คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : ตอนพิเศษ : ความรักที่เป็นไปไม่ได้ (2)
ตอนพิเศษ 1 : ความรักที่เป็นไปไม่ได้
เหมือนมีใครกดนาฬิกาหยุดเวลาเอาไว้ แอนนารู้สึกเหมือนว่าชาลีได้รู้เรื่องที่เธอหลอกให้เขามาดูเธอซ้อมควิดดิชแล้ว ความรู้สึกผิดแล่นโถมเข้ามาในใจ
"เมื่อกี้มีใครพูดถึงฉันอยู่หรือเปล่า" ชาลีถามย้ำอีกครั้ง แอนนาลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูเหมือนว่าชาลีจะไม่ได้ยินที่ไดอาน่าพูด "ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินอะไรสิบหกปีนั่นล่ะ"
แต่ก็เหมือนได้ยิน! แอนนายกเลิกเรื่องที่ตัวเองจะขอเข้าไปเป็นไส้ในไก่งวงแต่ขอกลายเป็นน้ำฟักทองที่เด็กกริฟฟินดอร์ที่เดินผ่านเมื่อกี้ทำหกพื้นดีกว่า บางทีเธออาจจะระเหยไปเร็วขึ้นโดยไม่ต้องนั่งมองหน้าชาลีให้นานกว่านี้ ไดอาน่าหัวเราะคิกคักเหมือนรู้อยู่แล้วว่าชาลีจะเดินมาตรงนี้เพื่อนสาวจึงได้พูดเรื่องนั้นขึ้นมา แอนนามองเธอตาเขียวปั๊ดและอยากสาปให้เพื่อนกลายเป็นสกรูตประทุไฟวันละสามสิบรอบ
"คือแอนนา..."
แลงล็อค! แอนนาสะบัดไม้กายสิทธิ์ที่ชักออกมาจากเสื้อคลุมใต้โต๊ะไปทางไดอาน่าทันที เธอใช้คาถาในสุดที่เธอพบในห้องต้องประสงค์เมื่อไม่กี่ปีก่อน แต่ก็อย่างว่า เมื่อเฮเลนเห็นเธอถือหนังสือเล่มนั้นเฮเลนก็กุมขมับแล้วพึมพำอะไรแปลกๆ ออกมา
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ!" แอนนาตอบพลางยิ้มกว้าง "ไดอาน่าแค่กำลังพูดถึงเรื่องตอนที่เธออายุสิบหกปีเท่านั้นเอง -- เนอะ ไดอาน่า"
ไดอาน่าถลึงตาใส่เธอโดยที่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ชาลีทำหน้าเหมือนเข้าใจแต่ในแววตาของเขาซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้แน่ แอนนารู้สึกอย่างนั้น ในที่สุดเขาก็เดินออกไปจากห้องโถงพร้อมๆ กับที่เธอถอนคำสาปลิ้นอัมพาตให้กับเพื่อนสาวอย่างพอดิบพอดี
"ฉันจะโกรธเธอไปสิบชาติ!" ไดอาน่าแยกขี้ยว "แค่เขารู้มันจะเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ใช่สิ!" แอนนาตอบพลางทำท่าเศร้าใส่เพื่อน "ก็เพราะว่าเขารู้จักฉันมานานแล้ว -- อีกอย่าง -- เขาคงไม่คิดอะไรกับฉันแน่ ฉันพูดเลยว่าเขาคงไม่คิดอะไรกับใครเลยนอกจากมังกร"
"แต่เขาชอบอะไรเหมือนๆ กับเธอ" ไดอาน่าพูด "สัตว์วิเศษ! มังกร! ควิดดิช! -- ทำไมเขาถึงจะชอบเธอไม่ได้"
"ก็เพราะคุณวีสลีย์บอกว่าเขาไม่สนใจใครมาก่อนเลยยังไงล่ะ!" แอนนากระซิบเสียงแข็ง เธอกระแทกส้อมลงกับโต๊ะเเรงๆ และลุกขึ้นยืน "ทำไมเธอถึงอยากให้ฉันบอกเขาไปนักนะ -- ฉันรู้ตัวดีว่าฉันไม่มีแม้แต่ความหวัง ไดน่า -- แล้วฉันจะไปทำให้ตัวเองรู้สึกแย่อีกทำไม!"
