ห้องเก็บของ ไม่มีกิจอย่าเข้า

ลำดับตอนที่ #9 : [AS] The Secret of JUNE!!!!! 50%

"เธอก็เลยเผลอไปตบเขา งั้นสินะ ยูเน่" ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มละไม ก่อนจะเหลือบสายตามองเด็กสาวข้างกายด้วยแววตาอันอบอุ่น เป็นเชิงว่าเอ็นดู

"ก็ผู้ชายคนนั้นกวนฉันก่อนนี่นา" เด็กสาวพูดด้วยท่าทีราวกับเด็กที่โดนจับได้ว่าทำผิด สองคิ้วงามขมวดมุ่นเข้าหากัน ในขณะที่ดวงตาสีม่วงคู่โตฉายแววความเครียดไว้เสียเต็มเปี่ยม

ลมเฉื่อยๆสายหนึ่งพัดหอบมา สร้างคลื่นเล็กตามหน้าผิดวน้ำเสียหลายระลอก นับเป็นความงามจากธรรมชาติที่งดงามราวกับจิตกรเป็นผู้แต่งแต้ม เด็กสาวพลันเงยหน้าขึ้น ทอดสายตาไปตามแม่น้ำอันคดเคี้ยวสายยาว ที่ไม่มีใครตอบได้ว่าจะไปจบลงที่ใด

ชายหนุ่มเหลือบสายตามองตามเงาของเด็กสาวที่ทอดตัวลู่ไปตามต้นหญ้า เส้นผมสีดำสนิทตัดกับส่วนปลายเหลือบขาว พัดปลิวไปตามลม เขาถอนหายใจเบาๆ ก่นตัดสินใจเอ่ยคำถามที่คงทำร้ายจิตใจของเธอไปไม่น้อย "แล้วเธอก็วิ่งร้องไห้กลับมาหาฉันเหรอ"

คำถามของชายหนุ่ม เรียกให้ดวงตาสีม่วงเบิกโตอย่างตระหนก สองแก้มถูกเลือดสูบฉีดเสียจนแดงจัด ท่าทางเปลี่ยนจากนิ่งสงบกลายเป็นลนลานในทันที "ก็... ก็... ช่วยไม่ได้นี่นา เรสก็ไม่ได้ว่าอะไรไม่ใช่เหรอ"

"เธอเองก็อายุ 17 แล้ว ยังมาทำตัวร้องไห้เป็นเด็กแบบนี้ มันไม่ดีหรอกนะ" ชายหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มรู้เท่าทัน ทำเอาร่างเล็กข้างกาย แทบอยากจะร้องไห้อีกรอบ ได้แต่สะบัดหน้าหนีไป ด้วยความขุ่นเคือง ไม่พอใจ

"จูน"ชายหนุ่มเรียกขึ้นเบาๆ ทำเอาเด็กสาวต้องหันกลับมาด้วยแววตางุนงง "ฉันขอคุยด้วย ได้รึเปล่า"

สิ้นประโยค ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ถามอะไร ร่างบอบบางก็พลันถลันวูบ ซวนเซ ล้มลงไป ดีที่ชายหนุ่มข้างกายเอื้อมแขนกำยำมารับไว้ทัน มิเช่นนั้น ร่างบางอาจจะได้รับบาดเจ็บก็ได้

นัยน์ตากลมโตร่าเริงปิดสนิท แต่เสียงผ่อนลมหายใจเข้าออกเป็นหลักฐานของการมีชีวิตอยู่ เจ้าของเรือนผมสีทองอ้าปากเพื่อที่จะร้องเรียกอีกครั้ง แต่ต้องชะงักไป เมื่อมือจากร่างในอ้อมแนยื่นมาสัมผัสที่แผงอกเป็นเชิงว่าห้ามปราม พร้อมกับเสียงนุ่มทุ้มของเด็กหนุ่มที่ถูกเอื้อนเอ่ยออกมา "ไม่ต้องเรส ฉันตื่นแล้ว"

ร่างของผู้เยาว์ผละอกจากวงแขน ก่อนใช้สองมือพยุงตัวให้ลุกขึ้น ด้วยส่วนสูงที่เพิ่มขึ้นมาก ทำเอาเสื้อผ้าที่เคยดูหลวมกลายเป็นพอดีตัว วงหน้าหวานซึ้งเริงร่า ถูกแทนที่ด้วยแววตาเย็นเยียบ นัยน์ตาสีม่วงคู่โตกลับกลายเป็นตาเรียว คมเข้ม แฝงไว้ด้วยเสน่ห์อันลึกลับมากมาย จากร่างบางเล็กของเด็กสาวนามยูเน่ บัดนี้กลับปรากฏร่างสูงโปร่งกำยำของเด็กหนุ่มนามจูนขึ้นมาแทนที่

"ยูเน่ว่าไงบ้างล่ะจูน" เรสโพล่งถามขึ้น เรียกแววงุนงงให้ปรากฏขึ้นในดวงตาสีม่วงชั่วแวบ ก่อนจะเลือนหายไป เด็กหนุ่มพลางรวบผมสีดำเหลือบขาวไว้หลวมๆ พลางตอบ "โวยวายเป็นหมีกินผึ้งอยู่ในหัวนี่แหละ หนวกหูจะแย่อยู่แล้ว"

"แล้วนายจะคุยอะไรกับฉัน"ผู้เยาว์ถามด้วยน้ำเสียงกึ่งไม่พอใจ ก่อนตวัดนัยน์ตาเรียวไปปทางคนตอบ ด้วยแววตาข่มขู่ ระคน อารมณ์เสีย

"ยูเน่สมัครเข้าเรียนแล้ว"








----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
June Twin~ Fanart