คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : My Pretty Boy : : CHAPTERS 8
C H A P T E R S 8
ฉันเดินลงมาจากห้องตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ส่วนอีตาลูฮานยังคงนอนหลับเป็นตายอยู่ในห้อง พักนี้ ฉันรู้สึกว่าการอยู่กับเขา 2 ต่อ 2 ในห้องมันรู้สึกยากลำบากกว่าเดิมมากจริงๆ
ลำบากต่อหัวใจน่ะนะ
ฉันเสียบหูฟังก่อนจะกดเล่นเพลงแล้วร้องตาม เพราะที่นี่ไม่มีคน แหงล่ะ เช้าขนาดนี้ ใครจะไปตื่น
คือเทกา โพอีเนโย แน มามซก ทัน ฮาน ซาราม
เธออยู่ในสายตาฉัน เพียงคนเดียวที่ฝึงลึกลงในหัวใจ
คือโทโรก คือรีวอฮาน คือเทกา โพยอโย
คนเดียวที่ฉันเฝ้าคิดถึง ฉันมองเห็นเพียงเธอ
โพอีจี อานาโย นา ทึลลีจี อานาโย แนมาม
แต่เธอคงจะไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา ไม่ได้ยินเสียงหัวใจของฉัน
นา ยอกี อิซซอโย นา คีดาริลเกโย
แต่ฉันก็ยังคงอยู่ตรงนี้เพื่อรอคอยเธอ
นา คือเด ยอยามาน เฮโย
คนเดียวในใจของฉันก็คือเธอ
อาพาโด อุซซึมมี นาโย อุซซอโด นุนมุลรี นาโย
ฉันยิ้มแม้ว่ามันจะต้องเจ็บปวด ยิ้มแม้ว่าน้ำตามันจะไหลออกมา
คือเดเย คียอกกี มอมูนึน คือ โกเซ นาอิซซอโย
ฉันอยู่ในความทรงจำที่ยังเหลืออยู่ของเธอ
ออลมานา คีดารยอยา คือเทกา นาล โพลกาโย
ฉันต้องรออีกนานเท่าไหร่ ที่เธอจะเห็นฉันอยู่ในสายตา
แปะๆๆๆๆ
ฉันหยุดร้องเพลงก่อนจะหันไปมองข้างหลัง
“ร้องเพลงเพราะดีนี่ซอฮยอน”
“ฮยอนอา”ฉันเรียกชื่อเธอก่อนจะดึงหูฟังออกแล้วเก็บใส่กระเป๋าก่อนจะเดินเลี่ยงไป แต่โชยูกับนานะเดินออกมาขวางทางเอาไว้ “ถอยหน่อย ฉันจะไปแล้ว”
“เรื่องอะไรจะถอยง่ายๆ”นานะพูดก่อนจะผลักฉันแล้วทั้ง 3 คนก็ล้อมฉันเอาไว้
“นี่พวกเธอจะทำอะไรน่ะ”ฉันถามก่อนจะพยายามหาทางหนี แต่ดูเหมือนจะหนีไปไหนไม่พ้น
ฮยอนอาเปิดฝาขวดน้ำก่อนจะเทลงบนหัวของฉัน “อย่างเธอน่ะต้องเจอแบบนี้”
“ย๊า พวกเธอทำอะไรของเธอเนี่ย”ฉันโวยวายก่อนจะมองอย่างไม่พอใจ
นานะหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะเปิดน้ำอีกขวดแล้วเทใส่ฉันเหมือนเดิม “เลิกใกล้คริสได้แล้ว คิดว่าตัวเองเป็นใครน่ะ”
“ใช่ อย่างเธอน่ะ ไม่สมควรแม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำ ฉันเตือนเอาไว้ด้วยความหวังดี”โชยูพูดก่อนที่น้ำขวดสุดท้ายจะมาที่ฉันอีกครั้ง
“พวกเธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ”
“บ้ากว่านี้แน่ ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับคริส”ฮยอนอาพูดแล้วเดินจากไป ทั้ง 2 คนที่เหลือหันมายิ้มเยาะให้ฉันก่อนจะเดินหายไปด้วย
