โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #81 : มารน้อย

๑๑ [ From ] ๑๑ ใบสมัครนางเอกคุณชายศิลา [ดงเฮ]

ใบสมัครนางเอก

ใบสมัครนางเอกคุณชายร้ายลึก ศิลา

คำตอบสีดำ ตัวบาง นะคะ

ชื่อ/ชื่อเล่น:  วารินทร์ วารีพันธ์ // รินเน่

สะกดชื่อภาษาอังกฤษ : Varin Valiphan // Rinne

สัญชาติ/เชื้อชาติ : อังกฤษ / ไทย - เกาหลี

น้ำหนัก/ส่วนสูง : 173 / 46

อายุ  (ไม่ต่ำกว่า 18ไม่เกิน23): 23

อาชีพ : บาร์เทนเดอร์ , สิบแปดมงกุฏ

คาแร็คเตอร์นิสัย(ขอเยอะๆใส่มาเต็มที่เลนค่ะไม่ต่ำกว่า 5บรรทัด) : หญิงสาวแสนห้าวแต่หน้าหวานสุดขั้ว = =” เป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ ไม่ค่อยพูด และไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้า แต่ถ้าหากอยู่กับคนที่สนิทล่ะก็ จะค่อยข้าง บ้า ฮา รั่ว เป็นพิเศษ พูดไม่หยุด ปล่อยมุขได้ไม่มีเบรก แต่นี้เป็นแค่นิสัยภายนอกเท่านั้น นิสัยจริงๆแล้ว เธอเป็นที่ร้ายกาจมากๆ เจ้าเล่ห์สุดๆ สามารถใช่ เสน่ห์ของเธอในการมัดใจชายให้คายความลับออกมาได้เป็นสิบๆ หลักจากนั้นก็เชิดหัวทิ้งอย่าไม่ใยดี เลือดเย็นยิ่งกว่าภูเขาน้ำแข็งซะอีก เจ้าคิดเจ้าแค้น เย็นชา ไม่สนใจใคร โกหกเก่งและแนบเนียนสุดๆ เล่นละครได้เก่งมากๆ เรียกว่าได้ว่าการตี 2 หน้านี้เป็นเรื่องงานสำหรับเธอสุดๆ เธอเป็นคนฉลาด หัวไว ทันคน การวางแผนของเธอนั้นหาขข้อที่ติเตียนไม่ได้เลย เพราะ มันเนียนและร้ายกาจสุดๆ  ไวพริบดีเยี่ยมอย่าบอกใครเชียว ไม่เคยถูกตำรวจจับได้เลยสักครั้ง เธอรักอิสระ เสรี ชอบการท่องเที่ยว รวมถึงเรื่องการพยัญภัยอะไรต่างๆด้วย ยิ่งห้ามมันก็เหมือนยิ่งยุ และยิ่งยากก็ยิ่งยากลอง เธอมีหัวใจที่เป็นน้ำแข็ง ไม่ติดจะรักใคร และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมาไม่เว้นแม้แต่การฆ่า!!

บุคลิก/ลักษณะ(2บรรทัดขึ้น) : เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยสุด ๆ ผิวขาวนวลสีชมพู ใบหน้าเรียวยาว จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวเล็ก ผมยาวสีน้ำตาลออกดำๆผมหน้าม้าตัดทรง // ท่าทางเป็นผู้หญิง เซ็กซี่ มีเสน่ห์ รอยยิ้มของเธอนั้นมันเจ้าเล่ห์ก็จริงแต่ก็แฝงไปอะไรหลายๆอย่าง ดวงตาที่สวยงามเหมือนดั่งถูกเวทมนตร์สะกดทำให้ใครๆต่างก็อยากเข้ามาใกล้เธอ

ด้านมืดของนิสัย : เป็นผู้หญิงที่โหดร้าย เย็นชา เยือกเย็นสุดขั้ว  หลอกคนได้เป็นสิบๆ ฆ่าคนได้เป็นพันๆ ไม่เชื่อใจใคร เว้น ครอบครัว ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการและอีกอย่างถ้าหากเธอโกรธเมื่อไหร่และก็..........

