คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chang Youre Love IV [100%]
ใจคนเรามันเต้นแรงตอนไหนบ้างครับ?
ตอนออกกำลังกาย หรือว่า ตอนวิ่งเล่นกับสไนเปอร์
ตอนนี้ทำไมพอผมอยู่ใกล้พี่ซีวอนใจผมมันเต้นแรงจังเลยละครับ..
Chang You’re Love IV
“แจฮีอย่าแกล้งพี่ด้วยวิธีนี้ เราก็รู้ว่าพี่รักใคร” ซีวอนเสไปเรื่องอื่นจนได้นั่นทำให้แจฮีรู้สึกขัดใจไม่รู้ละถ้าวันนี้ เธอไม่สามารถง้างปากพี่ซีวอนมาได้ละก็อย่ามาเรียกเธอว่าแจฮีเลย! คยูฮยอนหันไปมองแจฮีและซีวอนสลับกันรู้สึกว่าบรรยากาศมันเปลี่ยนไปนิดหน่อยนะครับ
“ไม่รู้คะถ้าพี่ไม่บอกชั้นก็ไม่รู้อะไรทั้งนั้น และชั้นจะพาคุณคยูฮยอนไปงานแต่งของชั้นด้วย!” หยดน้ำตาบนใบหน้าสวยได้จางหายไปหลงเหลือแต่เพียงความโมโหเธอโมโหพี่ซีวอนมากนะตอนนี้ เจ้าของชื่อได้ยินก็สะดุ้งโหยงและหันไปมองแจฮีอย่างหวาดๆ(?) แต่ซีวอนน่ะก็ไม่ยอมแจฮีเหมือนกัน
“พี่ไม่ให้ใครพาคยูฮยอนไปจากพี่ทั้งนั้นแหละแจฮี!”
“ก็แล้วทำไมจะพาไปไม่ได้ละคะก็พวกพี่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนี่!”
“แต่พี่รักไอ้คยูพี่ไม่ยอมให้มันไปกับแจฮีง่ายๆหรอก!!” ซีวอนจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมาใบหน้าหวานแดงระเรื่อกับประโยคบอกรักโดยไม่ทันตั้งตัวนั้น รอยยิ้มกริ่มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากบางอย่างเหนือกว่านั้นทำให้ซีวอนชะงักกับรอยยิ้มของแจฮีเมื่อกี้ผมพูดอะไรออกไปนะครับ?
“ก็แค่เนี้ยรักเขาก็บอกไปสิคะจะมาอ้ำอึ้งอยู่ทำไมกัน แต่ไม่ว่ายังไงพี่ซีวอนกับคุณคยูฮยอนต้องไปงานแต่งชั้นนะ ขอโทษนะคยูฮนอนนาที่แกล้งแบบนี้ ชั้นน่ะหาสามีได้หล่อกว่าพี่อีกแบร่” แจฮีพูดออกมาเสียยาวเหยียดและรีบวิ่งออกมาจากห้องทันที คยูฮยอนหน้าเหวอเมื่อได้ยินแบบนั้นไม่ต่างจากซีวอนที่ยืนอึ้ง
นี่ผมโดนแจฮีหลอกใช่ไหมครับเนี่ยให้ตายสิ
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก มือหนากระชับมือเรียวที่ชื้นเหงื่อไว้นึกแล้วก็อยากขำนะผมบอกรักมันแท้ๆแต่ดูมันทำสิครับอย่างกับคนบอกรักเอง ร่างสูงโน้มตัวเข้าไปหาคยูฮยอนที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่นี่คงจะไม่รู้ตัวเลยสินะว่าเขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้แล้ว
“คยูฮยอน โจ คยูฮยอน กูรักมึงนะ” แม้จะไม่ได้เป็นคำที่สุภาพและสวยหรูแต่มันทำให้คยูฮยอนรู้สึกอิ่มเอมหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองคนที่ตัวสูงกว่ารอยยิ้มกว้างจนตาปิดนั้นทำให้คนมองหัวเราะตาม มือหนายกขึ้นจับปรอยผมที่ตกลงมาให้ทัดหูทำให้เห็นใบหน้าหวานชัดขึ้นไม่อยากจะพูดเลยครับว่าตอนนี้..ไอ้คยูมันน่ารักมากขนาดไหน
“ต่อไปนี้มึงคือคนของกู และมึงจะต้องรักกูแค่คนเดียวด้วย” คำพูดที่ดูเอาแต่ใจแบบนั้นน่ะมันเป็นนิสัยของ
ชเว ซีวอนชัดๆคยูฮยอนหัวเราะด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มพร้อมกับพยักหน้า ครั้งนี้คยูฮยอนอยากเป็นคนใจกล้าบ้างเลยโน้มหน้าเข้าไปกระชิดข้างใบหูนั่น
“ครับต่อไปนี้ผมคือคนของพี่และผมก็จะรักแค่พี่ซีวอนคนเดียว” มอบรางวัลที่พูดจาน่ารักเป็นจูบปากอิ่มแรงๆไปเสียหนึ่งที บานประตูถูกเปิดออกอีกครั้งเหล่าลูกน้องต่างส่งสายตาล้อเลียนมาหาซีวอนแต่งานนี้
ซีวอนไม่โกรธเพราะกำลังอารมณ์ดีอยู่ มือหนาโอบเอวบาง(จงจินตนาการว่าคยูเอวบาง ปฏิบัติ!)เข้ามาหาตัวโดยที่มืออีกข้างก็รับน้ำมึนเมาจากลูกน้องไม่ขาดมือ
คยูฮยอนส่งสายตาเป็นเชิงห้ามแปลกดีเหมือนกันที่พี่ซีวอนยอมฟังผมเขาวางแก้วที่ดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆแล้วหันมาลวนลามผมแทนดีจริงๆ! มือหนาคอยแต่จะไล้เข้าไปในสาบเสื้อจนคยูฮยอนต้องตีมือเพราะตอนนี้อยู่ต่อหน้าลูกน้องไม่อายลูกน้องก็เกรงใจผมบ้างสิครับ ผมหน้าบางนะ!
