คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : Cinderella boy : 53 : แต่งงาน
.
“โห ไม่น่าเื่อเนอะว่าหมอนั่นะไ้”
เรียววุว่าในะแะนมยัใส่ปาัวเอสลับไปมาับเพื่อนระ่าย
“อนแริว่าฮยอแะไ้ะอี ไหลายเป็นเฮไปไ้นะ”
เอียอ 45 อศา เปรย้วยวามน
“ีแล้วล่ะที่เป็นเฮ”
ฮยอแบอพร้อม้มลลูบเส้นผมอนที่นอนหนุนหัวไว้บนััวเอเบา ๆ
“ริ ๆ แล้วเฮเป็นนเ่ มีวามสามารถเยอะ เพียแ่ไม่เ่เรื่ออารแสอารม์เท่านั้นเอ”
ฮยอแไม่ไ้พูเล่น ปิเฮอบหลับ็ริ แ่ลับทำะแนนสอบไ้ีะยิ่ว่านื่นะอี
“โหย แล้วอย่านี้ะทำาน้วยันไ้เหรอ”
เรียววุท้ว ฮยอแลี่ยิ้มบาอบรับ
“ทีท่านประธานอมเย็นายัทำานับพวพี่เยอไ้เลย แล้วทำไมนายถึิว่าเฮะทำานร่วมับพวนายไม่ไ้ล่ะ”
ให้เหุผลับเพื่อน เรียววุทำท่าิาม
“มัน็ริ แ่็ยัเสียายที่นายไม่ไ้เป็นอยู่ี”
เรียววุยัยืนยันำเิม เพราะถ้าเป็นฮยอแทำาน้วย่ายว่าเยอะละมั้
“เป็นเฮนั่นแหละีแล้ว เฮเ่ออาาย”
นถูมที่นอนนิ่อยู่บนัฮยอแเลื่อนมือมาบีบมือบาอฮยอแเบา ๆ แทนำอบุ ฮยอแลี่ยิ้มเพียนิ่อนเสใบหน้าทอมอออไปนอหน้า่า
เพราะถึยัไ ันไม่ไ้อยู่รับำแหน่อยู่แล้วละ
“ัสินใีแล้วใ่ไหม”
โร่าเอ่ยปาถามนที่นั่ิน้าวอยู่่อหน้าัวเอ
“ฮะ ผมัสินใีแล้ว อโทษพี่้วยนะ สำหรับร้านเสื้อ”
“อืม ไม่เป็นไรหรอเรื่อนั้น เพราะถึนายไปอยู่ที่นู้น พี่็ะส่เสื้อผ้าไปให้นายถ่ายแบบให้อยู่ี”
ฮยอแลี่ยิ้มบาไปับวามิอพี่สาวัวเอ
“ฮยอแ”
ทอน้ำเสียอ่อนหวานเอ่ยเรียน้อายนเออีรั้
“นายแน่ใแล้วเหรอ ที่ะไม่บอวามริับีวอน พี่บอแล้วไ ถ้าเารู้วามริ เา้อยอมรับนายไ้แน่ ๆ”
“ไม่หรอ ถึผมบอไป เา็ะเลียทั้ผมทั้ยอนแมาว่า”
“แ่สัวันเา็้อรู้วามริ”
“ถึเวลานั้น ผม็ไม่อยู่ให้เาเลียแล้วละฮะ”
อบลับแทบะทันที ฮยอแเยหน้าึ้นมอพี่สาวนเอ
“พี่โร่า ผมัสินใีแล้วนะฮะ”
อบลับราบเรียบ่อน้มหน้าลไปิน้าว่อ โร่ามวหัวิ้ว้อมอร่าบา้วยหลาหลายวามรู้สึ
านนี้้อปรึษาฮันอีแล้วละมั้
“ฮยอแ พี่มีเรื่อะพูับเรา”
ิบอมเอ่ยเรียฮยอแที่ำลันั่ทำานอยู่ในห้อสภาับเพื่อน ๆ ั้แ่วันาน เพื่อน ๆ ็ไม่ยอมให้ฮยอแลาอออีเลย สุท้าย็ำใ้ออยู่่วย ็ยัีที่พวเรียววุรับอาสาไปส่านให้ท่านประธานแทน เาเลยไม่้อเผิหน้าับร่าสูโยร
“รับ”
อบรับพร้อมรอยยิ้ม ่อนสละเ้าอี้้าวเท้าเินามร่าสูไป
“นี่มันหมายวามว่ายัไ”
ยื่นระาษเียนำร้ออทำ้อสอบ่อนใหู้
“ทำไม้ออสอบ่อน”
ฮยอแเยหน้าึ้นมอ อุส่าห์เ็บเป็นวามลับแล้ว พี่ิบอม็ยัรู้อีนะ ริมฝีปาเรียวสวยลี่ยิ้มออมาบา ๆ
“ผมำลัะเินทาไปเรียน่อ่าประเทศน่ะฮะ”
“ฮยอแ!!”