ด้านส่วางของนิสัย : เป็นคนใจดี รักเด็ก ร่าเริง กวนหน่อยๆ ปล่อยมุขเก่ง และ รักครอบครัวของตัวเองที่สุดและจะไม่ทำให้คนที่ตัวเองรักต้องเจ็บปวด

กลัว : การพ่ายแพ้

ประวัติ(ใส่ก็ได้ไม่ใส่ก็ได้แต่ทางที่ดีควรใส่ = =") : เดิมที่เป็นลูกคุณหนูครอบครัวเป็นนักธุรกิจพันล้านแต่คุณพ่อถูกเพื่อนสนิทหักหลังและโกงจนกลายเป็นล่มละลายส่วนคุณพ่อจึงฆ่าตัวตายและคุณแม่ก็ถูกเพื่อนคนนั้นข่มจืนจนตัวเองอับอายเลยคิดสั้น เธอเป็นลูกคนที่ 2 มีพี่ชาย และน้องสาว อย่างล่ะคน แต่โชดร้ายที่พี่ชายป่วยมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนที่พ่อกับแม่เธอตายพี่เธออายุ 8 ขวบเธออายุ 6 ขวบและน้องสาวอายุ 4

ความสามารถพิเศษ : ศิลปการต่อสู้ถูกแขนง เสน่ห์ที่มัดใจชาย คำโกหกที่หาที่ติไม่ได้ สติปัญญาที่มากกว่าคนทั่วไป

สัมผัสที่6ของตัวละคร (เช่น เห็นผี ลางสังหรณ์แม่นยำ อะไรประมาณนี้ มันไม่ใช่แฟนตาซีมีพลังวิเศษนะคะ มันคือสัมผัสที่6 ไม่ใส่ก็ได้) : ลางสังหรณ์ เซ้น และ ไหวพริบ

ชื่ออิมเมจ : ซอนเย

อิมเมจคุณ (5รูปขึ้น) :

อิมเมจคุณชายของคุณ (5รูปขึ้นเช่นกัน) :

..............................

คำถามทั่วไปข้อมูลผู้สมัครเข้าชิงบท

ชื่อของคุณ : เอิร์ธ

อายุ : 15

ถ้าติดแล้วต้องมารายงานตัวภายใน 5วันไม่งั้นคุณหลุดแน่ : รับทราบแล้วจ้ะ

ถ้าติดแล้วกรุณามาเม้นท์ทุกครั้งที่อัพ : OK ค่ะ

เวลาเม้นท์ขอให้เม้นท์ยาวได้มั้ยไม่เอาแบบว่า 'สนุกดี' 'รีบมาอัพนะ' 'มาต่อเร็วๆนะ'ขอให้เม้นท์ให้กันยาวๆแบบช่วยแนะนำก็ได้ หรือช่วยเรื่องคำผิดก็ได้ : ได้ค่ะ

ถ้าคุณมีธุระแจ้งมารน้อยไว้มารน้อยจะได้รู้ว่าคุณมีธุระ : แน่นอน

ถ้าตัวละครของคุณตายแต่ยังมีบทบาทอยู่คุณจะว่าอะไรมั้ยสัญญาได้มั้ยว่าจะไม่ฆ่ามารน้อย : ตามสบายจ้ะ

คิดยังไงกับพล๊อตเรื่อง : ชอบนะลึกลับดี

อวยพรตัวเองหน่อย : ขอให้มารน้อยเลือกเถอะ TT^TT

ขอให้โชคดีและตั้งใจตอบคำถามนะคะ : จ้ะ

..............................

