คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : The Flying Arrows - 09 -
บ่ายโมงวันต่อมา สมาชิกวง UNDEAD สี่คนพร้อมด้วยสมาชิกชั่วคราวคนใหม่ รวมถึงผู้จัดการปาร์คต้องออกมาแถลงข่าวอย่างเร่งด่วนเกี่ยวกับข้อความในจดหมายที่เกิดขึ้นเมื่อกลางดึกที่ผ่านมา ทุกคนดูกระตือรือร้นดี เว้นแต่คยูฮยอนเท่านั้นที่กลับมาจากบ้านด้วยอารมณ์ที่ไม่ปกติเท่าใดนัก แต่ก็ไม่มีใครสักคนที่กล้าเอ่ยปากถาม
“ไม่ทราบว่าคยูฮยอนคิดยังไงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้คะ”
นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้น แฟลชจากกล้องถ่ายรูปกระพริบรัว และเครื่องอัดเสียงก็วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งห้าคน คยูฮยอนยังคงเหม่อมองอย่างไร้จุดหมาย คนที่เป็นหัวหน้าวงจึงเอ่ยขึ้น
“เมื่อคืน คยูฮยอนเขากลับบ้านไปนอนกับพ่อแม่น่ะครับ เขาเพิ่งรู้เรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา บางคนอาจจะคิดว่าคยูฮยอนเด็กไป แล้วรับไม่ได้กับเรื่องนี้ แต่ว่าเขามีความเป็นมืออาชีพพอ เรื่องแค่นี้ไม่ได้กระทบกระเทือนจิตใจของเขาหรอกครับ”
ฮีชอลตอบอย่างคล่องแคล่ว เขาหันไปยิ้มให้ผู้จัดการปาร์คที่ยืมอยู่มุมหนึ่งของห้องแถลงข่าว จองซูเองก็ชูนิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างเพื่อเรียกกำลังใจให้กับศิลปินที่เขาดูแล
“แล้วพวกคุณคิดว่าเป็นฝีมือของใครครับ แฟนคลับ หรือแอนตี้แฟน?”
“การกระทำแบบนี้ไม่ใช่ของกลีบดอกไม้แน่ๆ ครับ แต่พวกเราก็ไม่อยากจะกล่าวโทษใคร เมื่อเรื่องมันแพร่ออกสู่สังคมแล้ว คนๆ นั้นก็จะรู้เองว่าสิ่งที่เขาทำเป็นสิ่งถูกหรือผิด”
ทงเฮที่ดูเหมือนจะทำตัวไร้สาระมาโดยตลอดกลับตอบคำถามได้ดี สมาชิกและนักข่าวต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเขา นั่นจึงทำให้เจ้าตัวยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว
“แล้วคยูฮยอนอยากพูดอะไรกับคนที่ทำแบบนี้หรือเปล่าคะ”
“ผ...ผม...คือว่า...”
คยูฮยอนมีท่าทีอึกอัก ร่างสูงคิดว่าตัวเองไม่น่าจะเดาผิดว่าคนที่เขียนจดหมายนั้นคือฮยอกแจ พี่ชายใกล้บ้านที่คยูฮยอนเพิ่งไปพบเมื่อวานต้องเป็นคนทำร้ายเขาแน่ๆ
“คยูฮยอนคะ ตอบสิคะ ว่ายังไงคะ อยากพูดอะไรกับเขาหรือเปล่า”
“พี่ครับ ผมรู้ว่าพี่กำลังมองดูผมด้วยความรู้สึกที่สะใจและปวดร้าวในคราวเดียวกัน ไม่ว่าพี่จะเชื่อหรือไม่ แต่ผมอยากบอกพี่ว่า...ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ”
คยูฮยอนถูกผู้จัดการปาร์คดึงตัวออกไปก่อนที่เขาจะพูดจบ ทว่าเขายังคงเอ่ยคำขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า น้ำตามากมายไหลออกมาจนนักข่าวพากันตกตะลึง แต่ฮีชอลที่นั่งอยู่บนเวทีก็ต้องควบคุมสถานการณ์นี้ให้ได้
“ทุกคนครับ อย่าเพิ่งตกใจไปนะครับ ได้โปรดหันมาทางนี้และฟังในสิ่งที่ผมจะพูด”
ฮีชอลยืนขึ้นจนเต็มความสูง เขาตะโกนเสียงดัง นักข่าวเกือบทุกคนจึงหันมามอง แต่ก็มีบางคนให้ความสนใจกับสิ่งที่คยูฮยอนพูดออกมา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เสียงของคยูฮยอนก็ถูกบันทึกลงในเครื่องอัดเสียงทุกเครื่องแล้ว
“พี่ๆ นักข่าวทุกคนคงคิดว่าสิ่งที่คยูฮยอนพูดจะสื่ออะไรหรือเปล่า แต่ผมขอเอ่ยคำว่าขอโทษตรงนี้ก่อนเลยนะครับ คือว่า...”
