บ้านพักลูกสาวลูกชาย

ลำดับตอนที่ #80 : โคซากะ ยูโกะ

' ใบสมัคร .

 

“ตัวฉันตอนนี้...คงไม่ต่างกับนกปีกหักละมั้งคะ”

ลักษณะ . หญิงสาวร่างบาง เจ้าของดวงตาเปี่ยมสเน่ห์สีอความารีนทอประกาย ผมยาวสีทองหม่น และมักจะอยู่บนวีลแชร์เสมอ

น้ำหนัก/ส่วนสูง . 45 kg./157 cm.

เพศ . หญิง

กรุ๊ปเลือด . B

 

สกุล-ชื่อ . โคซากะ ยูโกะ

ชื่อเล่น . ยูโกะ

อายุ . 18 ปี

นิสัย . เด็กสาวผู้เพรียบพร้อมด้วยพรสวรรค์และกริยามารยาท ยูโกะเป็นคนที่อ่อนโยน มีน้ำใจ เห็นอกเห็นใจผู้อื่น คอยให้กำลังใจและมอบความหวังให้ทุกๆคนอยู่เสมอ คอยดุคนที่ทำผิดหรือออกนอกลู่นอกทาง เป็นคาแร็กเตอร์ประมาณคุณพี่สาวเลยก็ว่าได้ บางโมเมนต์ก็แอบมีขี้งอนเหมือนเด็กๆ แต่ไม่นานก็กลับมายิ้มและหัวเราะได้ดังเดิม ไม่เคยแสดงสีหน้าทุกข์ใจให้ใครเห็นเลยแม้แต่น้อย คอยยินดีกับผู้อื่นเสมอ ไม่เคยว่าร้ายใคร ไม่มีใครเกลียดเธอเลยแม้แต่คนเดียว แต่ก็นั่นล่ะ...ไม่มีใครเลยที่จะรู้จักตัวตนจริงๆและสิ่งที่ยูโกะแบกรับไว้ สภาพจิตใจของยูโกะแย่ลงทุกวันราวกับตุ๊กตาที่ค่อยๆพัง เพราะเธอสูญเสียขาไปตอนอุบัติเหตุ แต่เธอก็ไม่เคยแสดงความเสียใจให้ใครเห็น เก็บความทุกข์ไว้คนเดียวเสมอมา เธอรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เห็นคนอื่นๆออกวิ่งไปอย่างสนุกสนาน แต่เธอก็ทำเพียงปั้นยิ้มเท่านั้น...

ประวัติ . พ่อแม่ของยูโกะแยกทางกันตั้งแต่เธออายุ3ขวบ ยูโกะจึงมาอยู่กับคุณแม่ซึ่งไม่นานก็เสียไปทำให้คนที่เลี้ยงดูเธอมาตลอดคือคุณยาย เด็กสาวจึงอยากจะเติมเต็มสิ่งที่เธอขาดไปและได้รู้ว่าพรสวรรค์ของตนคือการวิ่ง เธอเคยเป็นนักวิ่งของโรงเรียนแต่กลับเสียประสาทสัมผัสที่ขาไปจากอุบัติเหตุรถยนต์ตอนกำลังจะไปแข่งวิ่งที่ต่างโรงเรียน ยูโกะในตอนที่รู้เรื่องนั้นไม่มีน้ำตาออกมาเลยสักหยด เธอไม่อยากให้ใครต้องเป็นกังวล 

 

ชอบ . หนังสือ(พกไว้เสมอ)

ไม่ชอบ . การแข่งวิ่ง(ทำให้หวนนึกถึงอดีต)

กลัว . จะมีคนรู้ว่าจริงๆแล้วเธอรู้สึกแย่

ความสัมพันธ์ .  รู้สึกเป็นห่วงคุโรงามิตั้งแต่เห็นครั้งแรกแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร, เป็นเพื่อนบ้านมิมิและรู้จักเธอตั้งแต่ยังเด็ก, เป็นรุ่นพี่ในชมรมของใครสักคนหลังออกจากชมรมกรีฑา

เพิ่มเติม . -ยูโกะจะมีสมุดเล่มหนึ่งซึ่งเธอจะจดบันทึกทุกอย่าง เป็นที่เดียวที่จะระบายทุกสิ่งลงไปและแน่นอนว่าเธอไม่เคยเก็บไว้ห่างตัว
               - ยูโกะเคยคิดจะฆ่าตัวตายมาหลายครั้งมาก แต่ไม่กล้าพอสักที
               - ยูโกะมักจะแอบร้องไห้คนเดียว
               - ถ้าพูดกับคนที่อายุเท่ากันหรือโตกว่าจะลงท้ายด้วย ค่ะ เสมอ แต่ถ้าเด็กกว่าจะเป็น จ้ะ
               - ตามจริงขาของยูโกะดีขึ้นเรื่อยๆจนไม่ต้องวีลแชร์แล้วก็ได้(แต่ก็ยังวิ่งไม่ได้อยู่ดี) แต่สภาพจิตใจยังไม่พร้อม

' พูดคุยกับตัวละคร .
(เป็นเหตุการณ์จำลองคะ เปลี่ยนแปลงได้ตามใจคะ)

     "อ้าว!มาอยู่นี่เอง ยูโกะจัง!หาอยู่ตั้งนานแหนะ เธอเตรียมของหรือยังล่ะจ้ะ?" อาจารย์ประจำชั้นถามด้วยรอยยิ้ม

     "อ๊ะ...สวัสดีค่ะอาจารย์ เรียบร้อยแล้วค่ะ" เด็กสาวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม

     "อ๋อ.. งั้นเหรอจ้ะ จะว่าไปเธอผู้ปกครองรู้แล้วใช่ไหมจ้ะ?ถ้าไม่ยังงั้นอาจารย์ต้องแย่แน่เลย แหะๆ"

     "ค่ะ คุณยายทราบแล้วค่ะ อาจารย์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" เสียงใสเจือหัวเราะนิดๆอย่างน่าเอ็นดู

     "งั้นอาจารย์ไม่รบกวนล่ะ อย่าลืมนะจ้ะว่ารถออกพรุ่งนี้ 7 โมงเช้าเลทแค่ครึ่งนะ"

     "7โมงนะคะ งั้นสวัสดีค่ะอาจารย์" ยูโกะทวนคำก่อนยิ้มให้อาจารย์

' พุดคุยกับผู้ปกครอง .

แนะนำตัวหน่อยคะ >3<!เค้านาโอกิน่อ!

- เค้าพีมจ้า

อาจจะแต่งไม่ตรงนิสัยมากนะคะ ;_;

- ไม่เป็นไรจ้า

ลูกสาว/ลูกชายตายอย่าว่านะฮัฟ (?)

- ลูกสาวยิ่งขาไม่ดีอยู่ จะรอดมั๊ยเนี่ย ;w;

เรื่องนี้อาจมีรั่ว มีหวาน และมีดาร์กเลือดสาดปนกันนะคะ (???)

- ชอบเลยล่ะ 55

ถ้าลูกสาว/ลูกชายมีคู่ มีสเปคในใจไหมเอ่ย?หรือให้ลูกโสดคะ?

- อยากให้มีรุ่นน้องสักคนที่มาเจอตอนนางจะฆ่าตัวตายน่ะค่ะ เลยโดนหมายหัว...เอ้ย! จับตาดูว่าห้ามเอาเรื่องนั้นไปบอกใคร

เพิ่มเติมอะไรไหมคะ?

- ไม่มีแล้วค่ะ ^^