คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ★ Part Seven
★ Part Seven
ฮันคยอง เดินออกมาจากที่พักด้วยใบหน้าที่สดชื่น เพราะ เมื่อคืนเขาฝันดีสุดๆ ความฝันที่เขาไม่อยากตื่นขึ้นมาเลยหากเป็นจริงเหมือนในฝันก็คงจะดี แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะผู้ชายที่เขาฝันถึงนั้นมีครอบครัวแล้ว
“วันนี้ดูคุณฮันคยองอารมณ์ดีนะครับ?”
ฮยอกแจถามฮันคยองด้วยร้อยยิ้มเพราะเขาไม่เคยเห็นฮันคยองมีสีหน้าที่สดชื่นเช่นนี้นานแล้ว
“เมื่อคืนฉันฝันดีน่ะ” ฮันคยองตอบคำถามฮยอกแจก่อนจะดื่มกาแฟรสนุ่มที่ฮยอกแจเตรียมไว้ให้
“วันนี้คุณฮันคยองจะไปไหนดีครับ?” ฮันคยองเมื่อได้ยินคำถามเขาก็ทำท่าครุนคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะตอบ
“ไปที่เกาะนู้น”
ฮันคยองพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางเกาะแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ฮยอกแจมองตามนิ้วรียวที่ชี้ไปยังจุดหมายที่ฮันตยองต้องการไป
“ได้ครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปเตรียมเรือก่อนนะครับ”
ฮยอกแจเดินจากไปพร้อมกับความสงสัย เกาะนั้นมีอะไรทำไมฮันคยองถึงอยากไปที่นั้น ทั้งๆที่มีโปรแกรมดีๆ มาเสนอให้ตั้งมากมาย หากเขาเก็บความสงสัยไว้ภายในใจ สักวันหนึ่งเขาอาจได้รับคำตอบนี้เองก็ได้
ซีวอนมองชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาและคิยูฮยอนด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าฮันคยองคิดอะไรกับภรรยาของเขา แต่ฝันไปเถอะว่าจะได้สมหวัง ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ต่างจากคยูฮยอนที่ยิ้มหวานอย่างเป็นมิตรเมื่อเห็นฮันคยองแต่เมื่อหันกลับมามองซีวอนที่ยืนหน้าบูดบึ้งอยู่ทำให้คยูฮยอนต้องหุบยิ้มทันที
“จะส่งยิ้มอะไรให้มันนักหนา รู้จักกันแค่วันเดียวเอง?” เขาถามเสียงเขียว ทำให้ใบหน้าสวยของคยูฮยอนเจื่อนลง
“ก็แค่ยิ้มให้ตามมารยาทเท่านั้นเอง...รู้จักมั้ย คำว่ามิตรภาพน่ะ” คยูฮยอนอดเถียงไม่ได้
“ไม่ต้องมาเถียง...เถียงคำไม่ตกฟากจริงๆเลย” ซีวอนพูดอย่างหัวเสียและยิ่งหัวเสียมากยิ่งขึ้นเมื่อฮันคยองเดินเขามาหาเขาและคิยูฮยอน
“สวัสดีครับคุณซีวอน...สวัสดีครับคุณคิยูฮยอน” ฮันคยองทักทายด้วยร้อยยิ้ม
“อืม...หวัดดี” ซีวอนทักทายกลับอย่างไม่เต็มใจนัก
“สวัสดีครับคุณฮันคยอง” คยูฮยอนทักทายด้วยรอยยิ้ม และนั่นเป็นสาเหตุที่ซีวอนอยากจะชกหน้าผู้ชายมาดเข้มตรงหน้านี้ยิ่งนัก
“วันนี้เรือเสียอีกหรือไง? ถึงได้มาที่นี้” ซีวอนถามด้วยน้ำเสียงกวน
“เปล่าครับ เรือไม่ได้เสียหรอกครับ แต่ที่มาเพราะว่าลมคิดถึง” ฮันคยองตอลกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มแฝงไว้ด้วยความกำกวม
“คิดถึงใครมิทราบ? คนแถวนี้เขามีเจ้าของกันหมดแล้ว คงไม่มีคนที่จะให้คุณคิดถึงหรอก?”
น้ำเสียงของซีวอนบ่งบอกถึงความหึงหวงได้อย่างชัดเจน และยังมองหน้าฮันตยองอย่างไม่เกรงกลัวอีกด้วย ฮยอกแจเมื่อได้ยินน้ำเสียงและท่าทางของซีวอน เกิดไม่พอใจขึ้นมาเพราะไม่เคยมีใครกล้าทำกริยาแบบนี้กำฮันคยอง หากแต่ฮันคยองปรามด้วยสายตาเสียก่อน
“เอ่อ..คุณฮันคยองมาเที่ยวที่เมืองไทยหรอครับ?”