ฮีชอลหยุดพูดไปครู่หนึ่ง เขาไม่รู้ว่าจะแก้สถานการณ์นี้อย่างไรดี เพราะแม้แต่ฮีชอลเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่คยูฮยอนพูดขึ้นมานั้นหมายถึงอะไร พี่คนนั้นที่คยูฮยอนพูดถึงคือใคร ทว่าเมื่อสายตาของฮีชอลหันไปพบกับยองอุนที่นั่งริมสุด เขาก็รู้สึกเหมือนมีแสงสว่างแวบขึ้นมาในหัว
“ที่เราดึงตัวคยูฮยอนออกไป เพราะเราต้องการจะแนะนำสมาชิกชั่วคราวที่จะมาเล่นเบสแทนคิม คิบอมครับ”
ในที่สุดสถานการณ์ก็ผ่านไปอย่างราบรื่น ผู้สื่อข่าวต่างให้ความสนใจกับการปรากฏตัวของยองอุน มือเบสที่จะมาเล่นแทนคิบอมในระหว่างที่คิบอมพักรักษาตัวจากอุบัติเหตุรถคว่ำ ซีวอนและทงเฮมองหน้ากันและกันและแอบยิ้มอย่างภาคภูมิใจกับหัวหน้าวงของพวกเขา
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ที่ห้องพักรับรอง คยูฮยอนยังคงนั่งเงียบ ผู้จัดการปาร์คโวยวายอย่างหัวเสียกับการกระทำของเขา แต่คยูฮยอนก็ไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมาเลยสักคำ
“นายบ้าไปแล้วเหรอคยูฮยอน ปากนายจะพาคนในวงซวยกันหมดไม่รู้เหรอ แล้วที่พูดออกมาน่ะ หมายความว่ายังไง ‘พี่’ คนนั้นเป็นใคร”
คยูฮยอนก้มหน้างุด เขายังคงความเงียบไว้ได้เป็นอย่างดี ไม่น่าเชื่อเลยว่าฮยอกแจจะทำแบบนี้กับเขาได้ พี่ชายที่แสนดีกำลังจะหายไปแล้ว นอกจากแววตาของฮยอกแจที่คยูฮยอนพบว่ามันยังเหมือนเดิม นอกนั้นก็ไม่หลงเหลือเค้าความใจดีของฮยอกแจอีกแล้ว
“ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆ เลยคยูฮยอน นายเป็นอะไรไป เราเคยคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าเวลาจะทำอะไรให้นึกถึงสมาชิกคนอื่นด้วย ไม่ใช่นึกถึงแต่ตัวเอง”
“พอเถอะครับ ผมขอโทษ ผม...ขอโทษ...”
ขอโทษอีกแล้ว เป็นคำพูดเดียวที่คยูฮยอนนึกออกเวลาที่เขาทำความผิด จองซูยืนเหนื่อยหอบหลังจากที่บ่นคยูฮยอนอยู่นาน ผ่านไปสักพักสมาชิกอีกสี่คนก็กรูกันเข้ามานั่งในห้อง อีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเขาก็จะต้องไปอัดรายการที่สถานี Mnet ต่อ จองซูจึงให้เรื่องของคยูฮยอนจบลงแค่นั้น
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ที่ร้านอินเทอร์เน็ต ฮยอกแจเข้าไปตรวจเซิร์ฟเวอร์ว่าถูกผู้อื่นลักลอบเข้ามาทำลายระบบได้อย่างไร รวมถึงเรื่องราวที่คยูฮยอนได้ยินมาด้วย พวกเขาจะต้องระวังตัวมากกว่านี้ ฮยอกแจที่ตอนนี้สวมบทบาทเป็นอึนฮยอกผู้โหดเหี้ยม เขาโดดเรียนในช่วงบ่ายเพื่อมาวางแผนโจมตีวง UNDEAD ที่สถานี Mnet โดยเฉพาะ
หาคนไปตัดไฟตอนที่ UNDEAD กำลังอัดรายการอยู่ ทำยังไงก็ได้ให้ดูเป็นอุบัติเหตุมากที่สุด...อึนฮยอก
นิ้วเรียวเคาะที่พักแขนตรงเก้าอี้อย่างสบายใจ ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งดูวง UNDEAD แถลงข่าวจากทีวีออนไลน์ ความรู้สึกสะใจและปวดร้าวมันก่อตัวขึ้นมาอย่างแปลกๆ เหมือนกับที่คยูฮยอนบอกไม่มีผิด แต่ความเจ็บแค้นในครั้งนั้นมันมากเกินกว่าที่จะทำให้ฮยอกแจหยุดการกระทำในตอนนี้ได้