“ไอ้คยูมึงป้อนไอ้นั่นให้กูหน่อยดิ” พี่ซีวอนเขาพยักพเยิดไปที่จานเนื้อย่างครับ ผมก็พึ่งรู้ว่าพี่เขาเมาแล้วมือในการคีบนี่ไม่ทำงานเลยแต่มือที่คอยแต่จะยกเหล้าเข้าปากนี่ทำงานได้ดีจริงๆ(ผมเปล่าประชดนะ) คยูฮยอนหันมาคีบเนื้อย่างแล้วเป่าเบาๆก่อนจะส่งเข้าปากของร่างสูงที่อ้ารออยู่แล้ว แจฮีมองภาพนี้ด้วยรอยยิ้มขำ
พี่ซีวอนไม่ใช่คนคออ่อนเหล้าดีกรีไม่แรงพวกนี้ทำอะไรคอพี่ซีวอนไม่ได้หรอก แต่ที่ทำตัวเหมือนจะเมาคอยเลื้อยไปตามตัวคยูฮยอนแบบนั้นคงจะอ้อนเสียมากกว่าคิดแล้วก็แปลกใจดีเหมือนกัน ความรักทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ คยูฮยอนน่ะเหมาะสมแล้วจริงๆที่จะมาดูแลพี่ซีวอน
กว่าจะจบงานเลี้ยงเหล้าก็หมดไปเกือบสิบลังแก๊งของพี่ซีวอนนี่ดื่มเก่งกันทุกคนเลยครับ โดยเฉพาะหัวหน้าแก๊งนี่ตั้งท่าจะเมาตั้งแต่ขวดที่เจ็ดแต่พอหมดไปสิบลังพี่ท่านยังจะถามหาเหล้าต่ออีกสงสัยคอพี่ซีวอนทำด้วนแร่แกรไฟต์แล้วโบกปูนทับอีกทีแน่ๆเลยครับ ร่างโปร่งเหลืบตามองนาฬิกาที่เข็มสั้นชี้ไปที่เลขสองแล้วก็ต้องถอนหายใจเบาๆเพราะตอนนี้ผมกะพี่ซีวอนยังนั่งกันอยู่ในงานอยู่เลยครับก็ผมแบกพี่ซีวอนไม่ไหวนี่
“นายหญิงเดี๋ยวผมช่วยพยุงเจ้านายไปที่ห้องเองครับ” ผู้ชายที่พี่ซีวอนเรียกชื่อว่ามินโฮเอ่ยบอกแล้วพยุงตัวของซีวอนขึ้นพี่ซีวอนบอกว่าไม่ได้เมานะแค่เดินไม่ตรงเท่านั้นเอง ข้ออ้างชัดๆเลยครับผมโค้งขอบคุณแล้วเดินตามหลังไปพึ่งได้มาสังเกตแก๊งของพี่ซีวอนก็ตอนนี้ภายในโอบล้อมไปด้วยต้นไม้นานาชนิดถึงว่าที่นี่ดูร่มรื้นยิ่งกว่าบ้านผมซะอีก
เพียงไม่นานมินโฮก็พาพี่ซีวอนมาถึงห้องเขาวางพี่ซีวอนลงบนเตียงและหันมายิ้มให้ผมและเดินออกไป เงียบๆพูดน้อยแบบนี้ต้องให้ไปอยู่กับชางมินครับรับรองฝอยน้ำลายแตกฟองทุกรายไปพูดแล้วก็คิดถึงมันแฮะเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยโทรหามันครับโทรไปตอนนี้มันได้งับหัวผมผ่านสายโทรศัพท์แน่ๆ
“ไอ้คยูมึงจะมองกูอีกนานไปม มานอนดิ” น้ำเสียงนั้นติดอ้อแอ้เพียงเล็กน้อยผมเห็นสภาพของพี่ซีวอนและก้มมองตัวเองแล้วก็นะถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ผมขี้เกียจลากพี่เขาไปอาบน้ำเดี๋ยวผมก็โดนลวนลามอีกเพราะอย่างนั้น นอนเน่าๆด้วยกันนี่แหละครับ!
