คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : บทที่ 8 พลทหารยาปา [4]
ยาบารีขมวดคิ้วมุ่นเมื่อมองขึ้นไปบนแท่นหินที่ซ้อนทับขึ้นไปเป็นขั้นบันไดสูง
ด้านบนมีคนนั่งอยู่หลายคน เพ่งมองไกลๆ จึงไม่เห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าตาเป็นอย่างไร
หญิงสาวจึงหันไปถามโทฮุย เพราะมั่นใจว่าโทฮุยคงรู้หมดทุกเรื่อง
เพราะตั้งแต่ยืนข้างกันมาเห็นคุยจ้อไม่หยุด
“นี่โทฮุย
คนที่นั่งบนนั้นเป็นใครเหรอ”
“พวกนายพล บ้างก็นายกอง
พวกนี้เขาจะมาดูพวกหน่วยก้านดีๆ คัดเอาไปรับใช้อย่างใกล้ชิด ฝึกฝนให้เป็นมือดี
เรียกว่าถ้าเป็นที่ถูกใจละก็สบายเลยละ เติบโตไวกว่าเป็นพลทหารทั่วไปแน่ๆ
เห็นว่าวันนี้เจ้าชายทูปา ฮวลปา[1]
และเจ้าชายทูปัก วีรา เสด็จมาด้วย
ทั้งสองพระองค์อยากได้ทหารใหม่ฝีมือดีไปไว้ใช้งานเช่นกัน”
“เจ้าชายทูปัก วีรา...” หญิงสาวรำพันชื่อของเจ้าชายหนุ่มด้วยความตกใจ
หากพระองค์จำเธอได้ เธอจะทำอย่างไร “เจ้าชายทูปัก วีรา ทรงเป็นหมอ
เหตุใดจึงอยากได้ทหาร”
“เจ้าไม่รู้หรือว่า
พระองค์ทรงเป็นนักรบที่เก่งกาจด้วยเช่นกัน แต่พระองค์ไม่โปรดสงครามและการเข่นฆ่า
แต่หากมีภัยมาเยือน พระองค์ก็ทรงคุมทหารออกรบได้อย่างสง่างาม”
“งะ...งั้นหรือ เดี๋ยวข้ามานะ”
ยาบารีวิ่งออกไปจากแถว หัวสมองเธอวิ่งวุ่น เธอจะทำอย่างไรดี หากเจ้าชายทรงจำเธอได้
เธอต้องอดเป็นทหาร และอาจได้รับโทษที่ปลอมตัวมารับการคัดเลือกแน่ๆ
“อ้อ! จริงสิ”
หญิงสาวคิดอะไรบางอย่างออก
จัดการหาถ่านมาถูหน้าเหมือนตอนที่โรปาทาหน้าให้เธอตอนเดินป่าจากเมืองมาชูปิกชูมายังเมืองกุสโก
แบบนี้เจ้าชายมองไกลๆ คงจำเธอไม่ได้แน่ๆ หญิงสาวเดินกลับมาเข้าแถว
พบว่าโทฮุยหายไปแล้ว
ทหารผู้คุมเริ่มทำการคัดแยกและสุ่มทหารจับคู่ออกไปประลองที่ลานกว้าง
เสียงเชียร์ดังก้องไปทั่วลานกว้าง
เมื่อพลทหารคู่แล้วคู่เล่าต้องต่อสู้กัน เป็นการต่อสู้ที่มิได้เข่นฆ่าถึงแก่ชีวิต
เพียงแค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำให้คู่ต่อสู้ล้มลงไปนอนกับพื้นได้
ทหารผู้คุมก็จะยกมือให้อีกฝ่ายเป็นผู้ชนะทันที
แล้วจึงจะจัดการนำคนใหม่มาต่อสู้กับผู้ที่ชนะ จนกว่าจะมีผู้ชนะคนใหม่
ความแข็งแกร่งเทียบได้กับจำนวนฝ่ายตรงข้ามที่สามารถล้มได้
