My room :)

ลำดับตอนที่ #88 : Academic spirit [2]

APPLICATION

 

“เฮอะ! ทุกอย่างอยู่ในการคำนวณของฉันหมดแล้ว...ไม่มีคำว่าพลาดหรอก”

บทตัวละคร :: นายตัวก่อเรื่อง....เอ้ย .จิตวิญญาณแห่งคณิตศาสตร์ (นานๆจะส่งตัวร้ายนะเนี่ย)

ชื่อ - นามสกุล :: Jehel [เจเฮล]

ชื่อเล่น :: ไม่มี เรียกเจเฮลนั่นแหละ ถ้าชื่อแค่สองพยางค์ยังพูดไม่ได้ก็ไม่ต้องเรียก! (เจเฮลได้กล่าวเอาไว้) แต่...สำหรับใครบางคน จะอนุญาตให้เรียกว่า “เจย์” ได้

อายุ :: เท่ากับอายุปัจจุบันของฟิสิกส์ เคมี ชีวะ รวมกันแล้วหารสอง...(ตกลงมันคือเท่าไหร่?).ส่วนรูปลักษณ์ดูราวๆ 24-25 เห็นจะได้

เพศ :: เพศที่มีโครโมโซม XY...ก็เห็นอยู่ว่าเป็นชายจะถามทำไมเนี่ย! (เจเฮลได้กล่าวเอาไว้...)

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาคมคายหล่อเหลา ดวงตาสีเขียวเพอริดอทที่ฉายแววฉลาดล้ำและร้ายกาจเปี่ยมเสน่ห์นั้นเมื่อรวมกับผิวขาวสะอาดสมบูรณ์ด้วยเลือดฝาด จมูกโด่งพองาม เรียวปากบางที่มักมีรอยยิ้มมั่นใจจนน่าหมั่นไส้ ล้อมด้วยโครงหน้าที่สมบูรณ์แบบและผมสีบลอนด์สว่างซอย ย้อมสีเขียวเล็กน้อยตรงปลายแล้วทำให้ใบหน้าของเขาดูมีเสน่ห์จนไม่อาจละสายตา แขนขาเพรียวสวยด้วยกล้ามเนื้อ สูง 180 เซนติเมตร หนัก???

ลักษณะนิสัย :: เจเฮล...จิตวิญญาณแห่งคณิตศาสตร์ผู้เป็นตัวต้นเรื่องทั้งหมด ซึ่งไม่ค่อยน่าแปลกใจนักเมื่อโดยสันดานแล้วเขามักจะชอบสมมติทฤษฎีอะไรใหม่ๆ แหวกๆ ที่ชาวบ้านชาวช่องเขาไม่คิดกัน ไม่พอยังพิสูจน์ด้วยการลงมือทำอีกด้วยแน่ะ (ถามว่าว่างนักเหรอ...ก็ใช่น่ะสิ เป็นจิตวิญญาณวันๆ เอาแต่หลับในเสา มันจะไม่ว่างได้ไง?) เป็นพวกต้องมีอะไรให้คิดอยู่ในหัวตลอดเวลาไม่งั้นจะเกิดอาการอยู่ไม่สุขทันที แต่เห็นแบบนี้สมาธิสูงมากหากใช้ความคิด ใครไปรบกวนตอนกำลังใช้สมาธิซี้ซั้วนี่มีแต่ตายกับตายเท่านั้น...

เจเฮลเป็นคนตรง จะทำอะไรก็ชัดเจน ออกตัวแรงชนิดว่าถ้าหน้าแหกหมอที่ไหนก็คงไม่รับเย็บ แต่เขาไม่ใส่ใจเพราะความมั่นหน้ามั่นโหนกของเขานั้นเกินคนธรรมดาสามัญไปมากจนเข้าข่ายหลงตัวเองเลยก็ไม่ผิด แต่เผอิญว่ารายนี้มันมีดีจริง ดังนั้นถึงแม้จะมีคนหมั่นไส้ก็ทำอะไรเจเฮลไม่ได้อยู่ดี ก็คนมันเก่ง...นอกจากทำอะไรชัดเจนแล้วเจเฮลยังชอบความชัดเจนอีกด้วย ไม่ชอบอะไรที่ครึ่งๆกลางๆหรือคลุมเครือ หากปฏิเสธตรงๆเขาจะรู้สึกดีกว่าคนอ้ำๆอึ้งๆเลือกไม่ถูกมาก แบ่งมิตรกับศัตรูค่อนข้างชัดเจน แต่แล้วแต่เคส เรื่องที่แล้วเป็นศัตรู แต่มาหนนี้อาจเป็นมิตรก็ได้ ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมในแผนคราวนั้นล้วนๆ...

