ห้องออริของไรท์ ห้ามเข้าเด็ดขาดนะ !

ลำดับตอนที่ #93 : สเตล่า ไอโอเนสโก้

APPLICATION FORM

“ ผิดด้วยเหรอ ที่ฉันจะเชื่อในพระเจ้าของฉัน ? ”

บท : ผู้ใหญ่

ชื่อ : สเตล่า ไอโอเนสโก้ ( Stela Ionesco )

บ้านเกิด : เมืองบูคาเรสต์ ประเทศโรมาเนีย

อายุ : เบญจเพส ( 25 )

เพศ : หญิง

กรุ๊ปเลือด : A

ลักษณะภายนอก : สาวน้อยร่างเพรียวบาง สูงราวๆ 160 หนักประมาณ 48 กก. ผิวขาวซีด ดวงตาสีฟ้าเหมือนท้องฟ้ายามเที่ยงวัน ผมหน้าม้ายาวตรงสีน้ำเงินเข้มเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืน ใบหน้ามักจะดูอมทุกข์และเต็มไปด้วยความเศร้าหมองอยู่ตลอดเวลา

ลักษณะนิสัย : เป็นหญิงสาวที่ใครเห็นก็ไม่อยากเข้าใกล้ เพราะมีรังสีความหดหู่แผ่ออกมาจากใบหน้าอย่างชัดเจน มักทำหน้าเศร้าอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยยิ้ม ไม่ร่าเริงสดใส ความจำเสื่อม ไม่สามารถจำเรื่องราวชีวิตตัวเองได้ แต่เธอสังหรณ์ใจว่ามันจะต้องเลวร้ายจึงกังวลใจอยู่ตลอดเวลา  เวลาพูดน้ำเสียงมักจะสั่นเครือ เป็นคนใจดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ชอบกินลูกอมอยู่เสมอ ไม่ก็ชอบเย็บปักถักร้อย ไม่ใช่คนพูดมาก ออกแนวเป็นผู้ฟังมากกว่า ใครมีปัญหาอะไรเธอก็จะพยายามช่วยเท่าที่ตัวเองจะช่วยได้ มีลางสังหรณ์แวบเข้ามาอยู่ในหัวเสมอ แล้วลางสังหรณ์ก็มักจะแม่นยำเกือบ 100% เวลาเธอทำอะไร ( ยกเว้นช่วงที่เสียสติ ) ก็มักจะเหมือนมีอะไรบอกให้เธอทำอย่างนู้นอย่างนี้เสมอ ซึ่งเธอเรียกสิ่งๆ นั้นว่า " พระเจ้า " แล้วพระเจ้าก็นำพาเธอไปยังทางที่ถูกต้องเกือบตลอดด้วยสิ อยู่ที่ไหนก็มักจะมีความโชคร้ายตามมาเสมอยิ่งกว่าโคนัน ( เป็นความซวยเล็กๆ น้อยๆ ) ถึงจะชอบทำหน้าเศร้า แต่เธอก็เป็นคนโกรธยาก เกลียดการดูถูกคนอื่นเป็นที่สุด หากดูถูกเธอแล้วเธอโกรธขึ้นมาล่ะก็ ไม่ใช่แค่ความซวยเล็กน้อยแล้ว แต่เป็นหายนะเลยล่ะ บางทีเธออาจฆ่าคนที่ดูถูกเลยก็ได้ หากเธอกังวลอะไร เธอจะเก็บไว้ ไม่ค่อยบอกอะไรให้ใครรู้สักเท่าไหร่นัก ถ้าอยากร้องไห้ก็มักจะหาที่ไปร้องไห้คนเดียว นั่นทำให้เธอเป็นคนคิดมาก มองโลกในแง่ร้ายเสียจนสามารถฆ่าตัวตายได้ทุกเมื่อ เป็นพวกขี้ระแวง ไม่ค่อยไว้ใจใครเท่าไหร่นัก จากส่วนลึกในจิตใจตั้งแต่ครั้งอดีต ต้องใช้เวลาสักหน่อยจึงจะทำให้เธอเชื่อใจได้ มีทักษะเอาตัวรอดอยู่พอสมควร เพราะเธอหนีพวกซอมบี้มาระยะหนึ่งแล้ว สิ่งที่เธอต้องการที่สุดคือคนที่เข้าใจในตัวเธอ

