คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #82 : ~ Happy Family ~ 45
หลังจากกลับมาจากงานเลี้ยงยุนโฮก็เดินตามหลังพ่อตัวเองต้อยๆเพื่อขอคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด
“ พ่อช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้ไหมฮะ ตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว ” ร่างสูงเดินตามบิดาเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“ อธิบายอะไรล่ะ ” ฮยอนบินหันกลับมาเลิกคิ้วถามลูกชาย บอกให้อธิบายแต่ไม่บอกว่าให้อธิบายเรื่องอะไรเนี่ยนะ
“ ก็เรื่องที่พ่อพูดในงานวันนี้ไงฮะ ”
“ แล้วมันเรื่องไหนล่ะ วันนี้ฉันพูดตั้งหลายเรื่อง ” ชายชราลอบยิ้มสนุกเมื่อหาเรื่องแกล้งลูกชายได้ เขารู้แล้วล่ะว่ายุนโฮอยากรู้เรื่องอะไรแค่อยากจะแกล้งให้ยุนโฮกระวนกระวายเล่นก็แค่นั้น
“ เรื่องบริษัท D.S. ไงฮะ นี่ตกลงว่าทุกอย่างเป็นแผนของพ่อใช่มั๊ย ”
“ ถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ ” ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ อย่าบอกนะว่าพ่อซื้อหุ้นบริษัทนี้เพื่อเอามาทดสอบผมน่ะ ” ยุนโฮเอ่ยถามบิดาด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ว่าฮยอนบินจะยอมลงทุนขนาดนั้น
“ มันบังเอิญน่ะ พอดีว่าฉันรู้จักกับเจ้าของเดิมแล้วเขาอยากจะขายให้ฉันก็เลยซื้อเพราะเห็นว่าเป็นคนกันเอง ”
“ แล้วพ่อซื้อตั้งแต่ตอนไหน อย่าบอกนะว่าตอนที่ไปเที่ยวกับแม่น่ะ ” เสียงทุ้มยังคงคาดคั้นต่อ แล้วพ่อเขาไปซื้อหุ้นตอนไหนล่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่าที่ไปอยู่ฮ่องกงกันนานสองนานเพราะไปดูแลบริษัทที่นั่น ถึงว่าล่ะตอนโทรไปบอกว่าบริษัทกำลังมีปัญหาบิดาไม่ได้รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนสักนิด
“ ก่อนหน้าแกกลับมาประมาณหนึ่งเดือนได้มั้ง ”
“ โหย....พ่อใจร้ายมากเลยพ่อรู้ตัวหรือเปล่า ” ยุนโฮโอดควรญพร้อมกับตัดพ้อบิดา
ไอ้เราก็เครียดแทบแย่กลัวว่าจะทำให้บริษัทขาดทุน ที่ไหนได้เป็นแผนนี่เอง แต่จะว่าไปแล้วมันก็เป็นความผิดของเขาเองแหละที่ไม่เอะใจอะไรตั้งแต่ต้น
“ แต่แกก็ผ่านมันมาได้ไม่ใช่เหรอ ” ปากหยักยกยิ้มบางๆให้กับลูกชาย ตอนนี้ลูกชายหัวรั้นของเขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆสินะ
“ ถ้าไม่มีแจ ผมก็แย่เหมือนกันแหละฮะ ” ถ้างานนี้ไม่มีแจจุงยุนโฮคิดว่าเขาคงไม่ได้มานั่งสบายใจอยู่แบบนี้หรอก
“ แกน่าจะให้เมียแกเข้าไปช่วยงานที่บริษัทถาวรนะ ” ฮยอนบินแนะนำลูกชายเพราะแจจุงถือว่าเป็นคนมีความสามารถคนหนึ่งเลยล่ะ แต่ดูเหมือน ว่ายุนโฮจะไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้
“ ไม่มีทาง ” ค้านขึ้นมาแทบจะทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นทำเครื่องหมายกากบาท เขาไม่มีทางยอมให้แจจุงเข้าไปทำงานที่บริษัทเด็ดขาดให้อยู่บ้านเลี้ยงลูกน่ะดีแล้ว
“ นี่แกคิดจะให้เมียแกอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวว่างั้น ” นี่มันคิดจะให้เมียมันอยู่แต่ในบ้านรึไงกัน “ แล้วตกลงเรื่องแต่งงานแกจะเอายังไง ”
“ ผมคิดว่าจะแต่งหลังจากที่แจคลอดแล้วน่ะฮะ ” ร่างสูงตอบบิดาอย่างที่คิดเอาไว้
“ มันจะไม่นานเกินไปเหรอ ” คิ้วหนาเลิกขึ้นขณะถาม
ปากหยักคลี่ยิ้มให้กับบิดา“ ไม่หรอกฮะ ผมอยากให้คนสำคัญของเราทั้งสองคนอยู่ในงานนั้นด้วยและผมก็คิดว่าแจก็คงจะอยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ”
วันสำคัญอีกวันหนึ่งของชีวิตยุนโฮก็อยากให้คนที่สำคัญในชีวิตได้อยู่ด้วยกันในวันนั้น ไหนๆก็ได้รอแล้วรอต่อไปอีกหน่อยจะเป็นไรและยุนโฮคิดว่าแจจุงก็คงจะอยากให้เป็นแบบนั้นเช่นกัน
ฮยอนบินพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ ถ้างั้นก็ตามใจ ฉันไปนอนล่ะ”
“ ฝันดีครับพ่อ ” บอกฝันดีกับบิดาในรอบหลายปี
“ อืม.....แกก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว ”
“ครับ ”
....................................................
