คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : [Fic KHR] Love season
Application
BEFORE
AFTER [1] – ลุคแบบสดใสธรรมชาติ สมวัย
AFTER [2] – ลุคออกงาน สวยหวานและสง่างามสมเป็นน้องสาวแห่งบอสวองโกเล่
“เปลี่ยนให้ดูดีขึ้นงั้นเหรอ...มันจะเป็นไปได้เหรอ?...อย่ามาหลอกกันดีกว่าน่า”
ชื่อ : Sawada Chiemi [ซาวาดะ จิเอมิ]
อายุ : 19
ลักษณะตัวละคร :
Before – เด็กสาวผู้มีใบหน้าที่แท้จริงไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรมากมาย
ออกจะน่ารักน่ามองในระดับหนึ่งด้วยซ้ำ หากแต่ความน่ารักที่ว่าถูกบดบังด้วย...
หนึ่ง – แว่นกรอบหนาเตอะ มันทำให้คนมองดวงตาสีน้ำตาลใสของเธอไม่ชัดเจน
แถมแว่นทีว่าเป็นแว่นแบบที่มีแต่เด็กเนิร์ดเท่านั้นแหละที่ใส่กัน
ทำให้บดบังความน่ารักไปเกือบครึ่ง
สอง – ผมสีน้ำตาลยาวเคลียบ่า...ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนอกจากสระหวีตามปกติ
ทำให้มันลีบแบนติดหัว ไม่ดูมีน้ำหนักเล้ยยยย แต่งผมก็ไม่แต่ง
แถมยังไว้หน้าม้าบางส่วนมาปิดตาอีกต่างหาก เมื่อคอมโบกับข้อแรกแล้ว
เสน่ห์เลยลดลงไปเกินครึ่งเลยจ้า...
สาม – เครื่องสำองสำอางอะไรไม่รู้จักเลยซักกะอย่าง
แน่นอนว่าไม่รู้จัก มันจะไปใช้เป็นได้ยังไง ข้อดีมันคือเห็นผิวธรรมชาติซึ่งก็ดีอยู่หรอก
เพราะผิวเธอขาว แถมไม่ได้มีรอยตำหนิอะไร...ถ้าแม่คุณไม่ใส่แว่นและไว้ทรงผมแบบนั้น...พอไม่แต่งหน้าก็เลยโคตรจืดและเฉิ่มเลย...เสน่ห์ลดลงเหลือราวยี่สิบเปอร์เซ็นต์ได้...เอ๊ะ
นี่ลืมบอกไปหรือเปล่าว่าปากนางลอกบ่อยๆ แต่ไม่เคยทาลิปมันน่ะ?
สี่ – จริงๆแล้วจิเอมิหุ่นดี แม้หน้าอกหน้าใจจะแบนราบเยี่ยงไม้กระดานก็ตาม
แต่การเลือกเสื้อผ้าแต่งตัวเครื่องประดับของเธอนั้นบดบังข้อดีนี้ไปสิ้น
ทำไมน่ะเหรอ? เพราะเธอมีแต่เสื้อผ้าที่ปิดมิดชิดหมด ไม่โชว์ห่งโชว์หุ่นอะไรเลย
แต่แค่นั้นยังไม่พอ ของที่เธอเลือกมันยังทำให้เธอดูอ้วนขึ้นอีกต่างหาก! แถมที่เลือกมามิกซ์กันแบบสั่วๆนี่ก็ไม่ได้เข้ากันเล้ย
ใส่แล้วดูเหมือนป้าหลงยุคมากกว่าจะเป็นเด็กสาววัยรุ่น ไม่ที่เลือกมาก็จืดจนจาง เชยตกยุค
และไม่เข้ากับตัวเอง สรุปก็คือเซ้นส์ออฟแฟชั่นของเธอเป็นศูนย์เข้าขั้นติดลบเลยค่ะ
After – หลังจากโดนแปลงโฉมอย่างที่เจ้าตัวยังงงกับผลลัพธ์
สิ่งที่ได้กลับมามีดังนี้...