ชอบ เกลียด แพ้ กลัว : 
ชอบ - ลูกอม ( เพราะเจ้าตัวคิดว่ามันช่วยให้สมองปลอดโปร่ง ) , คนที่เข้าใจเธอ , สิ่งที่เธอเรียกว่า " พระเจ้า " ในจิตใจของตัวเธอเอง
เกลียด - การฆ่ากัน , พวกขี้โกง , พวกที่ดูถูกเธอ
แพ้ - ขนแมว ( เมื่อสัมผัสเธอจะเกิดผื่นแดงๆ คันๆ แทบจะทันที )
กลัว - ค่อนข้างกลัวที่มืดๆ แคบๆ มากโดยที่เจ้าตัว ( ในสภาพความจำเสื่อม ) ไม่ทราบสาเหตุ แต่สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือ อดีตของตนเอง ( กลัวว่าอดีตของตนจะเลวร้าย...ซึ่งมันก็เลวร้ายจริงๆ )
 

อาชีพ : -

งานอดิเรก : เย็บผ้า ,เขียนไดอารี่ , กินลูกอมพร้อมคิดอะไรไปพลางๆ , คุยและช่วยเหลือคนอื่นๆ , นอนหลับ

ของที่ชอบพกติดตัวเสมอ : ค้อนที่ใครไม่รู้ทำหล่น ( ? ) , ไฟฉายพร้อมถ่าน , สมุดไดอารี่พร้อมปากกาที่ไปเจอมาในร้านเครื่องเขียนใกล้ๆ , ขวดโหล่ที่ใส่ลูกอมไว้จำนวนมาก , กุญแจมือ ( พร้อมกุญแจที่ใช้ไขมันออก ) , ผ้าพันแผลม้วนนึง , สร้อยล็อกเกตที่ข้างในใส่รูปของคนที่เธอไม่รู้จักเอาไว้ ( จริงๆ คือครอบครัวของเธอ ) , กล่องใส่อุปกรณ์เย็บผ้า , บัตรประจำตัวนักโทษ

ความสามารถพิเศษ : การเย็บผ้า , ลางสังหรณ์ที่แม่นยำ , ทักษะการเอาตัวรอด , วิ่งเร็ว , การวิเคราะห์คาดเดาเหตุการณ์