แม้จะเป็นคนตรง แต่เจเฮลเป็นพวกชอบคำนวณทุกอย่างเอาไว้ล่วงหน้า ไม่ได้วู่วามแต่อย่างใด กลับฉลาด รอบคอบและร้ายลึก อาศัยหลักความน่าจะเป็นและหลักจิตวิทยารวมกันอย่างน่ากลัวและร้ายกาจที่สุดเพื่อปูทางให้แผนของเขาสำเร็จตามเป้าหมาย ดูเหมือนตรงไปตรงมาแต่ภายใต้ความตรงนั้นยังมีเล่ห์กลที่ซ่อนไว้อยู่อีกเพียบ เหมือนโจทย์คณิตศาสตร์ที่บอกทุกค่ามาแล้ว แต่มันก็มีจุดพลิกแพลงหลอกเราในโจทย์อยู่เรื่อยนั่นแหละ เรียกได้เลยว่าเป็นนักวางแผนตัวยง ว่างๆ หากไม่มีอะไรทำก็ชอบเล่นหมากรุกกับตัวเองเพื่อลับสมองอีกด้วย และค่อนข้างจะเป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์ หากทุกอย่างตรงตามแผนเขาจะฟินมากเลยล่ะ แต่ถ้าตรงเกินไปหมด...มันก็น่าเบื่อสิเนอะ?

เจเฮลเป็นพวกที่เอาตัวเองเป็นที่หนึ่ง คนอื่นจะเป็นยังไงช่างหัวมัน ฉันไม่แคร์ เรียกเห็นแก่ตัวเลยเหอะ ไม่ใส่ใจเรื่องความรู้สึกคนรอบข้างเท่าไหร่ นอกจากนั้นยังมองว่าความรู้สึกพวกนั้นเป็นเพียงตัวแปรที่จะทำให้สมการ(แผนการ)ของเขาสมบูรณ์เท่านั้น ไม่มีอะไรมากน้อยไปกว่านั้น สามารถทำร้ายความรู้สึกคนอื่นได้โดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิด ร้ายกาจแบบเย็นชาไร้หัวใจ ทำได้ทุกอย่างเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายโดยไม่สนว่าใครจะต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง เขาโอเคกับผลลัพธ์ก็พอแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น...เจเฮลเองก็ยังคงมีความรู้สึกนึกคิดแบบชาวบ้านชาวช่องอยู่ ดังนั้นคงไม่แปลกนักหากจะตกหลุมรักหรือชอบใครสักคน และเมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจะเกิดการ “สองมาตรฐาน” แบบฟ้ากับเหวขึ้นมาทันที กับคนที่ชอบเขาจะสามารถมองข้ามและรับข้อเสียของคนๆนั้นได้อย่างง่ายดายเหมือนกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย และจะใส่ใจแตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด อย่างน้อยก็แคร์ล่ะว่าเขาคิดยังไง และชอบหาเรื่องเข้าไปอยู่ใกล้ๆคนที่ชอบ ตอดนิดตอดหน่อยก็เอา ชอบการสกินชิพและการแทะโลมทางวาจานิดๆ(?)กับคนที่ชอบเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนั้นยังชอบเฝ้ามองคนที่ว่าประหนึ่งสตอล์กเกอร์อีกด้วย...ไม่ใช่อะไร เขาว่าง(?) แถมยังเป็นสายยันเดเระอ่อนๆ ใครบังอาจมาเล็งเป้าหมายของเขา ตายสถานเดียว! ส่วนกับคนที่เฉยๆก็ธรรมดา ไม่แคร์แล้วไง? แต่กับคนที่เกลียดนี่อย่าหวังเลยว่ามันจะอยู่สุขสบายดี จะหาทางทำให้มันล่มจมได้ซักวิธีเนี่ยแหละ พอทำได้แล้วก็ไปซ้ำเติมมันซักหน่อย แต่ถ้าทำไม่ได้จะถือว่าอีกฝ่ายลองดี (อ้าวเฮ้ยไอ้นี่?) และจะมองเป็นตัวหมากที่ต้องกำจัด หากปราบยากมากๆ จะมองเป็นคู่แข่งโดยอัตโนมัติ ซึ่งหากมาถึงจุดนี้แปลว่าเจเฮลยอมรับในความสามารถของคนๆนั้นแล้ว และเมื่อยอมรับใครจะค่อนข้างคาดหวังและให้เกียรติในระดับหนึ่งเลยทีเดียว ว่าง่ายๆไอ้นี่มันชอบการแข่งขัน คู่ต่อสู้ยิ่งเก่งยิ่งสนุกนั่นเอง

