คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 9 ถ้าทงเฮทำ...
เมื่อวานนี้คยูฮยอนกับซองมินนั่งเรียนโดยที่จับมือกันตลอดเลย ยิ่งเวลาที่นอนกลางวันเนี่ย ปกติทั้งคู่ก็จะนอนข้างๆ กันอยู่แล้ว ทว่าเมื่อวานมันจะพิเศษมากขึ้นก็ตรงที่เด็กทั้งสองคนเป็นแฟนกัน คยูฮยอนเลยถือโอกาสนอนกอดเจ้าของต่ายชมพูไว้หลวมๆ
...แล้วซองมินไม่ได้ขัดขืนเลยเหรอ?
“ฮึ่ม!! อีกแค่วันเดียวเท่านั้น อี ซองมิน แค่วันนี้วันเดียว อดทนไว้นะ”
ระหว่างที่ซองมินกำลังเดินเข้าไปในห้องเรียนอยู่นั้น เด็กน้อยก็บอกกับตัวเองพลางใช้กำปั้นเล็กๆ ทาบไปบนหน้าอกด้านซ้าย
“อดทนไม่ให้ตัวเองไปหอมแก้มคยูฮยอนน่ะเหรอ?”
“อือ...เฮ้ย!! เปล่านะรยออุค”
“พวกสามัญชนนี่เข้าใจยากจริงๆ เลย”
รยออุคบ่นอุบอิบก่อนจะจับกระโปรงของตัวเองแล้ววิ่งอย่างเริงร่าเข้าไปในห้องเรียน ทิ้งให้เด็กชายขวดนมบูดยืนหงอยอยู่คนเดียว
“ซองมิน”
“อ้าว!! คยู”
ร่างบางหันไปหาแฟนวันที่สองของตัวเอง ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เวลาที่คยูฮยอนไม่ได้แกล้งเขา เด็กแก่แดดคนนี้ก็มีอีกด้านที่น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย คนตัวสูงกว่าคว้าข้อมือของกระต่ายน้อยเดินเข้าไปในห้องทันที
“เอ๊ะ!! คุณเรียกผมว่าคยูเฉยๆ เหรอ”
ซองมินพยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งที่ยังเป็นอิสระถอดรองเท้านักเรียนออก
“จะว่าไปแล้ว เราเป็นแฟนกันก็ต้องมีชื่อเล่นด้วยใช่ไหม”
“ก็นี่ไง ฉันเรียกนายว่าคยู แล้วนายจะเรียกฉันว่าอะไรล่ะ”
“ขอเวลาซักยี่สิบวินาทีนะ เรียกอะไรดีน้า...”
เด็กชายคยูฮยอนชี้นิ้วไปที่ขมับเพื่อใช้ความคิด และคนที่แอบฟังอยู่ตรงผนังห้องเรียนด้านในก็โผล่หน้าออกมาแล้วเอ่ยขึ้นราวกับว่าตัวเองเป็นผู้หยั่งรู้
“เรียกว่าขวดนมเน่าสิ เหมาะที่สุดเลย!!”
“มินซก!!”
ซองมินตวาดคนที่โผล่หน้าออกมาก่อนจะพองลมจนแก้มใสนั้นกลมเป็นลูกๆ มือบางยกขึ้นทำท่าจะตีมินซก แต่เด็กหญิงหรือเด็กชายรยออุคก็เดินมาขวางทางไว้
“การทำร้ายสัตว์มันเป็นบาปนะซองมิน”
“นายว่าฉันเป็นสัตว์เหรอรยออุค”
“หนูเปล่านะ แต่คุณหญิงแม่สอนมาแบบนั้น ขนาดเมื่อคืนมีมดสองตัวเกาะน้ำตาลในโหล คุณหญิงแม่ยังยกน้ำตาลทั้งโหลให้กับครอบครัวของมดเลย มินซกไม่รู้หรอกว่า...”