คยูฮยอนเห็นทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร เธอจึงเอ่ยถามเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“ครับ...มีคนบอกว่าทะเลแถวนี้สวยดี ผมก็เลยมาตามคำแนะนำ ไม่คิดว่าทะเลที่นี้จะสวยสมชื่อ”
ฮันคยองพูดพร้อมกับมองในหน้าสวยๆของคยูฮยอนไม่วางตา ทำให้ลมหึงของซีวอนกระโชกแรงเป็นอย่างมาก เขาคว้าขอมือของเธอและพาเดินเข้าไปในบ้านดื้อๆ คยูฮยอนได้แต่เพียงส่งยิ้มให้เท่านั้น
“ผมจะไม่มีวันลืมความสวยงามของที่นี้เลยครับ และโดยเฉพาะกับคุณ...คุณคิยูฮยอน”
เสียงของฮันคยองไล่หลังคนทั้งสองที่กำลังเดินเข้าไปในบ้านไม้หลังเล็ก ฮันคยองมองคิยูฮยอนที่เหมือนรักแรกพบไปจนสุดสายตา ก่อนจะเดินกลับไปยังเรือของเขาที่จอดอยู่กลางทะเล เขาจะไม่มีวีนลืมที่นี้เลยโดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อคิยูฮยอน
ซีวอนลากคิยูฮยอนเข้ามาในบ้าน ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาคำพูดส่งท้ายของฮันคยองยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทหู คยูฮยอนมองใบหน้าที่บึงตึงของซีวอนแล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน “ผู้ชายไรงอนเก่งชะมัด” คิยูฮยอนเดินเข้ามาใกล้ซีวอนที่นั้งเป็นหุ่น ลำแขนบางโอบกอดที่เอวของเขาอย่างเอาใจ
ตอนนี้คยูฮยอนไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นเริ่มมีใจให้ซีวอนตั้งแต่เมื่อไร...
“พี่ซีวอนเป็นอะไรครับ?” คยูฮยอนพูดก่อนที่จะหอมแก้มสากเบาๆ
“พี่ไม่ชอบให้มันมายุ่งกับนาย คุยกับนาย พี่รู้ว่ามันไม่ได้คิดกับนายเพียงแค่เพื่อน” ยิ่งคิดซีวอนยิ่งเดือด
“พี่ซีวอนหึงผมหรอครับ?” ซีวอนหันมามองหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างแสนงอน
“ถ้านายไม่ใช่เมียพี่...พี่ก็จะไม่หึงเลยสักนิด”
“ถ้าพี่ซีวอนเห็นผมเป็นเมีย...พี่ซีวอนก็ต้องเชื่อใจผมสิ”
คิยูฮยอนพูเสียงอ่อนโยน ซีวอนมองหน้าภรรยาที่เขาจงเกลียดจงชังตั้งแต่แรก มาบัดนี้ความเกลียดชังของเขามลายหายไปหมดสิ้นสิ่งที่เข้ามาแทนคือคำว่ารัก และสำหรับคิยูฮยอนก็คงจะเหมือนกัน
เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรง ลำแขนหนาโอบกอดร่างของเธอไว้แน่นแนบใบหน้าซีกหนึ่งไว้ที่อกบาง
“พี่ทำใจไม่ได้หรอกที่เห็นผู้ชายคนอื่นมองเมียตัวเองอย่างนั้น...พี่มีเลือดดนื้อมีจิตใจ พี่ดูออกว่ามันต้องชอบนายแน่ๆ”
มือบางลูบที่ศรีษะของเขาเบาๆพร้อมกับกดปลายจมูกที่เรือนผมสีน้ำตาลเข้มของเขา
“ชีวิตคู่ สิ่งแรกทะจะช่วยประคับประคองให้เราสองคนอยู่จนแก่จนเฒ่าคือความไว้ใจซึ่งกันและกันโดนมีพื้นฐานของความรัก ผมไม่อยากให้ซีวิตคู่ของเราเหมือนกับพ่อกับแม่ของผม ที่ท่านทั้งสองไม่เคยใช้ชีวิตคู่ด้วยความรักและความเข้าใจเลย”
น้ำตาของคยูฮยอนเอ่อล้นขอบตาเมื่อนึกถึงบิดา ที่ต้องเลี้ยงดูเธอมาเพียงลำพัง เงินทองที่บิดาสะสมไว้ตลอดทั้งชีวิต มารดาของเธอก็เอาไปไม่เหลือให้บิดาเลยแม้แต่บาทเดียว บิดาของเธอต้องนำที่ดินที่แอบซ้อไว้เพียงหนึ่งแปลงเอาไปเข้าธนาคาร และนำเงินก้อนนั้นมาทำสวนผัก เมื่อมีเงินเพิ่มบิดาก็ซื้อที่เพิ่มทีละแปลง จนกระทั่งบิดาเสียชีวิต เธอจึงนำเงินที่ช่วยงานศพบิดามาซื้อที่ซึ่งตอนนี้มี้กือบยี่สิบไร่แล้ว
“พี่จะพยายามไม่หึงนายจนเกินเหตุ...แต่พี่ขออะไรแก้วอย่างหนึ่งได้มั้ย?...พี่ไม่ชอบคนโกหก มีอะไรบอกพี่ตรงๆได้มั้ย?”
