คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Ep-8 สิ่งที่ประทับลงไปด้วยความรู้สึก
มิอุนะก้มหน้างุดไปกับหนังสือวิชาสามัญ ทั้งที่วันนี้เป็นวันฤกษ์พิเศษเเละมีงานสังสรรค์ดี ๆ วันหนึ่งในวันนี้เเท้ ๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยมของหญิงสาวยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อยดั่งเคย เธอตวัดดวงเนตรอ่านตัวอักษรเรื่อยมาในลักษณะอยากจดจำไฮไลท์ความรู้สำคัญไว้ในหัวให้ได้
ช่างเป็นคํ่าคืนของหญิงสาวคนหนึ่งที่โดดเดี่ยว เเละว้าเหว่ในเวลาเดียวกัน เเม้มองออกไปยังบานหน้าต่างที่ถูกเปิดม่านไว้คอยอวดโฉมเส้นขอบฟ้าสีมืดรัตติกาลไปกับเนรมิตรดวงดาวนับล้านดวงอันสวยงามมากมายนั้น เเต่ก็มิเเม้จะทำให้เธอผ่อนคลายสักเท่าไหร่ ก็คงเรียกว่ามีผ่อนคลายเบาๆอยู่บ้าง
ไม่นานนัก สุ้มเสียงเบา จากโทรศัพท์มือถือของเธอบนโต๊ะก็ปรากฏดัง พร้อมภาพหน้าจอ เป็นสัญญาณว่ามีคนส่งข้อความมาหาเธอในตอนนี้ ซึ่งเธอปรายตามองไปยังหน้าจอก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านทันใด
[เท็นโด : นี่มิอุจังมางานเทศกาลไหม? ฉันจะรอนะ]
ริมฝีปากบางขมุบขมิบเสมือนพูดอะไรออกมาไม่ออกได้เเต่มองไปยังข้อความนั้น มือบางที่จับโทรศัพท์ พลางเอาเข้ากุมระดับหน้าอกด้วยมือทั้งสองข้าง เธอก้มหน้าลงปนดวงเนตรสีเขียวมะนาวเบิกโพลงออกเป็นความสงสัย
ฉันจะไป….หรือไม่ไป…ดีนะ?
Fall in love with a rabbit
Tendou x oc
Episode 8
“สิ่งที่ประทับลงไปด้วยความรู้สึก”
ฉัน….
ในใจฉันทำไมถึงขัดเเย้งกับความคิดกันนะ?
เธอนั่งทบทวนในใจตนไปครู่นึงก่อนลุกกายออกจากเก้าอี้เเล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเช่นเคย , เดินกร่อมไปยังตู้เสื้อผ้า วินาทีนั้นก็เปิดประตูตู้ออกอย่างช้า ๆ ปรายตามองเสื้อผ้าเเต่ละเเบบที่ถูกเเขวนเป็นระบบระเบียบ รวมถึงค่อยๆสางเส้นผมตนเบาๆ มัดเป็นหางม้าขึ้นจบด้วยการยกมือสองข้างตบไปที่เเก้มทั้งสองด้านเสียงในใบหน้าตนดังเพียะ
“เอาล่ะ…โยชิดะ ตอนนี้น่ะเป็นเวลาที่ตัวเองต้องยอมรับได้เเล้วนะ…”
พูดกับตัวเองลอยไปกับอากาศจวนจนเสร็จ ก็เริ่มยื่นมือไปยังชุดไปรเวทที่ถูกเเขวนไว้ข้างในตู้มืด ๆ เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าจากบ้านๆธรรมดาสู่ชุดที่เหมาะกับการออกไปงานเทศกาลหน้าร้อนในคืนนี้
คราเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอก้าวฝีเท้าเดินออกจากบ้านหลังใหญ่ของตน ขาเรียวยาวของหญิงสาวก้าวเท้าไปเรื่อยสักพักหนึ่ง จนก้าวฝีเท้าสปีดเร็วกว่าเดิมจนกลายเป็นวิ่งโลดเเล่นตื่นเต้นภายในใจลึก ๆ
ที่จะได้พบเจอเขาในคืนนี้
ถึงเเม้จะสับสนไม่เเน่นอน เเละมีให้คิดมากเพียงใด เเต่เธอกำลังคอยรับรู้ตัวเอง คอยเข้าใจในความรู้สึกนี้ อยากจะไปหาเขา อยากพบเจอเขาด้วยรอยยิ้มเเละไม่ให้อภัยกับตัวเองเสมอมาตั้งเเต่วันนั้นที่คอยปฏิเสธเขาเเละใจตัวเองทุกหน
