ห้องเก็บของ+ลับ

ลำดับตอนที่ #97 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ใบสมัคร

รูป

“ช่วยออกห่างจากฉันสักสามเดือนได้ไหม? น่ารำคาญ...”

บทที่ต้องการ  : เมะธาตุดิน

ชื่อ – นามสกุล  : เอดิสัน ค็อกคาทริส [Edison Cockatrice]

ชื่อเล่น  :   เอดิน

เผ่าพันธุ์  :  บาซิลิสก์

เมืองที่อยู่  : อีสเทอร์เอล

อายุ  : 15 ปี

ชั้นปี  : 1

น้ำหนัก/ส่วนสูง : 179/62 (ในอนาคตจักสูงกว่านี้แน่นอน(?)

นิสัย  :  อะแฮ่มม พ่อเอดินเป็นคนขี้รำคาญค่ะ จากคำพูดโคตรไร้มารยาทด้านบน เขาคือพ่อหนุ่มแว่นขี้รำคาญค่ะ เห็นใส่แว่นอย่างนี้เขาไม่ได้เคร่งครัดตามกฏหรือเจ้าระเบียบหรอกนะ...ออกจะซกมก เกลียดและรำคาญกฏระเบียบเป็นที่สุด เขาไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครและชอบคบเพื่อนน้อยๆเพราะไม่ชอบไปไหนเป็นกลุ่มเท่าไรนัก ชอบความสันโดด เกลียดอะไรยุ่งยากหรือข้อบังคับ ขี้รำคาญ(อันนี้รู้ดี) ดูเคร่งขรึม ไม่ชอบพูดอะไรมาก ไม่สนใจคนอื่นที่น่าเบื่อ ถ้าหากเขาโดนตื้อหรือโดนเซ้าซี้มากๆจะเกลียดคนๆนั้นและรำคาญพูดอะไรแรงๆออกไปโดยไม่แม้แต่จะสนใจว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เขาเป็นคนพูดอะไรตรงๆค่ะ ถึงปรกติจะไม่ค่อยได้พูดแต่ถ้าหากได้เอ่ยปากหรือมีคนหลงผิดไปทักอะไรไม่เข้าหู อาจโดนตอกกลับแรงๆเข้าได้...เขาไม่แคร์โลกเลยค่ะ..ไม่เชื่อฟังใครทั้งนั้นเลยด้วย เป็นคนประหลาด ชอบอะไรประหลาด เลี้ยงต้นไม้กินคนบ้าง(?) อยากลองหาโคอาล่าผสมพันธุ์กับมดเอามาเลี้ยง(?)ปรกติจะมีสภาพขอบตาคลํ้าๆ และเสื้อกาว์น(เนื่องจากไม่สนใจดูแลหน้าตาเท่าไรนัก)เนื่องจากเขาชอบทดลองหาสิ่งอะไรแปลกใหม่และชอบทำตัวแปลกแยกเนื่องจากเขานิสัยไม่เหมือนคนในครอบครัวที่ชอบอยู่ในกฏระเบียบเลย (น่าจะ)ฉลาด ชอบลงมือทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่สนใจความเห็นใคร เอาแต่ใจตัวเอง แนวๆเห็นแก่ตัวความคิดคนอื่นจะเป็นยังไงก็ช่างสิ ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันจะทำของฉันแบบนี้ ฉันจะทำเองไม่ใช่เธอทำ อย่าเข้ามายุ่ง ดื้อด้าน ปากเสีย ในเวลาทำงาน(คือการทดลอง ดูสะสารผสมอะไรของเขาศึกษาสิ่งอบตัวทุกอย่าง พื้ชพันธุ์ประหลาด หรือสิ่งน่าสนใจ) เขาจะเยือกเย็นเป็นพิเศษและจะไม่พูดกับใครเลย..เพราะเขากำลังอยู่ในสมาธิขั้นสูงสุดจนเสียงคนอื่นเล็ดรอดเข้าไปในสมองไม่ได้ เมื่อไม่ชอบอะไรก็จะเมิน...ความรู้สึกเร็วสัมผัสไว ปรกติจะทำสีหน้านิ่งจนคนไม่รู้ความรู้สึก ยกเว้นเวลาด่าคนอื่นถึงคิ้วจะขมวด เมื่อเห็นของที่ชอบจะฉีกยิ้มสยองเดินเข้าไปหาทันที(ของวิจัยที่น่าสนใจ) ไม่สนใจเรื่องเรื่องอื่นนอกจากเรียน(พูดไปงั้นละ มันสนใจแค่วิชาทดลองหรือแนววิทย์) หรือเรื่องวิจัยของตัวเองเท่านั้น

บุคลิกลักษณะ  : ชายหนุ่มร่างสูงโปรงในชุดกาว์นมีรอยเปื้อนเต็มไปหมด ดวงตาสีแดงฉานกับผมสีนํ้าตาลอมแดงเข้มยาวระต้นคอ ผิวขาวเนื้อ พร้อมรอยยิ้มที่มักจะยกขึ้นทุกครั้งเมื่อยามที่เห็นสิ่งแปลกประหลาด บางวันบนคอหรือหัวตามร่างกายก็มีผ้าพันแผล

