที เป็นวันเียวับที่ผมหัอบอทรยออุ และทเฮร้อไห้อแไปหารยออุ และรยออุบอว่า...ทเฮอหั
แ่ทเฮลับมุ่นิ้วทำหน้าสสัยใส่ผม
“อโทษทำไมอ่ารับ ผมไปร้อไห้เมื่อไหร่?”
“็วันที่พวฮยอไปูรยออุเล่นละรเวที แล้วนายโทรไปร้อไห้ับรยออุว่าอหัไ...”
“โอ้ใ่! ริ้วย!! ฮยอรับ!?” ทเฮผุลุึ้นาเ้าอี้รรี่มาหาผม มือทั้สอ้าับไหล่ไว้แน่นะที่สายาเบนมอไปทาิบอมที่เ้าิวรอเ้าห้อน้ำอยู่แล้วระิบถามเบาๆ
“ิบอม...อนนั้นมี่าวว่าิบอมมีแฟนเป็นสาวนอวาร ริหรือเปล่ารับ!?”
“หา?”
“ฮึ่ยอบมาเร็วๆ สิฮยอ ผมะบ้าายแล้ว ฮึ” ู่ๆ วาอเาลอไป้วยน้ำใสพร้อมที่ร้อไห้ออมาลอเวลานผมรีบอบ
“ั้แ่เ้าวารมามันยัไม่เยแลสาวนไหนเลยรับ ถ้ามันมีแฟนมีแฟนเป็นเหล้าอ่ะ...”
“เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมอบยัไม่ทันบทเฮ็ร้อลั่นยมือทั้สอ้าึ้นูแล้วเ้นไปมาอย่าร่าเริ ทุนมอามันอย่าๆ ว่าทเฮีใอะไรแ่ไม่มีใรสนใที่ะถามในเมื่ออนนี้พวเาร้อนะายอยู่แล้วนอยาะลาฮยอแที่อาบน้ำโรนานให้ออมาสัที
ทเฮวิ่ลับไปที่อมพิวเอร์แล้วพิมพ์ทวิเอร์ในแอที่ผมไมุ่้นเยึ่าว่าะเป็นแออเาเอ
นีโม่น้อย @donghae861015
หัวใผมไ้รับารเยียวยาแล้วร้าบ เย้ๆๆๆๆ
“เอ่อ..ทเฮอ่า...”
“ว่าไรับ?”
“ที่นายบอว่าอหันี่หมายถึิบอมเหรอ?”
“ใ่รับ รยออุไม่ไ้บอเหรอรับ อ่า...ถ้ามันบอมันถามเผื่อผมไปแล้วว่าลยัไ ให้ายสิ...แ่ะว่าไปวันนั้นมัน็เฮิร์ทหนัว่าผมอี ่าเถอะๆ” อนแร็เหมือนว่าเาะพูับผมนะรับ ไปๆ มาๆ เหมือนทเฮะพูับัวเอเสียมาว่า แ่ประโยที่ว่ารยออุเฮิร์ทหนัว่าทเฮทำเอาผมแปลใ
“รยออุเฮิร์ทหนัว่า?”
“ใ่รับฮยอ โอ้ยไม่อยาะเม้าท์ ฮยอไ้ยินมันบ่นใ่ป่ะว่าผมร้อไห้เพราะอหั ฮยอรู้ป่ะ...่อนหน้านั้นมันร้อไห้หนัว่าผมอีเพราะมัน็อหัมา”
“ห๊ะ...เี๋ยวๆ รยออุอหัเหรอ?”
“เยสสส มันโนบอทในทวิหัอ อ้อใ่ๆ บอทฮยอเนี่ยแหล่ะ อู้ยยย วันนั้นผมล่ะโรลัวมันะมอหน้าฮยอไม่ิ มันมหัศรรย์นะรับ บาทีเรารู้สึไม่ีับบอทไหนนี่ส่ผลยันเรียลเลย...”
“บอทที่นายว่าือ @SWshfly3424 หรือเปล่ารับ?”
