คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : I'm Bad !! ; Venis.He...? [onezerozeroper']
Square root
7
[ Venis Talk ]
ฉันไม่รู้จริงๆว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดตั้งแต่เมื่อไหร่ คาสโนวี่สุดสวยอย่างฉัน กลับไปใจเต้นกับผู้ชายขึ้เล่นที่ไม่ใช่สเป็คฉัน ธันย์...
~Just so you Know love me~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันหยิบมันขึ้นมาดู
‘เฟรน์’
“ฮัลโหล ยัยเฟรน์”
(ฮัลโหล)
“ว่าไงแก”ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์
(ที่นัดกันวันนี้ ฉันไปไม่ได้)เฟรน์พูด เสียงดูแปลกๆ วันนี้ฉันกับเฟรน์นัดกันมาเที่ยวตามประสาวัยรุ่นทั่วไป ส่วนยัยไวท์นั่นน่ะ ก็บอกฉันแล้วว่าไปเดตกับเซย์ เร็วกันจริงๆ
“อืม แกไปไม่ได้ไม่เป็นไร ฉันไปคนเดียวก็ได้”ฉันพูด
(งั้นแค่นี้แหละ)เสียงปลายสายตัดไปแล้ว ฉันหยิบกระเป๋าตัวเอง และกุญแจรถออกไปนอกบ้าน ฉันคงจะต้องไปคนเดียวจริงๆนะสิ
ณ ห้าง xcc
ฉันไม่เคยมาเที่ยวสถานที่แบบนี่คนเดียวมานานแล้ว ปรกติถ้าไม่เฟรน์ก็ไวท์ ตั้งแต่มีสามหนุ่มแว่นนั่น มันก็ทำให้ฉันเหงามากกว่าเดิม ฉันบอกก็ได้ว่าอาการแบบนี่มันเรียกว่าเหงา ฉันเป็นคนรักมากมีกิ๊กเยอะก็เหอะ แต่ตอนนี้ชัดจะรำคาญผู้ชายแล้วละ
ฉันเดินเข้าไปในร้านค๊อฟฟี่ช๊อปร้านหนึ่งแล้วนั่งตรงที่หัวมุมร้าน ก่อนจะมีเด็กเสริฟ์คนหนึ่งเดินมา
“จะรับอะไรดีค่ะ”เด็กเสริฟ์พูด ฉันมองเมนูก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสั่ง
“ลาเต้ แก้วหนึ่งค่ะ”ฉันสั่งเด็กเสริฟ์หน้าตาจิ้มลิ้ม
“มอคค่าแก้วหนึ่งด้วยครับ ^^”เสียงของใครบางคนดังมาจากข้างหลังเด็กเสริฟ์ทำให้ฉันต้องหันไปมอง เสียงแบบนี้ นิสัยร่าเริงโดยไม่มีสิ้นสุด
“ธันย์!!”
“อย่าตกใจสิที่รัก”เขาพูดแล้วนั่งตรงข้ามฉัน
“นายมาได้ไง”ฉันถามธันย์ ฉันมองเขา วันนี้เขาใส่ชุดดูแบดบอยมากๆ มาดดูเท่ มองแล้วก็หล่อ~ ><
“เพื่อนเธอ ฝากฟราน์ให้มาบอกฉันละ”ฝากฟราน์งั้นหรอ แสดงว่าวันนี้ที่ยัยเฟรน์ไม่ว่างเพราะไปกับฟราน์งั้นเหรอ
“แล้วนายก็มา”ฉันพูด
“อืม ดูจากหน้าเธอแล้วเหงาใช่ไหม?”เขาพูดแล้วทำหน้าจริงจัง
“คนอย่างฉันไม่เหงาหรอก ฉันกำลังนั่งรอกิ๊กอยู่ต่างหาก”ฉันพูดแล้วเบี่ยงสายตา
“เหรอ เธอนั่งรอกิ๊กอยู่ใช่ไหม แล้วจะไปเดตกับเหรอ?”เขาพูดแล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“ใช่ฉันกำลังเหรอ ไม่นานก็คงจะมาแล้ว นายก็ไปได้แล้วละ”ฉันพูดแบบปัดๆ
“เธออยากให้ฉันไปจริงๆเหรอ” ไม่อยากให้ไปจบมะ T^T
“ใช่! ฉันอยากให้นายไป”ไม่อ๊าววว นายอย่าไปน้า
“แน่นะ” ไม่แน่ ฉันอยากให้นายอยู่ต่อ
“แน่สิ!”
