คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 08 ราชินีหิมะ&อลิซ VS. เทพผู้พิทักษ์
8
❄ ราชินีหิมะ&อลิซ VS. เทพผู้พิทักษ์ ❄
แจ็คพาเอลซ่ามายังบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านแถบชานเมือง แสงแดดส่องลงมากระทบกับดอกไม้นานาพันธุ์ยิ่งส่งให้ผู้ที่มองเห็นต้องตราตรึงกับบรรยากาศตรงหน้า แจ็ควางร่างบางลงกับพื้นก่อนจะเดินตรงไปยังประตูบ้านหลังนั้น
“เดียวแจ๊ค นายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่านายพาฉันมาที่นี้ทำไม” เอลซ่ารีบวิ่งมาขวางทางของแจ็คไม่ให้เขาเดินไปต่อได้
แจ็คมองร่างตรงหน้าก่อนจะหลุดขำออกมา “เดี่ยวเห็นแล้วก็รู้เองแหละน่า...” เด็กหนุ่มเดินตรงมาที่ร่างของเอลซ่าก่อนจะใช้แขนหนีบคอของเธอให้เดินตามมา
ทั้งคู่เดิมมาหยุดตรงบานประตูบานหนึ่งที่เก่าเสียจนถูกเถาวัลย์พันลูกบิดประตูเอาไว้ แต่ว่ามันไม่ได้เป็นแค่บริเวณประตูบ้านเท่านั้นทั่วทั้งบริเวณบ้านมีทั้งไม้เถาพันอยู่รอบๆ ราวกับบ้านร้างในนิยายสยองขวัญอย่างนั้นแหละ
ก๊อกๆ
“นี้คนที่อยู่ในนั้นน่ะ ออกมาเล่นกันได้แล้ว” แจ็คเคาะประตูบ้านรัว แต่ประโยคคำชวนมันดูทะแม่-งทะแม่-งเหมือนจะมาหาเรื่องเขามากกว่า
“ฉันรู้นะว่ามีคนอยู่ในนั้นน่ะ ออกมาดีกว่าน้--า มาเล่นด้วยกัน” แจ็คยังคงพยายามพูดต่อไปแม้จะไม่มีเสียงตอบรับออกมาเลยสักนิด
แกรก
เสียงหมุนลูกบิดประตูดังขึ้น เถาวัยล์ที่พันอยู่รอบๆบานประตูค่อยๆเลื้อยออกไปอีกทาง บานประตูถูกเปิดออกช้าๆเผยให้เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนเกาะบานประตูอยู่ เธอมีผมสีบลอนด์อ่อนจนเกือบขาว ดวงตาสีฟ้าสดใสแต่กลับแฝงไปด้วยความเศร้า
ทันทีที่เด็กสาวเห็นผู้มาเยือนทั้งสอง(?)เธอก็ทำหน้ามุ้ยทันที “ถ้าจะมาแกล้งกันละก็ กลับไปซะ”
“เฮ้! เดียวสิพวกเรามาดีนะ” แจ็คว่าก่อนจะเอามือมาขวางบานประตูเอาไว้
เด็กสาวมองมือของแจ็คด้วยท่าทางหวาดกลัว ก่อนจะออกแรงปิดบานประตูทันทีโดยที่ไม่ได้สนใจมือของแจ็คแม้แต่น้อย..
..ทำให้ประตูบานนั้นหนีบมือของแจ็คเข้าเต็มๆ
“โอ๊ย!!”
เอลซ่าหัวเราะแกมสะใจกับภาพเมื่อครู “ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ถนัดชวนใครออกมาเล่นสักเท่าไร เชื่อเถอะเป็นข้า ข้าก็ไม่ออกมาเล่นกับเจ้าแน่นอน”
เธอเดินมาตรงหน้าของแจ็คก่อนจะใช้นิ้วดันร่างของเขาที่ยืนกุมมืออยู่ให้ถอยไปด้านหลัง
ก๊อกๆ
เอลซ่าเคาะบานประตูอีกครั้ง ก่อนจะนั่งลงดูสถานการณ์ แต่ก็เหมือนเคยไม่มีเสียงตอบมาจากทางด้านในสักนิด
“ปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันไหม??