“พอทีเถอะ!! บ้านของนายเป็นผู้เผยแผ่ศาสนาหรือยังไงกัน”
“ว่าแต่เมื่อคยูกี้กับมินนี่คุยอะไรกันอยู่เหรอ”
ตอนแรกก็ทำเป็นไม่อยากรู้ สุดท้ายเด็กหญิงหรือเด็กชายรยออุคก็เอ่ยถามขึ้น
“ก...ก็...”
“คยูฮยอนกำลังคิดว่าจะเรียกซองมินผู้ซึ่งเป็นแฟนวันที่สองของเขา และจะเลิกกันตอนเย็นของวันนี้ว่าอะไรดี?”
มินซกเอ่ยขึ้นก่อนที่ซองมินและคยูฮยอนจะตอบคำถามรยออุคเสียอีก แต่ก็ต้องเจอสายตาพิฆาตจากคยูฮยอนส่งกลับไปให้ ผู้ที่รู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินทั้งสองคนจึงค่อยๆ เดินถอยหลังกลับเข้าไปในห้องเรียน แต่รยออุคก็ยังไม่วายตะโกนชื่อเล่นของซองมินขึ้นมา
“ซองมินหน้าใสเหมือนหนูเลย คยูฮยอนก็เรียกซองมินว่า ‘โซนยอ’ สิ”
“ถ้าฉันอยู่กับนายมันก็จะเป็น...”
“โซนยอชิแด...เด็กสาวหน้าใสวัยกระเตาะ”
รยออุคพูดอย่างมั่นใจพร้อมเต้นเพลงโซนยอชิแดไปด้วย ก่อนจะโดนมินซกลากคอเข้าไปในห้องจนหงายหลังกระโปรงเปิด วันนี้เด็กที่ยังไม่สามารถระบุเพศได้เป็นอะไปนะถึงได้เรียกแทนตัวเองว่า ‘หนู’ แบบนั้น
“ตกลงผมจะเรียกซองมินว่า ‘ต่ายมิน’ ก็แล้วกัน ต่ายมินเป็นพี่ชายของต่ายชมพู”
-- My Brother , My Love --
“พี่คิบอม ถ้าวันนี้น้องทงเฮมาหาพี่อีก ฮยอกแจจะงอนจริงๆ ด้วย”
“ฮยอกแจไม่กล้างอนพี่หรอกน่า”
เหมือนคิบอมจะมั่นใจเสียเหลือเกินว่าน้องชายที่แสนงอนของเขาจะไม่งอนในเรื่องที่ทงเฮเข้ามาจีบ ทั้งๆ ที่เมื่อวานคิบอมต้องซื้อนมรสสตรอเบอร์รี่ให้ฮยอกแจเป็นโหล แถมยังต้องพาไปกินไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ ตอนเย็นก็ต้องทำการบ้านให้ และพอตกกลางคืนก็ต้องนอนกอดน้องชายที่น่ารักจนกว่าน้องชายของเขาจะหลับ ฮยอกแจถึงได้หายงอนพี่ชาย
...ทำไมฮยอกแจจะต้องกลัวด้วยนะ ทงเฮก็เป็นแค่เด็กปีหนึ่งที่กล้ามายุ่งกับพี่ชายของเขาก็เท่านั้นเอง
“ถ้าทงเฮ...”
“พี่คิบอมฮะ อ๊า...คิดถึงจังเลย”
พูดยังไม่ทันขาดคำ บุคคลที่สามก็วิ่งเข้ามาทางพวกเขาเสียแล้ว
“ท...ทงเฮ ไม่ต้องรีบไปเรียนเหรอ?”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ พี่คิบอมสำคัญกว่าตัวอักษรในหนังสือเรียนอยู่แล้ว”
“พี่คิบอมสำคัญกว่าตัวอักษรในหนังสือเรียนอยู่แล้ว ชิ...ฉันเป็นน้องชายแท้ๆ ของพี่คิบอมยังไม่เคยคิดจะพูดเลี่ยนๆ แบบนั้นกับพี่ชายเลย”
“พี่ฮยอกแจล้อเลียนทงเฮเหรอ?”
