คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 4.5 | PREFECT' BATHROOM (SPIN-OFF)
RED SNITCH
(AU!HOGWARTS)
OSH | KJI | PCY
( SPIN-OFF )
‘PREFECT' BATHROOM'
FROM CH.4
“ฉันจะอยู่ในส่วนที่มืดมนที่สุดของหัวใจนาย”
ผมมองคิมจงอินซึ่งนั่งสั่นเทาอยู่ภายในวงแขน ทั้งลาดไหล่และแผ่นหลังของเขาสั่นเทาจนใจผมแทบอ่อนยวบ แต่ถึงอย่างนั้นก็สู้อุตส่าห์ทำใจแข็ง รูดรั้งส่วนกลางลำตัวร้อนระอุของเขาด้วยมือที่เคยทำร้ายใครต่อใครมานับไม่ถ้วน
“หยุด... หยุดนะ...”
จงอินท้วงเสียงสั่น มองจากเสี้ยวหน้าก็เห็นว่าเขาเริ่มจะร้องไห้จริงๆ แล้ว
“อ้อนวอนด้วยเสียงหวานๆ สิ” ผมกระซิบข้างหู “ให้ฉันอ่อนโยนกับนายมากๆ ไงล่ะ”
“ไม่นะ...!”
เขากัดริมฝีปากเบินๆ นั่นจนห้อเลือด มันน่าโมโหที่คิมจงอินกำลังทำร้ายตัวเอง เขาคงแค้นใจเพราะตกอยู่ในสภาพขยับตัวแทบไม่ได้ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้หรอก ถ้าไม่เพียงแต่จงอินจะดื้อจนรับมือได้ยากเกินไป
มันเหนือคาดมาก... ที่เขากำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของผม
เอาเข้าจริงแล้วผมไม่เคยคิดฝันถึงเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน ไม่ว่าจะจูบ กอด หรือแม้กระทั่งการบังคับสำเร็จความใคร่ นี่มันไม่ต่างอะไรจากการขืนใจอันน่ารังเกียจ แต่ว่า... ผมไม่ได้กลัวเขาเกลียด อย่างน้อยๆ ก็กลัวน้อยกว่าการเห็นเขาเจ็บปวดคับแค้นใจจนอดกลั้นน้ำตาต่อหน้าศัตรูไม่อยู่
ผมควรจะหยุดหรือเปล่า...?
แต่ถ้าหยุดตอนนี้ ผมแน่ใจว่าจะต้องเสียคิมจงอินไปตลอดกาล
“ฉันเกลียดนาย!” เขาเริ่มเปลี่ยนคำประท้วงเป็นการด่ากราดผมแทน “เกลียดจนอยากจะอ้วก!”
หากผมมันบ้าที่โกรธไม่ลง เพียงเพราะตื่นเต้นว่าร่างกายเขากำลังตอบสนองมือของเจ้าคนน่ารังเกียจคนนี้อยู่
จงอินเริ่มขยับตัวได้บ้างแล้ว แต่ความอ่อนไหวทางร่างกายของเขาได้กลายเป็นอุปสรรคชิ้นโตไปเสียนี่ ถึงจะอยากดิ้นหนี แต่ตัวเขาก็ต้องการมือของผม ต้องการลมหายใจอุ่นๆ ที่รดรินซอกคอและสองข้างแก้ม ต้องการเหตุผลดีๆ สักอย่างที่จะบีบบังคับให้เขาอยู่จนถึงฝั่งฝันเสียก่อน
ท่าทีย้อนแย้งอย่างนี้กำลังปลุกเร้าให้ผมทำอะไรสักอย่าง — อะไรที่เลวร้ายจนกู่ความสัมพันธ์ของเราไม่กลับ
“ฉันจะฆ่านาย...” จงอินขู่ด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน
“ฉันกำลังช่วยนายอยู่นะ” ผมหยุดมือแล้วบี้นิ้วหัวแม่มือลงบนส่วนปลายความอ่อนไหวของเขา “อย่างน้อยก็น่าจะครางหวานๆ เป็นกำลังใจให้กันบ้างสิ”
“อะ...!” เขาหน้าแดง อนุมานว่าเป็นเพราะอาการเขินมากกว่าโมโหดีไหมนะ “ไม่มีทาง! สิ่งที่นายทำน่ะมัน...”