คำถามก่อนจะเข้าไปเผชิญหน้ากับความลึกลับของปราสาท ส่วนแรก (ตอบตามคาแร็คเตอร์ตัวละครของคุณเลยขอ2บรรทัดขึ้นนะคะ)

1.คุณรู้เรื่องปราสาทได้ยังไง :  ที่รู้ได้ก็เพราะ เนื่องจากน้องสาวบอกมาน่ะค่ะ ตอนแรกฉันก็ยังไม่เชื่อหรอกจนน้องสาวพาไปดูใบปลิวที่ได้มา

2.คุณเห็นปราสาทนี้ครั้งแรกคุณมีความรู้สึกอย่างไร : เป็นปราสาที่สวยงามและใหญ่โตสมกับเป็นปราสาทของ ตระกูล  ธาราพิสุทธิ์ จริงๆ ฉันเองก็ไม่แปลกใจเลยล่ะ ว่าทำไมถึงมีเรื่องแบบหลุดออกมาได้

3.สาเหตุที่คุณเข้าไปร่วมเกมส์ชิงมรดกลึกลับในครั้งนี้ : ง่ายๆมากๆ ได้เงินตั้ง พันล้าน ใครล่ะที่จะไม่อยากได้ เงินนี้หละที่จะรักษา โรคหัวใจของ พี่ริกก้า ได้ เงินนี้หละที่จะทำให้ฉันล้างมือและสามารถทำให้ตระกูลกลับมามีชื่ออีกครั้ง!!

4.คุณยอมรับรางวัลของผู้แพ้หรือไม่ : อย่าโง่เลย รางวัลของผู้แพ้น่ะ มันไม่เหมาะสมกับฉันหรอก ฉันต้อง ชนะ ชนะ ชนะ ชนะแต่ อย่างเดียว ไม่มีทางฉันไม่มีทางยอมแพ้แน่ๆ

5.คุณคิดกำจัดใครคนแรกและกำจัดเพราะอะไร : ถ้าเลือกได้นะ ฉันก็อยากจะกำจักทุกๆคนให้พร้อมๆกันเลยซะมากกว่าจะได้ไม่ต้องเสียเวลา แต่ก็ช่วยไม่ได้อ่านะ ถ้าเลือกล่ะก็ ฉันเลือก วายุ เพราะอะไรน่ะหรอ เค้าคนนี้ ร้ายลึกน่ะสิ แน่นอนว่า ฉันเองก็ร้ายลึกเหมือนกัน และฉันย่อมรู้ดีว่า พวกร้ายลึกน่ะมันเป็นยังไง หึหึ คนที่อันตรายที่สุดนอกจากฉันแล้วก็คงเป็น วายุ นั้นหละ ส่วน ศิลา กับ ลมเพ ก็แค่ของเด็กเล่นเท่านั้น

..............................

คำถามชิงบทนางเอกของคุณชายร้ายลึก ศิลา

1.คุณรู้เรื่องปราสาทเฮลเซนเทียร์จากน้องสาวของคุณ(นางเอกจงฮยอน)คุณมีปฏิกริยาอย่างไรเมื่อรู้เรื่องในครั้งนี้ (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่นางเอกจงฮยอนรู้เรื่องแล้วมาบอกคุณ)

: สมมติน้องชื่อว่า อลิซ นะ

“พี่รินเน่!! ข่าวใหญ่ จ๋า  ข่าวใหญ่ ๆๆๆ” เสียงน้องสาวสุดแสบ ยัยอลิซ ตะโกนดังลั่นมาแต่ไกล

“ชู่ว! เบาๆสิ อลิซ พี่ริกก้า นอนอยู่นะ” ฉันบอกน้องสาวหลังจากที่เธอเข้าบ้านมา

“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ พี่รินเน่”

“ไปคุยกันข้างนอกเถอะ” ฉันบอกและเดินออกมาข้างนอก

“ว่าไง มีเรื่องอะไรล่ะ”

“คือว่า หนูไปเดินเล่น แล้วก็ไปเจอเข้าอ่ะ ” อลิซยื่นใบปลิวให้ฉัน

“ น่าสนใจดีนิ” ทันทีอ่านจบฉันก็แสยะยิ้ม

“งั้นเป็นว่าพี่จะเข้าร่วมมั้ยล่ะ”