งานเทศกาลหน้าร้อน ท่ามกลางมืดสลัวเต็มไปด้วยเเสงไฟทอดยาวตามร้านต่าง ๆ ร่างหญิงสาววิ่งมาถึงขณะนั้นก็พลางหันหน้าบอบบางมองซ้ายมองขวาไปมาเจือหอบเฮือกใหญ่ ทว่าก็ไม่เจอเขาเจอเเต่เพียงผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนเดินสวนกันไปมา ทำให้รู้สึกว่าเธอเริ่มหลงตั้งเเต่มางานนี้เลยล่ะ
มือบางขึ้นเอาเส้นผมทัดหู เพราะความเหนื่อยสะสมความร้อนในร่างกายมีหยดเหงื่อ เธอเริ่มเดินอีกครั้งตามงานเทศกาลเพื่อที่จะหาเขา ใบหน้าขาวเนียนของหญิงสาวหันมองไปมา จนร่างเล็กไปชนกับร่างสูงใหญ่ปริศนา กระนั้นมิอุนะตื่นตระหนกเงยหน้ามองคนเบื้องหน้า
“มองทางบ้างสิวะ”
“ข-ขอโทษค่ะ”
“ชิ”
ชายวัยกลางคนปริศนาเบะปากเสร็จ ก้าวฝีเท้าเดินออกจากตรงนี้อย่างไม่รีรอตอบรับอะไรกับเธอ มิอุนะก็หันไปมองตามเเผ่นหลังชายคนนั้นอย่างเงียบสงบ ระบายลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่คิดเลยว่าจะเจอคนเเบบนี้ในงานนี้ด้วยซํ้า เเต่ก็นะคนเเบบนี้ก็มีอยู่ทุกที่นั่นเเหละ
หลังจากที่เธอยืนคิดไปกับกรอบหัวตัวเอง บัดนี้มือหนาปริศนาคว้าข้อมือของเธอไว้ จนมิอุนะสะบัดใบหน้าหันไปมองชายร่างสูงเบื้องหน้าในชุดไปรเวท ไว้เรือนเส้นผมสีเเดงหน้าม้าปรกหน้า หญิงสาวเเทบจะกรี๊ดลั่นงานเพราะเสมือนว่าคนเเปลกหน้าที่ไหนไม่รู้มาจับข้อมือ เเต่ก็สงบไว้ได้ก่อนที่ชายร่างสูงจะเอ่ย
“มิอุจังนี่ฉันเอง เท็นโด” ว่าเเล้วก็ปล่อยข้อมือของมิอุนะ
เอ๊ะ=-=
“ท..ทำไมนายเอาผมลงล่ะ?” นิ้วเรียวยาวชี้ไปยังศรีษะชายร่างสูงกว่า มันงุนงงไปหมด
“อ่อ ฮ่าๆ เพราะฉันสระผมน่ะสิเลยไม่ได้เซ็ตทรงไว้น่ะ”
เท็นโดยกมือจับท้ายท้อย หัวเราะขำขันในลำคอ ถ้าเขาไม่บอกหรือไม่ปรากฏตัวมาหา มิอุนะมองเท่าไหร่ มองไม่ออกว่าเป็นเท็นโดจริง ๆ
หน้าม้าที่ปรกหน้าทำให้เขาดูดีไปเลยนะเนี่ย….
“ไว้ผมเเบบนี้….”มิอุนะเลื่อนใบหน้าเก้อเขินไปอีกทาง คิ้วริเริ่มขมวด “ก็ดูดีเหมือนกันนี่นา…”
เท็นโดยิ้มร่าตอบรับ ราวกับไม่มีอย่างไรเกิดขึ้น
“งั้นหรอ นี่มิอุจังเเวะหาอะไรอร่อยๆกินกันไหม”
“อืม…”
น่าหงุดหงิดกับเขาจริงๆนั่นเเหละ….ซื่อหรือเเกล้งซื่อนะ….
ภายใต้เเสงจันทร์ทรงเสี้ยว กับท้องฟ้ายามคํ่าคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว สภาพอากาศก็คงยังอุ่นร้อน กระนี้เท็นโดเเละมิอุนะเเวะร้านต่าง ๆ ในงานเทศกาล ถึงมันจะทั้งสนุก ทั้งน่าเบื่อ ทั้งอร่อย เเละไม่อร่อยบ้าง เดินกันไปมาท่ามกลางผู้คน คอยพูดคุยกันต่างๆนาๆ นับไม่ถ้วน สถานการณ์เเบบนี้ เวลาอันน่าจดจำในวันนี้ มันบอกได้เลยว่าเป็นสถานการณ์ที่คอยเก็บสะสมความทรงจำกันไว้ ช่างเเสนอบอุ่นสำหรับหญิงสาวคนนี้เสียเหลือเกิน
‘นี่มิอุจัง’
‘หืม?’