“ใ่เลยรับ....เห? ฮยอรู้ไ้ไอ่ะ” ทเฮหยุ้อ่อนะหันมามอผมาโ ผมึโทรศัพท์อผมออมาาระเป๋า่อนเปิหน้าที่แสแอทวิเอร์ทั้หมอผมให้ทเฮู ทันทีที่เาเห็นแอบอท @SWshfly3424 ที่อยู่้านล่าสุอผม เา็อ้าปา้า่อนะลาผมไปที่ห้อนั่เล่นที่อนนี้ไม่มีนอยู่เลย
“ฮยอือบอทเยอนนั้นเหรอรับ? ฮยอเป็นเรียลบอทแอนี้ั้นเหรอ?” ทเฮยิำถามใส่ผมทันที
“ใ่รับ”
“เี๋ยวนะฮยอ...มันลมาอ่ะ อนเ้าบอทเยอหัอบอทรยออุ แล้วพอบ่ายรยออุัวริ็ไปหัอเยอัวริ ทั้ที่ทั้บอททั้เรียลเป็นนเียวันเนี่ยนะ ให้ายสิรับ โอ้มาย้อ”
“หมายวามว่ายัไทเฮ...นายะบอว่าบอทรยออุที่ฮยอไปหัอไว้ือัวรยออุเอเหรอ?”
“เยสสส”
“แ่นายบอว่านายเป็นเรียลบอทบอทรยออุนี่นา”
“มัน็ใ่รับ อ่า มันอธิบายยาอ่ะ อผมเรียบเรียำพู่อนนะ....ือี้รับฮยอ” ทเฮเิ้อเิให้ผมนั่ที่โฟาส่วนัวเา็นั่ร้ามับผม เาหลับาทำปามุบมิบึ่ผมิว่าเาะพยายามเรียบเรียำพูอยู่ริๆ ส่วนผม็รอฟัอย่าสุๆ เพราะอนนี้ผมไปหมแล้ว
ทเฮบอว่าผมหัอบอทรยออุ...ึ่็ือรยออุเอ...แ่่อนหน้านั้นเาบอว่าเาเป็นเ้าอแอบบอทรยออุ
สรุปผมหัอใรันแน่และวรไปอโทษใร?
“ฮยอรู้ใ่ป่ะ ่วที่รยออุเริ่มทำานีเใหม่โนพวแอนี้โมีไม่น้อยเหมือนัน ผม็ลุลีมาับวาริ่อ่ะ ผม็วนรยออุมันเล่นบอทัวมันเอ มันะุยับนนู้นนนี้ ทั้แฟนลับัวเอ แฟนลับวอื่นไ้โยร มีหลายเสเหมือนันนะรับที่เรารู้สึีับบอทแล้วรู้สึแบบนี้ยันเรียล้วย แ่ในะเียวัน ถ้าเราเลียบอทนี้ เรา็เลียยันเรียลอ่ะ”
“รับ...ฮยอ็เล่นบอทเพราะแบบนี้เหมือนัน”
“อือ...แ่รยออุมันบอี้เียเล่น มัน็ิอยู่้วยอ่ะรับ่วนั้น ผม็เลยสมัรและสร้าแอบอทนั้นึ้นมาแล้วเล่นแทนะเลย นี่ือสิ่ที่ผมบอฮยอว่าผมเป็นเรียลบอทอ @Ryeong9BoT รับ”
“แล้วยัไ่อรับ?”
“็...มีอยู่วันหนึ่มีแอบอทิบอมที่ผมฟอลอยู่รีทวิอฮยอมาอ่ะ ผมเลยรีทวิ่อ แล้วลอให้รยออุมาุยับฮยอู...มันเป็นแฟนลับฮยออ่านะผมเลยิว่าถ้าลอไุ้ยันอาทำให้มันร่าเริึ้นมาบ้า”
ผมนึถึวันนั้นทันที ทวิอผมที่บอทรยออุรีรู้สึว่าะเป็น...
ิมเยอ @SWshfly3424
ใรยัไม่นอน RT รับ
“อู้ยว่ามันะยอมุยนี่พูแทบาย มันเถียหน้าำหน้าแเลยรับว่าผมบ้าหรือเปล่า ุยับบอทเยอแล้วมันะทำให้เราิว่าไุ้ยับเยอฮยอไ้ไ มันนละนัน ผมเลยท้ามันว่าถ้ามันุยแล้วไม่ฟินผมะยอมเลี้ยไอิมมันทั้อาทิย์”
“อ่าฮะ...”