วามเบิึ้น้วยวามใ ใบหน้าสวยหวานวารอยยิ้มเอาไว้บา ๆ บามาะนแทบะมอไม่เห็น
“ีวอนมันรู้รึยั”
“ไม่เี่ยวับเานี่ฮะ”
“แ่ีวอนมันรันายนะ”
ฮยอแเยหน้าึ้นมอ ลีบปาอิ่มเผยรอยยิ้มบา
“เารัแ่ร่าายนี้เท่านั้นแหละ แ่หัวใอผม...เาไม่เย้อารเลย”
ลอบลืน้อนน้ำเหนียวหนืลอ
“ผมเยบอรัเาไปร ๆ เยถามเาร ๆ ว่าเารู้สึยัไับผม แ่เา็ยัยืนยันว่าไม่ไ้ิอะไรับผมเลยแม้แ่น้อย…”
หยุำพูอัวเอไว้แ่นั้น ่อนเลื่อนายเ้าไปใล้ิบอมมาึ้น
“มันถึเวลาที่ผมะ้อัใริ ๆ แล้วละฮะ”
“ฮยอแ…”
ิบอมราเรียเสียแผ่วอย่านไม่รู้ะพูอะไร
“เรียววุ อมิน เฮ”
ฮยอแเอ่ยเรียเพื่อน ๆ สามหนุ่มหันหน้ามามอ
“พวเราไปเที่ยวันไหม ามประสาเพื่อน”
โปรยรอยยิ้มหวานใส่เพื่อน ๆ หัวลมอระ่ายแมวพยัหึหั มีเพียเฮเท่านั้นที่มอมายัวาเรียวรีสีาหวานราวับะสื่อวามหมายอะไรบาอย่า
“ะไปไหน”
เฮถามลับราบเรียบราวับล่วรู้วามิออีฝ่าย ฮยอแลี่ยิ้มบา ไม่เยเลยสัรั้ที่ะโหเฮับพี่ิบอมไ้เลย
“ไปในที่ ๆ หัวใไม่เ็บ”
อบลับราบเรียบ สื่อวามหมายให้รู้ันเพียสอน
“หา!! นี่นายะวนพวเราไปเที่ยวที่ไหนนะ”
เรียววุหันมาถาม ๆ ฮยอและสายาาเฮมาทำท่าิหนั
“อืม ไปทะเลันีว่า”
อมินาโึ้นมาทันที
“แ่เพาะพวเรานะ”
ฮยอแรีบปราม เพราะมอาสายาอมินแล้ว อยาะเอาพี่ยูฮยอนไป้วยแน่ ๆ วาลมโวูบแสลทันที
“เอาน่าห่าันแ่วันเียว ไม่ายหรอ”
ฮยอแแวยิ้ม ๆ อมินำ้อพยัหน้ารับหอย ๆ
“วันเสาร์นี้นะ ห้ามเบี้ยว”
แอบู่ใส่เพื่อนเล็น้อย
..50%
ร่าบาในุแสีหวานยืนนิ่้อมอใบหน้าเลือบเรื่อสำอาที่สะท้อนผ่านระใบให่ ริมฝีปาเลือบลิปสิสีมพูระเรื่อลี่ยิ้มน้อย ๆ ใส่ัวเอ
วันนี้ะเป็นยอนแวันสุท้ายในเาหลีแล้ว เพราะั้น้อเ็มที่หน่อย บอับัวเอ ่อนเินออาห้อแ่ัวเินรไปยัุถ่ายภาพ
ฮยอแั้อั้ใทำามท่วท่าที่่าภาพบอ เรียวปาหวาน่ำีรอยยิ้มออว้า แลูแพรวพราวนพวส๊าฟพาันียิ้มาม
