ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : {ส่ง} Mystic Land - ฝ่ามิติแดนพิศวง by วิหคน้อยปีกแดง (เซ็นรับเรียบร้อย)
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : นายรักต์ศรา< My.iD >  [ IP : 115.87.132.57 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
ผลการวิจารณ์
"เปี่ยมล้นเสน่ห์ความเป็นไทย ผจญภัยในมิติที่แตกต่าง"
ระดับการวิจารณ์
ขั้นที่ ๓
ขออนุญาตศราจ้า ต่อไปนี้คือคำวิจารณ์ของนาวในฐานะนักอ่านคนหนึ่งนะคะ
จำนวนบท : บทส่งท้าย(จบภาค1)
เนื่องจากเห็นระบุไว้ว่าให้ดูเรื่องเนื้อเรื่องเป็นหลัก นาวจึงจะขอข้ามเรื่องตรวจคำผิดไปนะคะ ;w;แต่ถ้าเจอจุดที่จับได้จะพิมบอกให้ และจะบอกอารมณ์ที่ได้รับจากการอ่านแต่ละตอนอย่างที่ศราระบุเอาไว้ให้นะคะ
เริ่มกันด้วยส่วนของอารัมภบทซึ่งเป็นจุดสำคัญในการเชิญชวนคนอ่าน ตัวนาวอ่านบทนี้แล้วก็ขอบอกว่าส่วนหนึ่งสามารถชักจูงคนอ่านให้รู้สึกอยากติดตามตอนต่อไปของเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว แต่ก็ยังมีติอยู่จุดเล็กๆจุดนึงคือตรงที่ว่าศราใช้คำถามว่า'ไม่เคยได้ยินเหรอ'มากเกินไป อาจเปลี่ยนเป็นคำถามอื่นทำนองเดียวกันหรือไม่ก็บอกตรงๆไปเลยว่าคงไม่เคยได้ยิน(ที่ไม่ใชคำถาม) อะไรแบบนั้นจะทำให้ลดความรู้สึกถามซ้ำๆลงไปได้
การบรรยายทำได้ดี ใช้สำนวนไพเราะเข้าจังหวะ แต่แอบสับสนอยู่นิดหน่อยเนื่องจากอารัมภบทกับบทที่0เป็นการบรรยายแบบคนนอกเล่าเรื่อง พอเข้าสู่บทที่1กลับเป็นการบรรยายแบบบุรุษที่หนึ่ง ทั้งที่คงเนื่องจากบรรยากาศและอารมณ์ของสถานการณ์เองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน พอนึกๆดูแล้วก็เหมือนกับภาพยนตร์ที่เกลิ่นเรื่องราวสำคัญก่อน
แต่เรามาลองคิดดูว่า ถ้าหากเปลี่ยนส่วนของอารัมภบทกับบทที่0สลับตำแหน่งกัน ตอนที่เด็กผู้หญิงเจอเสือดำนั้นกลายเป็นฉากเปิดเรื่อง ให้อารัมภบทนั้นคือส่วนที่'ฟ้า'เป็นคนเล่าแล้วตัดมายังฉากเรือล่องแก่งต่อเลย จะทำให้มีอารมณ์ต่อเนื่องร่วมกับเหตุการณ์มากกว่าการตัดฉากไปตัดฉากมา ส่วน อันนี้เป็นแค่แนะเป็นแนว ศราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตามก็ได้ค่ะ
มาถึงส่วนของย้อนถึงความทรงจำของฟ้า บรรยายได้ไม่งงดี นึกภาพตามได้
หลงใหลสำเนียงการพูดของเอื้องคำจริงๆ ศราสามารถสื่อความน่ารักของเธอออกมาได้ ทำให้นาวรู้สึกเอ็นดูตัวละครคนนี้มากกว่าจะหวาดกลัวความแปลกประหลาดของเธอ แต่บางคำถ้าไม่ใช่คนเหนือก็แปลไม่ออกจริงๆ อยากให้มีคำแปลวงเล็บอยู่ข้างหลังจัง ถ้าทำอย่างนั้นบทพูดของเอื้องคำก็สามารถสื่อความเป็นภาคเหนือออกมาได้เต็มที่โดยไม่ต้องกลัวว่าคนอ่านไม่เข้าใจเลยนะ