“แล้ว็นั่นแหล่ะ ในที่สุมัน็ยอมเล่นบอทมันเอ แ่มันไมุ่ยเมนั่นับใรเลยนะรับนอาับบอทเยอ”
“เอ๋?”
“ฮยอฟัผมีๆ นะ บอทรยออุที่ฮยอเห็นอยู่อนนี้ มีนเล่นสอน เรียลบอทสอน นั่น็ือผม...ที่อยอัพทวิแล้วุยเมนั่นับทุนที่ไม่ใ่บอทเยอ ับรยออุ....ที่ไม่เยอัพทวิเลยและเาะอบเมนั่นออบอทเยอนเียวเท่านั้น”
“หมายวามว่า...ฮยอุยับรยออุ...มาลอเลยั้นเหรอ?”
“ใ่รับ ถ้า...ที่ผมเยุยเมนั่นับฮยอน่ะมีแ่อนที่มันไปนอน้าที่หอพัฮยอ อนที่ผมบอว่าไม่สบายอ่ะ ับอนฮยอออาโรพยาบาลใหม่ๆ ่วนั้นรยออุมันวุ่นับารเลียร์านที่มันไม่ไ้ไปทำ่วเ้าโรพยาบาลผมเลยอบเมนั่นฮยอแทนมันไป่อน”
ในที่สุ...ผม็เ้าใว่าทำไม่วที่ผมุยับบอทรยออุ่วออาโรพยาบาลใหม่ๆ ทำไมเาูเปลี่ยนไป ที่แท้็เป็นทเฮนี่เอ
“แม้ระทั่...อนที่ถามว่าอบใรในปริ้น์...แล้ว็อบมาว่าิบอมอ่านะ”
“ใ่รับ มันถือว่าบอทนี้เป็นอผมไ มันเลยอบไปแบบนั้น ฮยอไม่สัเเหรอ บาทีบอทรยออุอบเมนั่นนอื่นแ่้ามอฮยอไป อื้ม ฮยอเยทัมารั้หนึ่นี่ นั่น็เพราะผมเว้นเมนั่นอฮยอไว้ให้รยออุมันเ้ามาอบเออ่ารับ”
อนนี้ในออผมร้อนอย่าห้ามไม่อยู่ หัวใวเท่าำปั้นวนี้่าื่อรอวามรู้สึอเ้าอมันเสียเหลือเิน มันเ้นึัไปหม เ้นรัวนผมเริ่มพูะุะัเพราะื่นเ้นับวามริที่เพิ่ไ้รับรู้
บอทรยออุที่ผมุย ไม่สิ...เมนั่นอบอทรยออุอบลับมาหาผม...รยออุเป็นนอบ
ผมุยับรยออุ...มาลอ
นที่ผมหลรัทั้สอน ทั้ในโลัวอัษรับโลแห่วามเป็นริ...เป็นนเียวัน
***ลับมาที่ปัุบันนะะ
หลัาที่ผมเล่าบ นรหน้าผมมอผมา้า นิ่ันราวับหุ่นยน์ที่ำลัประมวลผล้อมูลทั้หมที่เพิ่ไ้รับ นานทีเียวว่าที่เาะลับมามีสิอีรั้และพูับผม
“@SWshfly3424 ือฮยอเอั้นหรือรับ?”
