คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9 หน้ากากบังยงกุก
“คุณจะให้ผมทำยังไง มันน่าอายขนาดไหนกัน ผู้ชายโดนข่มขืนน่ะ”
“แล้วจะให้ทำยังไง เราทิ้งลูกไม่ได้นะคะ!”
“ถ้างั้นคุณก็อยู่กับลูกไหมล่ะ แล้วผมจะไปสวีเดนคนเดียว”
“คุณจะทิ้งฉันงั้นเหรอ!!”
“งั้นก็เลือกเอา ระหว่างชื่อเสียงเน่าเฟะที่นี่กับการไปเริ่มใหม่ที่สวีเดน”
“...แต่ลูก”
“ลูกมีจงออบ เขาดูแลลูกเราได้ เราแค่ส่งเงินมาเป็นพอ”
ในโลกนี้ พ่อแม่เป็นคนที่รักเราที่สุด แต่เหนือจากการรักเรา...ท่านย่อมรักตัวเอง
จงออบดึงคนที่บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจมาไว้แนบกับอกตัวเอง น้ำตาของคุณหนูบ้านคิมไหลเป็นทางเมื่อรู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองกำลังจะหนีข่าวที่ลูกชายโดนผู้ชายข่มขืนไปอยู่เมืองนอก
โดยที่ทิ้งลูกชายของตัวเองไว้...ให้เผชิญทุกอย่างด้วยตัวเอง
จงออบเท้าคางมองบังยงกุกตักอาหารกินแล้วถอนหายใจ...โล่งใจว่าคนๆนี้ไม่เหมือนแดฮยอน ที่ยังรักยังห่วงตัวเองบ้าง ไม่ได้ดื้อด้านแข็งข้ออะไร
นึกถึงอดีตของพี่ชายตัวเองแล้วก็นึกเศร้าใจ...บางที คนหนึ่งคนก็เปลี่ยนไปเพราะอดีตเลวร้ายที่แสนจะเจ็บปวด เขาจำได้ไม่ลืมว่าวันนั้นที่บ้านคิมได้ข่าวว่าลูกชายคนเดียวถูกข่มขืนและกำลังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ทั้งบ้านก็แตกตื่นวุ่นวาย เขาเองก็พลอยตกใจไปด้วย
พี่ชายยิ้มสวยของเขาถูกผู้ชายด้วยกันข่มขืน...น่าเศร้าใช่ไหม นั่นมันก็แค่การเริ่มต้นเหตุการณ์เลวร้าย
จากนั้นเพียง1อาทิตย์ พ่อแม่บุญธรรมของเขาก็ย้ายไปอยู่สวีเดน ทิ้งให้พี่ชายยิ้มสวยของเขาร้องไห้ทุกวัน...
รอยยิ้มเริ่มหายไป คนที่เคยขี้อายกลับดูเฉยชาขึ้นมาอย่างน่าประหลาด จงออบรู้ว่ามันเป็นเกราะที่สร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเอง
“เดี๋ยวพี่ก็มาแล้ว ผมขอตัวก่อนแล้วกัน”จงออบบอกเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกินอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว “ถ้าอยากออกไปเดินเล่นด้านล่างก็บอกนะ...พี่อนุญาตคุณ”
บังยงกุกแอบหัวเราะขื่น...เดินเล่น กล้าใช้คำนี้ด้วยเหรอ ถึงบ้านจะใหญ่โตแต่คำว่าเดินเล่นควรใช้กับที่ที่มีอิสระเต็มที่สิ อย่างนี้ก็ไม่ต่างจากการถูกขังเหมือนเดิมหรอก
ยงกุกนอนรอพลางคิดแผนการที่วางไว้ในหัว...วันนี้ เขาจะตามใจและอ่อนโยนกับฮิมชานให้ถึงที่สุด...