“ฉันไม่ไป! เพราะสีหน้าเธอบอกไม่ให้ฉันไป^^”เขายิ้มออกมา
“นายอ่านใจคนออกเรอะ =[]=”เขารู้ว่าฉันไม่อยากให้ฉันไปได้ยังไง
“อ่านใจคนอื่นไม่ออก แต่ใจเธอเต็มๆ”เขาพูดแล้วยิ้ม
“ฮ่าๆ นายไปเอามุขมากจากไหนนะ น้ำเน่ามากเลยละ”ฉันหัวเราะออกมา
“เธอหัวเราะแล้ว”เขาพูด
“ฉันหัวเราะแล้วมันผิดตรงไหน”
“ฉันเห็นช่วงนี้เธอไม่ค่อยร่าเริงเลย”
“คงเป็นเพราะยัยแวนด้ามั้ง ยัยนั่นปั่นหัวเพื่อนเพื่อนฉันซะแย่เลย”
“อืม”
“ว่าแต่เราสนิทกันตอนไหนเนี้ย”ฉันพูดแล้วนึก ฉันสนิทกับเขาตอนไหน
“ไม่รู้สิ”
“เครื่องดื่มได้แล้วค่ะ”เด็กเสริฟ์คนเดิม เดินมาเสริฟ์น้ำ
“ขอบคุณครับ”ธันย์พูด
“ธันย์ค่ะ!!”เสียงผู้หญิงที่ดังมาจากข้างหลังพูดขึ้น ผู้หญิงที่แต่งตัวคล้ายแวนด้า เดินมาจากข้างหลังเสียงทุกอย่างรู้ได้เลยว่าเธอกระแดะ ฉันอยากจะอ้วกกิ๊กหมอนี่งั้นหรอ
“แซนดี้!”ธันย์พูด แซนดี้ เดินเข้ามาแล้วหอมแก้มธันย์
“- -*”
“แม่นั่นใครน่ะ”แซนดี้พูดแล้วเอามือชี้มาทางฉัน ธันย์ลุกขึ้นก่อนเดินมานั่งข้างฉันแล้วเอามือมาโอบไหล่ฉัน
“แฟนฉันเอง”เขาพูด แล้วหันหน้ามาทางฉัน
“^^”ฉันยิ้มให้แซนดี้นั่น
“แล้วแซนดี้ละ”แซนดี้พูด เริ่มทำตัวเองเหมือนแสดงละครฉันมองเธอแบบรังเกียจฉันละเกียจจริงๆ ถ้าเกิดว่ามีผู้ชายที่ฉันเคยคบแบบเล่นๆ มาพูดแบบนี้ โง่เง่าสิ้นดี
“เธอมันก็แค่ของเล่นเท่านั้นแหละ”ธันย์พูด ฉันมองหน้าเขา ฉันคิดว่าเขาจะเล่นสนุกไปวันๆ แต่วันนี้ดูเขาจริงจัง
“จำเอาไว้เถอะ เธอมันก็แค่ของเล่นของเขาเหมือนกัน”แซนดี้พูด แล้วเดินออกจากนอกร้านไป เขาเอามือที่โอบไหล่ฉันอยู่วางลง
‘เธอมันก็แค่ของเล่นของเขาเหมือนกัน’
คำพูดนี้อยู่ในสมองฉัน ไม่จริงหรอก เขาต่างหากที่เป็นของเล่นของฉัน
“เป็นอะไรไปน่ะ”เขาพูดขึ้นแล้วเอามือปัดหน้าฉัน
“เปล่า”
“อืม”
“นั่นกิ๊กนายรึไง”
“ใช่ เลิกไปตั้งนานแล้ว แต่เซ้าซี้จะตายไป”เขาพูดแล้วยีหัวตัวเอง
