My room :)

ลำดับตอนที่ #87 : Academic Spirit

APPLICATION

 

“ไม่มีคำว่า ‘นะค่ะ’ ในพจนานุกรมโลกไหนๆทั้งนั้นแหละครับ ช่วยสะกดคำให้ถูกหน่อยเถอะ...”

บทตัวละคร :: จิตวิญญาณภาษา

ชื่อ - นามสกุล :: สเปลเวิร์ธ [Spellworth]

ชื่อเล่น :: สเปล

อายุ :: ภายนอกดูเหมือนยี่สิบต้นๆ (รูปลักษณ์ดูจะผู้ใหญ่ที่สุดในหมู่จิตวิญญาณ) แต่อายุจริงเป็นความลับทางราชการ...(หากไปถามซี้ซั้วอาจเจอพจนานุกรมบินโขกตายอนาถได้)

เพศ :: ชาย...

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งแต่ไม่ถึงกับบอบบางด้วยมัดกล้ามเนื้อพองาม ดวงหน้าที่มีความสวยงามและหล่อเหลาผสานกันอย่างลงตัวนั้นมีนัยน์ตาสีเงินคู่หนึ่งดูสุขุมและลึกลับดั่งแสงจันทร์ แต่หากเขาฟิวส์ขาดเมื่อไหร่มันจะเปลี่ยนเป็นสีแดงชาดดุจโลหิตในทันที แพขนตาหน้าที่รับกับดวงตายิ่งเสริมให้ดวงตาเขายิ่งดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้นกว่าเดิม จมูกโด่งรั้น เรียวปากบาง รวมกับผิวขาวผ่องเหมือนกระเบื้องเคลือบ และเส้นผมสีเงินที่ยาวระต้นคอ แขนขาเรียวยาวนั้นทำให้เขาดูเป็นเหมือนงานสลักชิ้นเอกของเทพเจ้ามากกว่าจะเป็นร่างมนุษย์จริงๆ สูง 178 เซนติเมตร หนัก ???

ลักษณะนิสัย :: สเปลเวิร์ธ...จิตวิญญาณแห่งภาษาผู้เปรียบเสมือน “พ่อ” สำหรับเหล่าจิตวิญญาณทั้งหลาย ไม่ใช่ว่าเพราะเขาแก่หรอกนะ แต่เป็นเพราะการวางตัวที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในบรรดาจิตวิญญาณที่หลงมาต่างหาก ตั้งแต่ความสุขุมเยือกเย็น อ่อนโยน นุ่มนวล ชวนให้สบายใจและอบอุ่นที่เข้าใกล้ ไมตรีและรอยยิ้มงดงาม ท่วงกิริยาท่าสง่าแต่ดูสบายเป็นกันเองนั่นอีกล่ะ นอกจากนั้นเวลามีปัญหา(โดยเฉพาะด้านภาษา)ก็เป็นที่พึ่งพาได้ของทุกคนเสมอ แบบนี้ไม่เรียกว่าเป็นพ่อแล้วควรจะเรียกว่าอะไรดีล่ะเนี่ย?