“แน่นอนสิ! ถ้าได้เงินนี้มาล่ะก็ พิ่ริกก้า ต้องหายแน่ๆ และที่นี่หละ ก็ถึงเวลาของตระกูลเรา อีกครั้ง! หึหึ ” 

2.วันนึงคุณและศิลาแอบลักลอบเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามของปราสาทคุณและศิลาเจออะไรเข้าให้ในพื้นที่ต้องห้ามของปราสาท (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่คุณและดงเฮชวนกันเข้าไปในเขตพื้นที่ต้องห้าม)

: ปราสาทแบบนี่มันช่างเข้ากับคำว่า ต้องห้ามซะจริงๆ แต่คิดหรอว่า คำแบบนั้นจะหยุดฉันได้!

“ศิลา” ฉันเรียกศิลาที่นั่งจิบไวท์อยู่

“มีอะไร”

“เข้าไปในเขตต้องห้ามกันมั้ย ”  ฉันถามเค้า เค้าทำหน้า งง ๆ

“เป็นบ้าอะไรขึ้นมา ถึงอยากไปพื่นที่แบบนั้น” เค้าถามฉัน

“ก็มันน่าสนุกนิ ไม่รู้ว่าพวกเค้าจะห้ามพวกเราทำไมก็ไม่รู้  ” ฉันยักไหล่ ศิลาส่ายหน้า

“แล้วจะไปไหนล่ะ” ศิลาถาม

“ห้องสมุดต้องห้ามไง”

“ น่าสนนิ ตกลง ” ศิลาบอก

พวกเราทั้ง 2 คนจึงขึ้นไปยังห้องสมุด และเดินตรงเข้าไปยังบริเวณพื่นที่ต้องห้าม ถ้าถามว่าฉันรู้ได้ไงน่ะหรอ ก็เพราะ ในห้องสมุดนี้น่ะ มันจะมีบริเวณหนึ่งที่เป็นประตูอยู่และก็ไม่ใช่ประตูทางเข้าด้วยนะ แถมยังเขียนว่า ห้ามเข้า อีก หึหึ พวกเราทั้ง 2 หยุดอยู่ที่หน้าประตูทางเข้า่

“กลัวหรือป่าว” ศิลาหันมาถามฉัน

“หึ! มาถึงนี่แล้วจะกลัวทำไมล่ะ !” ฉันตอบอย่างหมั่นไส้และเดินไปเปิดประตู

ทันทีที่ฉันเปิดประตูจู่ๆก็มีลมกระโชคแรงออกมาจากประตูบานนั้นและ เทียนที่จุดขึ้นมาเองหลังจากที่ลมหายไปแล้ว

“นี่มันอะไรกันเนี่ย ศิลา”

“อย่ามาถามฉันสิ -- -- แต่สมแล้วล่ะที่เป็นที่ต้องห้ามน่ะ”

“ศะ ศิลา!” ฉันเรียกศิลาให้หันไปดูทางข้างหน้า

“ ไม่จริงน่า !?” สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเราทั้ง 2  คือ หอสมุดขนาดใหญ่ ใหญ่ยิ่งกว่าห้องสมุดด้านนอกซะอีก

 “ที่นี่สินะ ห้องสมุดต้องห้ามน่ะ”  ฉันยืนอึ้งสักพัก ก็มันน่าให้อิ้งจริงๆนิน่า = =”

“รินเน่ มาทางนี้สิ” ศิลาเรียกให้ฉันไปหา

“อะไรน่ะ”

“ห้องตำราเวทมนตร์ มนดำ ไงล่ะ” ศิลาบอกและยื่นมาให้ฉัน

“ห๊ะ ?? ชักสงสัยแล้วล่ะสิ ว่าเจ้าของของที่รี่มีรสนิยมแบบไหนกันแน่” ฉันบ่นอุบอิบแต่มือยังเปิดหาหนังสือนั้นต่อ

“ฉันว่าเรากลับกันเถอะ” ศิลาบอกและวางหนังสือเข้าที

“อ้าว ทำไมล่ะ ??”