ไปเล่นด้วยกันรีบมา
ข้าก็แค่อยากจะพบหน้า มาเล่นดีกว่า
เจ้าเลิกซ่อนตัวได้ไหม??
เราคงเป็นเพื่อนที่ดี
หวังว่าสักวันเราจะได้เคียงข้างกันใช่ไหม...
ปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันไหม??
ไม่ชอบก็เล่นอย่างอื่นก็ยังได้...
(จริงนะ) ขอสัญญา”
บานประตูถูกเปิดออกอีกครั้งเด็กหญิงเดินก้มหน้าเดินออกมาจากทางบานประตูด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด “พวกพี่จะเข้ามาก็ได้นะ..”
ว่าจบเด็กสาวก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในอีกครั้ง แต่หากสังเกตดีๆทุกก้าวที่เด็กคนนี้ก้าวผ่านไปหญ้าสีเขียวอ่อนจะปรากฏขึ้นมาท่ามกลางพื้นไม้ที่ดูไม่มีอะไรเลย
“ดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นจะเห็นนายน่ะ แจ็ค”
“ต้องเห็นอยู่แล้ว..ล้านเปอร์เซ็นเลย ก็เป็นเด็กที่เกิดจากเทพกับมนุษย์นี้ สนใจไหมล่ะ? ” แจ็คยักคิ้วให้กับเอลซ่าก่อนจะเดินเข้าไปทางด้านใน ทิ้งให้เอลซ่ายื่นงงกับคำพูดที่เจ้าตัวทิ้งไว้
“สนใจไหม...?” เอลซ่าพูดทวนคำพูดของแจ็คอย่างงงๆก่อนจะเดินตามเขาเข้าไปทางด้านใน
ทันทีที่เอลซ่าก้าวเข้าไปในบ้านก็ต้องตะลึงกับบรรยากาศในบ้านหลังนี้ที่ถูกตกแต่งเต็มไปด้วยเถาวัลย์และดอกไม้นานาพันธุ์ที่ต่างก็ออกดอกสีสันสดใสต่างๆ
“ยินดีต้อนรับสู่บ้านของอลิซนะค่ะ” เด็กหญิงปีนขึ้นไปยื่นอยู่บนโต๊ะทานอาหารตัวยาว ทันทีที่เธอชูแขนทั้งสองข้างขึ้นกลีบดอกไม้ก็ค่อยๆลอยมารวมตัวกันก่อนจะปลิวกระจายไปทั่วห้อง
“น่าประทับใจดีนี้ยัยตัวแสบ แต่ข้ายังไม่ลืมในสิ่งที่เจ้าทำไว้กับข้าหรอกนะ” แจ็คปล่อยมือที่กุมมือข้างที่โดนประตูหนีบจนแดง ก่อนจะเอามืออีกข้างเขกหัวที่ยิ้มแป้นอยู่
อลิซทำหน้ามุ้ย มือเล็กยกขึ้นลูบหัวตัวเองปอยๆ “รังแกเด็กหรอ..” อลิซว่าจบกระโดดขึ้นเกาะหน้าของแจ็คเอาไว้ ร่างเล็กอ้าปากกว้างจนเห็นฟันน้ำนมครบทุกซี่
“เฮ้ย! จะทำอะไรนะไม่นะไม่ๆๆ” แจ็คพยายามเบนหัวไปอีกทางแต่ก็ไม่ได้ผล เด็กน้อยจิกหัวของแจ็คแน่น ก่อนจะกัดเข้าไปที่หูของเขา
“โอ้ย!! เล่นงี้ใช่ไหมได้แล้วเจ้าจะรู้ว่าเล่นกับใครอยู่” แจ็คคว้าไม้เท้าก่อนจะลอยขึ้นไปในอากาศแต่ดูเหมือนว่าอลิซจะไม่ได้กลัวความสูง
เหมือนใครบ้างคน*..