ฉันมองตามไปอย่างหงุดหงิดใจ ยัย 3 คนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฮึ่ย
ฉันเดินกอดอกกลับมาที่ที่พักก่อนจะหยุดเดินอย่างตกใจ “อะ โอป้า”
“ทำไมเปียกแบบนั้น”เขาถามฉันก่อนจะใช้ไม้ค้ำเดินเข้ามาใกล้ “ไปตกน้ำที่ไหนมา”
“..แถวๆนี้แหละ”ฉันพูดก่อนจะก้มหัวให้เขา “ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”
“เดี๋ยว”เขาดึงแขนฉันก่อนจะกอดเสื้อแจ็กเก็ตของตัวเองออกแล้วส่งให้ฉัน “เสื้อเธอสีขาวนะ”
“เอ่อ ขะ ขอบคุณค่ะ”ฉันรับเสื้อของเขามาใส่ก่อนจะมองเขา
คริสโอป้ามองหน้าฉันก่อนจะกระแอมเบาๆแล้วหันหน้าไปทางอื่น “ฉันแค่อยากจะดูแลเพื่อนลินดาน่ะ เห็นแก่ลินดาหรอกนะ”
ฉันยิ้มก่อนจะใส่เสื้อของเขา “ถ้างั้นก็โอเคค่ะ” ฉันพูดก่อนจะก้มหัวให้เขาอีกครั้ง “ไปก่อนนะคะ”
“อืม”
ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องก่อนจะมองเสื้อแจ็กเก็ตของคริสโอป้า ..ฉันรู้สึกดีนะที่เขาทำแบบบนี้กับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้เสียใจเลยที่เขาบอกว่าเขาทำเพื่อลินดา ไม่ใช่เพราะฉันรู้นะว่าลินดาคือลูฮาน แต่ที่ฉันไม่เสียใจมันคงเป็นเพราะ
ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคริสโอป้ามากกว่า
มันก็เหมือนกับการที่เราปลื้มนักร้องนั่นแหละ ฉันว่าฉันเป็นแบบนั้น
“ยิ้มหน้าบานอีกแล้ว ไปทำอะไรมา”ลูฮานที่นั่งอยู่บนเตียงถามฉันก่อนจะขมวดคิ้ว “นั่นเสื้อไอ้คริสนี่”
“นายรู้ได้ไง”
เขาเดินมาก่อนจะมองหน้าฉัน “ทำไมจะไม่รู้ล่ะ มันมาที่ห้องแต่เช้าเลย ฉันเกือบออกไปทั้งที่ไม่ใส่วิกแน่ะ ดีที่นึกขึ้นได้”
“เขามาทำไม”
“มา ..มาหาลินดาไง”เขาพูดก่อนจะขมวดคิ้วอีกครั้ง “แล้วเธอไปทำอะไรมา ทำไมเปียกแบบนี้ล่ะ”
“เฮ้อ”ฉันถอนหายใจก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียง “นายรู้ไหม ทั้งแฟนคลับคริสโอป้า ทั้งแฟนคลับลินดาน่ะ น่ากลัวชะมัด”
“ทำไม”
“ก็ฉันโดนยัย 3 สาวแฟนคลับคริสโอป้าเทน้ำใส่น่ะสิ”ฉันพูดก่อนจะโอดครวญ “ผมเปียกหมดเลย”
ลูฮานส่ายหน้าก่อนจะเดินหายไปไม่นานนักเขาก็ออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็ก เขามายืนตรงหน้าฉันก่อนจะจัดการเช็ดผมให้ฉัน
“นะ นี่นาย -///- ฉันเช็ดเองได้นะ”
“อยู่เฉยๆเหอะน่า”เขาพูดเสียงเรียบก่อนจะเช็ดผมให้ฉันต่อโดยไม่พูดอะไร
ตึกตัก ตึกตัก
ฉันไม่รู้ ว่าเสียงที่ได้ยินมันคือเสียงหัวใจของฉัน
หรือมันเป็นเสียงหัวใจของเขา ..