หนึ่ง – แว่นหนาเตอะโดนคนจับแต่งเขวี้ยงทิ้ง
เปลี่ยนเป็นคอนแทกเลนส์ ทำให้เห็นดวงตาโตชัดเจน นอกจากนั้นเมื่อจัดผมไม่ให้เกะกะหน้าตาแล้ว
ก็ปรากฏใบหน้าที่ดูดีแบบธรรมชาติ ดูมีเสน่ห์ขึ้นมามากโข
สอง – ผมโดนจับเซ็ตใหม่
พร้อมด้วยการบำรุงเลเวลโปรเฟซซั่นนอล แถมด้วยการมีเครื่องประดับผมเล็กน้อย
ทำให้ไม่เกะกะหน้าและช่วยเสริมให้น่ามองมากขึ้น
ขับเอาความสดใสน่ารักของวัยรุ่นออกมาเต็มที่
สาม – โดนจับแต่งหน้าแบบบางๆ
ดูธรรมชาติ ไม่หนาเกินไปเพราะจริงๆก็ไม่ได้มีอะไรให้แต่งมากมายขนาดนั้นอยู่แล้ว
เพียงแต่เสริมให้ดวงตามีเสน่ห์น่ามองด้วยอายไลน์เนอร์และมาสคาร่า เขียนคิ้ว
ปัดแก้มซักหน่อย เท่านี้ก็น่ามองสุดๆแล้ว
สี่ – โดนเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ยกบ้าน
พร้อมกับคำแนะนำในการเลือกเสื้อผ้ายังไงให้เหมาะกับตัวเองและไม่ดูเฉิ่มเชย
ดูมีเสน่ห์ตามวัยแบบที่เป็นตัวของตัวเอง
ซึ่งจิเอมิค้นพบว่าตัวเองนั้นเหมาะกับชุดสบายๆแต่ดูน่ารัก มากกว่าชุดหรูหราเป็นทางการ
แต่พอเอาเข้าจริงก็ใส่ได้หมดนั่นแหละ...และมักจะโดนยัดบราใส่ฟองน้ำด้วยเพื่อไม่ให้นางดู
“ไม้กระดาน” มากเกินไป พอมีหน้าอกหน้าใจบ้าง
อ้อ...ลืมบอก จิเอมิสูง 160 เซนติเมตร หนัก 42 กิโลกรัมค่ะ...
นิสัย : ซาวาดะ
จิเอมิ...เป็นเด็กสาวที่สมกับเป็นสายเลือดตระกูลซาวาดะสุดๆ คือหากใครมองเธอภายนอกจะเห็นแค่เด็กสาวเฉิ่มเฉยไม่น่ามอง
แถมยังไม่โดดเด่นทางใดสักทาง แต่หากรู้จักเธอมากกว่านั้นจะพบว่า...เธอมีข้อดีมากกว่าที่ภายนอกเห็นมาก...
จิเอมิเป็นคนที่ค่อนข้างหัวดีผิดกับพี่ชาย
ด้วยความที่ว่าเข้าใจอะไรเร็วทำให้สามารถเรียนรู้ได้เร็ว แต่เธอจะชอบทำตัวเงียบๆ
ไม่ให้เป็นจุดสนใจ คะแนนสอบก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร (ปานกลางค่อนไปทางดี
ติดท็อป 50 ของรุ่น) คนเลยไม่เห็นจุดนี้เท่าไหร่ ส่วนกีฬาก็ปานกลาง
ไม่ได้ถึงกับไม่เอาไหน แต่ก็เพราะปานกลางนั่นแหละก็เลยจืดจาง เพราะคนมักจะจำอะไรที่สุดโต่งและโดดเด่นมากกว่าอะไรที่ดูธรรมดาอยู่แล้ว
ส่วนดนตรีก็โอเค เป็นคนชอบร้องเพลง
เล่นเครื่องดนตรีพอถูไถก็จืดจางไปอีกตามระเบียบ แต่เก่งการทำอาหารมาก
เนื่องจากช่วยแม่ในครัวบ่อยๆ มันเลยชิน...ก็เลยเก่งแบบงงๆไปโดยปริยาย
ส่วนเรื่องเย็บปักถักร้อยและทำความสะอาดดีกว่ามาตรฐานเยอะอยู่
แต่ก็นั่นแหละ...เห็นแค่ตอนทำเวรแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ
หากจะถามว่าจิเอมิมีส่วนเหมือนพี่ชายไหม?