เด็กสาวหันหลังหนีไดอาน่าและวิ่งออกจากห้องโถงกลับไปยังห้องนั่งเล่นบ้านฮัฟเฟิลพัฟทันที เตียงนอนในหอหญิงที่ว่างเปล่านี่แหละที่ทำให้เธอผ่อนคลายขึ้น สมุดบันทึกเล่มเล็กๆ ที่วางเอาไว้บนโต๊ะข้างๆ หัวเตียงนั้นเต็มไปด้วยเรื่องของชาลีมากมาย ตั้งบแต่วันที่เธอรู้ตัวว่าหลงรักเขา เธอก็ทำได้แค่เขียนมันลงไปในสมุดบันทึกโง่ๆ เล่มนั้นแล้วคอยมองตามเส้นผมสีแดงเพลิงนั้นอย่างหลงใหล
แอนนาได้แต่คิดว่าเขากับเธอไม่มีวันจะได้รักกันหรอก -- ไม่มีวันเลย -- เพราะว่ายังไงเสีย คนอย่างชาลี วีสลีย์ก็สนใจเรื่องมังกรเพียงแค่เรื่องเดียว เธอยังมั่นใจเลยว่าถ้าหากเขชาสามารถแต่งงานกับมังกรได้เขาคงทำไปแล้ว แล้วโลกเวทมนตร์ก็คงจะเกิดสายพันธ์ใหม่คือพ่อมดกึ่งมังกร
แอนนาส่ายหน้าให้กับความคิดพิลึกๆ ของตัวเอง เธออยากจะเอาหน้าไปจุ่มน้ำในห้องน้ำพรีเฟ็ตให้หายฟุ้งซ่าน แอนนาตัดสินใจโดดเรียนวิชาสมุนไพรศาสตร์ของอาจารย์ประจำบ้านเพื่อไปนอนแช่น้ำให้สบายใจสักชั่วโมงหนึ่งแล้วค่อยออกไปซ้อมควิดดิชเสียที ร่างบางหยิบผ้าและเสื้อคลุมอาบน้ำพร้อมกับเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเดินออกจากหอนอนและตรงไปยังห้องน้ำพรีเฟ็ตในทันที
ทางเข้าของห้องอาบน้ำเป็นรูปปั้นบอริสขนาดยักษ์ แอนนาบอกรหัสผ่านและเดินเข้ามาด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อย อ่างหินสีขาวขนาดใหญ่เหมือนสระว่ายน้ำ มีก๊อกน้ำนับร้อยๆ ก๊อกอยู่รอบๆ อ่าง ตอนนี้ในอ่างมีน้ำถูกเปิดเอาไว้จนเต็ม แอนนานึกสงสัยว่ามีใครเข้ามาแล้วไม่ได้ระบายน้ำออกหรือเปล่า เธอจุ่มมือลงในน้ำที่มีฟองสบู่ลอยอยู่ด้านบนจนแทบมิด และบพว่ามันยังอุ่นราวกับเพิ่งถูกเปิดลงไปในอ่างเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
เด็กสาวไม่สนใจที่จะรู้ว่าใครเปิดมันเอาไว้ บางทีคงเป็นพรีเฟ็ตสักคนหรือไม่ก็กัปตันทีมควิดดิชสักบ้านที่มาเติมน้ำเอาไว้แล้วเกิดต้องไปเรียนกะทันหันล่ะมั้ง ร่างบางถอดเสื้อผ้าและหย่อนตัวลงไปในน้ำอุ่นในทันที สบู่กลิ่นกุหลาบทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจากเรื่องราวต่างๆ ไปได้มากโข แอนนานั่งพิงของสระอย่างสบายใจ เธอเป่าฟองสบู่ที่ลอยอยู่เหนือน้ำไปมาอย่างอารมณ์ดี