ใบหน้าหวานหันมาแหวใส่ฮยอกแจราวกับเขาอยู่รุ่นเดียวกัน ร่างบางจึงหันไปมองพี่ชายที่กำลังตัวไม่ถูก ก่อนจะเดินหนีออกไปจากตรงนั้นทันที
“เชอะๆๆ พี่คิบอมฮะ คิดถึงจังเลย...”
ร่างบางยังคงพูดเลียนเสียงของทงเฮอยู่ตลอดทางที่เดินขึ้นตึกเรียน ก่อนที่เสียงรองเท้าของใครบางคนจะดังตามมาติดๆ
“ฮยอกแจ!!”
“พี่คิ...อ้าว!! ยูชอนเองเหรอ?”
ทว่าเมื่อหันกลับไปมองด้านหลังก็พบเพียงยูชอนที่วิ่งตามขึ้นมาอย่างเหนื่อยหอบ ส่วนพี่ชายของฮยอกแจน่ะเหรอ ตอนนี้คงไปส่งทงเฮที่ตึกเรียนปีหนึ่งแล้วล่ะมั้ง ฮยอกแจเป็นแค่น้องชายนี่ จะมีสิทธิ์ไปเรียกร้องความรักแบบนั้นจากพี่ชายของตัวเองได้ยังไงล่ะ
“เข้าห้องเรียนกันเถอะยูชอน วันนี้ฮยอกแจทำการบ้านมาด้วยนะ”
“จริงเหรอ เดี๋ยวไปเทียบคำตอบดูกันดีกว่าว่าตอบเหมือนกันไหม”
“ได้สิ!!”
“วันนี้อารมณ์ดีจังเลยนะฮยอกแจ”
ยูชอนผู้ซึ่งไม่รู้อะไรเลยขยี้เรือนผมนุ่มของฮยอกแจอย่างเอ็นดู โดยหารู้ไม่ว่าภายใต้คำพูดและใบหน้าที่เหมือนจะอารมณ์ดีนั้น ฮยอกแจกำลังเก็บอาการโมโหพี่คิบอมอยู่
“บ้านยูชอนอยู่แถวไหนเหรอ”
“...”
“ยูชอนมีพี่น้องกี่คนอ่ะ แล้วไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยไหม”
“...”
“ยูชอนชอบกินอะไร”
“...”
“ยูชอน...”
“ฮยอกแจ...ทำไมวันนี้เรียกฉันบ่อยจัง?”
ตลอดเวลาที่เรียนนั้นฮยอกแจไม่ได้ใส่ใจเนื้อหาของบทเรียนเลยแม้แต่นิด คนน่ารักเอาแต่ซักไซ้ถามยูชอนเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของร่างสูง หากแต่เมื่อถามออกไปแล้วฮยอกแจก็ไม่ได้สนใจที่จะฟังคำตอบของเพื่อนร่วมห้องเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะจิตใจของคนตัวเล็กกำลังว้าวุ่นเรื่องพี่ชาย เขาจะทำยังไงกับทงเฮดีนะ
“คิกคิก”
“หัวเราะอะไรเหรอฮยอกแจ”
ร่างบางส่ายหน้าอย่างแรงแล้วยิ้มกว้างให้กับยูชอน เขาคิดอะไรดีๆ ออกแล้วล่ะ ถ้าทงเฮทำ...ฮยอกแจก็จะทำเหมือนกัน
พอถึงช่วงพักเที่ยง พี่คิบอมก็เดินมารอฮยอกแจตั้งแต่ครูยังไม่ปล่อยให้พักเลยด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็น่าจะทำให้ฮยอกแจของเขาคลายความโกรธลงไปได้บ้าง
“น้องทงเฮล่ะ?”