“รับผม”
เายิ้ม แ่็น้ำาไหลออมาเป็นทา หลัานั้นเา็เริ่มหัวเราะ
“อย่าที่ทเฮบอ มัน...อ่า ในโลบอท...ฮยอหัอผม ่อมาในโลอวามริ..ผม็ไปหัอฮยอ บ้าสิ้นี...ทั้ที่เป็นนเียวันแท้ๆ” รยออุพู ผมยมือึ้นมาเ็น้ำาให้เาเบาๆ เาไม่ปัออหรือ่อ้านใๆ ทำเอาผมโล่ใ
“ในะที่ฮยอเลือผมัวริ ผมเอ็เลือเรียลบอทบอทนั้น ่าน่าหัอัน”
“ฮยอถามไ้มั้ย...ว่าทำไมนายเลือบอท”
รยออุ้มหน้าล่อนะเอนหลัพิผนั้าเียแล้วอบออมา
“ผมิว่า...ผม้อเลือที่ะัเนับใรสัน ับฮยอแล้วผมิว่ามันเป็นไปไ้ยา ฮยอเป็นนั...แ่เรียลบอท ผมว่าเราไป้วยันไ้มาว่า นธรรมาสอน แฟนลับนนเียวัน วันนั้นผม็ใที่ฮยอมาบออบผม...แ่ผมเลือไปแล้ว”
“...”
“ระหว่าฮยอที่ผมไ้เอหน้าัน ไุ้ยันริๆ ับอีนที่ผมไม่เยเห็นหน้า แ่เาลับทำให้ผมมีวามสุไ้แม้ะเพียแ่ัวอัษร ผมว่าเามีอิทธิพลับหัวใผมมาว่า ผมเลยเลือเา…แล้วฮยอล่ะรับ”
“เหุผลทั้หมฮยอบอับนายวันนั้นไปแล้ว”
“ฮยอเลือสิ่ที่ับ้อไ้สินะ เราสอน...เลือไม่เหมือนันเลยนะรับ”
“แ่สุท้ายเรา่า็เป็นนเียวัน”
รยออุไม่ยิ้มแล้ว
“แ่ผม็รู้สึเหมือน...มันไม่ใ่ ไม่รู้สิรับ ผมรับรู้ถึัวนอใรบานที่อยู่หลัหน้าอ ผมินนาารถึใรบานที่ำลัพิมพ์ุยับผม นที่แสเป็นเยอไ้เหมือนเสียเหลือเิน ส่วนฮยอ็นึเสมอว่าฮยอำลัุยับรยออุัวริแม้ะุยับบอท แ่ผมไม่ใ่อย่านั้น...ผมิว่าผมำลัุยับบอท...นที่ไม่ใ่ฮยอัวริ”
“รยออุอ่า...”
“ถึะเป็นนเียวัน แ่เราเลือรัันนละ้านออีฝ่าย ผมว่ายัไเราสอน...”
ผมไม่รอให้เาพูบ ผมไม่ยอมให้เาพูำนั้นออมา ผมไม่ยอมที่ะให้เา ‘ปิเสธ’ ผมอีรอบ เสียอเาและำพูอเาที่ผมไม่อยาไ้ยินหายไปในลำอเมื่อผมรเ้าไปหาเา รั้ท้ายทอยเาึ้นแล้วริมฝีปาลไป รยออุิ้นลุลั พยายามผลัผมออแ่ผมอเาแน่น ผมไม่ยอมเ็าที่ะให้เาหลุออาพันธนาารนี้และพูสิ่ที่ผมไม่อยาฟั
ในที่สุเา็เริ่มโอนอ่อน ผมมอเาที่หลับาล่อนที่ผมะูบเ้าไปอี นเาเริ่มหายใไม่ออผมถึปล่อยออมา ระหว่าที่เาำลัหอบผม็รีบพูสิ่ที่ผมิ
“ฮยอใ้ใเล่นบอท ฮยอเล่นเป็นัวอฮยอเอ นหลัหน้าออนายที่นายนึถึ็ือฮยอเอ ส่วนฮยอ...ใ่รับ ฮยอนึเสมอว่าำลัุยับนายัวริ แ่นั่น็เพราะบอทรยออุนนั้นเหมือนนายมาราวับเป็นนเียวัน”
“ฮยอ...”