"แต่ฉันคิดว่าเธอควรส่งเสียงก่อนที่จะลงมาร่วมอ่างกับใครเขานะ" เสียงบุคคลที่สามดังขึ้น แอนนารีบม้วนตัวหลบในฟองสบู่อย่างรวดเร็ว เรือนผมสีแดงเพลิงที่อยู่ไกลๆ ทำให้เธอได้รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่เพียงลำพัง "ฉันว่าคงไม่ต้องแอบแล้วมั้ง -- มันสายไปแล้วล่ะแอนนา"
"ใคร! -- " แอนนาตะโกนยังไม่ทันจบประโยค เจ้าของเสียงก็โผล่มาจากด้านหลังของฟองสบู่อีกฝั่งหนึ่งของอ่างอาบน้ำ ดวงตาคมสีฟ้าสดใสมองมายังเธอที่ตอนนี้แทบจะดำลงไปในน้ำด้วยท่าทีขบขัน แอนนารู้สึกเหมือนตัวเองควรจมน้ำแล้วตายไปเสียตอนนี้เลย "ชาลี! -- คุณ -- คุณมาทำอะไรที่นี่ -- ยังไง -- ฉันหมายถึง ทำไมคุณถึงเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ -- นี่มันห้องอาบน้ำพรีเฟ็ต!"
"ฉันก็เคยเป็นพรีเฟ็ต" ชาลีบอก เขาหันหลังให้หลังจากที่ฟองสบู่เริ่มบางลงเหมือนใครบางคนจงใจให้เป็นอย่างนั้น ชาลีเดินถอยหลัง (ใช่ เดินถอยหลัง) เข้ามาหาแอนนาอย่างทุลักทุเล "ฉันได้รับอนุญาติให้พักอยู่ที่นี่ชั่วคราว -- เจ๋งเลยใช่ไหม -- เพราะว่าฉันต้องสอนวิชาการดูแลสัตว์วิเศษอยู่ที่นี่ทั้งอาทิตย์"
"แต่คุณไม่ -- "
"ฉันไม่ -- อะไรงั้นเหรอ" น้ำเสียงของเขาฟังเหมือนกำลังสนุกสนานและเอ็นดู ยิ่งแอนนาได้ยินน้ำเสียงของเขาแบบนี้มากเท่าไร ยิ่งมั่นใจว่าเธอไม่มีวันได้คบกับเขา "ที่จริงฉันเข้ามาที่นี่ก่อนเธอนะ -- ดังนั้นฉันควรจะเป็นคนที่ได้อาบ"
"งั้นฉันคิดว่าฉันควรจะไป" ว่าแล้วเธอก็หันหลังไปเกาะขอบอ่างแล้วเตรียมตัวจะดันตัวเองขึ้นไปแต่ทว่ามือใหญ่ของใครบางคนฉุดร่างของเธอให้ลงไปในน้ำอีกครั้ง เด็กสาวหันไปหาชายหนุ่มที่ใบหน้ามีรอยกระอยู่เต็มไปหมดด้วยท่าทีตระหนก แอนนารู้สึกขอบคุณฟองสบู่มากที่ช่วยบดบังร่างของเธอเอาไว้ใต้น้ำเมื่อชาลีฉุดเธอให้กลับลงมาในอ่างอีกครั้งพร้อมกับร่างแข็งแกร่งของเขาที่ขยับเข้ามาอยู่ใกล้เสียใจแทบจะแนบกัน...
