คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : 24/7 Special - Holiday
Special :: Holiday
“หม่าม๊า พวกเราอยากเล่นกับน้องซูฮยอนจังเยย”
ลูกๆทั้งสองรบเร้ามารดาของตนที่กำลังนั่งจิบกาแฟในวันหยุดสุดสัปดาห์อยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
“อ่า ถ้าอยากเล่นกับน้อง คินจังกับโมนาก็ต้องกวาดสนามหญ้าก่อนแล้วม๊าจะโทรไปเรียกน้องซูฮยอนให้มาที่บ้าน”
คินจังและโมนาไม่รอช้ารีบวิ่งไปจับไม้กวาดละเลงสนามหญ้าทันที... อยากเล่นกับน้องซูฮยอนนี่นา
หมินหมินมองลูกๆแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ น่าเอ็นดูจริงๆ คุณแม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปถึงบ้านตระกูลโอ... เพื่อโทรเรียกให้สองคุณพ่อพาลูกชายมาเล่นที่บ้านตนเอง
โอเซฮุน...
(สวัสดี)
“โอเซ~”
(ว.. ว่าไงคุณแม่หมินหมิน.. โอ้ย ซี้ด)
คนโทรไปเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน.. ทำไมเสียงโอเซฮุนมันขาดกระท่อนกระแท่น แถมยังมีสร้อยต่อท้ายมาแบบนั้นอีก.. เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?
“คือว่า...”
(โอเซออกเถอะ ออก...อื้อ)
นั่นเสียงโอเทา... ดังเล็ดลอดออกมา
“...?”
(กูพึ่งเข้าได้มั้ย ใจเย็นสิ กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย อีกแป๊บเดียวได้มั้ยล่ะ)
“เอ่อคือ... เดี๋ยวฉันโทรไปใหม่นะ”
(เห้ยๆ คุยได้ๆ อย่าไปสนใจมัน)
จะบ้า! ไม่ให้สนใจได้ไง
(อื้อออออ กูไม่ไหวแล้วนะมึง) เสียงโอเทาดังขึ้นอีกรอบ
“!”
(เบาๆดิ กูคุยโทรศัพท์อยู่ นิ่งๆ)
“O.O!!”
(ซี้ดดด มึงออกเถอะนะ ปังๆๆ)
โอ้วแม่เจ้า! ขว้างปาข้าวของกันเลยหรอ ใจเย็นๆนะเพื่อน
“เดี๋ยวโทรไปใหม่ๆๆๆๆ” คนฟังเริ่มทนไม่ได้จึงรีบพูดรัวบอกไป
(คุยได้ๆ)
โอเซฮุนตอบมาแบบนั้น
“คือ..จะ...”
(โอเซ... ได้โปรด.. อื้อ... อ่า)
“O////O”
(แค่นี้ยอมกูไม่ได้หรอ กูยอมมึงมาตลอดเลยนะโอเทา!)
“!!”
หมินหมินจะไม่ทน...จะทำอะไรก็ทำไปไม่ได้ว่า แต่ทำไมต้องมาให้เธอรับรู้ด้วย!!
(กูเหมือนกำลังจะตาย ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฮือออออ)
“!!!”
โอ้ว! นี่ฮาร์ดคอร์กันถึงขนาดนี้เลยหรอ...
(เอ่อๆ ออกละๆ)
นี่มันอะไรกัน!!
(แกร็ก!)
เสียงเปิดประตู
(อยากขี้ก็เข้าไปขี้เลยสัส ห้องน้ำข้างล่างมีก็ไม่เข้า มาแย่งกูเข้าอยู่ได้!)
เสียงของโอเทาโห่ร้องก่อนจะเงียบหายไปพร้อมเสียงปิดประตู
“...”
(โทษๆ พอดีทะเลาะกับโอเทา ปวดขี้แล้วมาแย่งเข้าห้องน้ำอยู่เรื่อย สงสัยต้องจัดอบรมสั่งสอน)
อ่า... เมื่อกี้แย่งกันเข้าห้องน้ำหรอ...
“งี้แหล่ะๆ ค่อยตกลงกันไปนะ”
หมินหมินถอนหายใจอย่างโล่งอก
(ว่าแต่มีอะไรอ่ะ)
“อ๋อ เที่ยงนี้มาทานข้าวบ้านฉันสิ.. ชวนซูฮยอนมาด้วยนะ คินจังกับโมนาอยากเล่นด้วย”
(ดีเลย ซูฮยอนบ่นเหงาพอดี.. บีแบร์ล่ะโทรหายัง?)