*ทายซิใคร(?)
อลิซปล่อยมือออกจากหัวของแจ็คก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นขี่คอเขาแทน “สูงอีกๆ บินๆๆ”
“เห้..นี้ข้าแกล้งเจ้าอยู่นะหัดกลัวกันบ้างดิ” แจ็คที่โดนขี่คออยู่เหลือบสายตาไปมองร่างที่ยิ้มร่าอยู่ด้านบน ดูเหมือนว่าอารมณ์โกรธของเขาจะหายไปทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของเด็กคนนี้
เฮ้อ..ช่างมันเถอะก็เป็นเด็กที่น้--า...
“คนหัวขาวอย่างเจ้า อลิซไม่กลัวหรอก คิดว่าเท่ห์นักไงทำผมสีนี้” อารมณ์ของแจ็คตกฮวบทันทีที่ได้ยินคำพูดขัดบรรยากาศของเด็กน้อย
อยากรู้จริงว่าปากดีได้ใคร..
แจ็คอุ้มเด็กน้อยที่อยู่บนคอออก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหิ้วคอเสื้อของอลิซไว้ที่ระดับสายตาแทน “แล้วสีผมของเจ้านั้นมันไม่ขาวเลยนะองค์หญิง”
“นี้มันสีบลอนด์เกือบๆขาวต่างหาก ไม่ได้ขาวล้วนไร้สไตล์อย่างเจ้า” อลิซเถียงแจ็ค พร้อมกับดิ้นอย่างไม่ยอมแพ้
เอ่อ..ความจริงมันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไรหรอกนะ เอลซ่าที่ยืนดูสองคนทะเลาะกันทางด้านล่างคิด
“เอลซ่าเจ้าคิดว่าไง/พี่สาวว่าใครถูก” ดูเหมือนว่าความซวยจะมาเยือนเอลซ่าซะแล้ว ทั้งสองมอง
เอลซ่าด้วยสีหน้าคาดคั้น
“เออ...ข้าไม่แน่ใจเท่าไร” เอลซ่าที่ทนสายตาคาดคั้นไม่ได้รีบเบนหน้าไปทางอื่น
“งั้นเอางี้...เจ้าอยากบินนักใช่ไหม??...ได้” แจ็คชูร่างของอลิซขึ้นเหนือหัวก่อนจะโยนเธอไปทางด้าน
เอลซ่าที่ยืนอยู่ด้านล่าง ทำให้เธอต้องรับร่างเล็กที่ลอยมาอย่างช่วยไม่ได้
แต่ด้วยแรงเหวียงของแจ็คทำให้ร่างทั้งคู่ล้มกลิ้งไปกับพื้น โชคดีที่ด้านหลังของเธอมีกองใบไม้ขนาดใหญ่คอยรับร่างทั้งคู่เอาไว้
เอลซ่าพยายามลุกขึ้นยื่นก่อนจะอุ้มอลิซขึ้นมาแล้วปัดเศษใบไม้ที่ติดอยู่บนหัวของร่างเล็ก
“แจ็ค! นี้มันจะ..” เอลซ่าหันมาดุแจ็คที่ดูเหมือนจะเล่นแรงเกินไป แต่ว่ากลับไม่มีแม้แต่เงาของเขาอยู่แม้แต่น้อย
แพละ!!
บอลหิมะที่ลอยมาจากอีกฟากหนึ่งของโต๊ะโดนหลังของเอลซ่าเต็มๆ แจ็คค่อยๆลอยลงมาก่อนะจะยืนอยู่บนโต๊ะยาวและแน่นอนในมือของเขามีบอลหิมะที่เป็นหลักฐานอย่างดี
“มาเล่นปาหิมะกันดีกว่า ตัดสินกันไปเลยใครชนะก็ถือว่าถูกไปละกัน ส่วนคนแพ้ต้องทำตามที่คนชนะสั่ง” แจ็คว่าจบก็กระทุ้งไม้เท้าของตนลงกับพื้นไม่นานบริเวณรอบๆก็ปกคลุมเต็มไปด้วยหิมะสีขาวโพลน
เอลซ่ามองหน้าอลิซราวกับรู้ใจกัน
อลิซก้มลงกับพื้นก่อนจะค่อยๆปั้นบอลหิมะขึ้นมา ส่วนอีกด้านเอลซ่ากำลังยกชายกระโปรงของตนขึ้นมาก่อนจะผูกมันไว้ไม่ให้เกะกะเวลาเธอวิ่ง..