“พี่จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับทงเฮซักหน่อย”
“ให้มันจริงเถอะช็อกโก้ ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่เป็นแฟนกับทงเฮล่ะก็ ฮยอกแจจะ...”
“จะทำอะไร?”
พี่ชายไม่พูดอย่างเดียว แต่ยังยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้ๆ น้องชายของตัวเองอีกด้วย ยูชอนที่เดินออกมาจากห้องเรียนเสมองไปทางอื่นทันที ทำไมเขาไม่มีโอกาสทำแบบนั้นกับฮยอกแจเหมือนรุ่นพี่คิบอมบ้างนะ
“ฮยอกแจจะเป็นแฟนกับยูชอน!!”
เสียงใสๆ เอ่ยขึ้นทำเอายูชอนที่กำลังจะเดินลงบันไดไปชะงัก แต่ก็ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อเสียงทุ้มของคนเป็นพี่ดังสวนขึ้นมา
“ฮยอกแจเคยบอกพี่ว่าฮยอกแจไม่ได้ชอบยูชอนนี่นา”
“ก...ก็...งั้นฮยอกแจจะไปเป็นแฟนกับพี่เยซองก็ได้”
“หึ...เยซองไม่ชอบตัลกีของพี่จริงๆ หรอกน่า มันก็แค่เล่นสนุกไปวันๆ เท่านั้นแหละ”
“ฮยอกแจจะเป็นแฟนกับครูฝ่ายปกครองซีวอน คุณลุงภารโรง แม่บ้านทำความสะอาด พี่สาวซอน เยจิน หรือไม่ก็คุณลุงหมีข้างบ้าน”
“ขู่แบบนี้ใครจะกลัว~”
น้องชายหน้ายู่ทันทีเมื่อพี่คิบอมพูดดักเขาได้ทุกทาง ก่อนจะถูกพี่ชายกุมมือตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้แล้วพาเดินไปที่โรงอาหาร ฮยอกแจจะเป็นแฟนกับใครได้ล่ะพี่ชาย ในเมื่อฮยอกแจยังไม่เคยรู้สึกรักใครมาก่อนเลยด้วยซ้ำ
...ความรักในแบบคนรักมันจะเหมือนความรักที่ฮยอกแจมอบให้พี่ชายหรือเปล่านะ
ที่โรงอาหาร...
“ฮ้า...บังเอิญจังเลยนะฮะพี่คิบอม เจอกันอีกแล้ว”
เสียงแจ๋นของทงเฮดังขึ้นก่อนจะวางถาดอาหารลงด้านซ้ายของพี่คิบอม ทั้งๆ ที่ยังไม่มีใครเอ่ยชวนเลย ฮยอกแจที่นั่งอยู่ด้านขวาของพี่ชายวางช้อนลงบนชามข้าวแล้วดื่มน้ำเข้าไปหลายอึก ก่อนจะหันไปมองอีกฝ่ายอย่างจิกกัดทันที
“ได้ข่าวว่าตึกปีหนึ่งก็มีโรงอาหารไม่ใช่เหรอ ลมอะไรหอบทงเฮมากินข้าวถึงที่นี่นะ”
“ลมความคิดถึงที่ทงเฮมีให้พี่คิบอมฮะ”
ทงเฮพูดอย่างหน้าตายทำเอาฮยอกแจต้องกัดฟันกรอดอย่างโมโห
“ช็อกโก้~ เราไปนั่งเล่นที่สนามฟุตบอลกันเหอะ”
“ทงเฮไปด้ว...”
“ตามประสาพี่ชายน้องชาย”
พูดจบก็ลากพี่คิบอมออกมาจากโรงอาหารอย่างรวดเร็ว คิบอมได้แต่มองการกระทำของน้องชายเงียบๆ เวลาที่ฮยอกแจหวงเขาจะทำท่าทางน่ารักๆ แบบนี้เองน่ะเหรอ
“พี่คิบอมฮะ~”
ทงเฮเรียกรุ่นพี่ปีสามเสียงอ่อน และเมื่อคิบอมหันกลับไป คนน่ารักก็ชิงหอมแก้มพี่ชายของฮยอกแจทันที
“ทงเฮ!!”