บอกเลยว่ามี...ตรงที่เป็นคนรักสงบ ชอบความสงบและความธรรมดาเรียบง่ายในชีวิต
แล้วก็ตรงที่เป็นคนที่เข้าใจคนอื่นได้ดี รักเพื่อนพ้อง
เห็นอกเห็นใจแม้จะไม่แสดงออกมาตรงๆ นอกจากนั้นยังเป็นคนมีความพยายามสูงมากโดยเฉพาะการทำอะไรซักอย่างเพื่อคนสำคัญ
แต่ขอบอกไว้ในที่นี้เลยว่า...เธอไม่ใช่พวกที่โดนหลอกใช้ง่ายๆนะ...
จิเอมิเป็นพวกรักสงบก็จริง แต่หากจะรบ
นางสู้ตายค่ะ มีความกล้าและพลังแฝงอยู่ในตัวสูงมากแบบที่คนอื่นไม่คิดว่าจะมี
เธอเป็นที่รักของเพื่อนมาก อีกอย่างเธอไว้ใจใครแล้วจะไม่ทรยศต่อความไว้ใจของคนๆนั้นด้วย
เป็นคนค่อนข้างจะตรงไปตรงมา มีหลอกด่าบ้างบางทีแต่ปกติเป็นคนพูดจาแบบสุภาพชน
ขนาดตอนยังว่าแบบสาวน้อยโชโจวคือว่าทั้งน้ำตา(ในบางกรณี)แบบคำหยาบแทบไม่หลุดยกเว้น
“ไอ้บ้า ไอ้...” เล็กน้อยพอให้รู้สึกว่านี่กำลังด่าอยู่นะ ส่วนหากเสียใจจะน้ำตาไหลตรงนั้นเลย
เพราะเป็นคนที่เสเสร้งสีหน้าไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่รู้เพราะไม่ค่อยมีใครมองหน้าเธอตรงๆนานเท่าไหร่
ก็เล่นแต่งเฉิ่มซะขนาดนั้นใครมันจะไปจ้องนานๆล่ะ?
จิเอมิจริงๆแล้วเป็นคนที่สดใสร่าเริง
อ่อนโยน แต่จะแสดงท่าทีนี้ออกมาเฉพาะหน้าคนสนิทเท่านั้น ต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักหรือรู้จักเพียงผิวเผินจะเงียบทันที
ไม่ใช่อะไร...อาย...และไม่อยากกลายเป็นกลายเป็นจุดสนใจเพราะไม่อยากให้อดีตซ้ำรอย
เป็นคนที่ยึดติดกับความหลังพอสมควร ปกติแล้วเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยลังเลก็จริง
แต่หากมันมีส่วนเกี่ยวข้องกับปมอดีตจะกลายเป็นเสียความมั่นใจไปในทันที
เพราะฉะนั้นเธอจะมีปมเรื่องรูปร่างหน้าตากับของน่ารักๆ
เพราะคิดว่ามันไม่เหมาะกับเธอที่ดูน่าเกลียดหรอก
จิเอมิเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดเล็กคิดน้อยอะไรนัก
ยกเว้นหากเกี่ยวกับปมอดีตจะคิดมากทันที คิดมากไม่พอแถมคิดเองเออเองเสร็จสรรพ
ไม่ฟังที่คนอื่นพูดเลยสักนิด แล้วก็ไม่ค่อยถูกกับการเปลี่ยนแปลงแบบกะทันหันนัก
เพราะฉะนั้นหากจะเปลี่ยนควรจะค่อยเป็นค่อยไปหรืออาจจะโดนนางหนีเอาได้ เพราะถ้ามันทำให้จิเอมิไม่นึกถึงอดีตได้ล่ะก็...จะหนีไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียวได้ก็คงทำไปแล้ว
แต่ลึกๆแล้ว เธอก็ยังคงโหยหาความสุขในตอนที่ได้แต่งตัวน่ารักๆแบบนั้นอยู่
แต่เธอก็กลัวเกินกว่าที่จะก้าวข้ามอดีตอันแสนโหดร้ายนั้นออกมา
อีกอย่างสภาพปัจจุบันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ไม่ได้ขวางการใช้ชีวิตเธอแต่อย่างใด