“พูดมากจริง”
ผมใช้มืออีกข้างจับใบหน้าเขาให้หันมารับจูบปิดปาก มันคาวเลือดแล้วก็บวมเจ่อจากการที่เขาทำร้ายตนเอง สิ่งนี้ทำให้ผมเจ็บปวดนิดหน่อย แต่ถึงอย่างนั้น
ถึงอย่างนั้น...
ในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยออกมาเต็มมือของผม แต่ไม่เป็นไร อย่างไรที่นี่ก็เป็นห้องน้ำ มันสะดวกสำหรับการล้างมือหรือแม้แต่ล้างเนื้อล้างตัวอยู่แล้ว ทว่าจงอินกลับผละออกจากร่างของผมสุดแรงที่มี ถึงแม้ว่านั่นจะทำให้เขาตกอยู่ในสภาพน่าสมเพชอย่างการล้มลงไปนั่งกองกับพื้นก็ตาม
“...”
ผมมองเขาด้วยสายตาราวกับผู้ชนะ ริมฝีปากวาดเป็นรอยยิ้มพึงใจอย่างยิ่งยวดที่ได้ริดรอนศักดิ์ศรีและความเป็นชายคนเด่นคนดังมาจากซีกเกอร์แห่งบ้านกริฟฟินดอร์ได้
“ถ้านายจะหนีฉัน... ก็คงต้องคลานออกไป”
ผมพูดแบบนั้นออกไปได้อย่างไรนะ ทั้งที่นี่คือค่ำคืนแห่งจูบแรกของเราแท้ๆ
ที่น่าผิดหวังคือจงอินทำเช่นนั้น เขาถอยหนีผมอย่างหมดสภาพทั้งพยายามจะลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล สองมือพยายามสวมกางเกงกลับเข้าเอวอย่างผิดๆ ถูกๆ
เอาล่ะ เขาต้องรีบหน่อยแล้ว
ดวงตาสีเข้มคู่นั้นมองผมอย่างรังเกียจเดียดฉันท์ เพิ่มเติมคือความหวาดกลัวอย่างที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นจากคิมจงอินคนนี้ด้วยซ้ำ มันทำให้ผมปวดใจจนแทบคลั่ง แต่ก็เลือกที่จะไม่หุบรอยยิ้มหยันลงราวกับมันเป็นหน้ากากไปเสียแล้ว
ทันทีที่เสียงประตูปิดลง ผมก็ถอนหายใจแล้วปล่อยให้ร่างของตนเองทรุดลงนั่งกับพื้น พิงขอบอ่างเย็นๆ พลางงอตัวเป็นกุ้ง ก้มหน้าจนหน้าผากแตะกับหัวเข่า
เจ้าสิ่งที่ขยายตัวอยู่ภายในกางเกงชุดสูทกำลังทำให้ผมอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว
เกือบไปแล้ว...
ผมเกือบจะก้าวข้ามเส้นแบ่งหนึ่งไป และผลลัพธ์คงออกมาเลวร้ายเกินเยียวยายิ่งกว่านี้แน่ๆ
“นายมันบ้าไปแล้ว...!”
ผมสบถด่าตนเองด้วยความโมโห ส่วนมือก็จัดการปลดเข็มขัดและซิปกางเกงไปพร้อมๆ กันด้วย ภาพใบหน้าของคิมจงอินยามที่เสร็จคามือผมถูกบันทึกลงหน่วยความจำแล้วเรียบร้อย
ผมฝังตัวเองเข้าสู่ความมืดมนในใจเขา ส่วนเขาเองก็ฝังตัวลงยังห้องลับในใจผมลึกกว่าเดิม
ปิดเทอมคริสต์มาสคราวนี้คงหมดไปกับการคิดหาวิธีดีๆ เพื่อเข้าใกล้เขา ถึงแม้จะถูกชังขี้หน้าจนไม่อยากอยู่ร่วมโลกกันแล้วก็ตาม
แต่ผมจะทำ
ต่อให้ต้องแลกกับอะไร — ผมก็อยากจะได้เขามา
#เรดสนิช
________________________________
THANKS FOR YOUR SUPPORT!!!
ความคิดเห็น