ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เสน่หาอินคา

    ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 6 เฝ้ามอง [5]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 593
      7
      11 ธ.ค. 60







     

     

     

    “เชรี...เจ้ามาอยู่นี่นี่เอง ข้าตามหาจนทั่ว” ยาบารีกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาเพื่อนสาว ที่กำลังกวาดใบไม้ออกจากลานหน้าบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ราวกับโลกทั้งใบได้เปลี่ยนเป็นสีชมพู ดูเหมือนอะไรๆ ก็สวยงามไปหมด แม้แต่เสียงอีกาในทุ่งข้าวโพดก็ยังไพเราะรื่นหู

     

    “ตามหาข้าทำไมรึยาบารี” เชรีมองเพื่อนสาวที่วิ่งกระหืดกระหอบมาหาตนด้วยความแปลกใจ ทว่ายาบารีกลับดึงไม้กวาดออกจากมือเชรีแล้วจูงมือเธอวิ่งไปยังลำธาร

     

    “มีอะไรหรือยาบารี ทำไมต้องพาข้ามาไกลถึงขนาดนี้ คุยกันในบ้านข้าก็ได้นี่นา”

     

    “คุยในบ้านเจ้า พ่อกับแม่เจ้าก็ได้ยินน่ะสิ ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่อยากให้ใครได้ยินเรื่องที่ข้าจะพูดแน่ๆ” ยาบารีมองเชรีอย่างคาดคั้น ทว่าเชรีก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ายาบารีหมายถึงอะไร เรื่องสำคัญมากเชียวหรือถึงให้ใครๆ ได้ยินไม่ได้

     

    “เจ้านี่จริงเชียว” ยาบารีถอนหายใจฮึดฮัด ก่อนจะยอมพูดออกมาในที่สุด “ก็เรื่องนายทหารตัวสูงๆ คนนั้นน่ะสิ ข้าเห็นนะเชรี สารภาพมาซะดีๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นอย่าให้ข้าต้องคาดคั้น” ยาบารีกางนิ้วออก ขยับนิ้วไปมาทำมือราวกับแมงมุม พร้อมจะจี้ที่เอวเชรีเพื่อคาดคั้นความลับ

     

    เชรีตกใจไม่น้อย แต่ในความตกใจกลับมีท่าทางขวยเขินอย่างเห็นได้ชัด “ยาบารีเจ้านี่ก็ พูดอะไรก็ไม่รู้” เชรีตีที่ไหล่เพื่อนสาวเต็มแรงจนยาบารีเซ ยกมือขึ้นลูบหัวไหล่แล้วห่อปาก ไม่คิดว่าเชรีจะมือหนักถึงเพียงนี้

     

    “เล่ามาให้หมดเลยนะเชรี” ยาบารีหวงเพื่อนสาวจึงคาดคั้นด้วยท่าทางดุดัน ทว่าเชรีกลับหัวเราะร่วน ที่นางปิดบังเรื่องนี้กับยาบารีก็เพราะสาเหตุนี้ ยาบารีหวงนาง และมักพูดเสมอว่านางมองโลกในแง่ดีเกินไป หนุ่มคนไหนท่าทางเจ้าชู้ยักษ์เข้ามาจีบนางละก็โดนไล่ตะเพิดไปทุกราย

     

    “เขาชื่อวาคัค เป็นองครักษ์ของเจ้าชายทูปัก วีรา เขาบอกกับข้าว่าเขาเห็นข้ามาหลายครั้งแล้วเกิดถูกใจ อยากคุยกับข้า ข้าเห็นว่าไม่ได้เสียหายเพราะข้าเองก็ไม่ได้มีคนรัก...” เชรีอายม้วน มือไม้พันกันจนแทบแกะไม่ออก แค่ฟังยาบารีก็รู้แล้วว่าเพื่อนสาวเองก็มีใจอย่างเห็นได้ชัด

     

    “อย่าบอกนะว่าเจ้าตกลงคบกับองครักษ์วาคัคไปแล้ว”

     

    “อือ...” เชรีพยักหน้ารับ ยิ้มกว้างจนแก้มแทบปริ ทว่ายาบารีกลับอ้าปากค้างเมื่อได้ยินดังนั้น แต่เมื่อเพื่อนตัดสินใจไปแล้ว เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากคอยเป็นห่วงและเฝ้ามองอยู่ห่างๆ

