CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #92 : The thief ขอเถอะนะอัญมณีของคุณน่ะ

" I have never feel more empty "

Do we need somebody

เราทั้งสองต้องการใครซักคน

Just to feel like we're alright?

เพื่อจะให้เรารู้สึกดีขึ้นใช่มั้ย?

Is the only reason you're holding me tonight

นั้นคือเหตุผลอย่างเดียวที่เธอกอดฉันในคืนนี้

'Cause we're scared to be lonely?

เป็นเพราะเรากลัวการอยู่คนเดียวงั้นหรอ?

Scared to be lonely

กลัวจะต้องอยู่กับความเหงา

Application

“ ไม่ยึดติด "”

...

" ก็ไม่เจ็บ "

ชื่อ : วาคานะ มิยาโกะ || Wakana Miyako

ชื่อเล่น : มิยาโกะ , มิยะ || Miyako , Miya

ความหมาย : วาคานะ ( บทเพลง ) , มิยาโกะ ( ค่ำคืน ) [ บทเพลงในยามค่ำคืน ]

คนที่ท่านจะไปขโมยอัญมณีคือ : อาโอมิเนะ ไดกิ || Aomine Daiki 

พลังพิเศษ : บทเพลง มีความสามารถในการใส่คลื่นอารมณ์ต่างๆลงไปในบทเพลง และทำให้ผู้ที่ได้รับฟังเกิดอารมณ์ขึ้นตามอารมณ์ที่ใส่ไปในบทเพลงนั้นๆ เช่น ใส่อารณ์เศร้า คนฟังก็จะเศร้าตาม หากโกรธก็จะโกรธตาม เป็นต้น แต่เธอยังไม่ได้ถึงขั้นใส่อารมณ์ได้เต็มร้อย ส่วนใหญ่เธอจะใส่อารมณ์ตามที่ตนเองรู้สึกมากกว่า ถ้าหากเธอเศร้า แต่ต้องการทำให้ทุกคนมีความสุข และร้องเพลงออกมา อาจทำให้อารมณ์ของคนฟังบิดเบี้ยวไปเป็นอาการโกรธได้ เป็นต้น

อายุ : 18 ปี

เพศ : หญิง

ลักษณะภายนอก : วาคานะ มิยาโกะ หญิงสาวที่มีใบหน้าสวยหวาน เนื่องจากส่วนผสมของผู้เป็นบิดาและมารดาที่ผสมกันได้อย่างลงตัวจนเกิดมาเป็นเธอ ใบหน้ารูปไข่ราวกับได้รับการปั้นปรับแต่งมาเป็นอย่างดีส่งผลให้เป็นคนที่ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย เส้นผมสีรัตติกาลวาวราวกับปีกอีกาสีดำพิสุทธิ์ เรือนผมเนียนนุ่มน่าสัมผัสราวกับเส้นไหมหนานุ่นที่ได้รับการดูแลมานานหลายปี ยาวหนาไล่จากหัวจนจรดขาอ่อน ห้อมล้อมใบหน้าอันเย็นชาแต่ภายในนั้นกลับเป็นมิตรกับทุกสิ่งอย่างบนโลกใบนี้ คิ้วหน้าดกดำเป็นเส้นตรงเข้ารูปสวย ไล่ลงมาถึงนัยน์ตาสองชั้น นัยน์เนตรสีไวโอเล็ตเปล่งประกายราวกับอัญมณีอันเล่อค่าห้อมล้อมด้วยเหล่าองค์รักษ์ที่คอยป้องกันไม่ให้สิ่งใดเข้าไปทำให้นัยน์ตาสีไวโอเล็ตนั้นต้องแปดเปื้อนมลทิล นั้นคือขนตาที่งอนยาวโค้งหนาเรียงกันเป็นรูปสวยงาม ทำให้ไม่มีที่ติใดๆในเรื่องนี้ จมูกเล็กจิ้มลิ้ม เฉกเช่นกับประติมากรรมชื่อดังบนโลกใบนี้ ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนตามประสาคนสุขภาพดี พวงแก้มนุ่มนิ่มสีชมพูอ่อนระเรื่อน่าหอม  ผิวกายของเธอจะออกไปโทนผิวสีขาวอมชมพู เนียนนุ่มน่าสัมผัสตามประสาคนดูแลตัวเอง  รูปร่างของมิยาโกะนั้นเรียกได้ว่าตามเกณฑ์ อยู่ที่ 161 ซม. และน้ำหนักที่ 53 กก. ทำให้ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่เตี้ยหรือตัวเล็ก แต่มีความสูงแบบหญิง และน้ำหนักที่ไม่มากหรือน้อยจนเกินไป ทำให้มิยาโกะมีรูปร่างที่ดีและสมส่วน ทั้งยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบในการออกกำลังกายอยู่เป็นประจำอย่างสม่ำเสมอ