‘มิอุจังชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรอ’
‘ก็…พวกองุ่นเคลือบนํ้าตาลน่ะ..’
‘เอ๋!?หาซื้อยากเลยนา!’
‘นั่นสินะ…เเต่ว่า…เเค่อยู่กับนายคงพอเเล้วล่ะ….’
‘เมื่อกี้ว่าอะไรนะ?’
‘ค-เเค่พูดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ’
‘เล่นตกปลาไหมล่ะ!’
‘ฉันขอผ่านล่ะกัน..’
สองกายนั้นกำลังก้าวเท้าเดินพร้อมกันไปข้างนอกของงานที่มีเก้าอี้ม้านั่ง เเละมีเเต่ความเงียบ ไม่นานนักเสียงจุดพลุนั้นเริ่มไปลูกเเรกบ่งบอกว่าลูกต่อมานั้นกำลังจะจุดตามกันมาในอีกไม่กี่นาที สายตาหลายคู่ของเหล่าผู้คนมากมายกำลังจกจ้องไปยังบนท้องฟ้าที่ประกายเเสงสีเมื่อครู่
“เขาเริ่มจุดพลุกันเเล้วสินะ"เท็นโดกล่าว
ดวงเนตรสีเขียวมะนาวของหญิงสาวฉายเเววมองไปทางเขา มันเป็นเเววตาที่กำลังเป็นประกายยามที่มองชายร่างสูงเบื้องข้างคนนี้ อ่านใจเขาไม่ออกเสียเหลือเกิน อยากจะเข้าใจเขามากกว่านี้ สัมผัสกับความรู้สึกของเขาให้ชัดเจนขึ้นได้ไหมนะ
“นี่เท็นโด"
ใบหน้าเรียวคมเลื่อนมาสนใจกับร่างเล็ก วินาทีนั้นก็กลายเป็นความเงียบสงัด เสียงพลุลูกต่อไปเริ่มจุดขึ้นบินยาวเป็นหางว่าวสู่ท้องฟ้า เกิดกระจายเป็นดาวกระจายเเสงสีต่าง ๆ สง่างาม ตามด้วยพลุต่อไปไม่หยุดหย่อน
ก้นบึ้งจิตใจมันสั่นสะท้าน หัวใจดวงเล็กของเธอคลอนไหวไม่เป็นรูปร่าง ในหัวนั้นเต็มไปด้วยความคิดมากมายจนปนเปหลายอารมณ์เเล้วว่าได้กระมัง
“เท็นโดน่ะ..ท-เท็นโดน่ะ..”
ยิ่งมองใบหน้าอีกฝ่ายนานเท่าไหร่ ริมฝีปากบางอมชมพูมันริเริ่มพูดไม่ออก ใบหน้าขาวเนียนของหญิงสาวเเดงฉํ่าทีละนิด ๆ ครั้นที่เเววตาสีนํ้าตาลเเดงของชายร่างสูงกำลังมองเธออย่างประหลาดใจ
มือบางยื่นไปจับชายเเขนเสื้อของเท็นโด เธอพลางก้มหน้าลงเขินอาย เพราะเหตุฉไหนถึงทำให้เธอพูดอะไรออกจากกล่องเสียงไม่ได้ถึงเยี่ยงนี้
ฉันชอบเท็นโดมากขึ้นกว่าเดิม…เเต่ฉันกลับไม่รู้เรื่องความรู้สึกที่เเท้จริงของเขาสักนิด ถึงจะมีอะไรหลายๆอย่างที่มองภาพรวมเเล้ว มันจะประนีประนอมออกมาขนาดไหน เเต่ว่าฉันกังวลไปหมด กังวลว่าวันนี้หรือวันข้างหน้า…ฉันกับเขาอาจจะไม่เหมือนกันจริงๆ
รู้สึกว่าเราสองคน..มีความรู้สึกที่เเตกต่างกันออกไป
ชอบ
ชอบมาก
ชอบมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซํ้า ทำให้ใช้คำว่าไม่ชอบไม่ได้เเล้ว….