“วันนีุ้ยอนแยิ้มสวยเอามา ๆ เลยนะ ปิเห็นแ่ยิ้มเศร้า ๆ”
่าภาพบอ ฮยอแเพียแ่ลี่ยิ้มบาอบรับเท่านั้น
“เอาละรับภาพสุท้ายแล้ว ยิ้มเยอะ ๆ เลยนะ”
ใบหน้าสุท้ายแห่วามทรำ ฮยอแีรอยยิ้มออว้าใส่ล้อ
ยิ้มสุท้ายอยอนแ
สิ้นแสแฟลที่สะท้อนนวาพร่ามัว ทุอย่าสว่า้าาวโพลนไปหม่อน่อย ๆ ลับืนสู่สภาพปิ ภาพาวถูแทนที่้วยใบหน้าหล่อเหลามเ้มอบุลที่นุ้นเย รอยยิ้มว้าที่าบเอาไว้เมื่อี้่อย ๆ าลสวนทาับอีนที่ีรอยยิ้มออว้าึ้นมาแทนที่
ร่าสูภายใ้เสื้อยืสีน้ำเินเ้มสวมทับ้วยโ้ทสีำสนิท ับใบหน้ามเ้มให้แลูหล่อเหลายิ่ว่าเิม ายาวภายใ้ร่มผ้าสีเียวับโ้ท้าวเ้ามาหยุยืนอยู่รหน้า
“วันนีุ้ยิ้มไ้สวยมาเลยนะ”
ฮยอแเยหน้าึ้นสบวามเปล่ประาย ร่าสูเลือบรอยยิ้มอ่อนโยนไว้นเ็มใบหน้า
“เลิานแล้วใ่ไหม ั้นไปับผมที่หนึ่นะ”
ฮยอแวามอไปทั่ววหน้าหล่อเหลา่อนหลุบเปลือาล
ผมวระมอบเทรั้สุท้ายใหุ้อีรั้ใ่ไหม รั้สุท้ายอรั้สุทาย เพราะมันะไม่มีรั้สุท้ายอี่อไป
วาสีาหวาน่อย ๆ ้อนึ้นสบเ้าับวามอายหนุ่ม ลีบปาอิ่มบาเผยอรอยยิ้มหวานหยอบรับ
เป็นรั้…สุท้าย
เพียไม่นาน ฮยอแ็มาหยุยืนอยู่บนลานว้าอยอึที่สูระฟ้าลารุโล วาู่สวยวามอไปรอบ ๆ
วาว้านบนแ่ันทอแสประายวาววับแลูสวยามไม่่าับแสอวไฟ้านล่า วไฟที่มีทั้แสสีาวสลับไปมาับแสสีส้ม บาที่มีแสสีฟ้าและบาย่านมีหลาหลายสีสัน
ร่าสูที่ยืนอยู่ไม่ห่าเินเ้ามาโอบเอวบาไว้าทา้านหลั แนบแผ่นอว้าอัวเอเ้าับแผ่นหลับอบบานไม่เหลือพื้นที่ให้อาาศวิ่ผ่าน
“สวยไหม”
ระิบถามนในอ้อมแน้วยน้ำเสียอ่อนโยน ฮยอและสายาาวาวมาสบวาม แย้มรอยยิ้มออเพียนิ ่อนพยัหน้าอบรับ แล้วเบี่ยลับไปยัุเิม ีวอนระับอ้อมแนแน่นึ้น ่อนเยหน้าึ้นมอท้อฟ้าเ่นัน
“ใริผมอยาบินึ้นไปบนท้อฟ้าแล้วเ็บเือนับาวมาใหุ้ แ่ผมทำไม่ไ้ เลยใหุ้ไ้แ่นี้”