สเปลเวิร์ธเป็นคนที่หลงใหลในตัวอักษรและภาษาเป็นอย่างยิ่ง จึงไม่น่าแปลกใจนักที่เขาจะชอบ...เรียกว่าหลงใหลและโปรดปรานการอ่านหนังสือเป็นที่สุด อันที่จริงแล้วเขาชอบทุกกิจกรรมที่มีส่วนข้องเกี่ยวกับภาษาทั้งนั้นแหละ เพียงแต่การอ่านหนังสือมาเป็นอันดับหนึ่งเท่านั้น สามารถฝังตัวอยู่ในห้องสมุดทั้งวันทั้งคืนจนลืมกินลืมนอนได้เลย เพราะสเปลเวิร์ธเป็นพวกถ้าตั้งสมาธิกับอะไรมากๆแล้วจะตัดขาดทุกอย่างภายนอกเข้าสู่โลกส่วนตัวทันที ต้องให้คนอื่นไปเตือนโน่นถึงจะรู้สึกตัว เกลียดกูเกิ้ลทรานเสลทและโปรแกรมแปลภาษาออนไลน์แทบทุกประเภท เพราะรู้สึกว่าแปลได้ไร้ศิลป์แห่งภาษาสุดๆจนเขาอยากจะเอาหัวโขกพจนานุกรมตายเหลือเกิน เป็นคำๆยังพอว่า แต่พอเป็นบทความหรือประโยคนี่...เขาอยากจะบ้าตาย ภาษามันลึกล้ำกว่านั้นเยอะเข้าใจไหม! อีกอย่างคือเวลาเห็นใครใช้ภาษาผิดๆ เขาจะเข้าไปแก้ให้อย่างนุ่มนวล แบบที่ไม่ทำคนผิดหน้าแหกมากนัก คือเข้าใจหน่อยว่าเขาไม่ได้จะมาประจานอะไร แต่ใช้ให้ถูกหน่อยเถอะนะ เห็นใช้ผิดแล้วจิตวิญญาณแห่งภาษาอย่างเขาทำใจรับไม่ได้จริงๆ

สเปลเวิร์ธเป็นคนที่พูดจาไพเราะเพราะพริ้ง...แต่ภายใต้คำพูดเหล่านั้น หากใคร “ตีความระหว่างบรรทัด” ออก จะพบว่าบางครั้งมันสามารถแปลได้หลายแง่มากจนไม่รู้ว่ามีอะไรแอบแฝงอยู่หรือไม่ ซึ่งมักมีครึ่งไม่มีครึ่ง หากมีคือกำลังจะสื่ออะไรบางอย่างที่พูดตรงๆออกไปก็ไม่ดี อาทิ กำลังหลอกด่าคนอื่นอยู่ แต่ถ้าไม่มีก็แปลได้แค่ว่าคนฟังมันมโนไปเองคนเดียว อันนี้ต้องไปเดาใจสเปลเวิร์ธเอาเองว่าจะมีมั้ย ซึ่งถามว่าเดาง่ายมั้ย ตอบเลยว่า ยาก เพราะพี่ท่านมักจะวางตัวนุ่มนวล ยิ้มน้อยๆ จนไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ แถมยังใจเย็นพอๆกับภูเขาน้ำแข็งเดินได้ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนก็ยังคงนิ่งและตอบโต้ตามความเหมาะสมได้เสมอ เขาเรียนรู้เร็ว ฉลาดและแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีเลยล่ะ

สเปลเวิร์ธมีความน่ากลัวซ่อนอยู่ในความนุ่มนวล เหมือนสายน้ำที่ปกติอ่อนโยน แต่บทจะไหลเชี่ยวก็จะทำลายทุกสิ่งจนพินาศ เช่นเดียวกับที่ตอนฟิวส์ขาด จะสามารถปล่อยรังสีอำมหิตพร้อมรอยยิ้มที่ใครเจอเป็นต้องขนลุกและยอมศิโรราบแต่โดยดี มิฉะนั้นจะเจอหายนะที่เลวร้ายจนกัดลิ้นตัวเองตายได้เลย เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วจะไม่แคร์อะไรทั้งนั้น กลายเป็นลาสบอสที่ทำได้ทุกอย่างที่จี้จุดอ่อนชาวบ้านจนต้องยอมสยบได้ หรืออาจมีพจนานุกรมบินเฉี่ยวหัวเป้าหมายไปซักมิลนึงเป็นการข่มขู่แบบเบาะๆ บอกแล้วไงว่ามาถึงจุดนี้แล้ว...เขาทำอะไรก็ได้ และมักทำเหนือความคาดหมายของคนอื่นด้วย มันน่ากลัวก็ตรงที่ไม่รู้ว่าคราวนี้จะมาไม้ไหนนี่แหละ...