แอนนารู้สึกว่าเธอสมควรจมน้ำตายไปเสีย ชาลีออกไปจากห้องอาบน้ำก่อนเพราะเขาบอกว่าเขาแช่น้ำมานานมากแล้วและปล่อยมให้เธออาบน้ำด้วยน้ำที่รู้สึกว่าจะร้อนกว่าเดิมอยู่เพียงลำพัง การที่พบชาลีในห้องอาบน้ำเป็นเรื่องที่เธอไม่คาดคิดมาก่อน ไดอาน่าคงอยากรู้เรื่องนี้ใจจะขาดแน่ ซึ่งถ้าเธอไม่บอกไปคงจะดีที่สุด
แอนนาใช้เวลาที่เหลือหลังจากการอาบน้ำ ขนอุปกรณ์ทุกอย่างที่เกี่ยวกับควิดดิชไปที่สนามซ้อมเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่าน ซึ่งต่อให้ไม่อยากคิดมันก็คิดอยู่แทบทุกวินาที จนกระทั่งในที่สุดก็ถึงเวลานัดซ้อม ไดอาน่ามาถึงที่สนามก่้อนเป็นคนแรกด้วยใบหน้าไม่ค่อยดีนัก
"แอนนา!" เธอร้องทันทีที่มาถึง "ทำไมไม่ไปเรียนวิชาคาถา -- ศาสตราจารย์ฟลิตวิกถามถึงเธออยู่นะ -- ฉันว่า..."
"เธอพูดถูก ฉันควรจะเข้าเรียน" แอนนาตอบเสียงเย็นเฉียบ เธอไม่ได้ลืมเรื่องที่ไดอาน่าพยายามให้เธอบอกความรู้สึกกับชาลี "บางทีมันอาจจะดีกว่า -- "
"ฉันขอโทษ!" ไดอาน่าพูด "ขอโทษที -- ฉันไม่ควรบังคับให้เธอบอกชาลีเรื่องนั้น -- ขอโทษนะ"
แอนนาชะงักในขณะที่กำลังเตรียมไม้กวาดของทุกคนให้พร้อม เธอหันไปมองไดอาน่าที่ทำหน้ารู้สึกผิด
"ฉันเองก็โกรธมากเกินไป -- ฉันไม่ควรใช้คาถานั้นกับเธอเหมือนกัน" แอนนาตอบ มือเล็กดันไม้กวาดแต่ละอันไปพิงผนัง "มาเถอะ ไดน่า เรามาช่วยกันซ้อมโฮแจดีกว่านะ"
ไดอาน่ายิ้มร่าและวิ่งเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการซ้อมพร้อมๆ กับแอนนา
"เม็กบอกฉันว่าจะมาสาย" ไดอาน่าพูดหลังจากที่สวมถุงมือเสร็จเรียบร้อยแล้ว "แล้วก็ลีโอบอกฉันว่าต้องไปส่งจดหมายก่อนมาที่นี่ แต่ไม่น่าสายนะฉันว่า"
"ไม่หรอก พวกตัวจริงน่ะ แค่ฝึกซ้อมป้องกันพวกสลิธีรินเอาไว้ให้ดีก็พอแล้ว" แอนนาพูด เธอเดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับไดอาน่าและพบว่าสมาชิกทีมเริ่มทยอยมากันแล้ว "ที่เราต้องกังวลควรจะเป็นเด็กที่ชื่อ พาฟัน -- อะไรนะ -- ฟาฟัง"
"พาฝันย่ะ!" ไดอาน่าพูดพลางถอนหายใจ "ถ้าเธอไม่ถนัด ฉันแนะนำให้เธอเรียกเขาว่าแอนเจล่า หรือ แอนจี้จะดีกว่านะ"
"ไม่มีใครเรียกชื่อยากกว่านี้แล้ว" แอนนายักไหล่
"ยากกว่าก็ตรงนายโอแจนนั่นล่ะ" ไดอาน่าเบ้ปาก "ชื่ออะไรเรียกยากชะมัด -- ยากกว่าเชสเสียอีก"