ผมเห็นไอ้คยูมันช่างใจอะไรบางอย่างก่อนที่จะตัดสินใจเดินเตาะแตะเข้ามาหาผม ผมตวัดรอบตัวมันแล้วทิ้งตังลงนอนทันทีครับวันนี้ดื่มเยอะไปหน่อยแว่วได้ยินเสียงตกใจของไอ้คยูที่คาดว่าน่าจะมาจากตอนที่ผมคว้ามากอดแต่ช่างมันครับผมหันไปคว้าหน้ามันมาแล้วจับจูบปากแรงๆก่อนเปลือกตาผมจะปิดลงในไม่กี่นาทีต่อมา
พี่ซีวอนหลับไปแล้วครับพอจับผมจูบปากเสร็จพี่แกก็หลับไปเลย แล้วทำไมผมยังไม่หลับน่ะเหรอครับ..ก็ผมขอเวลาเขินตอนที่พี่เขาจูบได้ไหมเล่าผมจะไปนอนแล้วละครับง่วงชะมัดวันนี้มีแต่เรื่องให้หนักใจ หัวใจผมทำงานหนักทั้งวันควรจะพักผ่อนได้แล้ว..เปลือกตาบางค่อยๆปิดลงและหันไปหาอกแกร่งโดยที่มือหนารั้งตัวคยูฮยอนให้จมสู่อ้อมกอดก่อนที่คยูฮยอนจะเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด
-วันต่อมา-
แสงแดดที่ส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาทำให้คยูฮยอนซุกเข้าหาอะไรบางอย่างเพื่อบดบังแสงแดดนั่น และผมก็พึ่งรู้ว่าไอ้อะไรบางอย่างนั้นหัวเราะหึหึได้ด้วย เปลือกตาบางค่อยๆเปิดกว้างขึ้นก่อนลมหายใจจะสะดุดลงไปอีกครั้งเมื่อใบหน้าคมโน้มต่ำลงจนปลายจมูกโด่งพ่นลมหายใจร้อนรดริมฝีปากเขาแบบนี้..
“อรุณสวัสดิ์” ไวราวกับอาฟเตอร์ช็อคเมื่อริมฝีปากหยักที่อยู่ห่างไม่กี่เซ็นนาบทาบลงกลีบปากอิ่ม คยูฮยอนร้องครางฮือและขยับตัวหนีซีวอนเพราะยังไม่อยากโดนลวนลามไปมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่น่ะนะ
‘ครืดดดด’
“พี่ซีวอนเก็บของรึยังเที่ยวบินตอนสิบ..ขอโทษค่าTT//////v/////////TT” แจฮีที่เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในห้องซีวอนเพราะความเคยชินถึงกับเบือนหน้าหนีใบหน้าหวานซับสีแดงระเรื่ออย่างน่าชังแต่คงไม่เท่าคยูฮยอนที่ถูกซีวอนคร่อมทับตัวแบบนี้หรอกไอ้คร่อมน่ะยังไม่เท่าไหร่แต่พี่ซีวอนตัวดีดันมาไซร้คอผมนี่สิครับ!
“ฮึ่ยทำไมชอบมีคนมาขัดจังหวะตลอดวะ! แจฮีว่ายังไง?” ซีวอนสบถอย่างหัวเสียมือหนาดึงรั้งผ้าห่มให้มาปิดไหล่ขาวๆที่เมื่อกี้เขาเป็นคนล่นเสื้อมันลงมาเองหน้าของไอ้คยูแดงเถือกเลยครับผมเห็นนะว่าปากมันมุบมิบไม่หยุดมึงจะแช่งกูเรอะแต่ขอโทษเถอะซีวอนคนนี้อายุยืนเว้ย!
อายุยืนเพราะมึงแช่งกูเนี่ยแหละ!!