“เพราะ่าฝ่าย่าือัวริ แล้วเราสอน็ไม่ไ้เสแสร้เวลาุยัน ะสับสนว่ารัทั้สอฝ่ายมัน็ไม่แปลนี่รับ ทั้นายทั้ฮยอ...็เอปัหา้อเลือเหมือนัน แ่ที่มาอปัหา...เพราะทั้เรียลทั้บอท่าเหมือนัน แม้ว่าเราะสื่อสารันนละวิธี”
รยออุหลุบาลราวับใ้วามิ สอมือโอบอัวเอไว้ ผมึมือทั้สอ้าอเาออ่อนรั้ัวเาเ้ามาอเสียเอ
“เมื่อทั้บอททั้เรียล่าเป็นนเียวัน ะไปิถึเรื่ออื่นทำไมรับในเมื่อมีเพียวามริที่ว่า...ฮยอรันาย และนาย็รัฮยอ เพียแ่นี้เท่านั้นไม่ใ่หรือรับ?”
“...”
“อโอาสผู้ายนนี้ไู้แลนายไ้มั้ยรับ?”
ผมมอเา้วยสายาร้ออ ่อนพูย้ำวามรู้สึอัวเออีรั้ วามรู้สึที่ถูำัำนิยายาม้วยำเพียำเียว หาแ่ะพูำนี้สัี่รั้ หรือัแปลประโยให้สวยหรูเพียใ ็บรรยายปริมาวามรู้สึนี้อผมออมาไม่ไ้ทั้หมเลยสัที
“รั...ฮยอรันาย ฮยอรัรยออุ รัมา”
“เยอฮยอ...”
“รัผู้ายนนี้ นที่ำลัอนายอยู่...บ้ามั้ยรับรยอูน้อย”
“ผม...”
“...”
“ือผม...”
“หื้ม?”
“ผม็รัฮยอรับ เยอฮยอ”
ผมยิ้มออมา
“็ฮยอบอว่า...ะบอทหรือเรียล ยัไ็ฮยอ...ถ้าผมหลรัเรียลบอท ็แสว่าผมรัฮยอ เพราะฮยอือเรียลบอท @SWshfly3424…แบบนี้ใ่มั้ยรับ?”
“ใ่รับ”
“ให้ายสิ มันยิ่ว่าฟิที่ผมแ่เสียอี ะว่าไป...บอทเยอบอว่าเาอ่านฟิผม แสว่าฮยออ่านฟิอผมเหรอรับ ฟิยูเย่น่ะนะ”
“ใ่รับ...เป็นนรัวเม้นและวิาร์พร้อมะแนนให้นาย้วย อนนี้อ่านถึอนที่ยูฮยอนามไป้อเยอที่อนนอุ้มท้อลูอพวเาหนีไปอยู่ที่นบท...อื้ม เยอท้อไ้้วย ฮ่าๆๆ ีนะที่ไม่มีเอ็นีเพราะนายัาไปทีู่้ปลาเลย”
รยออุหน้าแั้วยวามเิน ผมบีบมูเา่อนบิไปมาอย่าหมั่นเี้ยว นัวเล็หัวเราะิัยามที่ผมี้เอวเาน้อนอนอไปับพื้นเียแล้วิ้นถีบผ้าห่มนหล่นาเียไป
“แ่ในวามเป็นริ ฮยอท้อไม่ไ้หรอรับ มีแ่ะไปทำใรบานแถวนี้ท้อ” พูบผม็เอาหูแนบหน้าท้อแบนราบออีนแล้วพู “ลู๋าใเย็นๆ นะรับ เี๋ยวพ่อ๋าะรีบพาหนูเ้าท้อแม่๋านนี้ให้เร็วที่สุนะ”
“ฮยออ่ะ!! บ้าเหรอไผมไม่มีมลูสัหน่อยนะรับ!!” รยออุนัวเล็แ่แรไม่เล็ีไหล่ผมัป้าบ แ่ผมไม่ยอมแพ้ พาัวเอึ้นไปนอนร่อมอีนไว้นรยออุมอผมอย่าใ
“ั้นเียนฟิเย่อุสัเรื่อสิรับ เอาให้รยออุนายเอในเรื่อท้อไ้แบบเยอในฟิยูเย่อนายเลยนะ”
“ฮึ่ยย ฮยอะบ้าเหรอ ผมไม่เียนหรอ แบร่”
“ไม่เียนเพราะิ้นไม่ออสินะรับ ไม่้อห่วนะ ทุวันหลัานี้ฮยอะทำให้นายฟินเย่อุนิพล็อไ้เป็นล้านเรื่อเลยรับ”
“ฮยอะทำอะไรอ่ะ หยุน๊า อื้ออ...”