“เธอไม่ได้ยินเสียงอะไรหรอไง ?”

“เสียง ? ไม่นิ ”

“ - - เออ ช่างเหอะ รีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า”

“ไม่อ่ะ นายไปก่อนล่ะกัน”

“ - - ช่วยไม่ได้นะ”

“ O_O ปะ...ปล่อยนะ” ฉันร้องโวยวาย เพราะ จู่ๆศิลาก็อุ้มฉันท่าเจ้าหญิง

“รีบกลับก่อนเถอะ ก่อนที่จะมีคนมา” ศิลาไม่รอช้าอุ้มฉันกลับเข้าห้อง - - ไอบ้านิ ฉันเดินเองได้นะ!!

3.ตอนที่ทำภารกิจกันคุณคิดจะกำจัดคีตา(นางเอกมินโฮ)แต่โดนคีตารู้ทันจึงไม่เล่นไปตามแผนคุณแต่คุณตั้งใจจะต้องกำจัดคู่แข่งที่น่ากลัวคนนี้ไปให้ได้คุณมีวิธีไหนที่จะกำจัดคนอย่างคีตา (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่ทำภารกิจแล้วคุณกำลังจะกำจัดคีตา)

: ภารกิจในวันนี้คือ การเดินสำรวจรอบๆทะเลสาบเลอเน็ตซอง และการเดินสำรวจเราจะจับเป็นคู่ๆ ซึ่ง 1 ทีมจะมี 2 คู่แน่นอนว่า ฉันอยู่ทีมเดียวกับคีตา และฉันเองก็เสนอให้ว่า จับคู่เป็น ชายกับชาย หญิงกับหญิง แน่นอนว่าพวกเค้าไม่มีทางปฏิเสธฉันได้หรอกก็เพราะ ฉันแสดงละครเก่งไง หึหึ ฉันกับคีตา พวกเรา 2 คนเดินที่รอบๆทะเลสาบเลอเน็ตซอง

“นี่ คีตา เธอว่าบ้างมั้ย ทั้งๆที่ทะเลสาปนี้สวยออกขนาดนี้ ทำไมเค้าต้องห้ามให้ลงด้วยเนอะ” ฉันแกล้งทำเป็นคุยกับคีตา

“หรอ ไม่รู้สิ” คีตาตอบและไม่มองหน้าฉัน ฮึ ! ทำให้เมินหรอไง

“ เราพวกเดินเข้าใกล้กว่านี้อีกดีกว่านะ จะได้ไปบอกกับ 2 คนนั้นด้วยว่า มีอะไรบ้าง” ฉันเสนอและมันก็ได้ผลคีตาเดินไปใกล้ๆบริเวณทะเลสาปนั้นแล้ว

“อ่ะ ดูสิ ๆ มีปลาด้วย น่ารักจัง ^ ^ ” ฉันบอกและนั่งลงตรงโขดหินใกล้ๆและยื่นมือไปเพื่อจะจับปลา แต่ฉันแกล้งเดินพาสเพื่อหวังว่า คีตาจะช่วย

“ว้าย!” ฉันแกล้งร้อง เพื่อหวังว่าคีตา แต่

จ๋อม!

 ยะ...ยัยนี้ บังอาจไม่ช่วยฉันหรอย่ะ ชิ เจ็บใจนัก แบบนี้มันก็ไม่เป็นตามแผน

“ง่า เปียกหมดเลย T T ” ฉันแกล้งบีบน้ำตา

“อ้าว ขอโทษๆพอดีมันแต่มองไปทางอื่น” คีตาบอกขอโทษแต่สีหน้าหล่อนเหมือนดีใจไงไม่รู้ หึ รู้ทันฉันสินะ

“มาฉันช่วยล่ะกัน” คีตายื่อมือเพื่อจะช่วยฉัน

“ขอบใจจ้ะ ^ ^  ”

“กลับกันเถอะ” คีตาหันหลัง ได้จังหวะล่ะ!

