คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CHAPTER 7
CHAPTER 7
ซอฮยอนเปิดประตูห้องของตัวเองและปิดมันลงอย่างเบามือ เธอรู้ว่าตัวเธอรุ่มๆและร่างกายอ่อนแรง หญิงสาวมุ่งเดินตรงไปที่เตียงกว้างก่อนจะนั่งลง แต่ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เธอมองชื่อที่ปรากฎหน้าจอก่อนจะกดรับ
“อืม… ว่ายังไงยงฮวา?” เธอกรอกเสียงลงไป
(ในที่สุดเธอก็รับสายฉัน)
“พูดเหมือนก่อนหน้านี้ นายโทรมาหาฉันหรอ?”
(ฉันโทรหาเธอตลอดสองวันที่ผ่านมา แต่เธอไม่รับ ฉันเป็นห่วงเธอแทบแย่ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?)
“ฉันสบายดี” เธอยิ้มก่อนจะคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทโดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาคู่นึงยืนมองการกระทำของเธออยู่ตลอดเวลา
“ฝากดูแลพ่อด้วยนะ…” เธอบอกเสียงเรียบและแผ่วเบา
(ไม่มีปัญหา… ถ้าฉันว่างจะไปหาเธอที่เชจูนะ)
“นะ…นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่เชจู… ยงฮวา!! ยงฮวา!!” หญิงสาวมองโทรศัพท์ ยงฮวาวางสายไปแล้ว หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจ เธอเดาไม่ออกเลยว่าถ้ายงฮวามาที่นี้อะไรจะเกิดขึ้น
“กินข้าวและกินยาซะ” เสียงของคยูฮยอนทำให้เธอสะดุ้งก่อนจะวางโทรศัพท์แล้วลุกเดินไปที่โต๊ะที่เขาวางอาหารและน้ำให้เธอ
“ขอบคุณนะค่ะ”
“ฉันแค่อยากให้เธอหายไวๆ” ซอฮยอนมองใบหน้าคมคายของเขา “จะได้กลับมาทำหน้าที่ของเธอสักที!”
หญิงสาวหลบสายตาที่ดุดันของเขาก่อนจะพูดขึ้นเสียงเรียบ “ให้ฉันทำอย่างอื่นได้ไหมคะ? คนสวน แม่บ้าน หรือว่าอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แบบนี้”
“ทำไม!” คยูฮยอนดึงข้อมือของเธอเข้าหาตัวก่อนจะบีบข้อมือเธออย่างแรง “มีสามีอย่างฉันมันขยะแขยงมากเลยหรอห่ะ!!”
“ใช่ค่ะ! ฉันขยะแขยงคุณตั้งแต่เห็นเงิน 50,000 วอนวางที่หนาประตู ถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจฉันแขยงมัน!!!”
“ก็เธอมันเป็นทาส พ่อเธอขายเธอให้กับฉัน ฉันก็มีสิทธิจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ชเวซอฮยอน!”
ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่งก่อนที่คยูฮยอนจะผลักหญิงสาวออกจากตัวจนเธอล้มลงกับพื้น แต่เขาก็ไม่คิดจะช่วยเธอ
“เธอเป็นของฉัน เธอเป็นเมียฉัน จำเอาไว้ด้วย!”
“แล้วคุณเจสสิก้าคู่หมั้นของคุณละ ถ้าเขารู้เขาจะรู้สึกยังไง…” ชายหนุ่มชะงักก่อนจะลงไปนั่งตรงหน้าซอฮยอนแล้วมองเธอนิ่ง
“เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
“จินอาบอกฉัน… คุณไม่ควรทำแบบนี้ด้วยซ้ำ ถ้าเธอรู้…”
“อย่ามายุ่งกับเรื่องของฉัน!”
“คุณไม่กลัวฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกเธอหรอคะ ถ้าเธอรู้เธออาจจะถอนหมั้นคุณก็ได้นะ..” ซอฮยอนยกยิ้ม ก่อนจะมองหน้าเขาอย่างไม่กลัว
“ฉันรู้ว่าเธอไม่ทำ ถ้าอยากให้น้องสาวเธอปลอดภัย..”