แม้จะโดนนินทาเรื่องเฉิ่มบ้าง แต่เธอก็โตพอแล้วที่จะไม่เก็บมาใส่ใจ...แต่อดีตตอนนั้นมันฝังรากลึกเกินกว่าจะทำเป็นไม่ใส่ใจได้...ก็เท่านั้นแหละ
ประวัติ : จิเอมิเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้านซาวาดะ
เพราะฉะนั้นตามสไตล์นานะ คุณแม่ผู้ร่าเริงก็จะชอบซื้อของน่ารักๆมาให้เธอ
ซึ่งจิเอมิก็แฮปปี้ดี และชอบใส่มันเป็นประจำตามประสาเด็กผู้หญิง แล้วเรื่องก็เกิดตอนจิเอมิเข้าชั้นประถม...เป็นที่รู้กันดีว่าเด็กวัยนี้กำลังซน
และเด็กผู้ชายวัยนี้ก็มักจะชอบแกล้งเด็กผู้หญิงที่ตัวเองชอบซะด้วยสิ
ซึ่งจิเอมิก็เป็นหนึ่งในเด็กผู้หญิงเหล่านั้น แถมยังออกจะมากเป็นพิเศษเมื่อในตอนนั้นความสดใสน่ารักของเธอมันตราตรึงราวกับท้องนภาที่มีแสงแดดอบอุ่น
ไม่พอเด็กผู้หญิงคนอื่นก็ยังมาร่วมแกล้งอีกด้วยความหมั่นไส้ ล้อว่าน่าเกลียด
แม้จะมีเพื่อนมาปรามแต่ก็ไม่เป็นผล สึนะเองก็มาช่วยแต่ก็ไม่เป็นผล นานวันเข้ามันเริ่มกลายเป็นความเก็บกดและกลายเป็นปมในใจ
จนในที่สุดมันก็ระเบิดออกมาด้วยการที่เธอร้องไห้ออกมากลางชั้นเรียน
หยิบที่คาดผมอันโปรดที่รักมากที่ใส่มาหักทิ้ง แล้วพูดว่า “จิเอมิจะไม่ใส่ของพวกนี้อีกแล้ว!” และหลังจากนั้นเธอก็ย้ายรร.ทันที
และเปิดตัวที่รร.ใหม่ในฐานะเด็กเฉิ่มเชยไร้เสน่ห์น่ามอง
จนแทบจำไม่ได้เลยว่าเป็นคนเดียวกับที่เคยน่ารักขนาดนั้น
และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครมาตอแยอะไรกับชีวิตเธอมานักนอกจากโดนนินทาลับหลังว่าโคตะระเฉิ่ม
เพราะเธอเองก็มีเพื่อน มีชีวิตปกติสุขดี ทำให้เธอเลือกจะเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ
จนติดเป็นนิสัยยันปัจจุบัน
ปล. จริงๆแล้วไอ้พวกตัวการที่รร.เก่าเคยคิดจะมาขอโทษ
แต่โดนพ่อของจิเอมิขู่ทีเล่นทีจริงตามสไตล์แกว่าถ้าทำให้ลูกสาวเขาร้องไห้อีกเจอดีแน่! เลยไม่กล้าไปหายันทุกวันนี้ ปัจจุบันคิดว่าคงลืมเรื่องนี้ไปแล้ว(มั้ง?)
ฤดู : ใบไม้ร่วง - Autumn
ของชอบ :
ของน่ารักๆ / เสียงเพลง / ความสงบ / กับข้าวฝีมือแม่
ไม่ชอบ :
ความวุ่นวาย / การเป็นจุดสนใจ / ของเผ็ดจัด
เกลียด :
สิ่งที่ทำให้เธอนึกถึงปมในอดีต...โดยเฉพาะจากคำพูดของคนอื่น...
ลักษณะคำพูด พร้อมตัวอย่าง :
เป็นคนที่พูดจาค่อนข้างสุภาพค่ะ
โดยเฉพาะเวลาต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักจะสุภาพขึ้นกว่าปกติ ต่อหน้าคนไม่รู้จักจะติดอายนิดๆ
ส่วนหากเป็นคนสนิทจะพูดแบบเป็นกันเองมากๆ
เวลารู้สึกยังไงก็ใส่อารมณ์ลงไปตามนั้นเลยค่ะ
“สวัสดีค่ะ...เอ่อ...มีธุระอะไรกับฉันรึเปล่าคะ...”