คิบอมตาโตอย่างตกใจที่ถูกรุ่นน้องหน้าหวานหอมแก้มต่อหน้าน้องชายของเขา แต่ไม่ทันจะถึงสามวินาที ฮยอกแจก็เขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่ชายบ้าง หอมทั้งแก้มข้างซ้าย แก้มข้างขวา และสันจมูกโด่งก่อนจะหันมาเชิดหน้าใส่ทงเฮอย่างผู้ชนะ
“เข้ามาลวนลามพี่ชายของฮยอกแจอีกสิทงเฮ ถ้าทงเฮทำอีกครั้ง ฮยอกแจจะทำให้มากกว่าทงเฮเป็นสิบเท่าเลยคอยดู”
ฮยอกแจหันหลังแล้วเดินออกไปจากโรงอาหารอย่างรวดเร็ว คราวนี้พี่ชายของเขาก็เดินตามมาด้วย ก่อนจะดึงข้อมือของน้องให้หยุดเดินแล้วกอดไว้จากทางด้านหลังอย่างอ่อนโยน
“น้องชายของพี่กำลังหึงใช่ไหม?”
“ช็อกโก้~ ไม่สบายหรือเปล่าน่ะ...หืม?”
ฮยอกแจใช้หลังมือบางของตัวเองเอื้อมไปแตะหน้าผากของพี่ชายอย่างสงสัย ทำไมพี่ชายถึงถามแบบนี้ด้วยนะ ทั้งๆ ที่พี่คิบอมก็รู้อยู่เต็มอกว่าน้องชายกับพี่ชายไม่สามารถใช้คำว่าหึงต่อกันได้เลย ถ้าเป็นคำว่าหวงก็ว่าไปอย่าง
...แต่ก้อนเนื้อที่เต้นตูมตามอยู่ในหน้าอกด้านซ้ายนี่มันเป็นเพราะอะไรกันนะ
-- My Brother , My Love --
ทางด้านทงเฮที่เดินกลับเข้าไปในห้องเรียนอย่างหงุดหงิด การที่จะจีบคิบอมไม่ได้ง่ายๆ เลยสักนิดเพราะมีน้องชายที่เอาแต่ใจจนพี่คิบอมต้องคอยง้อแบบนี้ยังไง ทงเฮถึงเข้าหาพี่คิบอมไม่ได้ซักที บางทีเขาอาจจะต้องยืมมือใครสักคนแล้วล่ะ
พอคิดได้ดังนั้นก็กดโทรศัพท์ไปหาใครบางคนทันที
“ฮยองอา~”
[เรียกซะเสียงดังเลย อยากตายหรือไง]
“ฮยองอา~ น้องชายของฮยองแย่แล้วนะ รีบกลับจากอเมริกาแล้วมาช่วยทงเฮจีบผู้ชายหน่อยดิ”
[จะบ้าหรือไง แกชอบใครก็หัดจีบเองสิวะ นี่คนที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย]
“สิบแปด!!”