นิสัย : มิยาโกะเป็นคนที่มีนิสัยเรียบง่าย ไม่รีบร้อน หรือกระตือรือร้นกับอะไรเท่าไรนัก จนบางครั้งดูเหมือนจะเป็นคนเย็นชา สุขุมนุ่มลึกหรือไม่ก็รอบคอบ แต่เอาจริง ๆ แล้วมันไม่ได้มีอะไรเลย เธอแค่เป็นพวกชอบความสงบ รักที่จะมีชีวิตแบบสบาย ๆ เรื่องที่ต้องพิถีพิถันก็มีแค่บางเรื่องเท่านั้นเอง เป็นพวกชอบปกป้องคนรอบข้าง โดยเฉพาะคนที่อ่อนแอกว่า เห็นใครโดนรังแกหน่อยเป็นต้องเข้าไปช่วย นอกจากนี้ เธอยังค่อนข้างจะขี้เห็นอกเห็นใจ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นเป็นนิสัย เพราะเป็นคนที่อ่อนไหวง่าย แต่เพราะเป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวง่ายจึงทำให้บางครั้งอารมณ์ของเธอมักปั่นป่วนง่าย เศร้าและวิตกกังวลได้ง่าย ชอบเก็บคำพูดว่าร้ายของคนอื่นมาคิด แต่จะเก็บไว้ในใจ ไม่ค่อยแสดงออกมาให้ใครเห็นความรู้สึกจริงๆเท่าไร เรียกได้ว่าเป็นพวกเก็บความรู้สึกเก่งในระดับหนึ่ง 

มิยาโกะบางครั้งเองก็ชอบนั่งเหม่อลอย คิดไปเรื่อย ๆ ตามประสาคนเรียบๆ และแน่นอนว่ายังเป็นคนง่าย ๆ ไม่มีแม้แต่พิธีรีตอง เน้นสะดวกสบายไว้ก่อน และเธอเองก็มีความรอบคอบ ปรับตัวเก่งในสถานการณ์ต่างๆได้เป็นอย่างดี แต่เห็นอย่างนี้นะเป็นคนโรแมนติกไม่ใช่น้อย เพราะเป็นพวกประเภทเอาใจเขามาใส่ใจเรา และยังเป็นคนละเอียดอ่อน การจะให้ของขวัญหรืออะไรกับใครสักอย่างเธอจะคิดแล้วคิดอีกเพราะถือว่าของขวัญคือของที่มีคุณค่าทางจิตใจ และก็แอบคาดหวังด้วยว่าของขวัญที่เธอได้รับกลับมาก็จะต้องดีไม่แพ้กัน และแน่นอนหากได้ของขวัญจากคนอย่างมิยาโกะ จะไม่มีคำว่าผิดหวังอย่างแน่นอน เนื่องด้วยมิยาโกะเป็นคนที่มีอารมณ์อ่อนไหวทำให้มีความเป็นศิลปินอยู่ในตัวไม่น้อย งานอดิเรกคือวาดภาพ รองลงมาคือการออกกำลังกาย เป็นคนมัธยัสถ์อดออมเก่ง แต่ไม่ขี้เหนียว ประมาณว่าชอบเก็บเงิน แต่ถ้ามีใครที่เดือดร้อนจริงๆมาขอความช่วยเหลือ เธอก็พร้อมจะแบ่งปันให้