เหมือนฮีอลฮยอะรู้เห็นเป็นใับผมเหมือนัน เพราะฮยอเาบอว่าะพาทุนไปิน้าวแถวหอพัผมึ่ไลาหอพัรยออุมา และะไปเที่ยวห้าัน่อ้วย
อบุนะรับ พี่สะใภ้ ^[+++]^
หลายเือน่อมา
ผมนั่รอแฟนผมอยู่ับยูฮยอนที่นั่เล่นเมในโทรศัพท์ รหน้าเป็นทเฮับิบอมทีุ่ยันระหนุระหนิ ท้อฟ้ายาม่ำืนในวันนี้ปลอโปร่ อาาศหนาวเย็นแ่็เหมาะสำหรับารท่อเที่ยวยามรารี นสอนำลัวิ่มาทานี้ ผมลุึ้นทันทีเมื่อเห็นัถนัาว่าเป็นใร
“อโทษที่มา้ารับฮยอ พอีพาฮวาอไปส่ที่หออยู่อ่า”
“แล้วเาไม่มาเที่ยว้วยันเหรอรับ?”
“ไม่อ่ารับ ฮวาอบอว่าเหนื่อยอยานอนพัมาว่า”
“อ๋อ ั้นเราไปันเลบยีว่ามั้ย เี๋ยวร้านเนื้อย่ารหัวมุมถนนะที่นั่เ็มะ่อน” ผมยิ้มพลาออรยออุไว้ นัวเล็ยิ้มหวานอบ่อนเราสอนเินไป้วยันโยมียูฮยอนและอมิน ิบอมและทเฮเินไปุยไปอยู่้าๆ
โลอผมับรยออุที่ว่าลมแล้ว พอมาเอโลยูฮยอนับอมิน็ลมหนัไปอี อมินเล่นบอทยูฮยอนโยมียูฮยอนัวริปลอมัวไปเป็นทแไปุย้วย อนที่วามแ็หน้าเหวอไม่น้อยเหมือนัน ส่วนิบอมับทเฮเหมือนะุยันถูอไม่น้อย ถึะไม่บ็เหมือนบ ู่ิเฮบอเลยว่าเผลอๆ หวานว่าพวผมเสียอี
ผมับรยออุบันมาไ้เือบสี่เือนแล้ว วันไหนที่ผมไม่มีาน็ะนัรยออุที่เลิัิสเอะเริโอับฮวาอแล้วมาเที่ยวแบบนี้ บาทีพวยูฮยอนถ้าว่า็ะมา้วยเพราะถ้าเอแฟนลับะไ้ไม่สสัยันเท่าไหร่ อันที่ริเราสอน็เป็นผู้ายทัู้่ึไม่่อยมีใรมาเพ่เล็มาเท่าไหร่ เพราะผมับรยออุ็พยายามระวััวเหมือนว่าพวเราเป็นแ่พี่น้อที่สนิทันออมาเที่ยวันมาว่า
เวลาเราสอนุยันบนโลโเียล พอีเอ็มในแอหลัอเราทัู้่ลิมิพวเรา็ะมาออนแอบอท หวานใส่ันนนอื่นในทามไลน์ทั้บอททั้ทแ่าพาันอิาาร้อนและิ้นู่เย่อุึ้นมา แ่รยออุ็ไม่ยอมแ่ฟิเย่อุสัที้วยเหุผลที่ว่า
“ให้แู่่อื่นยัพอว่า นี่ฮยอะให้ผมแู่่อเราเหรอรับ ผมสำลัวามเินาย่อนอัพันพอี ....แ่ทุวันนีุ้ยันผม็เินะแย่แล้ว”
แ่็นะ...ถึรยออุไม่แ่็มีนอื่นแ่อยู่ี ผมแอบไปอ่านแถมยัปริ้น์เ็บ่อนไว้ในู้เสื้อผ้า้วยรับ แ่มีวันหนึ่รยออุไปัู้เสื้อผ้าให้ผมแล้ว้นเอพอี ำไ้ว่าเาบอว่าแอบเอาไปอ่าน นั่อ่านั้แ่เ้าวันนั้นยันเ้าวันถัไป อ่านนิอมแมไม่หลับไม่นอน ระหว่าัิสยัแอบอ่าน่อ พออ่านบเท่านั้นแหล่ะมอหน้าผมทีไรมีอัน้อเินทุรอบไป