“ก็เที่ยวบินจะกลับฮ่องกงวันนี้มีตอนสิบเอ็ดโมงแจฮีก็เลยมาปลุกพี่ซีวอนแฮ่ๆขอโทษค่า” หญิงสาวก้มหน้าลงทันทีที่พูดจบ ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมางานแต่งของแจฮีที่ฮ่องกงทำไมเขาจะไม่ไปเหลือบไปมองนาฬิกาก็พบว่าเข็มสั้นมันชี้ไปที่เลขสิบแล้วเพราะงั้นเหลือเวลาอีกสองชั่วโมง
“พี่รู้แล้วเดี๋ยวสิบโมงครึ่งเจอกันที่รถเลยนะ”
“ได้คะพี่ซีวอน” แจฮียิ้มให้และเผื่อแผ่ไปยังคยูฮยอนที่นอนหน้าแดงอยู่บนเตียงด้วยก่อนจะปิดประตูเบาๆ
ซีวอนหันไปมองหน้าคยูฮยอนที่พึ่งเลื่อนขั้นมาเป็นแฟนหมาดๆเมื่อคืนด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงข้างหูนิ่มไม่วายขบเบาๆให้อีกคนสะดุ้ง
“อาบน้ำกะกูนะไอ้คยูฮยอน”
“มะ..ไม่เอาผมอาบเองดีกว่า” ไวเท่าคำพูดคยูฮยอนก็รีบลงมาจากเตียงวิ่งปรู๊ดเข้าไปที่ห้องน้ำด้วยความรวดเร็วทิ้งให้ซีวอนหัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความพอใจ ผมแค่แหย่มันเล่นเฉยๆแต่ดูสิครับหน้าแดงไปทั้งตัวเลย ไอ้เด็กลามกเอ้ย!
คยูฮยอนเข้ามาในห้องน้ำแล้วล็อคประตูเสียงดังลมหายใจอุ่นพ่นออกมาช้าๆ ถึงผมกะพี่ซีวอนจะเป็นแฟนกันแล้วแต่เรื่องแบบนั้นผมยังไม่พร้อมหรอกครับ แค่โดนพี่ซีวอนลวนลามผมก็อายจะแย่อยู่แล้วยิ่งถ้าเลยเถิดกว่านั้นโอ๊ยผมไม่อยากจะคิด ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆนะ-//////////////v//////////////-
100% Complete
เสียงหยดน้ำที่กระทบกระเบื้องเป็นสัญญาณบ่งบอกได้ว่าคยูฮยอนเริ่มอาบน้ำเสียทีหลังจากที่มันเข้าไปนานกว่าสิบนาที ซีวอนเดินออกมาจากห้องแล้วสั่งให้พวกลูกน้องจัดกระเป๋าให้ตัวเองส่วนของคยูฮยอนนั้นเดี๋ยวให้มินโฮไปเอาที่บ้านมันอยากให้ไอ้คยูมันไปหาแม่อยู่หรอกครับแต่กลัวจะขึ้นเครื่องไม่ทันนี่สิเพราะงั้นมึงก็โทรหาเอาแล้วกัน
“พี่ซีวอนไปอาบน้ำสิครับเดี๋ยวตกเครื่องหรอก” เสียงไอ้คยูมันดังออกมาครับผมยังไม่ได้หันไปมองมันหรอกแต่หันไปส่งสายตาดุให้ไอ้พวกลูกน้องที่มองตาค้างไปแล้ว มึงจะเสน่ห์แรงไปแล้วนะไอ้คะ..คยู
“ไอ้สัสให้ใช้ให้มึงแต่งตัวแบบนี้ห๊า!” คยูฮยอนสะดุ้งเมื่อเสียงทุ้มนั้นตวาดคิ้วเรียวขมวดมุ่นก่อนจะก้มลงมองเสื้อผ้าที่ตัวเองนั้นใส่อยู่ก็แค่เสื้อไหมผมสีชมพูซีดกับกางเกงขายาวสีฟ้าซีด(ชุดนี้ที่คยูใส่ในโฆษณาSKTค่า)มันไม่ได้ดูโป๊ตรงไหนนี้ครับแล้วทำไมพี่ซีวอนต้องตวาดผมด้วยเล่า
“แล้วจะให้ผมแต่งตัวแบบไหนละครับเสื้อไหมพรมนี่ก็แขนยาวกางเกงผมก็ใส่ขายาว ไม่เห็นว่ามันจะโป๊ตรงไหนเลยด้วยซ้ำ”
“ฮึ่ย!!นี่มึงย้อนกูเหรอไอ้คยู!?”
“ผมไม่ได้ย้อนผมแค่พูดมีเหตุผลเท่านั้นเอง พี่ซีวอนไปอาบน้ำได้แล้วครับเป็นหัวหน้าห้ามสาย” ไอ้คยูมันส่ายหัวให้ผมครับดูมัน ดูมันทำสิครับมันยอกย้อนผมแล้วก็เดินไปคุยโทนศัพท์เฉยเลยไอ้คยูฮยอนมึงช่วยเห็นความสำคัญกับคำพูดกูหน่อยเถอะเดี๋ยวกูน้อยใจซะเลยนิ!