ประวัติ : ( เกินสามบรรทัดแน่นอนค่ะ ขอโทษที 5555 ) สเตล่าเกิดในครอบครัวที่เชื่อในศาสนา พ่อเป็นบาทหลวง ส่วนแม่ก็เป็นนักเขียนที่เขียนหนังสือเกี่ยวกับความเชื่อต่างๆ โชคร้ายที่เกิดมาตอนที่พ่อแม่ทะเลาะกันครั้งใหญ่เรื่องชู้สาวจนแทบจะหย่ากันพอดี ทำให้เธอเป็นคนที่นำพาความซวยมายังคนรอบตัว ตอนประถมได้เรียนที่โรงเรียนศาสนาที่มีครูเป็นซิสเตอร์หรือแม่ชี ด้วยใบหน้าน่ารักสะดุดตาในตอนนั้นทำให้เธอถูกภารโรงกระทำชำเราไม่ดี นั่นทำให้เธอโกรธแค้นและโรงเรียนก็เกิดไฟไหม้ในเวลาต่อมา ไม่มีใครรอดชีวิตรวมถึงพ่อแม่ที่เข้ามาช่วยเธอด้วย ตำรวจที่มาเจอจึงฟื้นฟูสภาพจิตใจของเธอ 1 ปีก่อนจะส่งตัวไปเรียนในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เธอไม่มีเพื่อนสนิทและถูกรุมแกล้งด่าว่าเป็นตัวซวยอยู่บ่อยครั้ง มีครั้งหนึ่งที่กลุ่มเพื่อนผู้หญิงในห้องจับเธอแก้ผ้าและทรมานร่างกายจนปางตาย นั่นเป็นอีกครั้งที่ทำให้เธอแค้นแล้วก็เกิดมีการฆ่ากันเองในพิธีจบการศึกษา และอีกครั้งที่เธอรอดออกมาเพียงคนเดียว คราวนี้จึงถูกส่งไปฟื้นฟูสภาพจิตใจถึง 2 ปี และถูกส่งให้ไปเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง คณะมนุษยศาสตร์ เพราะผู้คนต่างดูถูกในพระเจ้าที่เธอเชื่อ ต่อมาจึงมีตำนานอาถรรพ์ตามมามากมาย ทั้งผีในห้องน้ำหอพัก เงาดำบนระเบียง ฯลฯ นักศึกษาจำนวนมากพากันเสียขวัญและหลายคนก็ได้ฆ่าตัวตาย แต่เธอสามารถอยู่ต่อได้จนจบปริญญาตรี เธอได้ทำงานในสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง และแต่งหนังสือเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่สนใจอย่างมีความสุข จนกระทั่ง บ.ก. ได้ตำหนิเธอเรื่องงานและลามด่ามาถึงครอบครัว พระเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอชอบ แล้วด่าว่าเป็นตัวซวย ด่าถึงประวัติส่วนตัวของเธอ นั่นทำให้เธอโกรธ...ไม่ใช่โกรธธรรมดา แต่โกรธจนเสียสติและเผลอฆ่า บ.ก. คนนั้นด้วยเก้าอี้ไป แล้วเธอก็ถูกตำรวจจับ และจำคุกเพื่อรอศาลลงอาญา ( ฆ่าคนโดยไม่เจตนา ) จนวันหนึ่ง จู่ๆ ผู้คุมก็เข้ามาเปิดประตูให้เธอและคนอื่นๆ ในคุกเดียวกันหนีไป ยังไม่ทันที่เธอจะถามอะไร ผู้คุมก็กลายเป็นซอมบี้เสียแล้ว นั่นทำให้นักโทษเสียขวัญและวิ่งเอาตัวรอดกันชุลมุนวุ่นวาย ซอมบี้ดักทางหนีของเธอไปหมดจนไม่มีทางออก นอกจากหน้าต่างบานเดียว...เธอจึงตัดสินใจกระโดดลงไป โชคดีที่เธอรอดตายมาได้ แต่สมองเกิดกระทบกระเทือนทำให้เธอไม่อาจจำความทรงจำที่ผ่านมาได้อีกต่อไป นอกจากชื่อ กรุ๊ปเลือด บ้านเกิด วันเกิดของตนในบัตรประจำตัวที่อยู่ติดตัว...

แผนกที่เรียน : -

เพิ่มเติม : เธอจะเสียสติก็ต่อเมื่อมีใครมาดูถูกเธอเท่านั้น และหากเธอจำประวัติของตนได้เมื่อไหร่ เธอจะปวดหัวและพยายามไม่ให้ใครมาเข้าใกล้ก่อนจะสลบไป และหลังจากตื่นขึ้นมาก็จะร้องไห้อยู่คนเดียวนานหลายวัน แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นไม่รับฟังใครหรอกนะ ( ถ้ามีคนมาพูดปลอบใจดีๆ หน่อย )

สุ่มเลขมหาสนุก : 5

คุยกับแฟลชหน่อยนะครับ

          สวัสดีครับรีดเดอร์ผู้น่ารัก ม๊วฟฟ เค้าแฟลชเน่อะ

::: ชื่อแก้มค่ะ >w<

          คิดไงมาสมัครเนี่ยครับบบ ขอทราบความรู้สึกหน่อย ( ยื่นไมค์ใส่ปาก )

::: แนวซอมบี้เป็นอะไรที่น่าสนุกดีค่ะ อ๊ะ ! ไมค์นั่นน่าอร่อยดีนะคะ ! // ตอบพร้อมแดวกไมค์ ( ? )

          ถ้าติดแล้วอย่าทิ้งนะ เพราะคนอื่นเค้าจะยากกับเรานา มันกึ่งโรลเพลย์งะ เดี๋ยวตอนแรกก็เข้าใจเองนะครับ

::: แอดเฟบไว้แล้วล่ะค่ะ

          มีอะไรจากฝากมั้ยครับ ( ยิ้มแฉ่ง )

::: ลูกสาวเค้าจะตายก่อนมั้ยเนี่ย...

          โชคดีนะครับ อ่อ! ถ้าใบสมัครยาวไปก็ขอโทษด้วยนะครับ ^__^

::: กล้ายาวมา เราก็กล้ายาวกลับไปค่ะ 5555