แมวเหมียวเมียงมอง รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #3 : [แมวเหมียวส่งงาน]:: ภิรมย์รัก / ขาวมณี

สวัสดีผองเพื่อนชาวมนุษย์   นี่เป็นการวิจารณ์นิยายเรื่องแรกในชีวิตของขาวมณีเลยทีเดียว  ดังนั้นหากไม่เหมาะสมหรือตัวขาวมณีเข้าใจผิดหรือวิจารณ์ผิดพลาดตรงไหนก็แจ้งได้เลยไม่ต้องเกรงใจนะคะ  ทั้งนี้ข้าก็จะวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมาตามที่ข้ารู้สึกล่ะนะ  เอาล่ะเริ่มกันเลย

1.ชื่อเรื่อง  :  ภิรมย์รัก  จะว่าน่าสนใจก็น่าสนใจอยู่ในระดับหนึ่ง อาจจะดูเป็นทางการและ’เย็น’ไปนิด  แต่ก็กระชับและค่อนข้างติดหู  ที่สำคัญยังเข้ากับอารมณ์แนวย้อนยุคด้วยค่ะ  ดังนั้นจึงขอให้คะแนน 3.5/5

2.เนื้อเรื่อง : พล็อตเรื่องถือว่าน่าสนใจ  แต่ก็ไม่ถือว่าแปลกใหม่สามารถหาอ่านได้ทั่วๆไป  แต่ที่ทำให้เรื่องนี้น่าสนใจและโดดเด่นกว่าเรื่องอื่นๆ คงจะเป็นความที่เป็นแนวย้อนยุค  คำโปรยก็น่าสนใจค่ะ บ่งบอกถึงลักษณะนิสัยของนางเอกและพระเอกที่น่าจะเรียกได้ว่าเป็นจุดขายของเรื่องได้ดี  ก็แหมพระเอกเจ้าระเบียบกับนางเอกจอมแก่นน่าสนใจจะตายไปใช่ไหมล่ะคะ  ถึงจะไม่แปลกใหม่แต่เนื้อเรื่องโดยรวมน่าสนใจก็ทดแทนกันได้ค่ะ ส่วนนี้ขอให้คะแนน 8/10 นะคะ  

3.ภาษา : ตรงนี้อาจจะยาวสักหน่อย  การบรรยายของคุณปณัชญาเรียกได้ว่ามืออาชีพเลยล่ะค่ะ  บรรยายให้เห็นภาพและคล้อยตามอารมณ์ของตัวละครมากเลยนะคะ  น่าชื่นชมมาก  ที่สำคัญการบรรยายยังรักษาความเป็นพีเรียดเอาไว้ได้อย่างเหนียวแน่น แต่ก็ยังมีอยู่บางช่วงที่สะดุดตาอยู่บ้างนะคะ เช่น

เราว่านะคะ  คำว่า พ่อแม่น่ะค่ะ  บางทีควรจะใช้เป็นคุณพ่อคุณพ่อไหมเอ่ย  เพราะนางเอกถึงจะแก่งไม่เป็นกุลสตรีแค่ไหนแต่ก็มีเชื้อผู้ดีได้รับการอบรมมาอย่างดีและดูท่าจะรักและเคารพพ่อกับแม่ของเธอมากนะคะ  ถึงแม้จะสื่อว่าสนิทกันแค่ไหนแต่ความเห็นส่วนตัวแล้วมีคำว่าคุณด้วยจะดีกว่าค่ะ

อย่างที่สองในคำพูดหรือคำบรรยายน่ะค่ะ  เห็นว่ามีบางทีก็ให้หรอก บางทีก็ให้ดอก เอาเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งไปเลยดีกว่านะ  ถ้าเราจำไม่ผิดทั้งสองตัวจะเป็นคำที่พูด/คิดโดยนางเอกทั้งคู่ด้วยค่ะ  แต่ถ้าเราดูผิดแล้วผู้เขียนต้องการสื่อถึงความแตกต่างของคนหนุ่มสาวหรือคนชราก็ขออภัยด้วยนะ  อีกคำก็คือคำว่าพูดปนกลั้วหัวเราะน่ะค่ะ  ถ้าเอาเป็นพูดกลั้วหัวเราะเฉยๆจะเพราะกว่าไหมคะ  รู้สึกว่ามันติดหูกว่าน่ะค่ะแล้วก็อีกคำคือ ถมึงถึงน่ มันควรจะเป็นคำว่าถมึงทึงไหมเอ่ย  พวกนั้นมาจากตอนที่ 2 บทที่ 1 นะ  และอีกอย่างนะคะเราว่าบทบรรยายคำว่าเท่าไหร่ ควรจะเป็นเท่าไรนะคะ  แต่บทสนทนาก็ไม่ว่ากัน

เรื่องการเน้นตัวหนาที่ชื่อของคนตอนที่ออกมาตอนแรกก็ดีแล้วนะคะ   ทำให้เป็นที่สังเกตและจดจำได้ง่ายๆ

อย่างสุดท้ายในเรื่องนี้นะคะ  ยังมีบางคำที่พิมพ์ผิดนะคะ  แต่น้อยมากค่ะชื่นชมนะคะ  จะบอกเอาไว้บางอันเผื่อคุณจะกลับไปแก้นะ 

จากคำโปรยนะคะ สีดำคูคม--สีดำคู่คม  จากตอนที่ 5 เหลียง--เหลียว

            อ้ออีกเรื่องนะคะ   ตัวหนังสือที่ใช้ ใช้เป็นสีดำน่าจะทำให้อ่านง่ายกว่านี้นะ  สีเทาอ่านไปมากๆแล้วตาลายค่ะ