ทงเฮบอกจำนวนตัวเลขออกไปพร้อมกับทำหน้ามุ่ย ทั้งชีวิตของเขาจีบใครต่อใครมาตั้งสิบกว่าครั้ง ถ้ารวมรุ่นพี่คิบอมปีสามที่ตอนนี้กำลังจะจีบอยู่ก็รวมเป็นสิบแปดคนทันที หน้าตาก็ดีจนตัวเองรู้สึกได้ แต่ทำไมเขาถึงไม่เคยจีบใครติดเลยนะ มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ
...ถ้าไม่ใช่ความน่ารักที่มากเกินไปจนทงเฮเองรู้สึกได้ ก็เป็นเพราะสมองที่ผิดปกติของคนที่เขาไปจีบนั่นแหละ เฮ้อ~
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงฮยองก็จะต้องกลับมาช่วยทงเฮ”
[เออๆ เดี๋ยวอีกสองนาทีถึงโซลเลย]
พอพูดจบก็วางสายไปโดยที่ไม่ร่ำลากันเลยสักนิด พี่ของเขาประสาทเสียหรือเปล่านะ อเมริกากับเกาหลีใต้ภายในสองนาที จะเป็นไปได้ยังไงกัน
...ถ้าพี่อยู่อเมริกันวิลเลจก็ว่าไปอย่าง
-- My Brother , My Love --
“ต่ายมิน...รอผมด้วย!!”
คยูฮยอนถือขวดนมเน่าๆ ที่ตอนนี้ถูกล้างจนสะอาดเอี่ยมแล้ววิ่งตามคนรักไปจนทั่วโรงเรียน มินซกกับบรยออุคที่นั่งหงอยอยู่ข้างสนามได้แต่ถอนหายใจให้กับคู่รักสองวันอย่างเบื่อหน่าย
“วิ่งตามให้ทันสิคยู ฮ่าๆๆ”
“ถ้าไม่หยุดวิ่ง ผมจะให้หม่าม๊าจีบครูจองซูนะ”
“โห...เล่นขู่แบบนี้เลยเหรอ? ไม่วิ่งแล้วก็ได้”
คนน่ารักค่อยๆ เดินกลับมาหาเด็กชายที่ตัวสูงกว่า ก่อนจะดึงขวดนมมาถือไว้เอง
“ที่เดินกลับมาเพราะว่าไม่อยากให้หม่าม๊าของผมจีบครูจองซูล่ะสิ!!”
“เปล่า...แต่ว่ามันถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว!!
แต่นแต่นแตนแตแด แตแตแร้นแต๊น!!
“หมดเวลาสำหรับการเป็นแฟนของเราแล้วคยูฮยอน”
ซองมินบอกแฟนสองวันของเขาที่ตอนนี้เปลี่ยนสถานะกลับไปเป็นคู่กัดเหมือนเดิมแล้ว ทั้งคู่ต่างก็มีสีหน้าสลดเช่นเดียวกัน
“แต่เราเพิ่งเป็นแฟนกันเมื่อวานนี้เองนะต่ายมิน”
“อย่าเรียกฉันว่าต่ายมิน เพราะเราเลิกกันไปแล้ว”
“ถ้างั้น...”
“...”
ซองมินก้มหน้างุดเพื่อรอฟังสิ่งที่คยูฮยอนจะบอกเขา ทำไมตอนที่เขากำลัวบอกลาคยูฮยอน ซองมินถึงอยากจะร้องไห้อย่างนี้นะ แล้วเวลาที่ผู้ใหญ่เขาเลิกกัน เขาจะเจ็บปวดแบบซองมินหรือเปล่านะ
“...ผมก็กลับไปแกล้งต่ายชมพูของคุณได้อีกน่ะสิ!!”
พูดจบก็ดึงต่ายชมพูออกมาจากมือของซองมินทันที ก่อนจะกระโดดไปรอบๆ โดยที่ซองมินไม่สามารถแย่งกลับมาได้เลยสักครั้ง มินซกกับรยออุคนั่งซบกันแล้วหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
“เอาคืนมาน้า...”
-- My Brother , My Love --
Talk with Lee Seen
ตอนต่อไปพบกับฮยองของทงเฮ และเนื้อคู่ประตูถัดไปของครูจองซู(มั้ง?)
ตอนนี้ไม่ได้ตอบคอมเม้นท์อีกแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ ไว้คราวหน้าจะมาตอบให้ครบเลย
ขอโทษจริงๆค่ะ
ความคิดเห็น