คยูฮยอนสะอึกกับคำขอของเขา เธอจะสัญญากับเขาได้ยังไงว่าจะไม่โกหกเพราะที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็โกหกเขาเต็มๆ เพราะเธอไม่ใช่คิยูฮยอนภรรยาที่แท้จริงของเขา หากเป็นพี่ชายฝาแฝดต่างหาก
“ได้มั้ย?...สัญญากับพี่ได้มั้ย?” เขาทวงถามอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคยูฮยอนนิ่งเงียบไป
“ครับ...ผมสัญญา” คยูฮยอนจำยอมรับคำสัญญาด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มปากนัก
ฮันคยองอารมณ์เสียที่ต้องเดินทางเข้าไปในเมือง ก่อนกำหนดเพื่อเตรียมตัวไปงานเลี้ยงฉลองของคุณหญิงซองจู เหตุผลอีกข้อที่เขามาที่นี้เพราะเขาต้องมาดูตัวที่ว่าที่เจ้าสาวของเขา ซึ่งเป็นลูกคนเดียวของคุณหญิงซองจู โดยไม่มีโอกาสได้ร่ำลาคิยูฮยอนซึ่งเป็นรักแรกพบของเขา
“วันงานอีกตั้งสามวัน...ค่อยไปวันนั้นเลยไม่ได้หรอท”
ฮันคยองต่อรองกับฮยอกแจ เพราะเขายังไม่อยากไปจากที่นี้เพราะยังไม่ทันได้ร่ำลาคิยูฮยอนชายหนุ่มที่เขาหลงรักเลย
“ไม่ได้ครับ...ต้องไปวันนี้เลย ท่านหญิงซินเหลยสั่งไว้ครับ”
ท่านหญิงซินเหลยคือมารดาของฮันคยองและเป็นคนจัดหานางที่มีความสวยงามมาให้เขานับสิบคน แต่ที่เขาโปรดปรานและเรียกหามากที่สุดคือ หลินเหวย ลูกสาวของนักการเมืองชื่อดังของประเทศจีน
“อืม...รู้แล้ว
ฮันคยองพูดอย่างเนื่อยใจ ก่อนจะกระแทกตัวลงนั่งลงอย่างแรงที่เก้าอี้นวมตัวใหญ่
“เราจะออกเดินทางกันภายในหนึ่งชั่วโมงนะครับ เครื่องบินส่วนตัวของคุณฮันคยองเตรียมพร้อมอยู่แล้วครับ”
เขาหาฟังคำพูดของฮยอกแจไม่ เพราะใจของเขาจดจ่ออยู่ที่คิยูฮยอนเป็นการดีไม่น้อยที่เขาจะพาไปอยู่กับเขาด้วยที่ประเทศจีน แต่จะเป็นไปได้ยังไงเมื่อคิยูฮยอนมีสามีอยู่แล้ว เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรงก่อนจะนึกอะไรด้าบงอย่าง
“ฮยอกแจ...สืบประวัติของคิยูฮยอนให้เราทีสิ”
ฮยอกแจมองหน้าฮันคยองอย่างไม่เข้าใจ เขาจะเอาประวัติของเธอไปทำไม แต่คนอย่างเขาไม่สามารถที่จะเอ่ยถามได้ สิ่งที่เขาทำได้คือน้อมรับคำสั่งแต่โดยดี ไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดที่ฮันคยองต้องการประวัติของคิยูฮยอน ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้เหตุผลเช้นกัน
.......................................................................................................................................
สวัสดีครับผม ^[+++]^ พอดีงานเยอะครับเลยไม่มีเวลามาอัพให้
แล้วตอนนี้ก็ยังไม่มีเอ็นซี...
ความคิดเห็น