“...ตะ...แต่ว่า...แบบนั้นมันจะไม่...เด่น...ไปหน่อยเหรอคะ?”
“อื้ม อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิ
ไปกินเค้กกันดีกว่า”
“กับข้าวฝีมือหม่าม้า
อร่อยที่สุดในโลกเลย!”
“พี่...ทำไมฉันถึงต้องไปดูตัวกับบอสทางนั้นด้วยล่ะ
ก็เห็นอยู่ว่าหน้าตาแบบนี้ไปดูตัวอะไรได้ซะที่ไหน ไปก็มีแต่จะขายขี้หน้าเขาเปล่าๆ
พี่ทำอะไรไม่ได้เลยเหรอ?”
“...ยะ...อย่างนายจะไปเข้าใจอะไรฉัน! ก็นายเกิดมาหน้าตาดีนี่...นายไม่รู้หรอกนะว่า ‘เรื่องแค่นั้น’
ที่นายบอกน่ะมันเคยทำร้ายฉันขนาดไหน!”
เพิ่มเติม :
- เวลาเห็นของน่ารักๆ
ตาของจิเอมิจะเป็นประกายขึ้นมานิดนึง ก่อนจะกลับไปทำหน้าห่อเหี่ยว
เพราะคิดว่าน่ารักแค่ไหนก็ไม่เหมาะกับตัวเองหรอก
- จิเอมิกลัวกบ...แต่สามารถเอาไม้กวาดตบแมลงสาบและจิ้งจกได้โดยไม่สะท้าน...
- มองโลกในแง่ดีได้เกือบทุกอย่าง...ยกเว้นเรื่องที่เกี่ยวกับปมอดีตของตัวเองจะกลายเป็นมองโลกในแง่ร้ายทันที
- จิเอมิเรียนรู้เร็ว และเซ้นส์ดีเรื่องความรู้สึกคนอื่นก็จริง...แต่ความรู้สึกช้ามากหากเป็นเรื่องความรัก
คำถาม
1. สวัสดีค่ะทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?
- พล็อตน่าสนใจค่ะ เห็นแล้วเอาเลย!
2. ขออนุญาตปู้ยี้ปู้ยำลูกสาวท่านนะคะ
- ตามสบายค่ะ
3. ถ้าไม่ติดขออภัยด้วยนะคะ
-
เง้อ เข้าใจค่ะ แต่ก็คงเสียใจเหมือนกัน
4. ถ้าได้รับเลือกอาจมีการเปลี่ยนแปลงข้อมูลบางส่วนนะคะ
-
ไม่มีปัญหาค่ะ
5. คิดว่าฤดูที่เลือกจะได้คู่กับหนุ่มคนไหนคะ? แล้วเล็งคนไหนไว้เป็นพิเศษ
-
จากการวิแคะ...เอ้ย วิเคราะห์ ใบไม่ผลิน่าจะเป็นฮิบาริจากช่วงวัยของนางเอก
(ยกเว้นจะมาแนวอาจารย์ศิษย์) น่าจะเป็นรักในรั้วรร.
ส่วนฤดูหนาวนี่น่าจะเป็นเบียคุรันจากการหลอกใช้
(ยกเว้นจะให้อีกสองคนที่เหลือมาสายดาร์ก
ซึ่งถามว่าใครดาร์กกว่าเราว่ายามาโมโตะค่ะ) ส่วนฤดูร้อนนางเอกแสบสันต์ขนาดนั้นจับคู่กับโกคุเทระก็คงสนุกดี
หรือคู่กับยามาโมโตะคงมีฝ่ายนึงประสาทกินก่อน แต่ดูแล้วคู่โกคุน่าจะแสบกว่า
เพราะงั้นเราขอเดาว่าเรื่องนี้คู่ยามาโมโตะค่ะ ส่วนเราอยากให้ลูกคู่ใคร...ในบรรดาสี่คน
เราอยากคู่ป๋าเบียไม่ก็ท่านฮิค่ะ แต่ชอบพล็อตเรื่องใบไม้ร่วงจริงๆเลยลงแบบไม่ค่อยแคร์คู่
พระเอกไว้ว่ากันอีกที(ถ้าติด)
ขอให้โชคดีนะคะ♥
ความคิดเห็น