ร่างสูงเดินย่ำเท้าเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูเสียงดังเหมือนเสียงร้องความสนใจและมันก็ได้ผลเล็กน้อยเมื่อคยูฮยอนหันมามองแล้วก็กลับไปคุยกับแม่ต่ออย่างสบายอามรณ์ ไม่แม้แต่จะตามคนตัวใหญ่แต่ใจแมวเข้าไปด้วยซ้ำ
ก็ผมไม่ผิดนี่ครับทำไมผมต้องง้อด้วยละจริงไหม?
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีซีวอนก็ออกมาด้วยใบหน้าที่ดูบูดบึ้งเพราะไอ้เด็กตัวดีนั้นไม่ตามมาง้อ เออไม่ง้อก็ไม่ต้องง้อกูจะไม่พูด
กับมึงแล้วไอ้สัส! ย่ำเท้าไปที่รถโดยมีคยูฮยอนเดินตามไปห่างๆไม่ได้ไปยืนข้างกันเหมือนเดิม ตอนนี้พี่ซีวอนอารมณ์ไม่เสถียร
คยูฮยอนไม่อยากอยู่ใกล้เท่าไหร่
“พี่ซีวอนเป็นอะไรคะหน้าบึ้งเชียว..ว้าวคยูฮยอนแต่งตัวน่ารักจัง” แจฮีนี่ก็อีกคนไปชมมันอีกให้ตายเถอะ
“เปล่า” สั้นๆแล้วก็ขึ้นไปนั่งบนรถเสียอย่างนั้นสร้างความประหลาดใจให้กับแจฮีเป็นอย่างมาก ร้อยวันพันปีพี่ซีวอนเคยมีอาการแบบนี้ซะทีไหนกัน คยูฮยอนได้แต่ส่ายหน้าเบาๆแล้วขึ้นไปนั่งข้างซีวอน แหน่ะมีการเขยิบหนีผมด้วยนะพี่เป็นมาเฟียนะครับพี่ซีวอนงอนเป็นเด็กไปได้
อาการแบบนี้คล้ายๆที่สไนเปอร์หยิ่งตัวนั้นทำเวลาที่ผมไม่สนใจมันเลยแฮะ
แจฮีพยักหน้าเข้าใจก่อนใบหน้าหวานจะมีรอยยิ้มประดับเพราะดูท่าทีของซีวอนออก นี่คงจะงอนอะไรคยูฮยอนเข้าละสินะถึงเป็นแบบนี้ หญิงสาวขึ้นไปนั่งบนรถด้านหน้าข้างคนขับที่เป็นมินโฮเหลือบตามองคู่พ่อแม่แม่ งอนด้านหลังด้วยแววตาที่อยากรู้สุดๆ
“พี่ซีวอน..งอนผมเหรอครับ” เอาวะครั้งนี้คยูฮยอนยอมง้อก่อนก็ได้ที่ง้อเนี่ยเพราะผมทนดูพี่แกงอนไม่ได้ - -
“…………….” เงียบครับจุดนี้ผมต้องเงียบไว้ก่อน รอคิดบัญชีตอนท้ายทีเดียวหึหึ
“ชุดที่ผมใส่มันไม่ได้โป๊เลยนะ พี่จะมางอนผมเรื่องนี้ได้ยังไงกัน” คยูฮยอนมุ่ยหน้าเมื่อเห็นท่าทีอีกฝ่าย
“จูบกูสิแล้วกูจะหายโกรธ” คำพูดนั้นเรียกปื้นแดงลามไปทั่วใบหน้าหวานไม่ใช่คยูฮยอนที่หน้าแดง แจฮีและมินโฮเองก็หน้าแดงที่อาจจะได้เห็นฉากจูบบนรถถ้าคยูฮยอนยอมทำตามคำพูดของซีวอน ริมฝีปากอิ่มเม้มหากันในทันที จะให้ผมจูบพี่ซีวอนต่อหน้าคุณแจฮีและมินโฮนี่นะ..
“เหอะ..” ซีวอนเบือนหน้าไปทางหน้าต่างเมื่อเห็นว่าคยูฮยอนคงจะไม่ยอมทำตามที่ขอแน่ๆ คยูฮยอนอยากจะหลุดคำออกมานะที่เห็นพี่ซีวอนเป็นแบบนี้เพราะมันไม่เข้ากับบุคลิกพี่แกเลยสักนิดก็ผมบอกแล้วนี่ว่าจะง้อยังไงก็ต้องง้อสิครับเนอะ~
คยูฮยอนอมยิ้มมือเรียวประครองใบหน้าคมให้หันมา เมื่อกี้เห็นนะว่าพี่ซีวอนเตรียมจะอ้าปากด่าผมแน่ๆแต่ผมไม่ยอมหรอกครับริมฝีปากอิ่มนาบลงบนกลีบปากหยักเพียงแผ่วเบา ตาคมเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นคยูฮยอนจูบตัวเองก่อนไอ้จูบน่ะยังไม่เท่าไหร่แต่ตัวมันขึ้นมาเกยตักผมตั้งแต่เมื่อไหร่วะครับไหนจะแขนที่คล้องคอผมอีก..