"โฮแจ" แอนนากลอกตาไปมาเล็กน้อย "ฉันว่าเราเลิกมีปัญหากับเรื่องชื่อของพวกเขาดีกว่านะ -- หยิบไม้กวาดแล้วตามฉันไปที่กลางสนาม ฉันคงต้องเช็คคนสักหน่อยก่อนซ้อม"
ไดอาน่ายักไหล่ เธอเดินไปหยิบไม้กวาดของตัวเองและตามแอนนนาออกไปกลางสนามซ้อมทันที ปกติอแล้วแอนนาไม่ค่อยเช็คว่าใครมาหรือไม่มาซ้อม เพียงแต่ว่าตอนนี้ใกล้ถึงเวลาของการแข่งควิดดิชกับบ้านสลิธีรินขึ้นมาทุกที อย่างน้อยๆ พวกเขาก็ควรผ่านเข้ารอบไปให้ได้เจอกับพวกกริฟฟินดอร์มากกว่าตกตั้งแต่รอบแรก
สมาชิกทีมพร้อมตัวสำรองยืนเรียงรายอยู่ตรงหน้าของเธอ พวกเขามีสมาชิกทีมอยู่ 8 คนและตัวสำรองทีมอีก 4 คน แอนนาแอบเสียใจเล็กน้อยที่เธอคงไม่ได้คัดเลือกเลนนี่เข้าทีมด้วยตัวเอง ดวงตากลมเหลือบไปเห็นชาลีนั่งอยู่บนอัศจรรย์พร้อมกับจ้องมองมายังพวกเขาที่กำลังซ้อมอยู่ในสนาม
"ฉันว่าเขามองแต่เธอนะแอนนา" ไดอาน่ากระซิบ "เชื่อฉันสิว่าเขาก็ -- โทษที"
แอนนาส่งสายตาปรามไดอาน่า ในฐานะกัปตันทีม เธอคงไม่สามารถปล่อยให้ไดอาน่าทำลายความน่าเชื่อถือของเธอลงไปได้อย่างแน่นอน
"กันนาร์" แอนนาส่งเสียงเรียก
"มาแล้ว --" เขาตอบพลางควงไม้ตีลูกบลัดเจอร์ไปมาก่อนจะเลื่อนแขนอีกข้างไปโอบรอบคอคู่หูสาวสวยของ บ้านฮัฟเฟิลพัฟอย่างแรงจนเธอเอาไม้ตีลูกบลัดเจอร์ฟาดเขา "นาโอมิก็มาแล้วนะ!"
แอนนาพยักหน้ารับพลางติ๊กชื่อของคนที่มาแล้วในใบรายชื่อทีมที่เธอทำขึ้นมาเอง
"ลีโอไปส่งจดหมาย" แอนนาพึมพำ "เขาอยู่ในห้องแต่งตัวใช่ไหม"
ยังไม่ทันจบประโยคดี ร่างสูงๆ ก็วิ่งออกมาจากห้องแต่งตัวนักกีฬาพร้อมไม้กวาดในมือที่ชูสูงเหนือหัวและตะโกนอะไรบางอย่างฟังไม่ได้ศักพ์ แอนนาติ๊กชื่อเขาและมองไปยังชื่อถัดไป
"ออสการ์! -- หวังว่าวันนี้คงไม่สายนะ"
"ไม่ครับ!" เด็กหนุ่มตาชั้นเดียวยิ้มกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวทรงสเน่ห์ของชาวเอเชียพร้อมกับยกมือขึ้นโบกไปมาอย่างภูมิใจ "วันนี้ช่วยบ่ายผมเลิกเรียนก่อนเวลาก็เลยมาเร็วครับ"
แอนนาหยักหน้าก่อนจะไล่อ่านรายชื่อคนต่อไป "นักกีฬาตัวสำรอง โฮแจ ฟาฟัน ลอรี่กับคริสซี่มาหรือยัง"
"ฉันชื่อพาฝันค่ะ!" เด็กสาวตัวเล็กๆ ยกมือขึ้นพลางกระโดดโหยงเหยงจากทางด้านหลัง "ฉันพร้อมซ้อมที่สุดแล้ว -- พร้อมมากกว่าลอรี่เสียอีก!"