-Luhan Part-
ผมยืนมองคนอื่นๆที่กำลังซ้อมเต้น ซ้อมร้อง ซ้อมการแสดง เพื่อเอาไปแสดงในวันพรุ่งนี้ ผมทำอะไรไม่ได้หรอกเมื่อยืนอยู่ในคราบของลินดา
ลินดาที่วันๆไม่พูดอะไร วันๆเอาแต่พยักหน้ากับส่ายหน้า แบบนี้มันก็น่าเบื่อน่ะนะ
“นี่ซอ เธอว่ามันโอเครึยัง”
“โอเคแล้ว เพื่อนฉันเจ๋งจะตาย”
ผมหันไปมองด้านข้าง ซอฮยอนกำลังคุยกับนายเอ็น ..ก็รู้หรอกนะว่าเป็นเพื่อน แต่แหม มันก็ออกจะสนิทกันเกินไปหน่อยไหมล่ะ ผมเดินไปใกล้ 2 คนก่อนจะกระซิบกับซอฮยอน “ช่วยบอกเพื่อนเธอให้สอนฉันเต้นหน่อยสิ”
“ตะ แต่นายก็เต้นเป็นนี่นา”ซอฮยอนกระซิบกลับมาก่อนจะมองผมอย่างงงๆ
“เสี่ยวลูฮานน่ะเต้นเป็น แต่ลินดาเต้นไม่เป็นนี่”ผมพูดก่อนจะดันซอฮยอน
เธอหันมามองผมอย่างงงๆก่อนจะหันไปพูดกับเอ็น “เอ็น ลินดาอยากให้นายสอนเต้นหน่อยน่ะ”
“จะ จริงเหรอ”นายเอ็นพูดก่อนจะแสดงสีหน้าดีใจสุดฤทธิ์ “ลินดา ธะ เธออยากให้ฉันสอนเธอจริงอ่ะ”
ผมพยักหน้าก่อนจะยิ้มโปรยเสน่ห์บางๆ ผมดันซอฮยอนไปข้างหลังก่อนจะมองหน้านายเอ็นแล้วพยักหน้า หมอนี่ดูท่าจะดีใจมาก ก็เลยกระตือรือร้นที่จะสอนผมเต็มที่
ไอ้ความจริงแล้วเรื่องเต้นน่ะ ผมมั่นใจได้ว่าผมเก่งกว่าหมอนี่เห็นๆ ..ก็แค่จะกันให้ 2 คนนี่ออกจากกันแค่นั้นเอง และมันก็สำเร็จแล้วด้วย ซอฮยอนถอยไปดูพวกเราเต้นกันแทน
“จูฮยอน มานี่หน่อยสิ”
ผมหยุดแกว่งแขนบ้าๆบอๆตามเอ็นก่อนจะหันไปมองอีกข้าง บ้าชิบ กันอีกคนได้ อีกคนดันโผล่มาเหรอเนี่ย
“คะโอป้า”
“วันพรุ่งนี้ฉันจะเล่นเปียโน เธอช่วยไปร้องเพลงให้ฉันหน่อยสิ”
“จะดีเหรอคะ”
“ดีที่สุด”คริสพูดก่อนจะจับแขนซอฮยอน “ไปเถอะ”
“ลินดา ทำไมไม่เต้นตามล่ะ”
ผมหันไปมองนายเอ็นอย่างเซ็งๆก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเดินไปตรงหน้าซอฮยอนแทน
“อ้าว ลินดา ^^”
นายคริสทักผมก่อนจะยิ้ม ผมเลยจัดการส่งรอยยิ้มพิฆาตไปให้หมอนี่ มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว หมอนี่มันจะต้องดิ้นทุรนทุราย แล้วก็ไม่ยอมไปไหนแน่นอน
“ขอตัวซอฮยอนไปก่อนนะ”
อะ อ้าว O_O บ้าชิบ ปกติมันได้ผลนี่หว่า หรือว่า..
ไอ้หมอนี่มันจะไม่ได้ชอบลินดาแล้ว
...