นี่มึงจะยั่วกูใช่ไหมไอ้คยู!
“หายโกรธผมนะครับมาเฟียน่ะเขาไม่งอนกันเรื่องแบบนี้หรอกนะ” เสียงนุ่มพูดพร้อมกับรอยิ้มที่หวานจัด
“ก็มึงแต่ตัวน่ารักเกินไป กูหวงนี่ผิดมากรึไง?” ริมฝีปากหยักยกยิ้มเมื่อเห็นว่าใบหน้าที่เคยยิ้มหวานให้นั้นขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ามอง ปลายจมูกโด่งกดลงบนแก้มนิ่มไปเสียฟอดใหญ่จนคยูฮยอนหันมามองค้อนและพยายามจะกลับมานั่งที่ตนเองแต่ตอนนี้ซีวอนล็อคเอวบางไว้พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์พิกล
“ชิ!” เมื่อเห็นว่ายังไงก็ลงไปนั่งดีๆไม่ได้เลยปล่อยให้ซีวอนกอดตัวเองไปแบบนั้น ตากลมหันไปมองวิวทิวทัศน์ข้างทางโดยที่ซีวอนก็กระชับกอดไว้ไม่ปล่อยเห็นสายตาล้อเลียนจากแจฮีที่มองมา กลิ่นหอมอ่อนจากตัวของคยูฮยอนทำให้ซีวอนอมยิ้มออกมา
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งสี่คนก็มาถึงสนามบินอินชอนซีวอนกระชับมือเรียวไว้ตลอดเวลา มินโฮเดินไปจัดการเรื่องสัมภาระส่วนแจฮีนั้นคุยโทรศัพท์กับว่าที่สามี ตากลมเหลือบมองซีวอนที่ทำหน้านิ่งก่อนจะกระตุกมือเบาๆ
“นี่พี่ซีวอนไปฮ่องกงเราจะได้ไปเที่ยวกันหรือเปล่าครับ?”
“มึงอยากไปเที่ยวไหนละ?” ถามกลับไปและหันมามองหน้าคยูฮยอนเต็มตาไอ้คยูมันเหมือนคิดหนักครับ กะอีแค่ไปเที่ยวนี่มึงจะคิดเยอะอะไรหนักหนาวะ
“ผมขอศึกษาก่อนแล้วกันครับว่าฮ่องกงมีที่เที่ยวที่ไหนบ้างแต่ว่าพี่ซีวอนต้องพาผมไปนะ”
“เออๆรู้แล้ว มึงนี่เรื่องมากจริง”
“คึ..ขอบคุณครับน่าจะพาแม่กะพวกแมวที่บ้านไปด้วยจัง” คยูฮยอนพึมพำออกมาทำเอาซีวอนเลิกคิ้วสูง
“แม่ มึงจะมาน่ะไม่เท่าไหร่แต่ไอ้สไนเปอร์กะไมเดนนี่มึงจะเอามาด้วยทำไมวะ?”
“ก็ผมอยากพาแมวมาเที่ยวมันผิดรึไงละครับ ว่าแต่พี่ซีวอนรู้จักชื่อแมวผมได้ยังไง?” เสียงนุ่มพูดอย่างสงสัยก็ผมไม่เคยบอกชื่อแมวให้พี่ซีวอนได้รู้เลยนี่ครับแล้วพี่ซีวอนรู้ได้ยังไงกัน ร่างสูงหรี่ตามองคยูฮยอนเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไป จะไม่ให้กูรู้จักได้ไงวะก็ตอนกูเป็นแมวมึงเรียกกูทุกวัน วันละสามเวลาเลยมั้งไอ้ ห่าเอ้ย!
“ก็กูเก่ง ไปได้แล้วมินโฮเอาตั๋วมาให้แล้ว” ซีวอนเปลี่ยนเรื่องซึ่งคยูฮยอนก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อก่อนที่แจฮี ซีวอนและคยูฮยอนจะขึ้นเครื่อง การเดินทางไปฮ่องกงกินเวลาไม่กี่ชั่วโมงแต่ก็สร้างความเมื่อยขบให้แก่ร่างสูงได้เป็นอย่างดีต่างจากคยูฮยอนที่ดูจะดี้ด้าเหลือเกินที่มาฮ่องกง
“ไอ้คยูมึงอย่าทำตัวบ้านนอกเข้ากรุงได้ไหมวะ!” ซีวอนหันไปดุร่างโปร่งที่ชี้โน่นชี้นี่ให้เขามองจนมั่วไปหมด ริมฝีปากอิ่มหุบฉับทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ผมไม่ได้งอนพี่ซีวอนหรอกครับกำลังคิดหาประโยคตอกกลับอยู่ต่างหาก!