     

    “ท่านวาคัคบอกกับข้าว่า พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาจะมาหาข้าอีก”

     

    “พรุ่งนี้ข้าต้องนั่งอยู่ด้วย เผื่อใครมาเห็นเข้าเจ้าจะได้ไม่เสียหาย” ยาบารีรีบเสนอตัวทันที

     

    “ดีเหมือนกัน ข้าจะได้แนะนำให้เจ้ารู้จักท่านวาคัค เขาเป็นคนดีมากเลยนะ พูดจาสุภาพ ตัวสูง หน้าตาดี ข้าใจเต้นแรงแทบระเบิดเวลาอยู่ใกล้ๆ เขา”

     

    “ใกล้นี่...ใกล้สักแค่ไหนกัน จับมือ หอมแก้ม หรือว่าจูบ” ยาบารีคาดคั้น เพื่อนมีความรักเธอก็ดีใจด้วยแต่ถึงกระนั้นก็ต้องระวัง แม้องครักษ์วาคัคจะไว้ใจได้ ด้วยฐานะและหน้าที่การงานเหมาะสมกับเชรีซึ่งเป็นสาวสวยที่สุดในหมู่บ้าน ทว่าเธอก็อดใจหายไม่ได้ หากเชรีแต่งงานไปอยู่กับองครักษ์วาคัคเธอคงเหงาน่าดู

     

    “เจ้านี่บ้าจริง ถามอะไรแบบนั้น” เชรียกมือหมายจะตีแก้เขิน ทว่าคราวนี้ยาบารีหลบทันเสียก่อน ไม่อย่างนั้นคงโดนฟาดเข้าเต็มแรง

     

    “ไม่เอาแล้ว ข้าไม่คุยกับเจ้าแล้ว” เชรีเดินหนีเสียดื้อๆ

     

    “อ้าว! แล้วกัน รอข้าก่อนสิเชรี เล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้นะ”

     

    ชาวบ้านในหมู่บ้านได้ยินเสียงสองสาวหยอกล้อ และหัวเราะดังกังวานราวกับระฆังแก้ว พวกเธอเปรียบเหมือนดอกไม้ป่าแสนงดงามกลางหุบเขา กำลังแย้มบานส่งกลิ่นหอมอบอวลล่อหลอกแมลงภู่ผึ้งให้หลงบินวนหมายเชยชิด อยากได้ดอกไม้งามมาครอบครอง

     

     












    เสน่หาอินคา
    เพียงฤทัย
    www.mebmarket.com
    ยาบารี ยาบารี ที่รักของข้า? เสียงเรียกอันแสนคุ้นเคยของใครบางคนที่ ยาบารี หญิงสาวลูกครึ่งไทย-เปรู ฝันถึงตั้งแต่ครั้งแรกที่เดินทางมายังเปรูดินแดนต้นกำเนิดอาณาจักรอินคาที่เธอหลงใหล เสียงปริศนาดังชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ทั้งในยามหลับและยามตื่นราวกับกำลังเรียกเธอให้ไปหา... แล้วปาฏิหาริย์ก็ชักนำให้เธอหลงกาลเวลาไปยังอาณาจักรอินคา ดินแดนแห่งทองคำเมื่อสี่ร้อยกว่าปีก่อน ด้วยสร้อยพระอาทิตย์ของสำคัญที่บิดาทิ้งไว้ให้ก่อนจะเสียชีวิต ณ ที่แห่งนี้ เธอได้พบและผูกพันหัวใจไว้กับเจ้าชายทูปัก วีรา เจ้าชายหมอผู้สูงศักดิ์ ท่ามกลางสงครามและยุคสมัยแห่งการล่มสลายของอาณาจักรที่รุ่งเรือง หญิงสาวผู้มาจากอนาคตและเจ้าชายหนุ่มจะร่วมกันแก้ไขหน้าประวัติศาสตร์ได้หรือไม่ แล้วเธอจะหาทางกลับมายังปัจจุบันได้อย่างไร เมื่อยังมีสายสัมพันธ์รักอันยิ่งใหญ่กับชายสูงศักดิ์เกี่ยวกระหวัดให้หัวใจมิอาจลืมเลือน ***ปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นจากหัวใจรัก นำพาให้คนทั้งสองได้พบเพื่อจาก และพรากเพื่อเจอ ตราบใดที่หัวใจทั้งสองดวงยังคงร้อยรัดด้วยสายใยแห่งรักและผูกพัน ปาฏิหาริย์จะชักพาหัวใจทั้งสองดวงให้กลับมาเคียงคู่กันในสักวัน