จริงๆแล้วเห็นแบบนี้สเปลเวิร์ธก็เป็นคนขี้แกล้งไม่ใช่น้อย และค่อนข้างทำอะไรตามใจตัวเองเสียด้วยสิ เพียงแต่ว่าความเอาแต่ใจของเขานั้นอยู่ในกรอบที่เขาตั้งขึ้นเองจึงมักไม่ค่อยมีอะไรออกนอกลู่นอกทางนัก แต่มันก็มีกรณีแกล้งมากไปจนทำชาวบ้านป่วงทั้งวงมาแล้ว และมักไม่ค่อยมีคนรู้เสียด้วยสิว่าเป็นฝีมือของสเปลเวิร์ธด้วยความที่ว่ามีภาพพจน์ไม่น่าใช่ตัวก่อเรื่อง ความซวยจึงพ้นตัวไปแบบงงๆ โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย

สเปลเวิร์ธเป็นคนที่เข้าหาง่าย แต่...จะรู้ถึงใจจริงของเขายากยิ่งกว่ายาก เหมือนผืนน้ำที่ใสสะอาด แต่มองอย่างไรก็ไม่เห็นก้นบึ้งของมัน จะดำลงไปก็มีแรงต้านให้ไปไม่ถึง (อารมณ์จะออกไปแตะขอบฟ้า...นั่นแหละ) คงต้องให้เจ้าตัวเปิดเองเท่านั้นแหละ เห็นแบบนี้มีเสน่ห์กับสาวๆมาก แต่ก็ไม่เคยควงใครเลยนะ เพราะเขาถือคติว่าถ้าไม่รักจริงจะไม่ควงเด็ดขาด แต่ถ้าชอบจริงจังเมื่อไหร่จะเดินหน้าจีบแบบเนียนๆ และที่สำคัญหวงแรงด้วย 

ความสามารถพิเศษ :: เข้าใจและฟังพูดอ่านเขียนได้แทบทุกภาษา / ความจำเป็นเลิศ และความความคิดในการประยุกต์ใช้ที่ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน / ยิ้มและคำพูด(สยอง?)สยบโลก พร้อมแผ่ออร่าระดับอินฟินิตี้ ใครก็ต้านไม่ได้ / ใจเย็นมาก(เกินไป)จนน่ากลัว / เหมือนจะรู้ทันชาวบ้านไปหมด(แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า?) (อ้าว?)

สเปค :: ใครก็ได้ที่มีค่าพอจะให้ตัวเองสนใจมากกว่าการอ่านหนังสือ (มันจะไปมีไหมพ่อคุณ...) คงต้องมีเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา ไม่ทำให้เบื่อ แต่ก็ไม่หวือหวาจนเกินไป เหมือนหนังสือดีๆ ที่อ่านได้ยาวๆ เรื่อยๆ และมีสิ่งให้ประทับใจจนไม่มีวันเบื่อนั่นแหละ...

เพิ่มเติม ::

- สเปลเวิร์ธไม่ชอบอะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับตัวเลขและการคำนวณ ยกเว้นเลขวันเดือนปีและบนหน้าปัดนาฬิกา หากมีจะหาทางโยนให้คนอื่นแทน อนึ่ง ไม่ได้แปลว่าเขาทำไม่ได้ แต่เขาต้องเค้นสมองนานซึ้งเขาไม่ชอบ ปวดหัว

- ไม่ถูกกับพวกวิชาวิทย์ๆ เท่าไหร่ ใครมาถามพวกนี้อาจจะเจอยิ้มแล้วไล่ให้ไปถามไอ้พวกตัวร้ายอย่างนุ่มนวลแทน

- ยามฟิวส์ขาดสามารถทำอะไรลงไปก็ได้ แต่พอกลับมาสติดีอีกครั้งก็ไม่ได้เที่ยวขอโทษอะไรใคร อาจจะแค่พูดว่า “สงสัยแรงไปหน่อย” (หน่อยบ้านเอ็งคนเดียวอ่ะดิ) หรือไม่ก็อะไรทำนองนี้

 

  CR.SQW