“คุณจะทำอะไรซูจอง?!” ถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆแต่ซอฮยอนก็หวงและรักซูจองมากเหมือนน้องสาวคนนึง และเธอไม่ไว้ใจคนอย่างเขา
“ฉันอาจจะเอาน้องเธอมาเป็นนางบำเรอ…” เขาเว้นวรรค “เหมือนเธอไง” เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป โดยไม่หันกลับมามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่พื้นใบหน้าของเธอถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
ซอฮยอนไม่ยอมให้ซูจองมาเจออะไรที่โหดร้ายเหมือนเธอเด็ดขาด
ตกค่ำ
ซอฮยอนนั่งมองตัวเองในกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเตรียมตัวจะอาบน้ำและเข้านอน เธอยกมือลูบรอยแดงช้ำตามผิวกายขาวนวลของเธอ เธอเกลียดตัวเองที่ยอมให้คนอย่างเขา ยอมให้เขาย้ำยีหัวใจเธอเล่น ยอมให้เขาดูถูกความบริสุทธิ์ที่เธอหวงแหนมาตลอดชีวิต
ปึง!
ซอฮยอนทุบโต๊ะก่อนจะพาร่างเล็กของเธอลุกเดินเข้าห้องน้ำ หวังจะล้างความโง่ของตัวเองให้ออกจากร่างกาย
ซอฮยอนใช้เวลาไม่นานในการชำระร่างกายของเธอหญิงสาวเดินเช็ดตัวออกจากห้องน้ำก่อนจะชะงักเมื่อมองเห็นร่างสูงนอนอยู่บนเตียงของเธอ
“คุณ! ออกไปนะค่ะ”
คยูฮยอนหันมองเจ้าของเสียงก่อนจะยิ้ม “อาบน้ำนานไปนะเมีย”
“ฉันบอกให้คุณออกไปไงค่ะ!” เธอเสียงแข็งก่อนจะลุกเดินไปฉุดคยูฮยอนให้ลุกจากเตียงนอนของเธอ “ลุกนะค่ะ…อ่ะ!”
คยูฮยอนดึงตัวเธอนอนลงบนอกแกร่งของตัวเองก่อนจะแกล้งหลับตาพลางกระชับกอดเธอไว้แน่น ซอฮยอนพยายามดันเขาออกจากตัวโชคดีที่เธอเลือกจะแต่งตัวในห้องน้ำไม่ยังงั้นป่านนี้เธอคงได้โป๊เปลือยต่อหน้าเขาเป็นแน่
“ปล่อยฉันนะค่ะ…” เธอพูดเสียงอ่อนหวานแต่มันไม่ได้ผลคยูฮยอนกลับพลิกให้เธอนอนใต้ร่างของเขา ก่อนจะที่เขาจะจ้องหน้าเธอ
“ไม่สบายเป็นไงบ้าง?”
ซอฮยอนขมวดคิ้วกับคำถาม ก่อนจะเบี่ยงหน้าไปอีกทาง “ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“ฉันขอโทษ…”
“คุณคยูฮยอนคะ ตกลงคุณเป็นคนยังไงกันแน่ คุณกำลังปั่นหัวหลอกฉันอยู่หรอไง คุณต้องการอะไรจากฉัน ร่างกายคุณก็ได้มันไปแล้ว…”
ยังไม่ทันที่ซอฮยอนจะร่ายเสร็จชายหนุ่มกลับกดจูบที่ริมฝีปากของเธอไปมาหลายครั้ง
“นี่คุณ! ไม่ใช่เวลาเล่นนะ” ซอฮยอนดันอกแกร่งของเขาก่อนจะจ้องหน้านิ่ง
“ยอมรับว่าฉันโกรธที่เธอเถียงฉันเมื่อตอนเย็น ฉันไม่พอใจ…” เขาบอก “อีกเรื่องที่เธอคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ เสียงหวานเชียว ที่กับฉันละเสียงแข็งได้ทุกครั้ง”
“ยงฮวาคือเพื่อนของฉันนะค่ะ” ซอฮยอนมองหน้าคมคายของเขา “คุณคงไม่ได้หึงฉันใช่ไหม?”