เรื่องภาษานี่มีข้อผิดพลาดน้อยมากๆๆๆ เลยค่ะ บรรยายก็ลื่นไหลมาก ให้คะแนน 14/15 ค่ะ

4.การดำเนินเรื่อง  : คิดว่าอาจจะเป็นเพราะเป็นนิยายแนวพีเรียดทำให้บทพูด  การบรรยาย ดูเอื่อยๆน่ะค่ะ  และเรื่องดูจะค่อยเป็นค่อยไปมากในช่วงแรกๆ จนเราแอบรู้สึกๆเบื่อๆ  แต่พอถึงบทที่ 2 ที่ 3 ที่รดาเริ่มมีเพื่อนแล้วก็มีตัวละครเด่นๆเพิ่มเข้ามาก็เพิ่มรสชาติให้จนน่าติดตามค่ะ  ตั้งแต่ที่รดาโดนเสียดสีเรื่องไปคบกับหญิงอร  และความน่ารักของเพื่อนๆอย่างณัฐกับหญิงอรก็ทำให้ดูน่าติดตามขึ้นมาในทันที และการที่หยอดชวนให้คิดว่าทำไมพระเอกต้องเข้มงวดกับน้องสาวนักก็น่าสนใจมากค่ะ 

ที่น่าชื่นชมอีกอย่างก็คงจะเป็นการสอดแทรกความรู้มากมายไปกับเนื้อเรื่องด้วยทั้งเรื่องกฎหมายหรือเรื่องคำราชาศัพท์บ่งบอกว่าผู้เขียนได้หาข้อมูลมาอย่างดี  หรือไม่ก็มีความรู้ทางด้านนี้ค่ะ

แต่ขอติบางเรื่องนะคะ  เรารู้สึกว่าชื่อตัวละครค่อนข้างจำยากนะ  ตอนนี้เรายังจำชื่อพระเอก กับชื่อเต็มของอรไม่ได้เลย  ดีนะคะที่เรื่องใช้ชื่อเรียกย่อๆ..

อีกเรื่องอันนี้ค่อนข้างสำคัญ  ในตอนที่ 4 เราอ่านแล้วมีจุดหนึ่งที่รู้สึกว่ามันขัดแย้งกันอยู่ คือตอนที่เปิดตอน รดาเขียนลงในสมุดบันทึกเล่าให้ครอบครัวฟังว่าได้คบกับหญิงอรและไปเที่ยวบ้านหญิงอรบ่อยๆ  แต่ได้รับสายตา วาววับ  จากแวววรรณอยู่เสมอๆ  นั่นหมายความว่าก่อนที่จะได้เขียนบันทึก ทั้งณัฐและรดาเคยเจอกับแววแล้ว  จากนั้นคิดในใจว่าพรุ่งนี้จะไปชวนหญิงอรขี่ม้า  แต่อ่านไปอ่านมา ขี่ม้าเสร็จก็ได้เจอกับแวววรรณ  แต่ท่าทีของทุกคนราวกับว่าเพิ่งจะเจอกันอย่างนั้นแน่ะค่ะ  อ่านๆแล้วเลยรู้สึกว่ามันขัดๆกันชอบกล  หรือว่าเรางงแล้วเข้าใจผิดไปเองก็ขอโทษด้วยนะคะ

จบเรื่องการดำเนินเรื่องค่ะ  ให้คะแนน 10/15 นะคะ 

5.การตกแต่งบทความ  : อันนี้ไม่รู้จะวิจารณ์อะไรเลยค่ะ  เพราะยังไม่ได้ตกแต่งอะไรเลย 5555  แต่ว่าสงสัยนิดนึงค่ะ รูปตอนที่ 7 ทำไมถึงไม่เอามาไว้ที่หน้าแรกของบทความล่ะคะ 

ตอนย่อยถ้ามีชื่อตอนกำกับจะทำให้ดูน่าสนใจมากขึ้นไหมคะ  ลองตั้งดูนะ  ตั้งเล่นๆเป็นบอกอารมณ์ในตอนก็ได้ค่ะ   อย่างเช่น ตอนนี้เศร้าจังเตรียมทิชชู่ไว้ให้ดี  เป็นการเล่นกับผู้อ่านก็ได้ค่ะ  ส่วนตัวแล้วคิดว่ามันน่าสนใจกว่าเลขบทโล้นๆนะ

ส่วนของตกแต่งเราจะยังไม่ให้คะแนนนะคะ จะตัดคะแนนเต็มที่ 45 คะแนนไปก่อนค่ะ

สรุปสั้นๆตามความรู้สึกของเรานะ  เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าสนใจในระดับหนึ่งเลย  ภาษาสวยงาม ตัวละครมีมิติและมีเอกลักษณ์ทุกตัว  แต่รวมๆแล้วก็ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นเท่าไรนัก พอจะอ่านแบบเพลินๆ ให้ยิ้มได้เรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้น่าติดตามถึงขนาดวางไม่ลง หรืออาจจะเป็นเพราะจุดที่น่าสนใจยังไม่ออกก็ไม่รู้นะคะ  รวมคะแนนแล้วได้ 35.5/45 คะแนนค่ะ

                        เรื่องนี้เป็นการวิจารณ์เรื่องแรกจริงๆค่ะ  ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ 

ปล.ไม่ได้สวมบทแมวเลยค่ะ  ถ้ามาเหมียวๆเดี๋ยวไม่เป็นการเป็นงาน 555

รับงาน

ชื่อ/นามปากกา:

Link/Banner:

เจ้าพอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่:

ขอบคุณที่มาให้อาหาร
แล้วก็อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยนะเหมียว~