ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Song's Fic : EunHae ของ HaeEun

    ลำดับตอนที่ #9 : Memory : HaeEun

    • อัปเดตล่าสุด 25 พ.ค. 53


    Memory

     

     

    " ฉันรู้ ว่ามันเป็นการทำร้ายจิตใจเธอนะทงเฮ แต่ฉันขอร้องล่ะ อย่ามาพบฮยอกแจอีกเลย "

    " ผมเข้าใจครับคุณป้า แต่ก่อนไปผมขอพบเขาเป็นครั้งสุดท้ายนะครับ "

    .

    .

    .

    " ฮยอกแจ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ฮึก ฉันขอโทษ ลาก่อน ที่รักของฉัน "

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ในร้านกาแฟเล็กๆ แห่งหนึ่ง~ มีแขวนกระดิ่งเล็กๆ ไว้ที่ประตูร้าน 

    ทุกครั้งที่มีแขกเข้าร้าน ก็จะทำให้กระดิ่งนั้นส่งเสียงดัง 

    " ~... Ding Ding ...~ " 

    วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่า เข้ามาในร้านกาแฟนี้  เจ้าของร้านหนุ่มก็รีบออกมาต้อนรับให้เขานั่งด้านใน 

    " กาแฟแก้วนึงครับ " ชายคนนั้นได้พูดขึ้น 

    " ได้ครับ รอสักครู่นะครับ " เจ้าของร้านผู้มีรอยยิ้มเป็นประกายรีบตอบอย่างกระตือรือร้น 

    เจ้าของร้านหนุ่มพูดพลางยิ้มให้อย่างมีมารยาท ก่อนจะไปบดเม็ดกาแฟ และตั้งกาต้มกาแฟ 

    ชายหนุ่มนั่งมองเจ้าของร้านอยู่ตลอด  ไม่นานนัก เจ้าของร้านก็นำกาแฟมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะชายหนุ่ม 

    " ขอบคุณครับ " ชายหนุ่มตอบอย่างสุภาพ 

    " คุณเพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหมครับ ? รู้สึกว่าที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง " เจ้าของร้านถาม 

    " ใช่ครับ! ผมรู้สึกว่าที่นี่บรรยากาศดีมากๆเลย " ชายหนุ่มตอบอย่างเป็นกันเอง 

    " ผมก็ชอบบรรยากาศของร้านนี้มากเหมือนกัน ถึงแม้ว่ากิจการร้านนี้ไม่ค่อยดีนัก ผมกับแฟนก็เสียดาย ไม่อยากจะปิดร้านทิ้ง " ทั้งคู่เงียบไปสักพัก 

    " ผมขอถามอะไรคุณบางอย่างได้ไหมครับ? เออ... ก่อนที่จะถามคุณ ผมอยากจะเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งให้คุณฟังก่อน " ชายหนุ่มพูดถามขึ้นมา 

    " ได้ครับ คุณพูดมาได้เลย "  ร่างบางก็สนใจที่จะฟัง 

    ชายหนุ่มก็เล่าเรื่องเรื่องหนึ่งซึ่งผ่านมานานมากแล้ว 

    " เมื่อก่อนผมมีแฟนคนหนึ่ง เราสองคนก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอนาคตแล้ว " 

    "  ความรักของเรา สองคนนั้นถึงแม้จะธรรมดา แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว " 

    "  เพราะผมรักเธอมาก...!!! เพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆผมก็มีความสุขมากแล้ว..." 

    "  แต่ทว่า ...!!! " 

    "  ความสุขอันนี้มันช่างสั้นนักหลังจากนั้นก็มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น... " 

    "  ก่อนหน้าพิธีหมั้นของเราสองคนหนึ่งเดือน คืนนั้นผมมีธุระต้องทำ... " 

    " จึงไม่สามารถไปส่งเธอกลับบ้านได้ วันนั้นเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเธอ ทำให้ใบหน้าเธอเสียโฉม "   ชายหนุ่มพูดจบ พลางมือก็หยิบแก้วกาแฟนั้นขึ้นมาจิบ 

    " แล้วหลังจากนั้นเป็นอย่างไรครับ ? ความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปหรือ? " เจ้าของร้านถามอย่างสงสัย 

    "  ถึงแม้จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น... ความรักของผมที่มีให้เธอก็คงยังมั่นคง มิได้แปรเปลี่ยนเลยสักนิด... ผมก็ตั้งใจจะจัดพิธีหมั้นขึ้นตามเดิม " 

    "  แต่ในคืนแต่งงานของเราคืนหนึ่ง วันนั้นผมไม่สามารถไปส่งเธอที่บ้านได้ เธอจึงกลับบ้านไปคนเดียว " 

    " ในคืนนั้นฝนตกหนักมาก เธอนั่งแท็กซี่กลับบ้านเพียงลำพัง และเธอ...ถูกคนขับรถลวงไปข่มขืน " 

    "  โชคยังดีที่ว่ามีคนพบเธอ พาเธอส่งโรงพยาบาล เราช่วยชีวิตเธอไว้ได้... " 

    "  แต่เพราะว่าเธอเกิดอาการช็อค ทำให้สมองขาดอ๊อกซิเจนเธอจึงตกอยู่ในสภาพไม่มีความรู้สึกตัวและอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลยก็ได้... " 

    "  สุดท้าย เธอก็ฟื้นขึ้นมา ชายหนุ่มหยุดพักหายใจแล้วก็เล่าต่อว่า... 

    "  เมื่อผมรู้ว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบไปหาเธอ..ในทันทีที่เธอพบหน้าผม เธอกรีดร้องด้วยความกลัว ผมจึงตัดสินใจมาหาเธออีกครั้งในวันรุ่งขึ้น แต่... " 

    " พ่อแม่เธอขวางกั้นผมไว้ไม่ให้ไปพบเธอ พวกเขาคุกเข่าลงมาขอร้องผม... " 

    " กลายเป็นว่าความทรงจำบางส่วนได้หายไป หมอบอกว่าเมื่อคนโดนกระตุ้นจิตใจอย่างแรง... " 

    " ก็อาจจะเลือกที่จะหลบหลีกความทรงจำอันนั้นโดยการฝังลึกไว้ในใจตัวเอง ไม่ต้องการที่จะจำเรื่องเลวร้ายนั้นอีก..." 

    "  เธอลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาด้วย พ่อแม่เธอขอร้องให้ผมอย่าเพิ่งไปพบเธอสักพัก... " 

    "  เขาไม่ต้องการให้เธอนึกถึงเรื่องน่าเศร้านั้นอีก เพราะกลัวว่าเธอจะช็อคขึ้นมาอีก...!!! " 

    "  บังเอิญเจอกันในที่อื่นก็จะทำเป็นไม่รู้จักไม่ทักทายกันเด็ดขาด... " 

    "  ช่วงเวลานั้นมันช่างทรมานยิ่งนัก อยากเข้าไปทักเธอ... " 

    "  แต่ไม่อาจทำได้ อยากจะพบหน้าเธอ แต่ก็ไปพบไม่ได้ วันนี้ เป็นวันครบสิบปีนั้นแล้ว...!!! " 

    " คุณเจอเธอแล้วรึยังครับ "  เจ้าของร้านถาม

    " ครับผมเพิ่งเจอเธอได้ไม่นาน สิบปีหลังจากที่ผมเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ "

    " ขอแสดงความยินดีให้ด้วยครับ คุณรอคอยมาสิบปีแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็สามารถไปพบเธอได้แล้ว " เจ้าของร้านตอบ 

    " ใช่ครับ...!!! " 

    "  แต่...ยิ่งใกล้ถึงเวลานี้ ผมก็ยิ่งกลัว สิบปีที่ผ่านมานี้...ความรักผมนั้นยังไม่เปลี่ยน แต่ตัวเธอล่ะ...?!? " 

    "  ถ้าผมเล่าเรื่องในอดีตให้เธอฟัง เธอก็ยังจำผมไม่ได้...?!?  แล้วผมจะทำยังไงดี...?!? " 

    "  หรือว่าเธอได้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะทำเช่นไรดี...?!? เพราะเช่นนี้ ผมอยากจะถามคุณว่า คุณคิดอย่างไรครับ...? " 

    "  ถ้าแฟนผมคนนี้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะบอกให้เธอได้รับรู้เรื่องนี้มั้ย...!?! " 

    เจ้าของร้านหนุ่มก็ตอบอย่างจริงใจว่า... 

    " ถ้าสมมุติว่าเธอมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร เพราะทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้แต่งงานกัน คุณยังมีโอกาส แต่ถ้าเธอคนนั้นได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วคุณก็ไม่ควรไปทำลายครอบครัวเขา... " 

    ชายหนุ่มได้รับฟังแล้ว ก็แค่ตอบสั้นๆว่า... 

    " นั่นสินะ... " 

    " ... Ding Ding ... " 

    พอดีเวลานี้ก็มีแขกคนอื่นเข้ามาในร้าน เจ้าของร้านก็พูดกับชายหนุ่มว่า... 

    " ผมต้องไปต้อนรับแขกแล้ว เชิญตามสบายนะครับ... "  ร่างบางเดินออกไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาถามเขาว่า... 

    " จริงสิ!!! คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยสนิทกับผมมากนัก ทำไมถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังล่ะครับ? " 

    " เพราะว่า... เธอคนนั้นเคยพูดเอาไว้ว่า...หลังแต่งงานแล้ว เธออยากจะเปิดร้านกาแฟเล็กๆ อย่างนี้เหมือนกัน!!! " 

    คนตัวเล็กคิดสักครู่ถึงตอบออกมา... 

    " อ๋อ!!! อย่างนี้เองหรือครับ... "  พูดจบก็หันหลังกลับเดินไปต้อนรับแขกที่เข้ามาใหม่...~ 

    ชายหนุ่มมองตามร่างบางนั้นไป น้ำตาเขาค่อยๆ หยาดไหลออกมา เขาตัดสินใจไม่บอกร่างบางว่า... 

    แท้จริงแล้วเขามาที่ร้านนี้เพื่ออะไร แฟนของเขาคนนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขา และ เธอ นั้น มันช่างไกลยิ่งนัก

    " ฮยอกแจ ...ฉันรักนายเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไรก็ตาม ถ้านายมีความสุข ฉันก็ยินดีกับนายด้วย แม้ว่าความสุขทั้งหมดที่นายมี จะไม่ได้มาจากฉันเลยก็ตาม ...ฮยอกแจ นายจะอยู่ในความทรงจำของฉัน.....ตลอดไป"

     

    THE END

    เรื่องนี้เก็บมาจาก Fw.Mail จ้า

    ไม่รู้ว่าเศร้าหรือเปล่า

    กับการมองดูคนที่เรารักมีความสุข...กับชายอื่น





    MusicPlaylist
    Music Playlist at MixPod.com

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×