    ซากุระผลิที่กลางใจ
    เพียงฤทัย
    www.mebmarket.com
    หลิวหลุดเข้าไปใน 'ยุคสมัยเฮอัน' ซึ่งย้อนอดีตไปถึงพันปีเหตุการณ์กลับตาลปัตรเมื่อเธอกลายเป็นคุณหนูของคฤหาสน์อาจิไซ บุตรีขององคมนตรีชั้นเอกผู้เป็นข้ารองบาทขององจักรพรรดิในขณะเรื่องราวผิดฝาผิดตัวสร้างความโกลาหลวุ่นวายหัวใจของหญิงสาวก็เบ่งบานไม่ต่างจากดอกซากุระ

    ดวงใจปฏิพัทธ์
    สะมะเรีย
    www.mebmarket.com
    เลือดต้องล้างด้วยเลือด จักต้องแผดเผาศัตรูให้พินาศย่อยยับแต่เหตุใดเล่า... เมื่อเห็นนางเจ็บ เขากลับเจ็บยิ่งกว่า! องครักษ์หนุ่มนัยน์ตาสีน้ำเงิน ผู้ที่เข้ามาทำให้โลกของเจ้าหญิงครีษมาสดใส นางหลงรักเขาอย่างหมดหัวใจ ทว่าการที่องครักษ์หนุ่มเข้ามาใกล้ชิดนางนั้นกลับเต็มไปด้วยเงื่อนงำ... เมื่อองครักษ์หนุ่มคืนสู่ศักดิ์อันแท้จริง เขาคือเจ้าชายภานรินทร์ที่หายสาบสูญ เขากลับมาอีกครั้งเพื่อขจัดความอยุติธรรม พร่าเกียรติและศักดิ์ศรีเจ้าหญิงผู้สง่างามให้พลิกผันเป็นเพียงนางบำเรอชั้นต่ำ!นาง...เจ็บเจียนตายแต่หัวใจกลับรักเขาเขา…แค้นฝังใจแต่มิอาจปล่อยมือจากนางบทสรุปความรักจะเป็นเช่นไร...รักฤาชัง

    มายามรณะ
    รางนาก
    www.mebmarket.com
    ภาพหลอน! ความกลัว! ความตาย! และความสิ้นหวัง! ประดังเข้าสาดซัดนางเอกสาวดาวรุ่งราวกับห่าฝนในคืนเดือนมืด เมื่อมือที่มองไม่เห็นยื่นมากระชากชีวิตของหญิงสาวให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...

    มะนาวซ่อนหวาน
    สะมะเรีย
    www.mebmarket.com
    ใครๆ ต่างพากันตั้งฉายาให้ มะนาว ว่า...ไฮโซขาวีน และ ไฮโซมือตบแต่...อย่าได้แคร์สื่อ เธอยังคงสวย เริด เชิด หยิ่งจนกระทั่งผู้เป็นบิดาต้องงัดไม้เด็ดมาปราบลูกสาวหัวดื้อทางด้าน เตชธรรม ถึงกับกุมขมับเมื่อได้รับมอบหมายให้ดัดนิสัยยายตัวร้ายที่เขาให้คำจัดความว่าตั้งแต่แรกเห็นว่า‘ชอบเที่ยวกลางคืน ยั่วยวนผู้ชาย ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว’ชายหนุ่มจึงงัดสารพัดวิธีที่มั่นใจว่าได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ออกมาจัดการทว่า...ผิดคาด เมื่อมะนาวลูกนี้ไม่ได้มีดีแค่ความเปรี้ยวซ่าอย่างที่คิดและกว่าจะรู้ตัวว่า...ผิดแผน หัวใจก็ลิ้มรสหวานจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นเสียแล้ว

