Genesis Online :: แหล่งกำเนิดแห่งชะตากรรม

ลำดับตอนที่ #9 : Ruby Of Fire :: Sixth Genesis : Last Race

Genesisภาค Ruby of Fire

href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_filelist.xml" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_themedata.thmx" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_colorschememapping.xml" />

                Sixth Genesis :  Last Race

อ่านนิยายเรื่องแคสเก็ตไปได้ไม่นานหน้าจอคอมพิวเตอร์ของพีซก็ขึ้นโหลดดิ้งเป็นสัญญาณว่าให้เข้าการแข่งขันแล้ว เมื่อแทบโหลดขึ้น 100% เต็ม หน้าจอก็ปรากฏเพียงตัวละครของพีซ กับ NPC สำหรับซื้อของหนึ่งคนยืนอยู่ตรงหน้าเท่านั้น

200,000 ดาร์ฟ สำหรับซื้องั้นเหรอ........

พีซกดซื้อลูกธนูที่โจมตีมอสเตอร์ประเภทมนุษย์ กับดัก และยาเพิ่มเลือดกับพลังเวทย์ แค่นั้น ก่อนจะเดินออกจากร้านขายของที่ถูกวาร์ปเข้ามาเมื่อครู่ หน้าจอโหลดดิ้งขึ้นมาอีกครั้ง พีซรอจนมันเต็มแล้วหน้าจอก็เปลี่ยนเป็นรูปเมืองสำหรับแข่ง  คราวนี้เป็นเมืองใต้น้ำที่มีสีฟ้าสดใส ร้านค้าทุกอย่างเป็นหิน ในที่นี้ทั้งร้านค้าและสถานที่ต่างๆถูกยกเลิกวาร์ปออกเพื่อไม่ให้ดักฆ่าในร้าน หรือดักฆ่านอกร้านเด็ดขาด  

‘ต้องล่าสินะ......’ พีซคิดแล้วเลื่อนสกอร์บนเมาส์เป็นการซูมออกเพื่อให้เห็นพื้นที่รอบตัวได้มากขึ้น

เขาคลิกพาตัวละครที่ชื่อแคสเก็ตเดินไปเรื่อยๆรอบเมืองเพื่อตามหาตัวละครอื่นๆที่เหลืออีก 25 คน แล้วเขาก็ได้เจอคนที่กำลังตามหา

Casket : โอ๋ เจอเหยื่อชั้นดี

Sero : ไอ้โรคจิต เห็นชั้นใช้ตัวโจมตีระยะใกล้เหรอไง

Casket : ถึงบอกว่าเหยื่อชั้นดีไง

ไม่พิมพ์เปล่าพีซระดมลูกธนูใส่อีกฝ่ายด้วยการยิงเปล่าๆไม่ใช้สกิลเพื่อลดความดีเลย์ในการยิงแต่ล่ะนัด ศูนย์พยายามเดินออกจากพื้นที่ตรงนั้นเพราะรู้ว่าฝ่าเข้าไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี เลือดของศูนย์ลดๆเพิ่มๆเป็นว่าเล่นจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ เขาจึงตัดสินใจเดินฝ่าดงธนูไปโจมตีพีซระยะใกล้แทน

‘โง่จริง’ พีซคิดในใจพลางยิงศูนย์แล้วกด Alt บนคีย์บอร์ดล็อคการยิงไว้ ไม่นานศูนย์ก็มาถึงตัวโดยที่พีซยังไม่ทันตั้งหลัก ศูนย์โจมตีพีซได้2-3ที ก่อนที่ตัวละครของตัวเองจะตาย กลับจุดแรนด้อม แต่การตีแค่ไม่กี่ทีของศูนย์นั้นแรงขนาดที่พีซต้องใช้ยาเพิ่มเลือดอย่างดีอีก2-3ขวดเลยทีเดียว

ตอนนี้ทุกคนใน26คนนี้ เริ่มล่ากันแล้ว สังเกตได้จากมุมล่างขวาที่คราวที่แล้วใช้บอกจำนวนผู้ที่เหลือรอด รอบนี้มันถูกเปลี่ยนไปบอกแต้ม Kill และ Death ของแต่ล่ะคนเรียงตามลำดับแทน

“รอบนี้เขาให้เวลาเท่าไหร่นะพี่” แพรถามหลังจากที่เธอออกไปซักผ้าเช็ดหน้าตากมาเรียบร้อย แล้วกลับมาอีกทีก็เจอกับการแข่งของพี่ชายเสียแล้ว

“แค่ 30 นาที แล้วเก็บคะแนนเอา” พีซตอบเสียงเรียบดูท่าทางกำลังจริงจังกับเกมเป็นอย่างมาก แต่ไม่ใช่เพราะศูนย์หรอกนะ ตอนนี้ศูนย์มันตกไปอยู่อันดับ 8 แล้ว ที่พีซกำลังพยายามอยู่ก็คือชนะอันดับ1ของตอนนี้ให้ได้มากกว่า

‘ ID Jinx-GG งั้นเหรอไม่เคยเห็นเลยแฮะ ’ พีซคิดในใจมองแทบรายชื่อที่ตอนนี้ไอดีชื่อ จินซ์-จีจี กำลังนำเป็นอันดับหนึ่ง ด้วยคะแนนที่พีซตามอยู่เพียงคะแนนเดียว!