ผ่านไปไม่ถึงนาที ข้อความจากสตาฟประจำบอร์ดคนหนึ่งก็ตอบข้อความลับกลับมา
มีคนไป Stand by อยู่ที่ Mnet ประมาณ 15 คนแล้ว สบายใจได้...หมาป่าสีชมพู
หลังจากได้เห็นข้อความที่ปรากฏขึ้นมา ฮยอกแจก็เอนหลังไปกับพนักพิง เขาสั่งให้คนส่งดอกไม้และการ์ดสวยๆ ไปให้คิบอมอีกด้วย ยิ่งเห็นแววตาที่หวาดกลัวของคนๆ นั้นยิ่งทำให้ฮยอกแจรู้สึกอยากแกล้งมากขึ้นไปอีก
สายจากโรงพยาบาลรายงานว่ามีสไตล์ลิสท์ที่ประจำวง UNDEAD ที่ชื่อว่าอี ซองมินเฝ้าคิบอมตลอดเวลา...หมาป่าสีชมพู
“คิดจะเล่นตลกกับฉันเหรอ”
ฮยอกแจสบถอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะพิมพ์ข้อความยืนยันว่าให้ส่งดอกไม้ไปให้คิบอมให้ได้ ก็แค่สไตล์ลิสท์คนหนึ่งเท่านั้น มันจะไปยากอะไร ส่วนข้อความที่จะให้คิบอม คืนนี้เขาควรจะเป็นคนนำไปให้ด้วยตัวของเขาเองน่าจะดีกว่า
หลังจากนั้นฮยอกแจก็ใช้เวลาในการดูความคิดเห็นในบอร์ดเกี่ยวกับเรื่องจดหมายที่เขาส่งให้คยูฮยอนเมื่อคืนนี้ ในเว็บบอร์ดของแฟนคลับ มีแต่คนปกป้อง UNDEAD และสาปแช่งเขา ทว่าในเว็บบอร์ดของแอนตี้แฟนกลับมีแต่ข้อความชื่นชมการกระทำของโรคจิตคนนี้
ผู้คนยังคงสงสัยเกี่ยวกับสีแดงที่ดูคล้ายเลือดบนกระดาษแผ่นนั้น แต่จะมีใครรู้ดีเท่าฮยอกแจ เขาลูบคลำนิ้วชี้ที่ถูกพันไว้ด้วยพลาสเตอร์ มันเป็นแผลเล็กๆ เท่านั้น แต่กลับสร้างความเจ็บปวดให้ฮยอกแจมากมายเหลือเกิน
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ที่โรงพยาบาล คิบอมได้รับดอกไม้อีกแล้ว แต่เขาไม่สามารถโทรศัพท์ไปบอกผู้จัดการปาร์คหรือแม้แต่คนในวงได้ เนื่องจากเวลานี้เป็นเวลาถ่ายทำรายการเพลง M Countdown ขณะเดียวกันสไตล์ลิสท์ซองมินก็ออกไปซื้อของกินข้างล่างโรงพยาบาลอีก คิบอมจึงได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบๆ
“ฉันไปทำอะไรให้พวกนาย ฉันทำผิดอะไร”
คิบอมเอ่ยถามอากาศธาตุภายในห้อง เผื่อมันจะสามารถหาคำตอบให้คนโง่อย่างเขาได้บ้าง บางคนอาจจะมองว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องไร้สาระที่ไม่ควรจะเสียน้ำตาให้ แต่หากใครไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่รู้ว่าการที่ถูกใครสักคนมาเกลียดเราทั้งๆ ที่เราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปทำไม่ดีกับเขาตอนไหน มันเป็นเรื่องที่สร้างความเจ็บปวดให้กับหัวใจได้มากเหลือเกิน
“คิบอม ฉันกลับมาแล้ว”
ซองมินเปิดประตูห้องผู้ป่วยพิเศษเข้ามาด้วยความร่าเริง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นดอกไม้ที่วางอยู่ข้างเตียง มีการ์ดใบหนึ่งที่ไม่ได้ลงชื่อเอาไว้ ซึ่งทำให้ซองมินทำหน้าตาตกใจเป็นอย่างมาก
พลาดไปนิดเดียวเอง ไม่อย่างนั้นนายคงได้ตายสมใจฉันแล้ว
มันเป็นข้อความเดียวกับเมื่อวานนี้ ซองมินอาจจะไม่รู้ แต่คิบอมรู้ดีว่ามันถูกส่งมาจากฝีมือของใคร สไตล์ลิสท์ตัวเล็กเดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกุมมือที่สั่นเทาของคิบอมไว้เพื่อปลอบใจ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะปลอบคิบอมด้วยวิธีไหนดี