ประตูปิดได้ไม่นานก็ถูกเปิดอีกครั้ง ร่างบางใบหน้าเรียบเฉยในชุดนักศึกษาเดินเข้ามาก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนเตียง ฮิมชานมองหน้ายงกุกนิ่งก่อนจะเขยิบขึ้นบนเตียงแล้วขยับคร่อมร่างอีกคนไว้
“วันนี้เหนื่อยมากเลย...มีคนถามหานายเต็มไปหมด...คุณอาแกล้งโกหกว่านายไปฝึกงานเพื่อปรับเกรด...ดีใช่ไหม”เสียงทุ้มแหบถาม ก้มหน้าลงมาชิด
“ทำไมวันนี้นิ่งจัง?”คิมฮิมชานถามนิ่ง แต่แล้วก็ยกยิ้ม”แต่ก็ดีแล้ว ฉันชอบให้นายว่าง่ายๆ น่ารักๆ”พูดแล้วกดริมฝีปากลงบนปากของอีกคน มือเล็กปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองออกแล้วขยับปลดกางเกงที่ร่างสูงสวมใส่ให้ร่นไปกองตรงหัวเข่า มือกอบกำปลุกปั่นความเป็นชาย ก่อนจะสอดใส่เข้าร่างกายอย่างไร้การนำทางอีกเช่นเคย
ยงกุกนอนนิ่งให้อีกคนโยกไหวบนร่างกายอย่างตามใจ คิมฮิมชานดูเหมือนจะมีความสุขเสียจริงกับเลือดที่ไหลออกจากร่างกาย
ไอ้โรคจิตเอ้ย! เบ้หน้าเพราะความรังเกียจได้ครู่เดียวก็กลับมาตีหน้าเดิม มือหนายกขึ้นลูบไล้ร่างกายขาวเนียนเพื่อปลุกอารมณ์หวามของร่างบางไปอีกทางเหมือนเอาใจ ฮิมชานครางฮื่อรับสัมผัสที่บีบเค้นขยำตรงหน้าอก นัยน์ตาฉ่ำด้วยพิษรักจ้องสบกับคนที่นอนนิ่งอยู่ใต้ร่าง มือบางลูบใบหน้าคมเข้ม
“ทำไมวันนี้น่ารักจัง น่ารักกว่าทุกวันเลย”ก้มลงกระซิบข้างใบหู แม้จะรู้สึกสะอิดสะเอียดแต่ยงกุกกลับยิ้มเล็กน้อย มือหนาลูบไล้ขาเรียวขาวไล่ไปถึงสะโพกก่อนจะจับสะโพกมนที่ขยับขึ้นลงไว้แน่น ฮิมชานส่งเสียงร้องขัดใจ แววตาที่เคยปรือปรอยแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีจนยงกุกตกใจเล็กน้อย แต่ในใจก็ยังเย็นไว้แล้วกระซิบแผ่วเบากลับไป “ไม่ชอบเหรอครับ”
สะโพกหนาขยับสวนขึ้นไปอย่างแรงจนคนด้านบนร้องโอ๊ย! ขยับรุนแรงเหมือนที่ร่างบางทำ “อ๊า!” ฮิมชานครางสุดเสียงเมื่อตัวตนของยงกุกเข้าไปในตัวของตนเองลึกกว่าเคย ทั้งตัวโยกคลอนเพราะแรงส่งจากด้านล่าง มือบางจับเสื้ออีกคนแน่นเหมือนจะกระชากให้ติดมือ
“ยงกุกอา ยงกุก ฮึ่ก อะ!”
บังยงกุกมองคนที่ครางเรียกชื่อเขาไม่หยุดปาก จองแดฮยอนคงไม่เคยทำแบบนี้สินะ เพราะจงออบบอกว่าแดฮยอนมักจะขัดขืน...คงไม่เคยถึงใจขนาดนี้มาก่อนล่ะสิ ไอ้โรคจิต!
ชายหนุ่มกัดฟันแน่นเมื่อความวูบวาบที่ก่อขึ้นเขาเองก็รู้สึกไปกับมันด้วย เร่งสวนกายกระแทกเข้าไปในตัวอีกคนอย่างบ้าคลั่งเพราะปลายทางที่กำลังรออยู่มันทำให้สมองพร่าเลือน
“อ่ะ!!”เสียงทุ้มดังลั่นเมื่อความต้องการทั้งหมดประทุออกมา สะโพกยังสวนขึ้นลงอีกหลายครั้งก่อนจะนิ่งสนิท มือหนาปล่อยเอวอีกคนเป็นอิสระก่อนที่ทั้งร่างบางจะพังพาบลงมาทับร่างสูง “ฮ่า...ฮา..อ่ะ!”เสียงฮิมชานหอบ ร่างกายไหวไปตามอัตราการหายใจที่ถี่กระชั้น มือยังขยำเสื้อของร่างสูงแน่น
“ดีจังเลย ฮึ่ก! ดีจัง”เสียงทุ้มแหบพูดเบาๆ ลิ้นแดงสดแลบเลียริมฝีปากที่แห้งผากไปชั่วขณะก่อนจะขยับช้อนมองใบหน้าคมเข้มที่อยู่ใกล้กัน
“รักนายที่สุดเลย”
ทีบีซี.
ผู้ชายทุกคนหากได้รับการกระตุ้นย่อมเกิดอารมณ์ทางเพศค่ะ ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตามที เหมือนยงกุก..แม้จะไม่เต็มใจ หากได้รับการกระตุ้นเร้า ย่อมมีความต้องการเช่นกัน
ปล. อย่าเพิ่งด่วนสรุปเรื่องราว มันอาจจะซับซ้อนกว่าท่เป็นอยู่ก็ได้
ตอนนี้ก็สั้น ~
ความคิดเห็น