“ก็มาฟียแถวนี้ลากผมเข้ากรุงมาเองนี่ครับช่วยไม่ได้~”
“นี่มึงยอ้นกูรึไงห้ะ เดี๋ยวไม่ต้องไปหรอกเที่ยวอะไรนั่นน่ะ” ยกเรื่องเที่ยวมาขู่และมันก็ได้ผลดีเสียด้วยที่ทำให้คยูฮยอนยอมอยู่เฉยๆไม่ลั้นล้าเหมือนตอนแรกทำตัวเป็นเด็กว่าง่ายเสียจนซีวอนเริ่มยิ้มออก
“พี่ซีวอนอย่าดุคุณคยูฮยอนสิคะ..มินฮวาคิดถึงคุณจัง” แจฮีโผเข้ากอดชายร่างสูงทันทีและมันก็เหมือนปฏิกิริยาโต้ตอบที่ซีวอนจะดึงคยูฮยอนเข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น ถึงคนตรงหน้าจะเป็นว่าที่สามีแจฮีแต่เขาก็ไม่ประมาทหรอกนะจะบอกให้
“เหมือนกันครับ..สวัสดีครับคุณซีวอนแล้วนั่น?” มินฮวาพูดพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นเสตาไปมองคยูฮยอนที่ยืนข้างซีวอนแล้วรู้สึกถูกชะตาเพราะหน้าตามันละม้ายคล้ายน้องชายเขาเสียเหลือเกิน ซีวอนเลื่อนมือมาโอบเอวคยูฮยอนเอาไว้ก่อนจะพูดชัดเจนเสียจนคนเจ้าของชื่อหน้าแดง
“โจ คยูฮยอนแฟนกูเอง ไปเถอะแจฮีพี่อยากพักผ่อน” ซีวอนพูดเสียงเรียบเขารู้สึกไม่ชอบไอ้หมอนี่เอาซะเลย แจฮีพยักหน้ารับทันทีเพราะดูแล้วซีวอนคงอารมณ์ไม่ดีเธอจัดการดันมินฮวาไปที่รถและเรียกรถอีกคันให้มารับซีวอนกับคยูฮยอน
“พี่ซีวอนมินฮวาเป็นคนดีนะคะ..” แจฮีพูดเสียงอ่อยตอนนี้ซีวอนก็ไม่ต่างจากพี่ชายแท้ๆของเธอเลย
“อืมพี่รู้ว่าเธอคงเลือกคนดีแน่นอน” เสียงทุ้มตอบกลับไปแบบนั้นแต่ตาคมยังจ้องมินฮวาราวกับจับผิด
“นี่พี่ซีวอน..ผมอยากกินหมั่นโถอะไม่ได้กินมาตั้งนานแล้วไปซื้อกันนะครับนะๆ” คยูฮยอนเบนความสนใจของซีวอนไปที่รถขายเข็นขายหมั่นโถที่มีลุงคนหนึ่งเข็นมาขาย(ผมก็พึ่งรู้ว่านอกสนามบินมีของอะไรขายแบบนี้ด้วย-____-)
“เธอไปก่อนก็ได้นะแจฮีเดี๋ยวรถมาแล้วพี่จะตามไป..มึงนี่นะมาถึงก็จะกินเลย” ซีวอนหันไปพูดกับแจฮีซึ่งเธอก็พยักหน้าและเดินไปที่รถของมินฮวา รอยยิ้มทะเล้นปรากฏขึ้นบนริมฝีปากอิ่มออกแรงดึงรั้งแขนแกร่งให้เดินตามมาที่รถเข็นทันที
“พี่ซีวอนเอาสองลูกนะ เอ..พี่กินลูกเดียวจะอิ่มหรือเปล่าเอาเป็นสามเลยครับสาม” คยูฮยอนพูดพร้อมกับชูสามนิ้วลุงคนขายแถมด้วยออฟชั่นยิ้มหวานจัดจนลุงคนขายใจดีแถมาให้อีกลูกด้วยนะ! ซีวอนส่ายหน้าเบาๆกับท่าทางของคยูฮยอนมือหนาหยิบแบงค์มาจ่ายพร้อมกับจับมือคยูฮยอนให้เดินมาที่รถ
“พี่ซีวอนอุ่นมากเลยฮ้า..ร้อนๆ” เมื่อเข้ามานั่งในรถคยูฮยอนก็ถุงกระดาษที่ใส่หมั่นโถออกทันทีแต่เพราะว่าไม่ทันระวังหยิบขึ้นมาจึงร้อนลวกมือจนได้
“มึงอายุยี่สิบแล้วนะไอ้คยูทำอะไรทำไมไม่ระวังบ้าง!” ถึงเสียงจะดุไปแบบนั้นแต่มือหนากลับประครองมือเรียวขึ้นมาแล้วเป่าเบาๆให้อย่างอ่อนโยนจนคยูฮยอนยิ้มกว้าง