เลื่อนมือ้ายอัวเอลไปทาบหลัมือบาอฮยอแไว้ ่อนยึ้นไปาไว้ลาอาาศ มือหนา่อย ๆ บีบมือบาเ้าหาันเพื่ออบำวาวเหล่านั้นเอาไว้
“ผมอมอบาวทุวบนท้อฟ้าให้ับุ”
หัวใวน้อยรู้สึอุ่นวาบราวับวาวเหล่านั้นไ้มาอยู่ในมือัวเอแล้วริ ๆ ีวอนับร่าบาหันมาเผิหน้าับัวเอ
“าวบนท้อฟ้าสวยมา แ่สำหรับผม ุสวยยิ่ว่าวาวเหล่านั้นะอี”
ฮยอแลี่ยิ้มบาับน้ำำอ่อนหวานที่ไ้รับ
“ยอนแ”
เสียทุ้มเอ่ยเรียเบา ๆ วาู่สวย้อสบเ้าับวาสีนิลเลือบเสน่ห์นิ่้า
“แ่านับผมนะ”
ทุสรรพสิ่พาันหยุนิ่ ไม่เว้นแม้ระทั่ลมหายใอนฟั ีวอนลี่ยิ้มเพียนิ ่อนล้วมือลไปหยิบล่อำมะหยี่สีแสออมาาระเป๋าเสื้อโ้ท บรรเปิฝาล่อออนเผยให้เห็นวแหวนสีเินเนื้อเรียบฝัเพรเม็ามเอาไว้สอเม็ ฮยอแ้อมอสิ่ที่อยู่รหน้าา้า ีวอนเลื่อนมือลไปับมือบา้า้ายึ้นมาูบเบา ๆ
“ผมรัุนะ ผมอยาใ้ีวิร่วมับุ แ่านับผมนะรับ”
วาเรียวรีสีาเริ่มไหวระริ ลื่นน้ำมามาย่อย ๆ หล่อหลอมรวมันเป็นหยน้ำไหลรินออมาาหน่วยาาม ีวอนยิ้มบาไปับสิ่ที่เห็น
“ถ้าุไม่ปิเสธ แปลว่าุล”
มือหนาบรรสวมใส่สิ่นั้นเ้าับนิ้วนาอฮยอแ
“ผมะรัและปป้อุลอไป”
เอ่ยำมั่นสัา พร้อม้มลูบหลัมือบาแผ่วเบา ฮยอแลอบลืน้อนน้ำเหนียวหนืลอ แนแร่วาออว้า่อนโอบเรือนายบาเอาไว้ในอ้อมแน
“ผมรัุ ผมอยารอบรอุ ผมอยาแ่ับุวันนี้เลย้วย้ำ”
ว่า่อนระับร่าบาแน่นึ้นไปอี
เพื่ออะไรีวอน
เพื่อ้อารรอบรอร่านี้ หรือเพื่อให้ลืมใรอีนันแน่
ฮยอแเยหน้าเปื้อนน้ำาึ้นมอ
“ันรัุ และะรัุลอไป”
ีวอนียิ้มว้าับสิ่ที่ไ้ยิน
“ั้นุ็้อแ่านับผม เพื่อรอบรอผม”
ฮยอแยิ้มรับทั้น้ำา
“เอาสิ ั้นเรามาแ่านัน วันนี้เลย”
“หะ หา!!”
ีวอนเบิม่านาออว้า ทำหน้าเหวอนฮยอแเผลออมยิ้มาม
“เรามาแ่านัน ันอยาเป็นภรรยาอุ วันนี้เลย”
่อนะไม่มีอีแล้ว...