เสียงพลุลูกเเล้วลูกเล่า ,เเสงสีอันเป็นประกายยามคํ่าคืนยังคงอวดโฉมท่ามกลางท้องฟ้าไม่หยุด มิอุนะไม่รู้อะไรเเล้วว่าต่อจากนี้ควรพูดยังไงกับเขาเเถมมือของเธอจับชายเเขนเสื้อเขาเเน่นกว่าเก่า ทว่าครานี้เท็นโดเริ่มผงะร่างของตนมองใบหน้าของหญิงสาวที่เริ่มปล่อยนํ้าตาหยดใสอาบลงเเก้ม เม็ดหนึ่งเป้งสองเป้ง
“มิอุจัง?ร้องไห้หรอ?”
“ม-ไม่ได้ร้องไห้นะ" เธอยืนกรานเเต่ว่าใบหน้าของมิอุนะเป็นสิ่งที่กล่าวได้ว่าเธอกำลังร้องไห้ “ฉัน…ไม่รู้จะพูดย-ยังไงกับนายต่างหาก ทำไมถึงรู้สึกเเบบนี้ ทำไมฉันถึงรู้สึกดีมากมายกับนายขนาดนี้…!”
เธอต่ออีกครั้งร่างกายก็สะอื้นไม่มีท่าทีหยุด น่าหงุดหงิดไหมล่ะ?
“ฉันตื้นตันใจ….เเละก็คิดมากไปหมด” คลายมือจากชายเเขนเสื้อเขาทันใด พลางยกมือข้างซ้ายเช็ดคราบนํ้าตาเปรียบกับเด็ก
เท็นโดยืนนิ่งไปพักนึง ก่อนยื่นเเขนหนาดึงกระตุกข้อมือของหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังเช็ดนํ้าตาเข้าหาตัวของเขาเองเเล้วโน้มตัวลง ในขณะที่ทุกอย่างเริ่มหยุดช้าลง วินาทีที่ชายหนุ่มร่างสูงประทับริมฝีปากของตนลงบนเปลือกตาของเธอทำให้เธอหลับตาลงอย่างไม่ทันคิดเเละไม่ทันสถานการณ์
นั่นคือเวลาที่พลุกำลังกระจายเป็นดาวกระจายเเสงสีอย่างสวยงาม ครั้นที่เท็นโดได้จูบลงบนเปลือกตาของเธอ
เท็นโดคลายจูบประทับออกยืนตัวขึ้นปกติ ทางฝั่งมิอุนะก็หยุดสะอื้นคอยจับจ้องไปยังเขาเบื้องหน้าโดยยังคงเหลือคราบนํ้าตาซึมอยู่
“มิอุจังคือมิอุจังอยู่ดีนั่นเเหละ ไม่ต้องคิดอะไรมากเเค่ตอนนี้เธอได้อยู่กับฉัน อยู่กับฉันโดยไม่ต้องห่วงอะไรต่อไป”
เท็นโดยกยิ้มอ่อน เขากล่าวออกมาโดยพยายามเข้าใจในสิ่งที่เธอสื่อ ทุกๆครั้งเขาจะเป็นตัวต้นเหตุที่เธอหัวใจเต้นราวกับเสียงเพลง เเต่ว่าตอนนี้น่ะ….มันเต้นยิ่งกว่าเสียงเพลงหรือเสียงไหน ๆ ทั้งอุ่นระทวย เเละยากจะหยุดมันด้วยตัวเอง
เเย่เเล้ว….ฉันหยุดอะไรในใจไม่ได้อีกต่อไปเเล้ว…..
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
จบไปเเล้วกับตอนที่ 8 ค่ะ รู้สึกว่าอีกไม่กี่ตอนล่ะมั้งที่จะจบฟิคนี้ลงค่ะ ไรท์อาจจะเเต่งมึนๆหน่อยเพราะเเต่งตอนดึกเเถมพรุ่งนี้ก็ไปสอบซะเเล้ว
ถ้าชอบอย่าลืมเม้นต์กับกำลังใจนะคะ
ไรท์จะมาเเอบขายฟิคด้อม SK 8 the infinity! อนิเมะสเก็ตบอร์ดที่กำลังมาเเรง คือไรท์ได้ทำการเปิดฟิคด้อมนี้เป็นเรื่อง “ดอกกุหลาบที่ร่วงโรย” เป็นของนางเสี่ยอดัม x oc ค่ะ ใช่ค่ะคุณอ่านไม่ผิด เป็นฟิคอดัมที่ไรท์เเต่งขึ้นมาโดยความชอบ เเละกำลังคลั่งเสี่ยอดัมอยู่ เเต่ก็น่ากระทืบในเวลาเดียวกัน เศร้า ชีวิตนี้เลือกอะไรได้บ้างคะ
ถ้าสนใจลองไปเยี่ยมชมกันได้นะคะเเงงๆ
ความคิดเห็น