“เออนี่ ฉันรู้ว่าอาหารที่โรงพยาบาลมันจืดไปก็เลยซื้อโจ๊กเจ้าอร่อยมาฝากนายด้วยนะ แถวยาวมากๆ เลย กว่าจะได้ซื้อก็แทบแย่ นายต้องกินให้หมดเลยนะ เข้าใจไหม”
ซองมินกุลีกุจอแกะถุงโจ๊กที่เขาซื้อมาจากร้านใกล้ๆ โรงพยาบาลใส่ชาม แม้จะเป็นเพียงโจ๊กธรรมดาแต่ก็ยังดีกว่าอาหารจืดชืดของโรงพยาบาลที่ตอกย้ำว่าคิบอมคือคนป่วย ร่างบางปรับเตียงของคนป่วยเพื่อให้คิบอมนั่ง ก่อนจะเลื่อนโต๊ะอาหารเข้ามาใกล้ๆ แล้วเปิดโทรทัศน์รายการที่วง UNDEAD จะขึ้นแสดง
“วง UNDEAD ขึ้นเป็นวงสุดท้ายก่อนจบรายการ ถ้าดูเวลาจากตอนนี้ก็น่าจะอีกประมาณสิบนาที งั้นนายก็กินโจ๊กรอพี่ๆ ในวงไปก่อนแล้วกัน”
ซองมินพูดจาเจื้อยแจ้ว ก่อนจะกดเพิ่มเสียงโทรทัศน์ ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นเต้นยิ่งกว่าคิบอมเสียอีก ทว่าคิบอมกลับไม่อยากมองดูการแสดงสดที่ไม่มีเขาอยู่ในนั้น แต่ร่างสูงก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากก้มหน้าก้มตากินโจ๊กตรงหน้า
“มาแล้วๆ”
ภาพในโทรทัศน์เป็นภาพที่วง UNDEAD กำลังแสดงอยู่พอดี คิบอมและซองมินมองอย่างไม่กระพริบตา กล้องส่วนใหญ่จะจับภาพไปที่คยูฮยอนซึ่งเป็นนักร้องนำ คิบอมยังไม่รู้เรื่องจดหมายที่คยูฮยอนได้รับเพราะผู้จัดการปาร์คสั่งซองมินให้ปิดเอาไว้ เขาจึงไม่รู้ว่าคยูฮยอนมีสายตาที่เศร้าสร้อย ในขณะที่สมาชิกชั่วคราวกลับไม่ค่อยปรากฏอยู่ในหน้าจอมากนัก
การแสดงเกือบจะสมบูรณ์แบบทั้งหมด ถ้าไม่ติดที่ว่าช่วงนาทีที่สองกว่า จู่ๆ ภาพที่มีก็เกิดดับไปเสียดื้อๆ ซองมินจึงหันไปมองคิบอมเพราะคิดว่าเกิดจากความผิดพลาดของสถานี
“แปลกจัง เกิดอะไรขึ้นนะคิ...คิบอม เป็นอะไรไปน่ะ”
ซองมินรีบเด้งตัวจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ คิบอมมีอาการชักอย่างรุนแรงทั้งๆ ที่มือของเขายังคงกำช้อนที่ตักโจ๊ก น้ำลายสีขาวค่อยๆ ไหลออกมาฟูมปากเหมือนกับอาการ...
...อาการของคนที่กินยาพิษ
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Talk with Lee Seen
มีความคิดเห็นหนึงบอกว่า...ไรท์เตอร์แต่งเหมือนรู้เรื่องแอนตี้แฟนดีจัง
คำพูดนั้น ซีนไม่แน่ใจว่าประชดกันหรือเปล่านะคะ
แต่ที่ซีนรู้เรื่องขนาดนั้น ขอแก้ข่าวไว้ก่อนเลยว่า ซีนไม่ได้เป็นแอนตี้แฟนค่ะ
ไม่ได้เป็นทั้งของซูเปอร์จูเนียร์และของวงอื่นๆ ด้วย
แต่ที่รู้ดีขนาดนี้ก็ต้องขอบคุณ www.google.co.th ที่แนะนำเว็บแอนตี้แฟนให้ซีนรู้จัก
ก็รู้ว่าเขาเกลียดศิลปินมากขนาดไหน แล้วก็ทำอะไรบ้างจากการบอกเล่าของแฟนคลับนี่แหละค่ะ
ทุกคนอย่าเข้าใจซีนผิดน้า...
และถ้ามีคนบอกว่าซีนรู้เรื่องแอนตี้แฟนดีจัง ซีนถือว่าเป็นคำชมค่ะ
ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะคะ
แล้วถ้ามีแอนตี้แฟนเข้ามาอ่านฟิกเรื่องนี้ ช่วยแนะนำวิธีการทำร้ายศิลปินให้ซีนรู้บ้างนะคะ
เผื่อซีนจะเอาไปใช้แต่งบ้างอะไรบ้าง
ความคิดเห็น