อื้ม...มันเป็นฟิที่มีเอ็นี้วยนี่น๊า
เรียไ้ว่ารัอเราหวานื่นันี อามีทะเลาะันบ้า แ่ทุรั้ไม่ว่าผมะเป็นฝ่ายผิหรือไม่ผมะ้อ่อนเสมอ เราสอนพยายามเ้าใันและัน ประอประอวามรัอเราสอนมาไ้นถึอนนี้ และะเป็นแบบนี้เรื่อยไป นวันสุท้ายในีวิ
ผมยัอบุวันนั้นที่ามเทพทเฮรีทวิอผม อบุที่เาให้ผมไุ้ยับรยออุ อบุัวอัษรทุัวที่ถัทอร้อยเรียเป็นำพูและเรื่อราวทั้หมในโเียลนสีฟ้าอย่าทวิเอร์ที่พาใเราสอนมาเื่อม่อันนเิเป็นวามรั
โลอบอทในทวิเอร์ โลแห่ัวอัษรที่น่ามหัศรรย์ ไม่เยเห็นหน้า่าาันแ่ลับรู้สึีหรือไม่ีับอีฝ่ายไ้แม้ะมีเพียแ่ัวอัษรเป็นสื่อลาารสื่อสาร ัวอัษรมามายที่บารั้ไม่สามารถบอวามรู้สึที่แท้ริอผู้พิมพ์ไ้ เราอาร้อไห้ในะที่ำลัพิมพ์ว่าไม่เป็นไร เราอาพิมพ์ว่าเสียใในะที่ำลัมีวามสุเสียเ็มประา เหมือนับวันนั้น....ที่รยออุอัพทวิว่าไม่เป็นไร แ่อนหลัรยออุเาบอว่าวามริในใอนนั้นนี่เ็บเียนาย
มันรับรู้ไ้เพียแ่เราอ่าน หาแ่เราไม่สามารถรู้ไ้เลยว่าอีฝ่ายำลัมีสีหน้าเ่นไร ำลัร้อไห้ หรือยิ้ม หรือหัวเราะ หรือโรธ ัวนออีฝ่ายะเหมือนับที่เาแสออมาหรือไม่ เราไม่อารู้ไ้เลย แ่สำหรับเราสอน ที่่าใ้ใเล่น ่าไม่เสแสร้ และเป็นัวอัวเอ นเราสามารถรับรู้ัวนอันและันไ้ว่าเหมือนับเรียลมาเพียในทำให้ใสับสน แ่เมื่อเป็นนนเียวัน วามริ็มีเพียหนึ่เียว...ว่าเราสอนรััน
Just Bot…Just Real
และโลัวอัษรทั้หมอผม ็บลเพียเท่านี้
ูรึม&ันบี
YecloudRyeosomnia (าอนที่ 13)
วันที่ XX เือน YY 25ZZ / 19:30
เป็นฟิที่ีมาเลย่ะ หนูฟินบอทสอบอทนี้ในทวิมาเลยแ่ไม่ินะว่าะมีนับโมเม้นท์มาแ่นเหมือนเรื่อรินานี้ รู้สึเหมือนเยออปป้าับรยออุอปป้าัวริเาทำแบบนี้ริๆเลย่ะ อิอิ
YR4110411 (าอนที่ 13)
วันที่ XX เือน YY 25ZZ / 19:30
ูรึมแอน์บี อบุที่ถัทอัวอัษรนเิเป็นเรื่อราวฟินๆให้รีเอร์าำๆนนี้ไ้อ่าน ฟินมาเลยสำหรับนที่ามบอทสอบอทนั้นอยู่
รี๊ (าอนที่ 13)
วันที่ XX เือน YY 25ZZ / 19:38