"เงียบเลยนะ ยัยบ้า" ลอรี่ที่ยืนถือไม้กวาดอยู่ข้างๆ พาฝันแยกเขี้ยว
แอนนากลอกตาไปมาเล็กน้อย ลูกทีมของเธอเต็มไปด้วยวพกสดใสและซ่อนความสามารถ หลังจากที่ทดสอบเรื่องการบินพวกเขาไปตั้งแต่ปีที่แล้ว (ที่จริงปีหนึ่งห้ามเข้าทีมควิดดิชบ้าน แอนนาจึงยอมให้แค่พวกเขามาทดสอบและเก็บชื่อเอาไว้เป็นตัวสำรองในปีนี้) พาฝันบินได้เก่งกว่าปีหนึ่งคนอื่นๆ แต่ถ้าหากเทียบกับคริสซี่หรือโฮแจที่เรียนอยู่ปีเดียวกันแล้ว เธอยังแย่กว่าเยอะ
"ไดน่า ช่วยติวเข้มให้พาฝันทีนะ -- ฉันคิดว่าเธอควรฝึกบินรอบสนามสักสิบรอบแล้วก็ความว่องไวในการส่งลูกด้วย" แอนนาหันไปหาไดอาน่า เพื่อนสาวพยักหน้ารับและพาพาฝันเดินออกไปอีกทาง แอนนาหันกลับมาที่ลูกทีมทุกคนอีกครั้ง "กันนาร์ -- นายฝึกร่วมกับลอรี่ โฮแจ ลีโอ อสสการ์แล้วก็นาโอมินะ แบ่งออกเป็นสองทีม -- ระหว่างรอเม็ก -- ส่วนฉันจะขอติวเข้มกับคริสซี่เสียหน่อย ก่อนที่ปีหน้าเธอจะมาขึ้นตำแหน่งแทนฉัน"
"รับทราบ กัปตัน" ลีโอยิ้มร่าพลางกวักมือเรียกพวกเขาออกไป "แยกกันเป็นทีมละสามคนนะพวก"
หลังจากลูกทีมคนอื่นๆ แยกกันซ้อมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แอนนาก็เหลือบขึ้นไปมองชาลี เขายกนิ้วโป้งให้เธอเป็นเชิงบอกว่า 'ดีเยี่ยม' แต่มันกลับทำให้แอนนาคิดถึงตอนที่พวกเขาอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกันเสียมากกว่า แอนนาสลัดเรื่องพวกนั้นออกไปจากหัวและเริ่มฝึกทักษะให้กับคริสซี่
เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงเม็กเดินเข้ามาพร้อมกับขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ก่อนที่เธอจะรีบไปเปลี่ยนชุดและชวนไดอาน่าไปเป็นกรรมการและพาฝันเข้าไปร่วมทีมที่กำลังซ้อมกันอยู่ คริสซี่ดูจะเข้าใจการควบคุมไม้กวาดเวลาพุ่งสูงและดิ่งลงอย่างรวดเร็วเพื่อไล่ตามลูกสนิชให้ง่ายขึ้นของเธอขึ้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้ก็ถึงควรแก่เวลาที่แอนนาจะต้องสาธิตให้เธอเห็นภาพ เด็กสาวเดินไปหยิบลูกสนิชออกมาจากในหีบเก็บอุปกรณ์และถือมันมาให้คริสซี่ดู
"เอาล่ะ" แอนนาพูด "ฉันจะปล่อยลูกสนิชลูกนี้ออกไป -- แล้วเธอก็ไปจับมันมาให้ฉัน"
"ค่ะ กัปตัน" คริสซี่รับทราบ เธอรับลูกสนิชไปถือเอาไว้