..งานนี้ราชินีหิมะจะเอาจริงแล้ว
อลิซมานี้สิ เอลซ่ากวักมือเรียกเด็กน้อยให้มาหาตนก่อนนะอธิบายแผนการที่จะเผด็จศึกแจ็ค ฟรอสต์ให้อยู่หมัด??
เถาวัลย์เส้นเล็กค่อยๆขยายกลายเป็นเถาไม้ขนาดใหญ่ เอลซ่าวิ่งออกมาพร้อมกับบอลหิมะลูกโตในมือ..
..ร่างบางสร้างบันไดตามเถาไม้ก่อนจะวิ่งขึ้นไปหาแจ็คที่ลอยอยู่ด้านบน
“เอาไปเลย” เอลซ่าปาบอลหิมะไปทางแจ็คอย่างสุดแรง แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรกับการโจมตีครั้งนี้แม้แต่น้อย
“คิดว่าแค่นี้จะ..” รอยยิ้มที่มั่นใจของแจ็คตอนนี้กลับหายไปเสียแล้ว เพราะเถาวัลย์เส้นเล็กที่พันขาของเขาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ทำให้เขาที่ลอยค้างอยู่ในอากาศหลบบอลหิมะที่กำลังพุ่งตรงมาที่เขาไม่ได้..
..แจ็คใช้ไม้เท้าของตนแสกเถาวัลย์นั้นให้กลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งก่อนจะออกแรงกระชากเท้าของตนออกมาส่งผลให้ร่างของเขาหลบน้ำแข็งของเอลซ่าได้อย่างหวุดหวิด
“อลิซ!” เอลซ่าที่ยืนอยู่บนบันได้น้ำแข็งของตนตะโกนขึ้น สองมือเสกกองหิมะเป็นขั้นบันไดให้อลิซกระโดดขึ้นมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเด็กน้อยก็ยื่นอยู่ในระดับเดียวกับแจ็คฟรอสต์
เด็กน้อยง้างมือเตรียมพร้อม...
“คิดว่าจะโดนหรอ..อย่าลืมสิว่าข้านะลอยหลบบอลของเจ้าได้สบายๆ”
“ก็ไม่แน่นะ..” เอลซ่าที่ยืนอยู่ทางด้านหลังของแจ็คย่อตัวลงเล็กน้อยก่อนจะกระโดดไปคว้าตัวแจ็คที่ลอยอยู่กลางอากาศ แขนเล็กพยายามรวบตัวของเด็กหนุ่มไว้แน่น
“ตอนนี้แหละ! อลิซ!!” เอลซ่าที่ลอยคว้างอยู่ในอากาศส่งสัญญาณจบศึกครั้งนี้ให้เด็กน้อยผู้ร่วมขบวนการ
อลิซปาบอลหิมะไปอย่างสุดแรงและแน่นอนมันโดนใบหน้าของแจ็คเต็มๆ ส่งผลให้ร่างของทั้งคู่ร่วงลงสู่พื้นแต่โชคดีที่ได้ความช่วยเหลือจากอลิซทำให้ร่างของทั้งคู่ตกลงบนกองใบไม้แห้งแทนที่จะเป็นพื้นไม้แข็งๆ
แจ็คหันหน้ามองเอลซ่าที่นอนหัวเราะอย่างมีความสุขอยู่ข้างๆ “เจ้านี้ก็ดูจะบ้าระห่ำเหมือนกันนะ ถ้าคว้าตัวข้าไม่ได้จะทำไง.??”