อ้อมแขนแข็งแรงที่สวมกอดมาจากทางด้านหลังทำให้ใบหน้าแสนสวยต้องระบายยิ้มอ่อนๆก่อนจะยอมยืนนิ่งๆให้อีกคนได้ซุกหน้าอยู่กับกลุ่มผมนิ่มซักพัก
“ ขอบคุณนะ ” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“ ยุนขอบคุณแจเรื่องอะไรเหรอ ” เสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะเอี้ยวหน้ามาสบตากับชายอันเป็นที่รัก
“ ขอบคุณทุกเรื่อง ” ดวงตาคมเข้มจ้องมองเข้าไปในดาวงตากลมโตที่จ้องมองเข้าเช่นกัน
ขอบคุณที่รัก ขอบคุณที่อดทน ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้และตลอดไป
ตั้งแต่วันที่แจจุงเข้ามาทุกอย่างในชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป จากที่เป็นคนไร้สาระก็พยายามทำตัวเองให้มีค่ามากขึ้นเพื่อที่แจจุงจะได้ไม่ต้องอายที่มีแฟนอย่างเขา แจจุงทำให้ยุนโฮรู้จักความหมายของคำว่า “ร่วมทุกข์ร่วม สุข ” ว่ามันเป็นอย่างไร เพราะไม่ว่าจะเป็นยามทุกข์หรือสุขเขาก็จะมีแจจุง อยู่ข้างๆคอยข้ามผ่านวันเวลาเหล่านั้นไปพร้อมๆกัน
ร่างบางหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับคนรักแขนเรียวโอบรอบคอแกร่งเอาไว้ ดวงตาของคนทั้งคู่ยังคงไม่ละออกจากกัน
“ ถ้างั้นแจก็ต้องขอบคุณยุนสำหรับทุกเรื่องเหมือนกัน ” บอกพร้อมระบายยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข
“ เรื่องพ่อกับแม่แจสบายใจแล้วใช่มั๊ย ? ” ร่างสูงเอ่ยถามเพราะตลอดสามเดือนที่ผ่านมแจจุงกังวลกับเรื่องนี้พอสมควร
“ อืม... ” พยักหน้ารับยิ้มๆ วันนี้หลังจากที่รู้ว่าตัวเองได้รับการยอมรับจากพ่อแม่สามีแจจุงรู้สึกเหมือนกับว่าได้ยกภูเขาออกจากอกอย่างนั้นแหละมันทั้งดีใจแล้วก็ตื้นตันไปพร้อมๆกัน “เมื่อกี๊แจพึ่งคุยกับคุณแม่เสร็จน่ะ ” ร่างบางบอกสามี
ก่อนหน้านี้ยูนาได้เข้ามาหาแจจุง เธอเข้ามาขอโทษและเล่าความจริงบางอย่างให้ร่างบางฟัง
“ เหรอ....แม่พูดอะไรบ้างล่ะ ” ยุนโฮจูงร่างบางให้เดินไปนั่งที่เตียงพร้อมกับเอ่ยถาม
“ คุณแม่เข้ามาบอกความจริงอะไรบางอย่างน่ะ ”
“ ความจริงอะไรเหรอ.... ” คิ้วเข้มขมวดนิดๆด้วยความสงสัย
ร่างบางกลั้นยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องที่ยูนาเข้ามาบอก แจจุงคิดว่าถ้าเกิดยุนโฮรู้ต้องมีการโวยวายเกิดขึ้นแน่นอน
“ ท่านบอกว่าความจริงท่านไม่ได้ไม่ชอบแจหรอก.... ” แจจุงเว้นระยะให้ร่างสูงได้ลุ้นก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าประหลาดใจของพ่อหมี
“ หมายความว่าไงอ่ะ ”
“หมายความว่าทุกอย่างที่ท่านทั้งสองคนทำไปก็เพื่อเอาคืนยุนไงล่ะ โทษฐานที่มีหลานให้ท่านแต่ไม่ยอมบอกท่านซักคำ ” เฉลยพร้อมรอยยิ้ม