สเป็คต่ำชะมัดมาชอบยัยซอฮยอน
...
ผมก็ด้วย T^T
-Seohyun Part-
ฉันถูกคริสโอป้าลากมาที่ห้องเปียโน ถึงแม้ขาเขาจะเจ็บ แต่แรงเขาเยอะชะมัดเลย “โอป้าคะ แล้วทำไมโอป้าไม่ร้องเองเล่นเองล่ะคะ”
เขานั่งหน้าเปียโนก่อนจะมองหน้าฉัน “มันก็ไม่พิเศษน่ะสิ”
“...”ฉันสบตากับเขาก่อนจะม้วนผมตัวเอง “แล้วให้ฉันร้อง มะ มันพิเศษยังไงล่ะคะ”
“เอ้อ ฉันหมายถึงก็เธอสนิทกับลินดาใช่ไหมล่ะ ถ้าเธอร้อง ลินดาน่าจะดีใจไง”คริสโอป้าพูดก่อนจะหัวเราะ ..เขาหัวเราะเสียงแปลกๆแฮะ ประหลาดชะมัด “เธอถนัดร้องเพลงแนวไหนล่ะ”
“ฉัน? ยังไงก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเป็นเพลงบัลลาด น่าจะโอเค”
“งั้นเพลง I’m in love ของนาร์ชานูนา เธอร้องได้ไหม”
ฉันพยักหน้า นั่นเพลงโปรดฉันเลยล่ะ เขามองหน้าฉันก่อนจะพยักหน้าช้าๆแล้วเริ่มเล่นเปียโน ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะหลับตา
ซา-ชิล-รึน ชอม บวาซ-ซึล แต บู-ทอ คือ-แดล โจ-อี-แฮซ-ดา-โก
จริงๆแล้ว จะบอกว่าชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
มัล-ฮา-กี-กา แน-เกน ซัน ออ-รยอ-วอซ-ดอน-กอ-จโย
คำๆนั้นสำหรับฉัน จะพูดออกไปคงยาก
มอน-จอ ออน-รัก-ฮา-จี อัน-นือ-มยอน คือ-แดล โน-ชิล-กา-บวา
กลัวจะพลาดหลุดเธอไปถ้าไม่รีบติดต่อเธอก่อน
กึล-จา-รึล ซือ-โก โต โบ-โก จี-อู-กิล
พัน-บก-แฮซ-จโย
ได้แต่เขียนเมสเสจแล้วก็ลบซ้ำไปซ้ำมา
กิพ-พอ-จี-มอน ซิง-ชอ-ปุน-อิล-คอ-รี-นึน
ยิ่งใกล้ชิด ก็คิดแต่อาจจะต้องเจ็บ
ทู-รยอ-อู-มี อัพ-ซอน กอน ซา-ชิล-รี-จี-มัน
เป็นความจริงที่ฉันกลัววันข้างหน้า แต่ว่า...
กัน-ชอล-ฮัน มา-มือ-โร คี-โด-ฮา-โก พา-แรซ-ดอน ซา-รัม-มี
ฉันจะสวดภาวนาด้วยใจที่มุ่งมั่นจริงใจ... คนที่ฉันเคยปรารถนา
คือ-แด-รา-โก นัน มี-ดา-โย
ฉันเชื่อ....ถ้าเป็นเธอ
*
I'm in love , I'm fall in love
ฉันกำลังมีความรัก ฉันกำลังตกหลุมรัก
ทู-รยอบ-จิน อัน-เน-โย คือ-แด-วา ฮัม-เก-รา-มยอน
ฉันไม่กลัวอีกแล้ว ถ้าได้อยู่ด้วยกันร่วมกับเธอ
ซอ-ซัง-งึน นอ-มู อา-รึม-ดับ-จโย
โลกใบนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน
I thought I never gonna fall in love
ฉันคิดนะว่าฉันไม่เคยตกหลุมรักมาก่อน
But I'm in love
แต่ตอนนี้กำลังมีรัก
Cuz I wanna love you baby
เพราะฉันอยากจะรักเธอ ที่รัก
ซา-ชี-รึน ชอม บวาซ-ซึล แต บู-ทอ แน มัม-โซก-กือ-โร บู-ทอ
จริงๆแล้ว ตั้งแต่พบเธอครั้งแรก ในใจของฉันมัน.....