มันบแล้วเหรอ ใหายัอ่ะ อสเป่อไ้มั้ย่า ถ้าเป็นไปไ้็อยาไ้เอ็นี้วยอ่ะแฮ่ๆ
Bella’s Edward (าอนที่ 13)
วันที่ XX เือน YY 25ZZ / 21:01
พระเ้าอร์มันยอมา ฟินลืม ไรเอร์รู้เปล่าบอทสอบอทนั้นไ้อ่าน้วยนะ เามว่าแ่ีมาๆ นเาใเลย
OMGYeWook (าอนที่ 13)
วันที่ XX เือน YY 25ZZ / 22:59
เป็นฟิที่แ่ในมุมมออเยออปป้าไ้ีมา อ่านแล้วเหมือนบอทเยออปป้ามาแ่เอ555+ บาที็อิไม่ไ้ว่าอยาให้เป็นเรื่อริ่ะ
“็เรื่อรินี่น๊า รยออุอ่า นายว่าฮยอวรแ่เอ็นีให้รีเอร์อ่านหรือเปล่า”
“ะบ้าเหรอฮยอ ถ้าแ่นี่ผมโรธริๆ นะ”
“โอ๋ๆ ไม่โรธนะรับนี” ไม่ว่าเปล่าสอมืออผมยัอเอวรยออุไว้แน่น มือ้าหนึ่ทำเรื่อหมายในเว็บว่าฟิเรื่อนี้บแล้ว รยออุมอามพลาเอ่ยึ้นมา
“เอาเรื่อริมาีแผ่เป็นฟินานี้อนแ่ไม่เินอ่อรับฮยอ?”
“เินสิรับ ทำไมะไม่เินล่ะหื้ม?”
“ทเฮมันอน้วยว่าไม่ยอมให้แ่ให้มันับิบอมบัน”
“อ้าว ็ยัไม่ไ้บันริๆ นี่รับ”
“ทเฮมันบออวามฟินให้มันบ้าอ่า”
“บอเาว่าเอาไว้เรื่ออื่นเนอะ เพราะ Just Bot…Just Real เป็นเรื่ออเราสอน”
“อือ...” รยออุรารับในลำอเมื่อผมเยาเาึ้นมาูบ ริมฝีปาสีมพูอเายันุ่ม หอม และหวานเสมอ เหมือนราวนั้นที่ผมูบเารั้แรที่บนเียในหอพัอเา
“ถึโลัวอัษรในฟิอฮยอะบลแล้ว แ่ไม่มีใรรู้เลยสันว่าโลวามริอเราสอนยัไม่บ แ่ถ้าะให้ฮยอเล่าเรื่อราวอเรา่อ็ะไม่ไหว นายเอ็รู้ใ่มั้ย?”
“ผมรู้ ถ้าฮยอแ่่อ้อแ่ลอีวิเลยรับ” รยออุยิ้มาหยี่อนะเป็นฝ่ายูบผม่อนบ้า บนหน้าออมพิวเอร์ที่มีเว็บไ์ทวิเอร์ปราอยู่ ทามไลน์ที่ยัไหลอัพเทอย่า่อเนื่อ แ่ทวิล่าสุยัอยู่้านบนเมื่อเราสอนไม่ไ้อัพเทหน้าทามไลน์ใหม่แม้ว่าอนนี้ะมีแ้เือนว่า ‘ู 411 ทวิใหม่’ ็าม
ิมเยอ @SWshfly3424
ในที่สุ็บแล้วรับ อบุไรเอร์มาๆ รับ [Fic YeRyeo] Just Bot…Just Real http://writer.dek-d.com/GureumDanbi/story/view.php?id=411411
ิมรยออุ @Ryeong9BoT
@SWshfly3424 ผมอ่านแล้ว ึึึึึึึึึึ
ิมรยออุ @Ryeong9BoT
อ่านแล้วเม้นให้ไรเอร์ัน้วยนะรับ ุ๊บๆ [Fic YeRyeo] Just Bot…Just Real http://writer.dek-d.com/GureumDanbi/story/view.php?id=411411
-The End-
ความคิดเห็น