‘ราฟชะมัด’ พีซสบถในใจ เขาตามได้คะแนนหนึ่ง จินซ์-จีจีคนนั้นก็ทำคะแนนเพิ่มหนีขึ้นไปอีกคะแนนในเวลาใกล้เคียงกันราวกับกำลังจะยั่วประสาทพีซมากกว่าความบังเอิญ

“คนที่นำอยู่นั่นใครกัน พี่พีซ” แพรถามพลางยื่นหน้ามาดูจอใกล้ๆ

“ไม่รู้สิ” พีซตอบส่งๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แพรไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ก็อดมองพี่ชายด้วยแววตาฉงนสงสัยไม่ได้ นี่น่ะเหรอคนที่บอกว่า “ก็แค่เกม” คนนั้น ดูอารมณ์ในตอนที่กำลังเล่นมันไม่ใช่แค่เกม แต่ราวกับมันเป็นชีวิต เป็นจิตใจซะมากกว่า

เหลือเวลาอีก 10 นาที สุดท้าย........

พีซมองช่องมุมขวาล่างที่โชว์คะแนนและเวลาอย่างร้อนรน ในเวลานี้มีคนคะแนนติดลบแล้ว หลากหลายคนเพราะโดนพีซที่กำลังอินสุดๆไล่โจมตีเพื่อเก็บคะแนนตามอันดับ1ให้ทัน โดยที่ทั้ง2ยังไม่เสียคะแนนเพราะตายเลยแม้แต่น้อย

และตอนนี้ก็ประสบความสำเร็จเขาทำคะแนนตามจินซ์-จีจีได้แล้ว แต่ทว่าความดีใจอยู่ได้ไม่นานก็ต้องดับวูบลงไปอีกครั้ง

“บ้าเอ๊ยตายจนได้”

พีซสบถออกมาทำเอาแพรที่กำลังนั่งบนโซฟาหันมามองพี่ชาย ตอนนี้คะแนนของพีซไม่ได้ตามแค่1 อย่างที่เคย แต่เป็น 2 เพราะเขาเผลอคิดแต่ว่าจะสู้ จนทำให้ไม่ได้มองเลือดที่เหลืออยู่จึงตายไปครั้งหนึ่งจนได้

เหลือเวลาอีก 5 นาที........

ขณะที่พีซกำลังเดินล่าคนอื่นอยู่นั้น พีซก็ต้องมาเจอกับเจ้าของ ID ที่ใช้ชื่อว่า Jinx-GG เข้ากับตัว อีกฝ่ายเป็นสายโจมตีระยะใกล้ ทำเอาพีซออกอาการขบยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ

‘สายที่แพ้ทางแบบนี้ ยังไงก็ชนะได้แน่ๆล่ะนะ’

พีซรัวสกิลสำหรับยิงใส่คนตรงหน้าไม่ยั้ง ถ้าเกมนี้มีเลือดออกได้ล่ะก็ร่างของ Jinx-GG คงอาบไปด้วยเลือดจากบาดแผลของธนูเป็นแน่แท้ เจ้าของไอดีนักดาบไม่ยอมให้ถูกโจมตีเป็นฝ่ายเดียวแน่ เขาเอาตัวละครเดินย่างสามขุมเข้ามาหาพีซและโจมตีกลับเข้าไปไม่ยั้ง

ต่างฝ่ายต่างโจมตีฝ่ายตรงข้าม และเพิ่มเลือดตัวเองอย่างไม่หยุดไม่ยั้ง โดยมีฝ่ายของจินซ์-จีจี ที่เสียเปรียบเต็มๆ ทั้งการแพ้ทางที่เป็นปัญหาใหญ่ แถมพีซยังเพิ่งตายไปรอบเลยเพิ่งซื้อไอเทมเพิ่มเลือดใหม่ๆมาเพิ่มอีกด้วย

อีก 2 นาทีหมดเวลา

การปะทะกันของทั้งสองก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พีซที่กำลังเครียดกับเวลาที่ลดลงเรื่อยๆกำลังภาวนาว่าให้คู่ต่อสู้ตายก่อนที่เวลาจะหมดให้ได้

ตึก!!!!!!!!!