มิยาโกะเป็นคนที่มีจิตใจที่งดงาม ไม่เบียดเบียนใคร มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือคนรอบข้างอยู่เสมอ รักเพื่อนฝูง รักครอบครัว และไม่ชอบเห็นเพื่อนหรือครอบครัวต้องเศร้าหรือเจ็บปวดใจ ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็พร้อมจะอยู่ข้างๆค่อยปลอบโยนอยู่เสมอ ถึงแม้เธอจะเป็นคนเรียบๆ ง่ายๆ แต่ถ้าหากมีใครมาหาเรื่องหรือรังแกเพื่อน ครอบครัวที่รักของเธอละก็ เธอก็พร้อมจะสู้กลับอย่างแน่นอน ก็เธอนะเป็นพวกชอบให้โอกาสคนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  แต่โอกาสที่เธอจะให้มีแค่ 1 ครั้งเท่านั้น ถ้ามีครั้งต่อไปเกิดขึ้น จะไม่มีคำว่าให้โอกาสอีกแน่นอน อย่างเช่นมีคนมายืมเงินเธอไปแล้วไม่คืน ครั้งแรกเธอก็จะยอมๆให้แต่ถ้ามีอีกครั้งละก็เธอก็พร้อมจะทวงและตัดความสัมพันธ์กับคนๆนั้นทันที อ่อนโยนแต่เด็ดขาดคือคำนิยามของเธอ  มีความจำเป็นเลิศ ฉลาดปราดเปรื่อง สุภาพเป็นนิสัย อีกทั้งยังมีสังคมกว้างขวาง เนื่องจากไปช่วยเหลือคนอื่นเขาไว้เยอะ-- เป็นคนมีโชค ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็จะได้ดีตลอด นับว่าเป็นความสามารถที่ค่อนข้างน่าอิจฉาพอตัว

มิยาโกะเป็นคนที่เวลาโกรธแล้วจะเก็บไว้กับตัว แต่หากนานๆเข้าไป เธอก็พร้อมที่จะระเบิดและกลายร่างเป็นนางยักษ์ใจร้ายได้ในทันที ถึงเวลานั้น เธอจะไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมอะไรทั้งนั้นละ และหายโกรธยากมาก เรียกได้ว่าใช้เวลาง้อหลายเดือนเลยล่ะ

ในเวลาเศร้าหรือเจ็บปวดใจ เธอมักจะเก็บไว้กับตัวเองอีกนั้นแหละ จะเก็บและคิดหมุกหมุ่นไม่ยอมระบายออกไปให้ใครฟัง จนเกือบจะกลายเป็นคนเก็บกด แต่ก็เพราะมีเพื่อนที่ค่อยเข้าใจและบอกให้เธอระบายออกมา มันก็ทำให้เธอดีขึ้น และเมื่อใดก็ตามที่เธอได้ระบายออกมาแล้ว เธอก็จะไม่สามารถกลั้นน้ำตาหรือความปวดร้าวในจิตใจได้ ตอนนั้นละ ที่จะเห็นเธอร้องไห้ฟูมฟายราวกับเด็กขี้แย