ยิ่งล้มได้มากเท่าไหร่ ก็มีสิทธิ์ได้สังกัดในกรมกองที่ใหญ่ขึ้นตามลำดับ
ยาบารีหน้าซีดเผือด
รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีนัก เพราะการต่อสู้แต่ละคู่นั้นใช้เวลาแค่เพียงไม่นาน
เน้นแค่รู้แพ้รู้ชนะเท่านั้น ซึ่งเธอมองว่าคนตัวใหญ่ได้เปรียบกว่าคนตัวเล็ก
“แต่เราตัวสูง
เราเคยเรียนคาราเต้มา มั่นใจในตัวเองหน่อยยาบารี”
หญิงสาวปลุกปลอบใจตัวเองแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เห็นแบบนี้ที่ยุคของเธอ
เธอถือว่าร่างกายแข็งแรงและชอบเล่นกีฬากว่าผู้หญิงคนอื่นๆ
เทียบกับผู้หญิงรุ่นเดียวกันเธอถึกที่สุด
แต่เมื่อเทียบกับผู้ชายยุคนี้เธอก็ต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่ออย่างหนักใจ
หนทางที่จะเอาชนะคงต้องใช้สมองมากกว่ากำลังเท่านั้น...
“พลทหารคนต่อไป...โทฮุย”
ยาบารีเบิกตาเมื่อได้ยินชื่อโทฮุย
เห็นเขาเดินลงไปในลานประลองด้วยท่าทางฮึกเหิม แล้วเขาก็ทำให้หญิงสาวเห็นว่าเขาไม่ได้มีดีแค่คำพูด
เมื่อโทฮุยสามารถล้มแชมป์คนล่าสุดลงได้ แล้วขึ้นเป็นแชมป์คนต่อไปอย่างภาคภูมิ
“พลทหารโทฮุยคือผู้ชนะคนล่าสุด!”
“เฮ...”
เสียงร้องเชียร์ดังไปทั่วสนาม
หญิงสาวมองโรปาที่มองเธออยู่ก่อนแล้วด้วยสายตาเป็นห่วง แน่นอนว่ายิ่งลงไปประลองช้าเท่าไหร่
คู่ต่อสู้ที่ล้มแชมป์เพื่อขึ้นมาเป็นแชมป์ย่อมเก่งกาจมากขึ้นเรื่อยๆ
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึก มองไปยังด้านหลัง พลทหารที่รอการต่อสู้หดหายลงไปมาก
อีกไม่นานก็คงถึงคิวเธอที่ต้องลงไปประลอง
การประลองที่ไม่ใช้อาวุธ
ใช้เพียงไหวพริบและพละกำลัง เธอจะทำได้หรือไม่นั้นไม่ใช่ปัญหา
เพราะเธอจะพยายามทำให้ดีที่สุด
“พลทหารคนต่อไป...ยาปา”
ยาบารียังคงมองเหม่อ ด้วยจำชื่อใหม่ของตัวเองไม่ได้
“พลทหารคนต่อไป...ยาปา อยู่หรือไม่!”
ทหารผู้คุมการคัดเลือกตะโกนเสียงดัง ทั้งลานกว้างจึงเงียบสนิท
มองหากันเองว่าพลทหารยาปายังอยู่หรือไม่ หรือว่าขลาดเขลาจนหนีกลับบ้านไปเสียแล้ว
“พลทหารยาปา ยังอยู่หรือไม่!”
[1] เจ้าชายทูปา
ฮวลปา พระโอรสของอดีตจักรพรรดิวา นาคาแพ็ค ส่วนเจ้าชายทูปัก วีรา นั้นเป็นตัวละครที่ผู้เขียนสมมุติขึ้น
ไม่มีปรากฏในประวัติศาสตร์อินคา
|
|
|
|
|
|
ความคิดเห็น