แอนนาเหลือบมองไปทางชาลีที่ยังคงนั่งยิ้มมองมาที่เธออยู่ไกลๆ เธอเหม่อมองเขาจนลืมดูคริสซี่ที่ทะยานตัวขึ้นสูงจนดูเหมือนว่าจะเกินกำลังของตัวเอง ไดอาน่าตะโกนเสียงดังจนแอนนาเห็นว่าร่างของคริสซี่กำลังร่วงลงมาจากอากาศที่สูงเกือบสามสิบฟุตในขณะที่เธอคลาดสายตาไปเพียงแค่เสี้ยววินาที เธอไม่รอช้าที่จะคว้าไม้กวาดนิมบัสสองพันหกขึ้นมาทะยานขึ้นไปหาคริสซี่ทันที
ไม้กวาดของคริสซี่ร่วงไปอยู่ในมือของโฮแจทางด้านล่างเรียบร้อยแล้ว ยิ่งพุ่งสูงอากาศยิ่งเย็นเยือก แอนนาจ้องมองร่างที่กำลังตกลงมาใกล้ตัวเองมากขึ้น สองมือปล่อยด้ามไม้กวาดและคว้าเข้าที่เอวของคริสซี่ในทันที สองแขนเล็กๆ ของเด็กหญิงกอดแอนนาเอาไว้แน่น แต่มันกำลังจะทำให้เธอเสียการทรงตัว ไม้กวาดเกือบจะหลุดออกจากขาของแอนนาแล้วในขณะที่เธอพยายามดันคริสซี่ให้ขึ้นไปนั่งบนไม้กวาด
พวกเขาร่อนลงจนใกล้จะถึงพื้นแต่ว่าเหมือนพระเจ้าจะเกลียดแอนนาเข้าไส้ ลูกบลัดเจอร์พุ่งเข้ามากระแทกตัวเธอเข้าเต็มแรงจนร่างบางร่วงตกลงมาจากไม้กวาดและดิ่งลงบนพื้นหญ้าอย่างแรง จนแอนนารู้สึกมึนหัวไปหมด เสียงตะโกนเอะอะโวยวายดังอื้ออึง ดวงตาทั้งสองข้างพร่ามัวจนแทบมองไม่เห็น จนในที่สุดเธอก็หมดสติไป
"ใครเป็นคนตีบลัดเจอร์นั่น!" เสียงขอไดอาน่าดังเข้ามาในโสตประสาท แอนนารู้สึกเหมือนถูกคีมบีบเข้าที่ศีรษะอย่างแรงจนปวดไปหมด ไม่อยากลืมตามองอะไรเลยสักอย่าง "ฉันเข้าในว่าตอนที่นายตีโดนคริสซี่มันเป็นอุบัติเหตุ -- แต่เธอก็แขนหัก แล้วลูกที่สองถ้านายไม่ได้ตีแล้วใครจะตี -- เธอเหรอนาโอมิ!"
"ใจเย็นๆ น่า ไดน่า" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น "โมโหไปก็ไม่ได้อะไรหรอก -- บางทีมันอาจจะพุ่งไปชนแอนนาเองก็ได้ -- อย่าลืมสิว่าบลัดเจอร์ชอบพุ่งชนผู้เล่น"
"แต่ว่า -- แต่ว่าอีกไม่ถึงสองอาทิตย์พวกเราก็ต้องแข่งกับสลิธีรินแล้วนะคะ" ไดอาน่าพูดเสียงสั่นเครือ "ถ้าซีกเกอร์เจ็บทั้งตัวจริง ทั้งตัวสำรองแบบนี้เราก็แย่สิคะชาลี"
"เอาน่า พวกเขาต้องหายทันแน่" ชาลีพูดตอบ "กลับไปพักผ่อนเถอะ -- เดี๋ยวฉันดูแลสองคนนี้เอง -- เจอกันวันพฤหัสนะ"
มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นหลายคู่ เสียงเหมือนพวกเขาเดินห่างออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งออกจากห้องไป แอนนาลอบถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ โดยพยายามไม่ให้ชาลีจับได้ว่าเธอรู้สึกตัวแล้ว สัมผัสอุ่นแตะลงบนแก้มของเธออย่างแผ่วเบา นิ้วมือของเขาไล้ไปมาที่พวงแก้มใสและไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก ก่อเกิดความกังวลขึ้นมาในใจของแอนนา เธอกลัวว่าสัมผัสแบบนี้จะทำให้เธอหวั่นไหวไปมากกว่าเดิม