“ผมขอโทษต่อไปจะระวังให้มากๆครับ..ผมให้พี่ซีวอนชิมก่อนเลย” มือเรียวบิชิ้นหมั่นโถคำเล็กก่อนจะเป่าเบาๆให้หายร้อนและยื่นให้ซีวอน ร่างสูงส่ายหน้ายิ้มขำก่อนปากหยักจะงับเข้ากับชิ้นของหมั่นโถไม่วายเลยไปงับนิ้วคนป้อนจนหน้าแดงไปอีกรอบ
รถคันหรูจอดลงที่หน้าบ้านสไตล์จีนโบราณกว่าถึงนี่ก็เล่นไอ้คยูหลับไปสองรอบน่ะครับ มันกินอิ่มแล้วก็หลับเลยถึงว่าจับทีนี้เต็มไม้เต็มมือดีครับหึหึ ขายาวก้าวเข้ามาในบ้านพร้อมกับจับมือคยูฮยอนไม่ห่างเพียงไม่นานแจฮีก็ออกมาต้อนรับและพาทั้งคู่เข้าไปพักผ่อนสำหรับงานในวันพรุ่งนี้
“พี่ซีวอนพรุ่งนี้เราต้องใส่ชุดอะไรไปงานคุณแจฮีครับ ชุดสูทสากลหรือว่าชุดจีนเลย?” คยูฮยอนที่ง่วนอยู่กับการเอาของออกจากกระเป๋าเงยหน้ามองคนที่เสพสารนิโคตินเข้าปอดเป็นเชิงถาม ซีวอนดับบุหรี่ลงก่อนจะเดินเข้ามาในห้องและทิ้งตัวลงนั่งข้างคยูฮยอน
“สูทสากลจัดแบบตะวันตก มึงเอาชุดมาหรือเปล่า?” ซีวอนถามเพราะไม่ค่อยเห็นว่าคยูฮยอนนั้นจะออกงานเท่าไหร่แต่คำตอบที่ได้รับคือการพยักหน้าและยิ้มให้นั่นทำให้ซีวอนคลี่ยิ้มได้ไม่ยาก วันนี้ผมเหนื่อยกับการเดินทางมากครับอยากจะนอนพักยาวๆเลย
“อ๊ะ..” เสียงนุ่มชะงักเมื่อใบหน้าคมโน้มเข้ามาหาและจูบหน้าผากมน ไล้ต่ำลงมายังปลายจมูกและ ริมฝีปากจูบย้ำเบาๆแค่เพียงด้านนอกก่อนจะประครองตัวคยูฮยอนให้ล้มลงนอนบนเตียงกว้าง แขนแกร่งตวัดรัดคนในอ้อมกอดจนจะจมไปกับอกแต่กระนั้นคยูฮยอนกลับอมยิ้มและวาดแขนกอดคนตัวสูงกว่าเอาไว้
“ฝันดีครับคยูฮยอน” เสียงทุ้มต่ำกระซิบแผ่วที่ข้างหูนิ่มเรียกเลือดไปกองที่หน้าคยูฮยอนได้อย่างง่ายดาย ไม่บ่อยนักที่พี่ซีวอนจะพูดเพราะแต่พูดทีนี้ทำเอาผมตายได้ง่ายๆเลยนะ คยูฮยอนมุดหน้าลงเข้ากับอกแกร่งมากขึ้นอย่างเขินอายแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาเย็นย่ำแต่ดูท่าพี่ซีวอนคงจะเหนื่อยจริงๆถึงได้ง่วงนอนแบบนี้
“ฝันดีครับพี่ซีวอน..ของคยูฮยอน” กระซิบแผ่วเบาไม่แพ้กันก่อนเปลือกตาบางจะค่อยๆปิดลง ในเมื่อพี่ซีวอนง่วงนอนขนาดนี้ผมก็จะนอนเป็นเพื่อน เก็บแรงไว้เที่ยววันอื่นดีกว่าครับเนอะ~
ซีวอนกระชับกอดคยูฮยอนเข้ามาอีกนิดเมื่อเห็นว่าอากาศเริ่มเย็น เสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอนั่นเป็นตัวบ่งบอกได้ดีว่าคยูฮยอนคงจะเข้าสู่นิทราไปเรียบร้อยแล้ว ริมฝีปากหยักนายจูบลงบนริมฝีปากนิ่มเพียงแผ่วเบาและเข้าสู่นิทราไปด้วยอีกคน
TBC.
เราไปต่างจังหวัดสี่ห้าวันนะคะอาจจะไม่ได้อัพ
ชิวเนอะ~ #โดนตบ
Captain_Be
ความคิดเห็น