ลอไป
“ะ ุแน่ในะ”
ถามลับ้วยน้ำเสียเบาหวิว ฮยอแพยัหน้าอบรับ หยาน้ำาที่ไหลริน่อย ๆ พาันหยุล ิ้วเ้มยัมวปมสสัยไม่หาย ฮยอแแล้้ำใบหน้าล น้อย ๆ
“หรือริ ๆ แล้ว ุไม่ไ้อยาแ่านับันริ ๆ”
“ปะ เปล่ารับ ผมอยาแ่ แ่แ่แปลใเท่านั้นเอ”
“ไม่มีอะไรหรอ ันรัุ เลยอยาแ่านับุเท่านั้นแหละ”
น้ำำนั้นทำเอาใบหน้านฟัอไม่ไ้ที่ะวารอยยิ้มออว้าอีรอบ
“ั้นเราไปโบสถ์ันีว่า”
ลาร่าบาให้เินไปับัวเอ ฮยอแลี่ยิ้มบาแม้ภายในำลัล้ำลืนหยาน้ำาเอาไว้็าม
เพียไม่นานสอร่า็มาหยุยืนอยู่่อหน้าบาทหลวในุลุมยาวสีาวทั้ัว ในมือถือหนัสือเรียมพร้อมที่ะมอบ่วเวลาี ๆ ให้ับนทัู้่
“ุเว ีวอนุะยอมรับหิผู้นี้เป็นภรรยาอุหรือไม่”
บาทหลวหันไปถามายหนุ่ม
“รับรับ”
ีวอนอบรับ้วยน้ำเสียหนัแน่น
“ุลี ยอนแ ุะยอมรับายผู้นี้เป็นสามีอุหรือไม่”
“รับ่ะ”
แ่อยู่ในหัวใวนี้เท่านั้น ฮยอแอบรับพร้อมรอยยิ้ม ีวอนหันมายิ้มละไมให้
“พ่ออประาศว่า พวเ้าสอนไ้เป็นสามีภรรยาันแล้ว”
สิ้นำสอริมฝีปา่อย ๆ เลื่อนิิันนแนบสนิท หัวใวแร่พอโนแทบระเบิไม่่าับหัวใวน้อยอฮยอแ
เสร็สิ้นพิธีรรมอันศัิ์สิทธิ์ ีวอนพาภรรยาหมา ๆ อนเอออมายืนรับลมอยู่หน้าโบสถ์
“ไม่น่าเื่อเลยนะ ว่าะมีวันนี้”
ีวอนยืนอร่าบาาทา้านหลั วาม้อมอท้อฟ้าหลาสีไม่่าับฮยอแ
“่ะ”
อบรับเบา ๆ
และมันะไม่มีอีแล้วลอไป
“อบุนะ ที่รััน”
ฮยอแพลิัวลับมาเผิหน้าับสามีหมา ๆ ีวอนียิ้มว้า่อน้มลรอบรอลีบปาอิ่มบาภายใ้แสันทร์นวลสวยที่ำลัส่อสว่าอาบสอร่าให้แลูราวับภาพวาลาสสิอิรื่อับนผืนผ้าใบอันให่ที่เรียว่า...
โล
โลอเราสอน
To be Con...
มาลอีึ๋ ฮยอแน่าสสารที่สุ TT
ปล. มี่าวีมาบอสำหรับอ Ebook ่าาา ไรท์เอาิน่าไปล Meb ให้แล้วน้าาา ใรอบเ็บเป็นอีบุ๊ไปโหลเ็บไ้เลย่ะ เนื้อหาเหมือนในหนัสือทุอย่า แ่หน้าปโว์หน้าเว็บเป็นภาพอื่นนะะ แ่ภาพปริอยู่ในไฟล์ที่ทุนอ่านันแล้ว ^^ เิสอยันไ้ามส่ำบาย่าาา
ปล. ไม่้อห่วว่าไรท์ะทำ้านะะ ลบแน่นอน่ะ ^^
อหนัสือ :: ูรายไ้ที่นี่่ะ {Cinderellaboy}
ิามารอัพนิยายไ้ทุ่อทาามนี้่ะ
Line : Memew28
เพ : facebook.com/memew28 [ไล์แล้ว ปุ่ม 'รับารแ้เือน'และ 'เห็นโพส์' ่อนนะะ ไม่ั้น้อวามไม่ึ้นเน้อ]
ทวิ : twitter.com/memew28
เ็ี : >>เ็ีแ้เือน <<
Mail : Memew28(แอท)yahoo.com
-------------------------------------------------------
ความคิดเห็น