“เล่นละครเก่งจังเลยนะ”ฉันพูดแล้วแค่นหัวเราะ
“ฉันไม่ได้เล่นละคร แต่ฉันพูดจริงต่างหาก”เขาพูด ฉันมองหน้าเขา
“นี่นาย จะขอคบกับฉันงั้นเหรอ”ฉันพูด
“ใช่ ในเกมมันไม่มีกฎห้ามเราคบกัน”
“ฉันไม่อยากจะเป็นผู้หญิงในคลังของนายหรอก”
“ผู้หญิงในคลังของฉันมันหายไปหมดแล้วตั้งแต่เจอกับเธอ”
“ถ้าเป็นเพราะการพนันละก็..ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“…”
“เวอร์จิ้นของฉัน ไม่ให้ผู้ชายเอาไปเล่นหรอก หัวใจฉันก็เหมือนกัน”ฉันพูด แล้วยิ้มให้เขา ฉันเกลียดที่สุดกับผู้ชายแบบนี้
“ถ้าเธอเชื่อคำพูดของแซนดี้มันมากนัก เธอก็ควรมาที่นี่กับฉัน”ธันย์วางเงินไว้บนโต๊ะแล้วกระชากแขนฉัน มายังรถของเขา
“นายจะพาฉันไปไหน”เขาจับฉันดันให้นั่งรถของเขา
“เหอะน่า”
ปัง!
เขาปิดประตูรถแล้วเดินมานั่งฝ่ายคนขับ ฉันเปิดประตูพยายามจะออกจากรถแต่เขาก็จับมือฉันไว้ก่อน ฉันเลยต้องนั่งไปกับเขา
“นายจะพาฉันไปไหน”ฉันพูดแล้วมองหน้าเขา
“...”เงียบ เขาไม่ตอบคำถามฉัน
“ฉันถามนาย นายจะฉันไปไหน”
“พาไปโรงแรม”เขาพูด
“หะ!!”ฉันตะโกนออกมา นายจพาฉันไปโรงแรม
“หุบปากซะ!”เขาตะโกนใส่ฉัน ฉันหันไปมองที่หน้าต่างบางครั้งก็ร่าเริง บางครั้งก็จริงจัง บางครั้งก็น่ากลัว นายนิสัยเป็นยังไงกันแน่
ฉันนั่งมองนู้นมองนี่ ที่หน้าต่างโดยที่ไม่ได้ยินเสียงของอีตาบ้าเลย
เอี๊ยด
เสียงจอดรถของธันย์ทำให้ฉันต้องหันไปมองข้างนอก นี่เขาพาฉันมา...
โรงพยาบาล!!! >0< ใครป่วยหรือหมดนี่บ้าจนถึงขั้นมาหาหมอ แล้วนี่ฉันจะตื้นเต้นทำไหมเนี้ย
“ลงซะสิ”เขาพูด ฉันเปิดประตูลงจากรถ เขาก็จับมือฉันลากเข้าไปไหนโรงพยาบาล
“นายจะพาฉันไปหาใคร”
“หาแม่ฉัน”
“หาทำไม”
“พาลูกสะใภ้ไปเจอเขาไง”
“!!”เขาพาฉันหยุดที่ห้องๆ หนึ่ง
“แม่ฉันเป็นมะเร็ง ระวังหัวเธอหน่อยละกัน”เขาพูด
แกร๊ก!
“ไอ้ลูกชายบ้า! นานๆทีจะมาเยี่ยม!!”