ในด้านของอารมณ์นั้น เจเฮลดูเผินๆ เหมือนเป็นคนทำอะไรเร็ว ตัดสินใจเร็วก็จริง แต่ทั้งหมดนั่นมาจากการคิดไตร่ตรองของเขาก่อนแล้วทั้งสิ้น เรียกได้ว่าไม่ค่อยทำอะไรตามอารมณ์นักยกเว้นกรณีหาอะไรทำแก้เซ็งกับอยู่ๆก็เหม็นขี้หน้าหรือชอบชาวบ้านเขา รอบคอบและละเอียดกว่าที่เห็นภายนอกมาก แต่หากอารมณ์ขึ้นเมื่อไหร่จะเกิดมหกรรม “ด่าหรือบ่นไม่เลี้ยง” ขึ้น โดยจะมีผู้เคราะห์ร้ายซักคนรับกรรมไปฟังเขาบ่น ด่า หรือพูดอะไรก็ตามแบบใส่อารมณ์อยู่ร่วมชั่วโมง ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าไปขุดเรื่องพูดมาจากไหนมากมาย ส่วนหากเศร้าเสียใจมันจะไปวนลูปเหมือนโกรธ แต่หากฟังดีๆจะพบว่ามีคำประชดประชันตัวเองซ่อนอยู่เยอะมาก ไม่ชอบอะไรยืดเยื้อหรือดราม่ามากมาย รำคาญ! ชอบให้เรื่องจบๆไปมากกว่า และพอจบแล้วก็ไม่เก็บเอาไปคิดมากด้วย คิดมากไปประสาทเสียกันหมดพอดี ยังมีเรื่องน่าคิดกว่านั้นตั้งเยอะ...

ความสามารถพิเศษ :: สมองประมวลผลเร็วมาก ไม่รวมความเจ่าเล่ห์แกมโกงนิดๆจากสันดาน / ความมั่นหน้า เอ้ย...มั่นใจล้นมากจนน่าตบ / วางแผนการเก่ง และสามารถทำให้แผนดำเนินได้อย่างราบรื่นแม้ว่าจะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นก็ตาม / ช่างสังเกตมาก / มีความเป็นผู้นำสูง / มีเสน่ห์แบบคาดไม่ถึง

สเปค :: นิยามสั้นๆ ง่ายๆก็ทุกอย่างที่เป็นวิทย์คุง...(เอางี้เลยเร้ออออออออ) (ก็ไปเต๊าะเขาขนาดนั้น ไม่รู้ก็ซื่อจนบื้อแล้วววววววววว)

เพิ่มเติม ::

- เป็นจิตวิญาณแห่งคณิตศาสตร์ก็จริง แต่มีอารมณ์ศิลป์เกินคาด ชอบฟังดนตรีคลาสสิกเพราะทำให้หัวแล่น

- ไม่ถูกกับภาษาที่ไม่ใช่ภาษาหลักของโลกอย่างรุนแรงชนิดที่ว่าคงต้องใช้กูเกิ้ลทรานเสลทหรืออะไรก็ได้ที่มันพอแปลแล้วพอจับใจความรู้เรื่องมาแปล ไม่งั้นไม่จบ...ไม่ใช่อะไร คงพูดคนละภาษาคุยกัน และลงเอยด้วยการไม่รู้เรื่องทั้งสองฝ่าย

- เจเฮลปากเสียในระดับหนึ่ง กวนตีนบ้าง (แต่ไม่เท่าชีวะ) ถนัดที่สุดคือพูดด่าตรงๆ...

- ลายมือสวยมาก แต่เป็นโรคจิตอะไรไม่รู้ ชอบจดสูตรหรือแผนบนผนัง โต๊ะ พื้น หรือที่ประหลาดๆ มากกว่ากระดาษหรือสมุด แต่เจเฮลไม่แคร์หรอกนะว่าใครจะมาอ่าน เพราะต่อให้อ่านออกก็ไม่เข้าใจ เพราะเขาเขียนให้ตัวเองเข้าใจคนเดียวเท่านั้น

      O W E N TM.