แล้วเทพเจ้าความสำเร็จก็ประทานพรให้กับโลงศพผู้กำชัย ID ตัวละคร จินซ์-จีจี ล้มลง ทำให้พีซรู้ได้ทันทีว่าชัยชนะอยู่อีกไม่กี่อึดใจเท่านั้น จินซ์-จีจี กลับจุดแรนด้อมไปแล้ว

เหลือเวลาอีก 1 นาที

ตอนนี้เขานำจินซ์-จีจี หนึ่งคะแนน แค่ภาวนาว่าอย่าให้จินซ์-จีจี ฆ่าได้อีกคนหลังจะเกิดมาก็พอ

30 วินาที

จินซ์ออกมาจากที่ซื้อของแล้ว เพราะชื่อของเขาปรากฏสถานะว่าอยู่ในเมืองเรียบร้อย พีซพยายามเดินหาตัวละครอื่นเพื่อจะได้โจมตีให้คะแนนห่างกันไว้อีกซักคะแนน

10 วินาทีสุดท้ายแล้ว

จินซ์-จีจีก็ยังคงทำคะแนนตีตื้นพีซไม่ได้ แต่พีซเองที่หวังจะทำหนีอีกคะแนนกันไม่ให้จินซ์จีจีมีสิทธิชนะก็ยังไม่สามารถทำได้เช่นกัน

3............

2....

1..

วูบ!!!!!!!!!!!!

หน้าจอคอมพิวเตอร์ขึ้นหน้าโหลดดิ้งทำเอาพีซที่กำลังเอาจริงเอาจังสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความโล่งอกอย่างหาเหตุผลไม่ได้

เขาชนะอย่างที่หวังไว้จริงๆ แล้วต่อจากนี้จะทำอะไรต่อล่ะ หันไปบอกแพรว่า ‘เป็นไงล่ะพี่ชนะแล้ว’ หรือซิบไปหาศูนย์ว่าชนะแล้วดี........ใช่......เขายังไม่ได้คิด เป็นอย่างที่แพรบอกไว้ว่าเขาไม่ได้สนใจ Genesis ตั้งแต่แรก เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นดีใจแม้แต่นิดที่ได้ ID ระดับสูงนั่นมา เพราะให้ตายเขาก็ไม่เคยคิดจะเล่นอยู่ดี

“พี่พีซชนะแล้ว สุดยอด~” แพรดูจะดีใจเกินหน้าเกินตาออกนอกหน้าผู้เป็นพี่ชายที่ชนะมาเสียอีก

“หึ......ก็นะ” พีซพูดเบาๆก่อนจะยิ้มแหยะๆที่มุมปาก หน้าจอคอมตรงหน้าปรากฏภาพของเมืองที่มีบอร์ดติดประกาศว่าใครได้ที่เท่าไหร่ของการแข่งขัน ศูนย์ไม่ติดอันดับที่ 1 ใน 3 ก็จริงแต่ไปติดเอาอื่นๆอีก 10 คนที่ได้ ID ระดับ A Class แทน ชื่อของพีซขึ้นที่1 อย่างแน่นอน ส่วนที่2ก็คือ Jinx-GG อย่างไม่ต้องสงสัย

Sero : แกนะแกเก่งเกินไปแล้ว

ศูนย์ซิบมาหาพีซด้วยความแค้น ปนอึ้งที่คู่ปรับตัวฉกาจของเขาได้ที่1 แต่เขากลับได้แค่อื่นๆ ฝีมือมันต่างกันคนละชั้นตั้งแตกแรกแล้วละนะแบบนี้ แต่ก็ด้วยน้ำใจนักกีฬาแพ้ก็คือแพ้ เป็นเขาเองต่างหากที่ไม่สามารถสู้ฝีมือของคนที่ชื่อแคสเก็ตได้

Casket : แน่นอน

พีซที่คิดอยู่นานพอสมควรว่าจะพิมพ์อะไรตอบกลับไป ก็พิมพ์ไปแค่ ‘แน่นอน’ เท่านั้น

Casket : งั้นชั้นไปล่ะ

Casket : โชคดี

Casket Log Off

พีซกดปิดเกมอย่างเหนื่อยๆ ทั้งที่แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยแค่เล่นเกมหน้าคอมเท่านั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรร่างกายถึงได้เหนื่อยขนาดนี้กันแน่

“พี่พีซเป็นอะไรไปรึเปล่า” แพรถามขึ้นเมื่อเห็นผู้เป็นพี่ชายดูแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด

“เปล่านี่........”