ประวัติ : พี่สาวคนโตสุดในครอบครัว มีพ่อแม่ และน้องชายอีก 1 คน ครอบครัวของเธอเองไม่ได้มีฐานะหรือยากจนมากนัก เรียกได้ว่ามีสถานะทางการเงินระดับปานกลางจะดีกว่า พวกเธอทั้งสามมีชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเรื่อยมา เธอเติบโตมาอย่างอบอุ่น เธอมีงานอดิเรกคือการร้องเพลงในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ไม่ก็โรงเรียนยากไร้ เธอไปร้องเพลงที่นั้นทุกวัน จนอยู่ๆเธอก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไป เมื่อยามที่เธอร้องเพลง พวกเขาก็ราวกลับว่ามีอารมณ์เหมือนกันกับเธอ เด็กบางคนกำลังร้องไห้ แต่เมื่อเธอร้องเพลงออกมาก็กลับยิ้มแย้มอย่างมีความสุขทั้งใบหน้าเปื้อนน้ำตา เธอไม่ได้คิดมากเท่าไรนัก แต่เมื่อวันหนึ่งที่เธอกำลังโกรธและทะเลาะกับเพื่อนมาเสร็จ เธอกลับมาฝึกร้องเพลงด้วยอารมณ์ที่กรุ่นโกรธ แต่เธอก็ไม่อาจแสดงออกไปได้ เธอจำใจต้องปรับอารมณ์ แต่ข้างในใจลึกๆของเธอก็ยังคงมีตะกอนแห่งความโกรธฝังลึกอยู่ เมื่อเธอร้องเพลงออกไป อยู่ๆครูสอนร้องเพลงก็ตะโกนโวยวาย ก่อนที่จะด่าทอไปทั่ว นั้นทำให้เธอรับรู้ถึงพลังของตนเองตั้งแต่ตอนนั้น  ส่วนน้องชายของเธอนั้นเป็นเด็กอนาคตไกล เขามีฝีมือในด้านกีฬา และเขาเองก็ใฝ่ฝันที่จะเติบโตไปเป็นนักกีฬาฟุตบอล แต่โชคชะตาก็กลั่นแกล้ง เมื่อเธออายุได้ 18 และน้องชายอายุได้ 17 ปี เขาประสบอุบัติเหตุรถชน ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บบริเวณขาอย่างหนัก เขาเข้าโรงพยาบาลหลายสัปดาห์ ก่อนจะพบว่าขาของเขาจำเป็นต้องผ่ามันออก แต่มันมีความเสี่ยงมาก และเขาจะไม่สามารถเล่นฟุตบอลได้อีกต่อไป น้องชายของเธอตรอมใจมาก และพ่อแม่ของเธอเองก็เศร้าใจเรื่องนี้มากเช่นกัน พวกเราพยายามทุ่มเทเงินทุกอย่างไปกับการรักษา แต่ทว่ากลับไม่ดีขึ้นเลย เพราะน้องชายของเธอหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต คนบางคนอาจจะบอกว่ามันเป็นเพียงแค่กีฬา แต่สำหรับเขา น้องชายของเธอ กีฬาพวกนั้นคือชีวิต.. ทั้งชีวิตของเขา เขารักมัน และอยู่กับมันมาตลอด มันก็คงคล้ายๆกับการขาดบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญมากๆในชีวิตไป น้องชายของเธอไม่ยอมให้ความร่วมมือในการรักษา และไม่กินยา เขาเอาแต่พร่ำเพ้อ และร้องไห้ เธอเองก็อยากจะให้กำลังใจเขา แต่แค่มองหน้าเขา จ้องมองไปที่ใบหน้านั้น ความรู้สึกทั้งหมดก็จุกขึ้นมาจนพูดไม่ออก เธอไม่อยากร้องไห้.. อย่างน้อย ก็ขอแค่เธอเท่านั้นที่ไม่ร้องไห้ เธอต้องยิ้ม ยิ้มเพื่อให้กำลังใจพวกเขา

เคยมีครั้งหนึ่งที่เธอพยายามใช้พลังเข้าช่วยน้องชายของเธอ แต่เธอทำไม่ได้ ในตอนนั้นเธอรู้สึกเศร้า และเจ็บปวดใจมาก แต่เธอยังฝืนร้องออกมาทั้งเสียงสะอื้น มันทำให้อารมณ์ของน้องเธอบิดเบี้ยว ในชั่วขณะนั้นเขาเกิดคลั่งขึ้นมา จนหมอต้องจับฉีดยา นั้นทำให้เธอรู้ข้อจำกัดอีกอย่างของพลังเธอ หลังจากนั้นเธอก็ไม่พยายามที่จะใช้พลังนั้นกับน้องชายอีกเลย