“เจ้าไม่ปล่อยให้ข้าตกหรอก จริงไหม” ร่างบางที่ทำท่าจะลุกขึ้นทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง
“นี้เล่นอีกสิ..เล่นอีกๆอลิซอยากเล่นอีก” อลิซที่ยืนอยู่บนกองหิมะกระโดดไปมากองนั้นทีกองนี้ที พร้อมกับเสกกลีบดอกไม้ไปมาอยู่บนกองน้ำแข็ง
“ลงมาได้แล้วเดี่ยวก็ตกลงไปหรอก” แจ็คที่นอนอยู่ลุกขึ้นก่อนจะกวักมือเรียกเด็กสาวให้ลงมาหาตน
“งั้นก็..รับน่ะแจ็ค” เด็กน้อยถีบตัวเองจากกองหิมะก่อนจะกระโดดสูงขึ้นไปในอากาศ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะลืมไปว่าตัวเองยืนอยู่บนกองหิมะที่สูงจนเกือบถึงเพดาน ส่งผลให้หัวของเด็กน้อยโขกเข้ากับโคมไฟด้านบนอย่างช่วยไม่ได้
แจ็คเสกสไลด์เดอร์มารับร่างของอลิซได้อย่างพอดีส่งผลให้ร่างเล็กไถลลงมาตามสไลด์น้ำแข็งก่อนจะลงมาหยุดตรงที่แจ็คและเอลซ่านอนอยู่
แจ็คหิ้วคอเสื้อของอลิซขึ้นมาอีกครั้ง “บ้านตัวเองแท้ๆ ยัยจะเซ่อไปชนมันอีก”
คำพูดของเด็กหนุ่มบาดลึกไปยังเอลซ่าที่นอนอยู่ข้าง เด็กสาวลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าเจือนๆพร้อมกับความรู้สึกเหมือนโดนด่าอยู่กรายๆ
“บางทีคนเรามันก็พลาดกันได้น่ะ แจ็ค” เอลซ่าพยายามแก้ตัวแทนอลิซ(?)
“ใช่ๆ” อลิซว่าก่อนจะแลบลิ้นใส่แจ็คที่หิ้วเธออยู่
จ๊อกกก..
เสียงท้องของทั้งสามร้องขึ้นพร้อมกับของอลิซนะไม่เท่าไรแต่แจ็คกับเอลซ่านี้สิไม่ได้กินอะไรมา1วันเต็มๆแล้ว
“เราออกไปหาอะไรทานข้างนอกกันไหม?” เอลซ่าเสนอไอเดีย
“ไม่เอาหรอก อลิซต้องไม่ออกจากบ้านหลังนี้ทุกคนกลัวอลิซ เพราะอลิซแปลกไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ” เอลซ่านึ่งไปสักพักเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากเด็กน้อย
เอลซ่าลุกขึ้นนั่งก่อนจะอุ้มเด็กน้อยมาวางไว้บนตัก “เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย ข้ากับแจ็คก็จะไปกับเจ้าด้วยไม่ต้องกลัว” เอลซ่าเอื้อมมือไปลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
“เอ้าไปกันได้แล้วข้าหิวแล้วนะ” แจ็คคว้าคอเสื้อของอลิซให้ลุกขึ้นก่อนจะดันเธอให้เดินไปข้างหน้า
อลิซค่อยๆเอื้อมมือไปหมุนลูกบินประตูอย่างลังเล แขนน้อยๆของเธอสั่นอย่างช่วยไม่ได้
“เจ้าก็แค่เปิดมัน..ไม่ต้องกลัวข้าและแจ็คไม่ทิ้งให้เจ้าอยู่คนเดียวแน่” เอลซ่าวางมือของตนบนมือของอลิซ เด็กน้อยหลับตาลงครู่หนึ่งก่อนจะลืมมันอีกครั้งพร้อมกับสีหน้าที่มั่นใจบานประค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ
“เอาแหละ!! ไปหาอะไรกินกันเลย”
Note. 
บอกเลยไรเตอร์รู้สึกสะใจ
เลิฟซีนที่ว่า...อยากได้แบบไหนกันล่ะ
thx theme:)Shalunla
ความคิดเห็น