ตอนที่ได้ยินจากปากแม่สามีนั้นแจจุงยอมรับเลยล่ะว่าไม่พอใจอยู่เหมือนกันที่ท่านทั้งสองเล่นกับความรู้สึกของเขาแบบนี้ แต่พอยูนาอธิบายถึงเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ให้ฟังร่างบางจึงเริ่มเข้าใจ เพราะที่ท่านทั้งสองทำไปทั้งหมดก็เพราะรักและเป็นห่วงในอนาคตครอบครัวของพวกเขา
และยูนายังบอกอีกว่าไม่ว่ายุนโฮจะทำได้ตามที่สัญญาหรือเปล่าแต่เมื่อถึงเวลาเธอก็ตั้งใจว่าจะจัดงานให้เขาทั้งสองอยู่แล้ว
“ นี่เป็นแผนของพ่อกับแม่อีกแล้วเหรอ ” หลังจากสมองประมวลผลทุกอย่างเรียบร้อยแล้วยุนโฮก็โวยวายเสียงดังเดือดร้อนแจจุงที่ต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากพ่อหมีเอาไว้เพราะกลัวว่าจะทำให้ลูกชายที่อยู่บนเตียงตื่น “ นี่ยังมีเรื่องอะไรที่เรายังไม่รู้อีกหรือเปล่าเนี่ย ”
ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่เขากลายเป็นคนเจ้าแผนการแบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ สนุกมากใช่มั๊ยที่ได้เอาคืนเขาเนี่ย
“ คงไม่มีแล้วล่ะ ” แจจุงคิดว่าคงไม่มีอีกแล้วล่ะ ยุนโฮโตเป็นผู้ใหญ่อย่างที่ท่านต้องการแล้วท่านคงไม่มีแผนอะไรอีกแล้วล่ะ
“ ลองมีอีกสิ ยุนจะพาลูกหมีหนีให้ดู ” บอกเคืองๆ โดนหลอกมาตั้งนานสองนานเป็นใครก็ต้องเคือง
ชอบวางแผนดีนักเดี๋ยวก็แกล้งทำเป็นทนไม่ไหวแล้วพาลูกหมีหนีออกจากบ้านซะเลย แต่พอพูดถึงบิดายุนโฮก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้เขายังไม่ได้คุยเรื่องงานแต่งงานกับแจจุงเลยนี่นา
“ จริงสิ...เมื่อกี๊พ่อก็ถามยุนเรื่องงานแต่งงานพ่อถามว่าเราพร้อมตอนไหนพ่อจะได้บอกคนให้ไปเตรียงาน ยุนก็เลยบอกว่ารอให้แจคลอดก่อนแล้วค่อยแต่งยุนอยากให้เจ้าตัวเล็กได้อยู่ในวันนั้นด้วยหรือแจคิดว่ายังไง ” ท้ายประโยคหันไปถามความเห็นจากร่างบาง เพราะถ้าหากว่าแจจุงไม่อยากรอเขาก็จะบอกพ่อว่าจะแต่งเร็วที่สุดเท่าที่จะแต่งได้
“ อันที่จริงไม่ต้องจัดงานก็ได้นะยุน แจไม่ได้ซีเรียส ” แจจุงบอกตามจริง
แจจุงไม่ได้ยึดติดว่าการที่จะเป็นสามีภรรยากันนั้นต้องเข้าพิธีแต่งงงานเสมอไป และอีกอย่างแจจุงคิดว่าระหว่างเขากับยุนโฮมันข้ามขั้นตอนการแต่งงานมานานแล้วนานถึงขนาดว่าลูกคนที่สองกำลังจะลืมตาดูโลกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว
“ แจไม่ซีเรียสแต่ยุนซีเรียสนะ ยุนอยากทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง” บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องทำอะไรให้ถูกต้องสักที “และที่สำคัญยุนอยากให้แจเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเดียวกับยุนซะที ”
นี่แหละคือเหตุผลสำคัญของยุนโฮมีอย่างที่ไหนอยู่ด้วยกันจนลูกสองแล้วแต่ยังใช้คนละนามสกุลกับสามีแล้วแบบนี้จะเป็นคุณนายชองได้ยังไงล่ะไม่ได้ๆต้องรีบพาไปเปลี่ยนให้เร็วที่สุด
แจจุงหัวเราะน้อยๆให้กับเหตุผลข้อสุดท้ายของร่างสูงก่อนจะพยักหน้าบอกว่าแต่งก็แต่ง “ ถ้างั้นก็ตามใจยุนก็แล้วกัน แต่คลอดเสร็จขอเวลาพักฟื้นร่างกายก่อนนะ เดี๋ยวจะใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย ” ยอมตกลงแต่ก็ไม่วายมีข้อแม้
แต่งก็แต่งแต่ก่อนแต่งขอเวลาให้ร่างกายฟักฟื้นก่อนนะอย่างๆน้อยก็ขอให้หุ่นกลับมาเป็นเหมือนตอนที่ยังไม่ได้ท้องเพราะเดี๋ยวจะใส่ชุดไม่สวย ไม่ได้หรอกวันสำคัญทั้งทีต้องขอดูดีนิดนึง
“ มีขอเวลาพักฟื้นด้วย....ยุนอุตส่าห์ตั้งใจว่าพอคลอดปุ๊บก็จะปั๊มลูกคนที่สามต่อปั๊บเลย” เสียงทุ้มเอ่ยเย้าคนรัก ไอ้เราก็อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะปั๊มต่อทันทีลูกจะได้อายุไล่เลี่ย
“พอเลยไม่ให้ปั๊มแล้ว สองคนก็พอ ” คุณแม่คนสวยรีบเบรกเอาไว้ สองคนก็เหนื่อยจะแย่แล้วให้เยอะกว่านี้คงไม่ไหว
และอีกอย่างแจจุงคิดว่าสองคนนี่แหละกำลังพอดีไม่มากเกินไปและไม่น้อยเกินไป ร่างบางจะได้มีเวลาดูแลลูกน้อยได้เต็มที่
“ พอได้ไงอ่ะ ยังไม่ถึง 11 คนเลยนะ แล้วแบบนี้มุนบินจะตั้งทีมฟุตบอลได้ยังไงล่ะ ” ถ้าทำแบบนั้นเขาก็ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับลูกหมีน่ะสิ
“ ไม่พอก็ต้องพอบอกว่าสองก็คือสอง แต่ขืนยังบอกไม่ฟังงานนี้ได้เห็นหมีโดนจับทำหมันแน่ ” บอกด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
มือหนารีบกุมหมีน้อยของตัวเองเอาไว้ด้วยความหวาดเสียวก่อนจะอมลมเข้าจนเต็มแก้ม“ ใจ
ร้าย ” แม่หมีใจร้ายพ่อหมีก็แค่ทำตามที่สัญญาไว้กับลูกหมีก็แค่นั้นไม่เห็นต้องใจร้ายกับหมีน้อยของพ่อหมีเลย
“ คนเจ้าเล่ห์มันก็ต้องเจอคนใจร้ายแบบนี้แหละ” คุณแม่คนสวยไม่สนใจสายตาค้อนๆของพ่อหมีมือบางดันหลังแกร่งให้ลงไปจากเตียง “ ไปอาบน้ำได้แล้วดึกแล้วนะ ”
“ อาบให้หน่อยสิ ” หันมาเอ่ยขออ้อนๆก่อนจะสะบัดหน้าหนีงอนๆเมื่อคำตอบที่ได้คือการปฏิเสธ ใจร้ายเกินไปแล้วนะคิมแจจุงช่วยอาบน้ำให้แค่นี้ก็ไม่ได้
“ โตแล้วก็อาบเองสิ ”
บอกกลั้นยิ้มก่อนจะส่ายหน้าเบาๆให้กับคุณพ่อที่ทำอะไรไม่ได้ดูอายุตัวเองเลย โตจนลูกสองแล้วยังงอนเป็นเด็กๆไปได้ ขาเรียวก้าวลงจากเตียงเพื่อไปเตรียมชุดนอนเอาไว้ให้พ่อหมีขี้งอน มือบางหยิบโลชั่นติดมือมาด้วยร่างบางตั้งใจว่าจะเอามาง้อพ่อหมีขี้งอน
งอนดีนักเดี๋ยวออกมาจะอาบโลชั่นให้ทั้งตัวเลย
ความคิดเห็น