หลังจากนั้น เธอก็คิดหาวิธีการที่จะทำให้น้องชายของเธอกลับมามีความหวังอีกครั้งหนึ่ง เธอได้ยินเรื่องราวของโรงเรียนโรงเรียนหนึ่ง ' โรงเรียนของเหล่าผู้มีพลังวิเศษ  ' และผู้คุมทั้ง 7 อัญมณีพิเศษ ที่เม็ดหนึ่งสามารถเสริมสร้างพละกำลังได้ อย่างน้อยก่อนผ่าตัดก็อยากให้เขามีพละกำลังได้เล่นกีฬาที่เขาชอบก่อนอีกซักครั้ง แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว เธอจะยอมเสี่ยง.. ถึงแม้ว่าผลลัพธ์มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่หวังก็ตาม

ชอบ : ฟังเพลง การฟังเพลงเป็นวิธีช่วยผ่อนคลายเธออย่างหนึ่ง แนวเพลงที่ชอบคือ Acoustic และ Ballad

           ช็อคโกแลต คลั่งไคล้ทุกสิ่งที่มีส่วนผสมเป็นช็อคโกแลต

            ของนุ่มนิ่ม รสนิยมส่วนตัว

เกลียด : พวกชอบนินทา เธอรู้สึกหงุดหงิดและไม่ชอบใจมากๆ หากไม่ชอบก็บอกกันมาตรงๆ อย่าด่าลับหลัง

              บุหรี่ เธอไม่ชอบกลิ่นของมัน ทั้งเหม็นและอันตราย แน่นอน เธอไม่ชอบคนที่มาสูบในที่สาธารณะด้วย

กลัว/แพ้ : กลัว การสูญเสีย แน่นอนล่ะ ใครจะไม่กลัวกันบางละ..

                       หนอน แค่เห็นก็ขยะแขยงแล้ว !

                แพ้ * ยังไม่พบว่ามิยาโกะแพ้อะไร *

งานอดิเรก : วาดรูป , ร้องเพลง , เล่นดนตรี ( เปียโน )

ลักษณะคำพูด : มิยาโกะเป็นคนที่พูดจาด้วยโทนเสียงเรียบๆ ติดจะเย็นชานิดๆทำให้คนส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยอยากคุยกับเธอเมื่อพบกันครั้งแรก แต่เมื่อพบกันในครั้งต่อๆไป เสียงของเธอจะเริ่มติดนุ่มๆตามระดับการเจอกันว่าบ่อยมากแค่ไหน(?) มักแทนตัวเองว่า 'ฉัน' คนอื่นด้วยชื่อไม่ก็นามสกุล ตามแต่ที่คู่สนทนาจะให้เรียก หรือ 'เธอ/เขา' คุยกับคนที่อายุมากกว่าจะมีหางเสียงตลอด

ทักทาย 

" อืม.. สวัสดี " ในครั้งแรกที่พบกัน สายตาเย็นชา และใบหน้าเรียบเฉย

" หื้อ..? เจอกันอีกแล้วนะ " ยิ้มมุมปากให้เล็กน้อย

" เจอกันบ่อยเกินไปแล้ว โอ๊ะ จะว่าไปลืมแนะนำตัวเลย " ยกยิ้มขึ้นมากกว่าเดิมเล็กน้อย พร้อมน้ำเสียงนุ่ม

โกรธ

" หุบปากไปเลยไป พูดมากอย่างนี้ระวังไม่มีเพื่อนคบนะคะ ! "

" อาจจะแรงไป แต่กรุณาหยุดทำนิสัยสถุนแบบนี้ใส่คนอื่นได้แล้ว "

" ( แรปด่า.. ) "