    มนตราสีกุหลาบ
    สะมะเรีย
    www.mebmarket.com
    มนตราแห่งเพตรา ดลบันดาลให้หัวใจสองดวงผูกพัน ก่อเกิดเป็นความรักร้อนแรงจนแม้แต่แสงจากดวงอาทิตย์ก็มิอาจเทียบ หลังจากผิดหวังในความรัก ยี่สุ่น...หญิงสาววัยเบญจเพสจึงตัดสินใจเดินทางมายังจอร์แดนตามคำชักชวนของมารดา พร้อมความเชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้พบรักแท้ และเมื่อเธอมาถึงนครเพตรา?นครศิลาสีชมพู เธอก็ได้พบรัฟฟาน หนุ่มจอร์แดนมาดเข้ม เธอหลงคิดว่าเขาเป็นไกด์พื้นเมืองจึงใช้งานเขาสารพัด รัฟฟาน... ตำรวจสากลผู้ได้รับมอบหมายให้มาสืบหาแหล่งผลิตยาเสพติดที่นครเพตรา ยินยอมเป็นไกด์ให้ยี่สุ่นเพราะต้องการปลอมตัวให้แนบเนียน ไม่เป็นที่สงสัยของคนร้าย แต่นักท่องเที่ยวสาวกลับทำให้เขาต้องคิดทบทวนว่าเขาคิดผิดหรือไม่ที่ยอมเป็นไกด์ให้เธอ เพราะเธอเปิ่นและบ้าดีเดือดชนิดไม่มีใครเหมือน ซ้ำยังทำให้หัวใจเขาหวั่นไหว ท่ามกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ ความรักได้ก่อเกิดขึ้นจากความใกล้ชิด พร้อมกับอันตรายที่คืบคลานเข้ามาให้เขากับเธอร่วมกันฟันฝ่า เพื่อพิสูจน์ว่ารักแท้มีอยู่จริง +++++++++++++“ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อว่าผมไม่ได้ตั้งใจลวนลามคุณ ผมแค่เข้ามาปลุกคุณไปกินอาหารเย็น” รัฟฟานหัวเสียไม่น้อย นี่ล่ะเขาถึงไม่อยากมีแฟนเพราะรำคาญผู้หญิงที่ชอบพูดไม่รู้เรื่อง เอะอะก็โวยวายเอาไว้ก่อนไม่เคยฟังเหตุผลอะไรเลยสักอย่างเดียว“ฉันไม่เชื่อ”“ถ้าอย่างนั้นผมจะทำให้ดู”“คุณ...”รัฟฟานไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวโวยวายไปมากกว่านี้ เขาปิดปากอิ่มได้รูปด้วยริมฝีปากเรียวอย่างรวดเร็ว ยี่สุ่นพยายามโวยวายแต่กลับเป็นการเปิดเรียวปากให้ชายหนุ่มแทรกลิ้นร้อนเข้าไปตวัดเร้าควานหาความหอมหวานจากปากนุ่มสีกุหลาบ ยี่สุ่นสั่นไปหมดทั้งตัว หัวสมองหนักอึ้ง รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ แต่แล้วเขาก็เติมเต็มลมหายใจให้เธอพร้อมๆ กับฉกฉวยมันไป สลับไปมาจนเธอชาวาบจนถึงปลายเท้า แข้งขาอ่อนแรงจนแทบยืนไม่ติดพื้น เมื่อเขาบดจูบเร่าร้อนยาวนานจนเธอเผลอกอดตอบเขาและเผลอ...จูบตอบเขาอย่างไร้เดียงสารัฟฟานผละออกจากริมฝีปากอิ่มอย่างเสียดาย ยี่สุ่นทรุดฮวบลงไปกองที่พื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง คิดหาคำพูดหรือคำด่าทอไกด์หนุ่มไม่ถูก นั่งบื้อใบ้หัวสมองมึนงงด้วยความสับสน“คราวนี้เชื่อหรือยังว่าผมมาปลุกคุณให้ตื่นไปรับประทานอาหารเย็น ไม่ได้ตั้งใจเข้ามาลวนลาม เพราะถ้าผมตั้งใจจะทำ...ผมจะทำแบบเมื่อครู่นี้ เอาละ...อีกสิบห้านาทีผมจะกลับเข้ามารับ อย่าช้าล่ะเพราะที่นี่จัดอาหารเย็นแบบบุฟเฟต์หากเกินเวลาไปมากกว่านี้อาจไม่เหลืออะไรให้คุณกิน” พูดจบเขาก็เดินออกไปทิ้งให้หญิงสาวนั่งหน้าแดงก่ำจูบแรกของฉัน...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×