คือ-แดน พา-โด-ชอ-รอม มิล-รยอ ดึล-รอ อน-ทง ฮา-รุ จง-งิล คือ-แด-มัน ตอ-อุล-รยอ
เธอเหมือนกับคลื่นที่กระหน่ำเข้ามา วันทั้งวันมันมีแต่เธอลอยขึ้นมา
I can be a good lover Wanna be your เน-อิพ clover
ฉันจะเป็นคนรักที่ดีตามที่เธอต้องการ
เซ-ซัง-เง-ซอ กา-จัง แฮง-บก-ฮัน ยอ-จา-กา ดเวน กอซ-มัน กัท-ทา-โย
ฉันเหมือนกลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก
คือ-แดน gotta believe me
เธอต้องเชื่อในตัวฉัน
Make you never gonna leave me
จะทำให้เธอไม่คิดจะทิ้งฉันไปไหน
อึย-ชิม-ฮา-จิน อัน-นึล-แร-โย คือ-แดล มิด-ดึล-เก-โย
ฉันไม่อยากที่จะคอยระแวงเธอ ฉันจะเชื่อแต่เธอ
ฉันสบตากับคริสโอป้าก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ต้องขอบคุณเขาที่ช่วยประสานเสียงด้วย มันทำให้เพลงดูเพราะไปอีกแบบ
“เธอร้องเพลงเพราะนี่”
“ฉันชอบร้องเพลงน่ะค่ะ”
คริสโอป้าลุกขึ้นยืนก่อนจะลูบผมฉัน “รออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวขอไปเอาของก่อน”
ฉันพยักหน้าก่อนจะปล่อยให้เขาออกไป ฉันนั่งลงหน้าเปียโน ก่อนจะลองเล่นมัน ฉันชอบร้องเพลง ชอบเล่นเปียโน มันคือความสามารถของฉันเอง มันคือสิ่งที่ฉันทำได้ดีน่ะ
ปัง!!!!!!!!
พรึ่บ
ฉันสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเสียงประตูก็ปิดพร้อมกับไฟในห้องที่พร้อมใจกันดับ ฉันลุกก่อนจะวิ่งไปที่ประตู แต่ประตูมันกลับเปิดไม่ออก
“นี่ มีใครอยู่ข้างนอกบ้างไหม ฉันยังอยู่นะ”
...
“ช่วยด้วยค่ะ เปิดประตูที”
ฉันพยายามร้องเรียกอยู่อีกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครตอบรับและไม่มีเสียงของใครเลย ฉันมองไปรอบๆ เพราะตอนนี้มันก็เริ่มเย็นแล้ว ถ้าพระอาทิตย์ตกดิน ที่นี่คงมืดมากแน่ๆ
“ช่วยด้วย ฉันอยู่ข้างในค่ะ”
“...โชคดีชะมัดที่ฉันอยู่ในห้องนี้ด้วย”
ฉันหันไปมองก่อนจะเพ่งไปทางมุมห้องที่มีเก้าอี้วางซ้อนๆกันอยู่ “คะ ใครนะ”
“แค่นี้จำฉันไม่ได้เหรอยัยบ้าเอ๊ย”
“ละ ลูฮาน”
“เออดิ”เขาพูดก่อนจะมายืนอยู่ข้างฉัน “ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ด้วย เธอตายแน่”
“นายอยู่แล้วนายเปิดประตูออกไปได้ไหมล่ะ”
เขาส่ายหน้าก่อนจะเอามือวางบนหัวของฉัน “ถึงฉันเปิดประตูออกไปไม่ได้”
“...”
“แต่ตอนนี้ฉันก็อยู่ข้างๆเธอ ..ไม่ใช่รึไง”
-//////-
ความคิดเห็น