คำถามของซอฮยอนทำชายหนุ่มนิ่งไป เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะมีความรู้สึกนี้ และคิดว่ามันไม่มีทางเด็ดขาด เขาแค่แสดงความเป็นเจ้าของเท่านั้น
“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วจะหึงเธอทำไม?” เขาผละออกจากตัวเธอ ก่อนที่ซอฮยอนจะลุกนั่ง “ฉันเป็นเจ้าของทาสอย่างเธอก็แค่นั้น”
“ฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะหึงฉันหรอกค่ะ” เธอยิ้ม “ฉันง่วงแล้ว”
“นอนพักเถอะ ฉันแค่จะเข้ามาบอกว่าพรุ่งนี้เธอต้องไปออฟฟิศของฉัน พอดีเลขาลาคลอด”
“ค่ะ”
ซอฮยอนตอบเสียงเรียบก่อนจะนั่งมองคยูฮยอนที่นั่งอยู่บนเตียงของเธอ
“ฉันจะนอนแล้วค่ะ”
“ก็นอนไปสิ”
“คุณเล่นนั่งแบบนี้ ฉันจะนอนได้ยังไง”
คยูฮยอนลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงไปที่ประตู แต่เสียงของซอฮยอนเรียกเขาไว้
“เดี๋ยวค่ะ” คยูฮยอนหันไปมองหน้าเธอพลางยิ้ม ใจในหวังจะให้เธอชวนเขานอนกับเธอด้วย เพราะจุดประสงค์ที่เขามาไม่ได้มีแค่นั้น แต่เขาอยากนอนกับเธอ เหมือนที่สามีภรรยาทั่วไปที่เขานอนกัน
“ยังไงฉันรบกวนคุณปิดไฟให้ด้วยนะค่ะ” เขาหุบยิ้ม ก่อนจะปิดไฟในห้องให้ซอฮยอนแล้วเปิดประตูเดินออกไป
“เหอะ! อุตสาห์อยากนอนด้วย แต่ทำเหมือนไม่สนใจ ไม่สิ! เธอไม่สนใจ” เขาบ่นก่อนจะสะดุ้งเมื่อร่างเล็กเปิดประตูแล้วยืนมองหน้าห้อง
“ทำไมไม่นอนไปละ ฉันไม่ได้กวนแล้วนิ”
“เฮ้อ” ซอฮยอนถอนหายใจ “คุณนี่เหมือนตอนเด็กๆไม่มีเปลี่ยน กำลังงอนใช่ไหมละคะ?”
“ใครงอน!?”
“คุณไงค่ะ” ซอฮยอนอมยิ้ม ถึงแม้เธอจะแค่อมยิ้มแต่มันทำให้หมาป่าอย่างคยูฮยอนหลงไปกับรอยยิ้มนั้น “เข้ามาสิค่ะ”
“ฉันเข้าไปเดี๋ยวก็รบกวนการนอนของเธอหรอก”
“เมื่อกี้ฉันได้ยินคนบ่นว่าอยากนอนด้วย… แต่ฉันคงหูฝาดไปเอง ถ้างั้นฝันดีนะค่ะ” ซอฮยอนยิ้มและกำลังจะปิดประตูลงแต่มือใหญ่ของคยูฮยอนพลักประตูเอาไว้
“ไม่ได้หูฝาดหรอก!” ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องของเธอก่อนจะล้มตัวนอนบนเตียง หญิงสาวจึงคลี่ผ้าห่มแล้วห่มให้เขาอย่างเบามือ แต่มือใหญ่กลับจับข้อมือเธอไว้ก่อนจะหลับตาพูด “นอนเถอะน๊า ไม่ต้องทำหรอก”
“ค่ะ นอนแล้วค่ะ” ซอฮยอนล้มนอนข้างๆเขา ก่อนที่มือใหญ่จะเอื้อมมากอดเธอไว้ เหมือนไม่อยากให้เธอไปจากเขา
“ฉันต้องการหัวใจของเธอ”
“คะ?”
“ที่ฉันทำดีกับเธอ … เพราะฉันต้องการหัวใจของเธอ”
ซอฮยอนหน้าแดงและร้อนผ่าวในเวลาเดี๋ยวกัน โชคดีที่อยู่ในความมืดไม่อย่างงั้นเขาคงได้เห็นใบหน้าที่แดงจัดของเธอตอนนี้ มือใหญ่ของเขากระชับกอดเธอแน่นขึ้น ซอฮยอนค่อยๆเอียงหน้าหันไปมองเขาเธอพบว่าเขาหลับไปแล้ว หญิงสาวจึงข่มตาหลับ แต่มันชั่งยากเหลือเกินสำหรับค่ำคืนนี้
ซอฮยอนไม่รู้ว่าจะให้ตามคำของของเขาได้ไหม? … เพราะหัวใจเธอไปอยู่ที่เขาตั้งนานแล้ว…
ความคิดเห็น