“คุณเธอมีอีเว้นท์”
(อ่าหรอ ดีโอด้วยลองชวนดู ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอมันเลย เอาแต่ทำคดีขึ้นโรงขึ้นศาลอะไรของมันก็ไม่รู้)
“โอเค เที่ยงนี้เจอกันน้า”
(ครับ)
ช่างเป็นการคุยโทรศัพท์ที่เปลืองพลังงานที่สุดในโลก.. เหงื่อแตกพลั่กๆเลย
หมินหมินลอบกลืนน้ำลาย...
“โอเทา.. เสร็จยัง เที่ยงนี้ไปบ้านหมินหมิน”
“...”
อืม.. ไม่ตอบ! ไม่ตอบใช่มั้ย เดี๋ยวรู้เลย
โอเซฮุนหันไปมองประตูห้องน้ำแวบนึงก่อนจะหันกลับมาทำความสะอาดห้องที่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้และของเล่นของซูฮยอน ลูกชายบุญธรรมของเขาและ..โอเทา
“พ่อฮุนฮับ”
เด็กชายซูฮยอนวิ่งพลั่กๆเข้ามาในห้อง
“ว่าไงครับ”
โอเซฮุนยิ้มตอบไปแต่มือใหญ่ก็ยังหยิบของลงตะกร้าทีละชิ้น ทีละชิ้น
“พ่อเทาล่ะ”
“อยู่ในห้องน้ำน่ะ มีอะไรหรอ”
เด็กน้อยเกาหัวแกรกๆ ใบหน้าเริ่มบูดเบี้ยวจนโอเซฮุนต้องละจากการเก็บกวาดมาให้ความสนใจลูกชาย
“เป็นอะไรหืม?”
“ซูฮยอนทำการบ้านที่พ่อเทาให้เสร็จแล้วฮับ” เด็กชายตัวเล็กยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวสุขภาพดี
“เก่งจังๆ เอาไว้นั่นก่อนนะ ตอนนี้ซูฮยอนไปอาบน้ำก่อนนะครับ เรากำลังจะไปบ้านพี่โมนากับน้องคินจังกัน”
“จริงหยอ ฮูย! ซูฮยอนจะไปอาบน้ำฮะ”
ลูกชายร่างอวบอ้วนหอมแก้มคุณพ่อฟอดหนึ่งก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป.. เย่ๆ ได้ไปเล่นกับพี่คินจังพี่โมนาแย้ว ^^
ก๊อกๆๆๆ
“มึง เสร็จยัง”
โอเซฮุนแนบหูไปกับประตูห้องน้ำ
“เสร็จละ”
“เปิดประตูดิ”
แกร็ก
“เข้ามาทำไม” โอเทาถาม เมื่อจู่ๆคนที่บอกให้เปิดประตูก็ผลักเขาเข้ามาในห้องน้ำอีกรอบพร้อมกับล็อกประตู
“อาบน้ำกัน”
“อะ..อื้อ”
“...”
ซู่ซ่า ซู่ซ่า
เสียงฟักบัวดังลอดจากประตูห้องน้ำมา... ไม่มีใครรู้ว่าในนั้นเกิดอะไรขึ้น... ไม่รู้ว่าอาบน้ำกันอีท่าไหนถึงได้มีเสียงเล็ดลอดออกมาเป็นช่วงๆ
ไม่มีใครรู้นอกจากพวกเขาสองคน...
ถามว่าตอนนี้แต่งเพื่อ..?
ไม่รู้ง่อ แบบว่าเห็นแฟนแอควันนี้บอกว่าเทาฮุนออกไปเที่ยวกันจ๋องต่อจ๋อง อิอิ
นี่ๆ อย่าพึ่งมโนไปไกลนะ พวกเขาแค่ช่วยกันล้างห้องน้ำแค่นั้นเอง.. จริงๆ
สเปตอนหน้าคาดว่าตอนสุดท้ายจริงๆ.. มาดูชีวิตน้องบีแบร์สุดสวยกันฮ้าาา
แล้วเจอกัน จุ๊บ
__________________________
ฮาโหยๆ ช่วยติดแท็ก #fic247bwu จะเลิฟมาก แค่นี้แหล่ะบาย
ความคิดเห็น