“อ๊ะ!? ” ฉันตบเข้าที่ทายทอยของเธอ จนเธอสลบไป

“โชดดีนะจ้ะ คีตาน้อย หึหึ”  ฉันอุ้มร่างของหล่อนให้จมหายไปในทะเลสาปนั้น  โชดไม่ช่วยเธอเสมอไปหรอกนะจ้ะ คีตาจัง ฮึฮึ ๆ

4.เมื่อถึงเวลาความเป็นความตายมีของสองอย่างให้คุณเลือกคุณจะเลือกอะไรระหว่างอยู่ในปราสาทเพื่อแข่งเกมส์ต่อและอย่างที่สองคือชีวิตน้องสาวตัวเอง (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่นาทีใกล้ตายของน้องสาวคุณให้สมมุติเหตุการขึ้นมาเพื่อให้คุณเลือกของสองอย่าง)

: “รินเน่ มาจดหมายมาให้เธอน่ะ” ศิลาคู่บัดดี้ของฉันยื่นจดหมายมาให้

“จดหมายหรอ ?? ถึงฉันเนี่ยนะ ??” ฉันถามแต่ก็รับมา ซึ่งมันเองก็น่าแปลกมากๆเพราะจ่าหน้ามันถึงฉันจริงๆด้วย ฉันไม่รอช้ารีบเปิดจดหมายอ่าน

(( ข้อความในจดหมาย ))

                 รินเน่ถ้าเจ้าไม่อยากให้น้องสาวสุดแสนน่ารักของเจ้าต้องตายล่ะก็ จงมาที่ XXX ในเวลานี้

“เฮ้ย รินเน่ จะไปไหนน่ะ ” พออ่านจดหมายจบฉันรีบวิ่งที่จดหมายนั้นบอก โดยไม่สนใจคำพูดของศิลา

บ้าจริง!! มันเจ็บ อลิซไปงั้นหรอ คิดจะเล่นอะไรกันแน่นะ

“อลิซ ”

“พี่รินเน่ ”

“อลิซ รอพี่ก่อนนะ” ฉันเห็นอลิซถูกแขวนอยู่ตรงหน้าผาฉันไม่รอรีบวิ่งไปช่วยน้อง

“พี่ค่ะ! อย่านะ มันเป็นกับดัก”

“ช่างสิ! พี่ไม่สนใจหรอก อลิซ ” ฉันบอกน้องและพยายามปีกขึ้นไปช่วย

“พี่ค่ะ อย่านะ ไม่งั้นพี่จะตายด้วยนะ ฮือๆ” อลิซร้องไห้และพยายามขอร้องฉัน

“ไม่เป็นไรหรอก อลิซ ถ้าหากมันทำให้เธอรอดล่ะก็พี่ก็ยินดี”

“พี่ค่ะ”

ฉันใช่มีดที่พกพามาตลอด(แอบซ่อน)ตัดเชือกให้น้อง

“พี่ค่ะ ฮือๆ” อลิซโผล่เข้ากอดฉัน

“ไม่เป็นไรแล้วนะ อลิซ” ฉันลูบหัวน้อง และพาน้องหนี

5.เมื่อคุณล่วงรู้ความลับของปราสาทคุณหาทางหนีและพาน้องสาวออกไปด้วยแต่คุณกลับโดนบางสิ่งบางอย่างเล่นตลกกับคุณโดยการปล่อยกับดักแห่งความตายมากมายเพื่อขวางการหนีของคุณจนน้องคุณพลาดโดนธนูยิ่งและศิลาผ่านมาเจอคุณพอดีคุณจึงบอกให้เขาช่วยแต่เขาไม่ยอมช่วยคุณจะทำอย่างไรให้เขาช่วยคุณ (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่ตอนหนีมาแล้วนางเอกจงฮยอนโดนธนูยิงจนถึงศิลายอมช่วย)

: “อลิซ หลบ”  ฉันผลักอลิซเพื่อให้หลบพ้นจากธนู

“อลิซ ไปเร็ว”

“โอ๊ย!”