ขอโทษ

" ขอโทษจริงๆนะ.. ตอนนั้นฉันโกรธก็จริง.. แต่ฉันไม่น่าว่าพวกเธอแรงขนาดนั้นเลย ขอโทษ.. ขอโทษจริงๆนะ ! " ก้ม 360 องศา

" ต้องทำยังไงถึงจะยกโทษให้กัน ฉันยอมทุกอย่างเลยเอ้า! "

เขินอาย

" หน้าแดงเหรอ.. อ่อ อากาศช่วงนี้ร้อนดีนะ " ทำหน้านิ่งๆและเสียงโมโนโทน ถึงแม้หน้าจะแดงแปร๋ดก็ตาม

" อ อย่าเข้ามาใกล้นักสิ " ถอยหลังหนี หลับหน้าพยายามซ่อนหน้าอันแดงก่ำของตัวเอง

" นี้.. มีของขวัญมาให้นะ หวังว่าจะชอบนะ " ก้มหน้าพร้อมยื่นของให้ด้วยมืออันสั่นเทา

เพิ่มเติม : 

- เป็นคนที่เขินแล้วหน้าแดง หูแดงไปหมด

- เวลาตื่นเต้น มือจะเย็นมาก ถึงแม้หน้าจะนิ่งก็ตาม

- ค่อนข้างเชี่ยวชาญในด้านการเล่นเปียโนและวาดรูปมาก

- รับรู้ถึงพลังครั้งแรกเมื่อตอนที่เรียนร้องเพลงในวัยเด็ก 

- This is น้องชายที่น่าเลิฟค่า

วาคานะ โคกิ || Wakana Kouki ( 17 )

[ บทเพลงแห่งความหวัง ]

Character Talk

-ทำไมถึงต้องการอัญมณีขนาดนั้นล่ะคะ?

ตอบ : " น้องชายของฉัน.. ฉันต้องการมันค่ะ " เอ่ยอย่างแผ่วเบา แต่สุดท้ายก็จ้องมองผู้ถามอย่างแน่วแน่

-แล้วถ้าทำไม่สำเร็จคิดว่าตัวเองจะเป็นยังไงต่อเอ่ย?

ตอบ : ดวงตาสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง " หากถึงเวลานั้น ฉันก็จะยังไม่ยอมแพ้ และหาวิธีการต่อไปค่ะ "

-เคยคิดถึงเรื่องความรักบ้างไหมคะ?

ตอบ : เอียงคออย่างสงสัยกับคำถาม ก่อนจะเอ่ยตอบ " ความรักเหรอคะ..? ยังไงซะ ฉันก็โตมาจนอายุ 18 ปี ถ้าไม่เคยคิดเรื่องความรักเลย ก็คงตายด้านในเรื่องนี้แล้วล่ะค่ะ " หัวเราะแผ่วเบา ก่อนจะขยับยิ้มเล็กน้อย

Natsuki Talk

-สวัสดีค่ะ นัทสึกิค่ะ จะเรียกว่าเฟย์ก็ไม่ว่ากัน ชื่ออะไรคะ?

ตอบ : สวัสดีค่า *ไหว้ย่อ* เราพิณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ !

-เป็นการเปิดรับสมัครเรื่องแรกถ้ามีข้อผิดพลาดเราขออภัยไว้ล่วงหน้านะคะ

ตอบ : ไม่เป็นไรค่า ขออย่าเทเป็นพอ เจ็บมาเยอะแล้ว TT

-หากแต่งหลุดคาร์อย่าตบตีเรานะ><

ตอบ : No problem ค่า เราเข้าใจ เพราะเรายังคุมคาร์ลูกไม่ค่อยได้เลย--

-สุดท้ายนี้ขอบพระคุณที่มาสมัครค่ะ มีอะไรอยากบอก บอกได้เลยค่ะ

ตอบ : ได้ค่า อย่าเท อย่าดองนะเตง-- #โดนตบข้อหาพูดเยอะ

S
N
A
P