ประวัติ  :  เขาเกิดในตระกูลบาซิลิสก์สายเลือดแท้ค่ะ เขามีพี่น้องอีกสี่คนและตัวเขาดูจะแปลกแยกที่สุด เนื่องจากชอบอยู่คนเดียวและชอบสนใจอะไรที่พวกพี่ๆไม่สนใจกัน เลยมักถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวบ่อยๆ ตามปรกติบาซิลิสก์จะมีพลังคล้ายเมดูซ่าที่มองใครแล้วคนๆนั้นจะตาย..แต่นั่นคงไม่ถูกเท่าไร เพราะเขาก็มีพลังมาก แต่ก็มีความสามารถนี้ที่เขาไม่เคยทำได้สักครั้ง..มันก็จำกัดเฉพาะพวกบาซิลิสก์แก่ๆเท่านั้นละ!(แก้ตัว)..เนื่องจากทำไม่ได้เหมือนพวกพี่ๆ ทำให้ถูกแบ่งแยกมากขึ้นไปอีกจนเจ้าตัวเดินออกจากบ้านมันทั้งอย่างนั้นพร้อมเงินมากมายที่จิ๊กมา

ชอบ/ไม่ชอบ  : ชอบ : สัตว์/พืชสายพันธุ์หายาก,ของทดลองน่าสนใจ ไม่ชอบ : เสียงไก่ขัน(ได้ยินจะปิดหูดิ้นทุรนทุราย) , กฏระเบียบ(ทำให้อารมณ์เสีย)

ธาตุ  : ดิน

พลังพิเศษ  : สามารถทำให้ลมหายใจเป็นพิษ ถ้าหากต้นหญ้าหรือสิ่งมีชีวิตได้รับไอพิษนี้จะกลายเป็นหินหรือดินทราย , เสียงขู่ของงูบาซิลิสก์สามารถควบคุมงูตัวอื่นให้ทำตามได้

อาวุธที่ถนัด  : กรรไกรผ่าตัดที่มักจะใช้เฉือนสัตว์ทดลองบ่อยๆ(แน่นอนว่าคมมากทีเดียว แถมคล่องตัว)

สัตว์เลี้ยง  :  (ต้นไม้กินคนในห้องมันนับมั้ยคะ…) เขาเลี้ยงอีกอย่างนึงคืองูชื่อ เดอาน่า เป็นงูสีดำที่มักรัดตัวเขาอยู่ใต้เสื้อและเวลาออกมาก็จะออกมาทางแขนเสื้อมาพันบนคอเขาเล่น

รูปงู :

เพิ่มเติม  : บางวันเขาอาจจะเจ็บตัวมีผ้าพันแผล..เนื่องจากไปทะเลาะกับสัตว์ที่เลี้ยงไว้หรือทดลองผ่าตัด ทำนู่นนี่ผิดพลาดค่ะ

สัมภาษณ์ตัวละคร

“สวัสดีฉันมิคาเอลเป็นผู้อำนวยการของซินซิเอลไฮสคูลแห่งนี้” น้ำเสียงหวานใสราวกับกระดิ่งน่าฟังพอๆกับสายตาที่ผู้ถูกทักไม่อาจละสายตาจากใบหน้าเรียวสวย กับหุ่นสะโอดสะองค์ราวกับไม่ใช่บุรุษ    

: หืม..อ้อ..สวัสดี(มองนิ่งๆ แล้วก็เมินอีกฝ่ายหันไปสังเกตมองรอบๆห้องแทน)

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” รอยยิ้มยินดีถูกแต่งแต้มบนใบหน้าใสก่อนที่นิมฝีปากบางจะเอื้อนเอ่ยคำถามต่อไป

           : อืม..ยินดีที่ได้รู้จัก(พูดส่งๆไปก่อนเดินไปดูรอบๆอย่างไม่คิดจะสนใจอีกคน)

“ว่าแต่ทำไมเธอถึงคิดจะมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ล่ะ ” จ้องตากับคนตรงหน้าแล้วเอ่ยถ้อยคำถามออกไป

           : (ขมวดคิ้วเนื่องจากเริ่มรำคาญที่อีกฝ่ายถามรบกวนเวลาสำรวจของตัวเอง)ฉันมาเรียน หรือถ้ามีสาเหตุอื่นอีกมันก็เรื่องของฉัน เธอไม่ต้องมายุ่งหรือถามมากน่ารำคาญ(พูดเสียงนิ่งๆ ก่อนเดินดูรอบๆต่อ)

“อืม.....เข้าใจแล้วหละ  เอาเป็นว่าขอต้อนรับเธอเข้าสู่โรงเรียนแห่งนี้เลยก็แล้วกัน” กล่าวคำต้อนรับก่อนจะผายมือเชื้อเชิญให้นักเรียนใหม่เดินต่อไปยังประตูทางออก

           : …หยุดพูดอะไรน่าเบื่อได้แล้ว!(พูดส่งๆไปเสียงดัง ไม่คิดจะสนใจว่าอีกฝ่ายจะให้ออกแล้วเดินดูชั้นหนังสือ ดูอยู่นานกว่าจะยอมเดินออกไปดีๆพร้อมหนังสือติดไม้ติดมือไปสามสี่เล่ม)

สัมภาษณ์ผู้ปกครองของเหล่าลูกชาย

สวัสดีค่ะ เราชื่อส้มนะ คืออะไรเอ่ย?  : ชื่อขิงค่ะ

ถ้าไม่ได้ตามบทที่หวังจะรับกลับหรือจะเป็นตัวประกอบคะ?  : ยังไม่แน่ใจเลยว่าเด้กคนนี้จะผ่านบทตัวประกอบหรือเปล่า---;w; แต่เป็นตัวประกอบก็ได้ค่ะถ้าไม่ได้

ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ขอให้โชคดีค่ะ :)  :ขอบคุณค่ะ!