“อลิซ เป็นอะไร ละ..เลือด !?  อะ..อลิซ ทำใจดีๆไว้นะ”

“พี่ค่ะ หนีไปก่อนเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงหนู” อลิซหน้าซีคเพราะ เสียเลือดมาก ไม่นะ ไม่นะ อลิซ!

“ไม่อลิซ ! ไม่! พี่ไม่มีวันทิ้งเธอไปไหนหรอก อลิซ ทำใจดีๆไว้นะ ฮึก” ฉันประคองอลิซไว้ น้ำตาฉันเริ่มไหล ฉันจะทำไงดี ทำไงดี!! ชะ..ใช่แล้วต้องห้ามลือด ฉันซีกเสื้อของตัวเอง และ พันที่แผลของอลิวไว้เพื่อไม่ให้เลือดไหล

“อลิซ รอพี่ก่อนนะ พี่จะไปตามคนมาช่วย” อลิซพยักหน้ารับคำ ฉันไท่รอช้ารีบวิ่งไปหาคนช่วยและก็ดูเหมือนว่า โชดจะช่วยฉันพอดี เพรา ฉันไปเจอกับศิลาเข้า

“ศิลา ศิลา”

“ระ..รินเน่ เลือด ??”

“นายอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ตามฉันมาก่อน” ฉันรีบลากศิลาไปหาอลิซ

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” ศิลาถาม

“อลิซโดนธนูยิ่งใส่ ศิลานายช่วยพอน้องสาวฉันออกไปทีสิ”

“ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย ?? ”

“ศิลา ฉันขอร้องเถอะนะ”

“ ไม่ มันเรื่องของพวกเธอนิ ฉันไปล่ะ”

“เดี๋ยว !”  ฉันเกาะเข้าที่ขาของศิลาเพื่อไม่ให้เค้าไปไหน

“นี้ ปล่อยนะ !” เค้าสะบัดดออกอย่างแรงแต่ฉันไม่สนใจหรอก

“ศิลา ฉันขอร้องล่ะ ช่วยน้องของฉันด้วย น้องของฉันกำลังจะตาย......กำลังจะตายจากฉันไปเหมือนๆกับ พ่อกับแม่ ของฉัน ฮือ ขอร้องล่ะ ช่วยด้วยเถอะนะ” ฉันก้มลงต่อหน้าของศิลา นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันทำแบบนี้ แต่ฉันไม่สนใจหรอก ถ้าหากมันทำให้อลิซรอดล่ะก็นะ

“ตกลง ”

“ศิลา  ขอบคุณนะ ขอบคุณนายมากๆ”

“งั้นเราก็ไปกันเถอะ” ศิลารีบเข้าไปอุ้มอลิซ และพวกเราทั้ง 3 คนก็ได้ออกมาจากปราสาทนั้นจนได้!
 

6.ตอบจบของคุณ (บทพูดพร้อมบรรยาย5รรทัดขึ้น สมหวัง ตาย หักมุมมัเงื่อนงำ อะไรก็ได้ที่คุณคิดตอบมาให้เต็มที่)

: หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป 2 อาทิตย์

    โรงพยาบาล XXX

“ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ”

“พี่ค่ะ ใจเย็นๆสิค่ะ ”

“พี่เย็นไม่ไหวหรอก อลิซ พี่ริกก้าเข้าไปนานแล้วนะ ยังไม่เห็นออกมาเลย” ฉันบอกและนั่งลงข้างๆน้อง

“ใจเย็นๆสิค่ะ อ่ะ ออกมาแล้วๆ”

“เป็นอย่างไงบ้างค่ะ คุณหมอ” พอหมอออกมาจากห้องฉันก็รีบเข้าไปถามหมอทันที

“การผ่าตัดสำเร็จครับ คนไข้หายจากโรค”

“โล่งอกไปทีนะ” ฉันกับอลิซกอดกันตัวเป็นเกลียวเพราะความดีใจ

“แล้วค่ารักษาเท่าไหร่ค่ะ” ฉันถามหมอ เฮ้อ สงสัยต้องทำงานตัวเป็นเกลียวอีกแน่ๆ T T

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ”

“เอ๋ หมายความว่าไงหรอค่ะ” อลิซทำหน้างง

“มีคนออกค่ารักษาให้คุณน่ะครับ”

“ใครค่ะ ??”