"แอนนา" ชาลีกระซิบ เธออยากเห็นเหลือเกินว่าสีหน้าของเขาตอนนี้เป็นอย่างไร "เธอใช่เด็กกำพร้าในวันนั้นจริงๆ เหรอ -- ไม่อยากจะเชื่อเลย"
ชาลีละมือออกจากริมฝีปากบางเขาเงียบไปชั่วครู่จนแอนนาแอบคิดว่าเขาคงออกจากห้องพยาบาลไปแล้ว เธอจึงค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมองดู ก่อนจะพบว่าใบหน้าของชาลีนั้นอยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอมากเสียจนสัมผัสได้ถึงไออุ่นของลมหายใจ แอนนาปิดตาลงอีกครั้งอย่างรวดเร็วในขณะที่ริมฝีปากบางของชาลีประทับลงบนหน้าผากของเธอ ความอบอุ่นแผ่ออกมาจากการสัมผัสนั้น ทำให้แอนนารู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยสักครั้งในชีวิต
แอนนารู้สึกว่าเขาถอนริมฝีปากออกจากหน้าผากและไล้มือไปมาบนแก้มของเธออีกครั้งหนึ่ง เธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจแรงๆ หนึ่งครั้งอย่างชัดเจน พร้อมกับพึมพำว่า "ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่นะ"
แล้วเธอก็ได้ยินเสียงลากเก้าอี้และเสียงฝีเท้าเดินออกจากห้องไป
ติดตามตอนต่อไป...
รายชื่อนักกีฬาควิดดิชทีมฮัฟเฟิลพัฟ ปัจจุบัน
1. แอนนา อลิซาเบ็ธ โดโรธี (ปี 7) - ซีกเกอร์ (กัปตันทีม )
2. ไดอาน่า "ไดน่า" เลอแบร์ (ปี 7) - เชสเซอร์ (รองกัปตันทีม)
3. เมดิลีน บีทริซ "เม็ก" ฮายวู้ด (ปี 3) - เชสเซอร์
4. กันนาร์ ดิออน (ปี 7) - บีตเตอร์
5. ลีโอนาร์ท โลเวล "ลีโอ" ฮาเกน (ปี 7) - คีปเปอร์
6. ออสการ์ ซาคาโมโตะ (ปี 6 ลูกครึ่งญี่ปุ่น) - เชสเซอร์
7. นาโอมิ เชส (ปี 5 ลูกครึ่งญี่ปุ่น) - บีตเตอร์
>>>> ตัวสำรอง <<<<
1. โฮแจ คิม (ปี 2 ลูกครึ่งเกาหลี) - สำรองบีตเตอร์
2. แอนเจล่า เอเลนน่า "พาฝัน" สมิธ (ปี 3 ลูกครึ่งไทย) - สำรองเชสเซอร์
3. ลอเรน่า "ลอรี่" วอลชิงตัน (ปี 3) - สำรองคีปเปอร์
4. คริสซี่ เมริแกน คอสทานซา (ปี 2) - สำรองซีกเกอร์
ปล. เดือน กุมภาพันธ์ ไรท์จะเริ่มสั่งทำหนังสือแล้วนะคะ (ใครอยากได้มั่งก็ไม่รู้ 555) มีจำนวนจำกัดแค่ 10 เล่ม ซีซั่นแรกพร้อมที่คั่นหนังสือสวยๆ อีกหนึ่งอัน (อยากแถมเป็นเคสมือถือ แต่คนจนมักไม่มีตังและไรท์ก็เป็นคนจน คนนั้นด้วย T_T) หนังสือมาเมื่อไหร่ ไรท์จะเข้ามาบอกในนี้และสามารถติดต่อไรท์ได้ทางข้อความลับเพื่อคุยกันได้ ถ้าหากมีใครอยากได้ก็ติดต่อเข้ามากันนะคะ ♥
ความคิดเห็น