ทันทีที่ธันย์เปิดประตูเข้าไป ผู้หญิงที่ธันย์เรียกว่าแม่ขว้างอะไรใส่หัวธันย์ไม่รู้ ท่าทางแข็งแรงแบบนี้ เนี้ยนะที่เขาเรียกว่าเป็นมะเร็ง - -*
“แม่ครับใจเย็นๆ”
“พาใครมาน่ะ แฟนลูกเหรอ หรือว่าลูกสะใภ้”แม่ของธันย์หันมามองฉั ฉันไหว้สวัสดีไป
“สวัสดีค่ะ”
“แฟนผมครับ อนาคตลูกสะใภ้แม่น่ะครับ”เขาพูด
“ลูกแม่นี่ไหวไฟจริงๆ ชื่ออะไรล่ะ”
“ชื่อเวนิสค่ะ”
“เวนิสเนี้ย มันเป็นชิ่อเมืองใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ถ้าแม่มีโอกาสแม่ก็อยากจะไปเหมือนกันนะ แต่คงไม่แล้วละ”แม่ของธันย์เดินไปนั่งลงบนเตียง
“มีสิค่ะ โอกาส”ฉันพูด
“แม่ไม่ค่อยแข็งแรง ไปไหนไม่ได้หรอก”
“คุณแม่แข็งแรงจะตายไป สู้ๆ”ฉันพูดแล้วชูแขนขึ้น
“จ้าๆ ธันย์ไปซื้อผลไม้มาให้แม่หน่อยสิ”แม่ของธันย์สั่งธันย์ ธันย์ออกไปอกห้องเหลือแค่ฉันและคุณแม่เท่านั้น
“เป็นไงละ คบกันนานรึยังละ”แม่ของธันย์พูด
“ยังไม่ได้คบกันค่ะ เพิ่งรู้จักกันไม่นานมานี้เองค่ะ”
“เหรอ แสดงว่าหนูได้เป็นลูกสะใภ้แม่แล้วละ”คุณแม่พูดแล้วทำหน้าเศร้าๆ
“ทำไมละค่ะ”
“เพราะ ถ้าธันย์พาหนูมาที่นี่แสดงว่าเขาเลือกหนูเป็นคู่ครองแล้วละ...”แม่เขาพูดแล้วเว้นไว้ “…เพราะก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพาใครมาเลย ธันย์เขาเป็นคนที่ตรงน่ะ”
“...”
“ถ้าหนูชอบเขา หรือหนูพร้อมจะเป็นหนึ่งในชีวิตเขาละก็...แม่ฝากเขาด้วยละ”
“แต่...”
“แม่ขอร้องนะ”แม่เขาพูด ฉันเลยพยักหน้าตอบกลับ เป็นไงละยัยเวนิส เจอกันวันแรกก็ได้ภาระเลยไง ยุ่งไม่เข้าเรื่อง
แกรก
“คุยอะไรกันอยู่”ธันย์ที่เดินเข้ามาหน้าตายิ้มแย้มพูดขึ้น ฉันหันไปมองเขา แล้วทำหน้าแหย่
“นายไม่เกี่ยวหรอก ฉันจะต้องกลับแล้ว”ฉันหยิบกระเป๋า สวัสดีคุณแม่แล้วเดินออกมานอกห้อง ธันย์ก็เดินตามฉันมาเช่นกัน ฉันกดลิฟต์ มาเร็วๆสิ
ปิ๊ง!
เสียงลิฟต์ แล้วประตูก็ปิดออกฉันเข้าไปในลิฟต์แล้วกดปิด แต่มือของธันย์กันไว้ก่อน
“นายอย่าเข้ามานะ”ฉันบอกเขา
“ไม่ทันแล้วละ”เขาพูดแล้วก้าวเข้ามาก่อนประตูลิฟต์จะปิดลง
“เข้ามาทำไม”ฉันพูด
“มาเอาของขวัญ”เขาพูด แล้วเดินเข้ามาใจฉันก่อนประทับริมฝีปากลงมา เขาเอามือโอบรอบเอวฉัน
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจของฉันสั่นระรัว ฉันคงต้องใจเต้นกับคนอย่างนายแล้วทำไงดี ฉันคงไม่หลงรักผู้ชายแบบนี้หรอกนะ...ของขวัญของเขาทำไมไม่เหมือนกับของคนอื่นๆนะ เป็นของขวัญที่ทำให้ฉันใจสั่นมากที่สุด…
ความคิดเห็น