“เค้าไม่ประสงจะออกนามน่ะครับ ยังไงหมอขอตัวก่อนนะ”

“ค่ะ”

“ใครค่ะ พี่ ที่ออกเงินค่ารักษาให้กับเรา”

“พี่จะไม่รู้มั้ยเนี่ย - - เข้าไปหาพี่ริกก้าเถอะ” ฉันไล่น้องให้เข้าห้อง แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนจ้อง ฉันจึงหันไปดู และดุเหมือน ฉันจะเห็นศิลานะ

“พี่ค่ะ ??”

“อลิซ เธอไปหา พี่ริกก้าก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา”

“เอ๋ อ๋อค่ะ”

ฉันสั่งน้องและเดินไปหาผู้ชายคนนั้น ที่คล้ายๆกับศิลา

“นาย เฮ้! เดี๋ยวสิ ให้ตายเหอะ” ฉันรีบวิ่งตามผู้ชายคนนั้นไป แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าเค้าจะวิ่งหนีทำไม

“แฮ่ก ๆ เลิกวิ่งหนีได้แล้ว” ฉันตามหมอนี้มาจนถึง ด้านฟ้าของโรงพยาบาล เหนื่อยชะมัด - -

“นายจะหนีฉันทำไม” ฉันถามหมอนั่นที่ยืนหันหลังให้ฉัน

“หนี ? ใครหนีเธอกัน ”  

“ O_O  ศิลา ” ฉันตกใจมากที่จู่ๆคนที่หันหน้ามาก็คือ ศิลา

“นะนาย...”

“หวัดดีรินเน่”

“เอ่อ..หวัดดี นายทำมาอะไรที่นี่ ??”

“มาทำอะไรหรอ ก็ป่าวนิ”

“ - * - อย่ามาโกหกหน่อยเลย มาเป็นคนจ้างค่ารักษาให้พี่ฉันสินะ” ฉันถามเค้า

“ใช่ ฉันเป็นคนจ่ายให้เอง”

“ ขะ ”

“แต่!! มีข้อแลกเปลี่ยน” - - กำลังจะชม  เปลี่ยนใจหละ

“ - - อะไรล่ะ”

“เธอต้องมาแต่งงานกับฉัน”

“หา !! บ้านนายดิ - - ” ฉันตะหวาดใส่เค้า

“ไม่ ฉันพูดจริงๆ เธอต้องมาเป็นภรรยาฉัน เพื่อชดใช้กับค่ารักษาพี่ของเธอ” ศิลายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ถ้าฉันปฏิเสธล่ะ”

“งั้นเธอก็คงต้องหาเงินมารักษาพี่เธอแล้วล่ะ แต่วิธีไหนล่ะ ที่มันจะได้เงินมากมายขนาดนั้น” มันก็จริงแฮะ ฉันก้มหน้า

“ยอมเป็นภรรยาฉันดีๆซะเถอะ ” ศิลากระซิบข้างหูฉัน

“เออ ยอมก็ได้ว่ะ”

“หึหึ ดี เธอเป็นของฉันแล้วนะ สาวน้อย”

“ฉันจะฆ่าแก”

  ฉันพูดออกไปแบบนั้นแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้หรอก T T

จบ

...............................

อ่าคำถามไม่ยากไปใช่มั้ยค่ะของเฮียลูกปลาง่ายกว่าของมิ๊แจเยอะเลย

โชคดีนะคะ