ลดคำว่า '(กล่าว)ขึ้นมา'แล้วเปลี่ยนเป็นคำอื่นดูนะคะ รู้สึกว่าบทแรกๆจะมีคำนี้อยู่เยอะติดกันทีเดียว
มาถึงบทที่4 ย้อนความกันอีกแล้ว...รู้สึกจะมีการย้อนหลายครั้งแล้ว แต่เอาเถอะ ในการย้อนครั้งนี้ก็คิดว่าคงจะเป็นเรื่องราวที่มีความสำคัญของเนื้อเรื่องด้วย
พลุกพล่าน มีอยู่ย่อหน้านึงใช้ถึงสองครั้ง ตัดออกไปจะทำให้ดูดีขึ้นค่ะ(แนะนำเฉยๆ)
ตรงแต่ละซุ้มจะนำหลายสิ่งจากชมรม < คำว่า หลายสิ่ง หมายถึงอะไร อยากให้อธิบายให้ชัดเจนกว่านี้
ตรงที่บอกว่ากิโมโนใส่ยากกว่ายูคานะ นี่เป็นประโยคพูดของใครเหรอคะ เท่าที่อ่านน่าจะเป็นฟ้า แต่ศราขึ้นบรรทัดใหม่เลยไม่แน่ใจ เพราะประโยคที่แล้วฟ้าเป็นคนพูดเหมือนกัน ถ้าเป็นบทพูดของฟ้าต่อก็ไม่น่าจะให้ขึ้นบรรทัดใหม่เหมือนตัดเป็นอีกคนพูด สามารถเติมต่อไปจากย่อหน้าเดิมได้เลยนะ ไม่สับสนด้วย
ตรงส่วนที่ฟ้าคุยกับมิ้นท์เรื่องครอบครัว เรากลับไม่เห็นถึงความสำคัญของตรงจุดนี้ ทั้งที่การสนทนาค่อนข้างยืดยาว แต่ประเด็นกลับสื่อออกมาแค่มิ้นท์มีปัญหากับครอบครัวตัวเองและค่อนข้างรุนแรงเชิงลบ เลยคิดว่าบางทีอาจจะตัดให้สั้นลงหน่อย พยายามรวบเป็นประโยคที่ไม่ต้องถามตอบหลายครั้งนัก สื่อให้เห็นว่าเสียใจ ลดการกล่าวหาถึงบุพการีลงบ้างก็ดีไม่น้อย
หลังจากขึ้นบทที่6 มีการใช้คำพูดสำเนียงเหนือเยอะมากขึ้น จนทำให้นาวซึ่งไม่คุ้นกับภาษาเหนือถึงกับแปลความหมายไม่ออกในบางคำจริงๆ เช่นตรงที่ 'บ่หันเปิ้นจะยะจะใด๋' บางทีเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจจริงๆ น่าเสียดาย T-T
ช่วงหลังมานี้เมื่อเข้าสู่มิติในป่า รู้สึกมีการบรรยายเยอะขึ้น ละเอียดมากขึ้น เพราะผสมผสานความคิดของตัวละครเข้าไปทำให้รู้สึกว่าเนื้อเรื่องอาจดูยืดเยื้อไปบ้าง เพราะการบรรยายที่ละเอียด ทำให้เกิดการซ้ำ เช่นว่าบทนี้บรรยายตัวละครบาดเจ็บแล้ว บทหลังๆต่อๆไปก็ยังมีช่วงที่บาดเจ็บอีก ก็ต้องบรรยายด้วยคำเดิมอีก ถ้าศราตัดฉากบางบทออกเพื่อให้เนื้อเรื่องเดินเร็วขึ้นก็คงจะดีกว่านี้
ในช่วงการผจญภัย ศราทำได้ดีแล้ว ส่วนตัวนาวเองรู้สึกเพลิดเพลินไปกับการพบสิ่งต่างๆในป่าของฟ้า มีการพัฒนาในหลายๆอย่างทั้งตัวศราเองและในเนื้อเรื่อง ลักษณะตัวละครที่ชัดเจน ฉากต่อสู้ และอื่นๆ ก็ทำได้ดี แม้บางครั้งรู้สึกว่ามีบทพูดระหว่างต่อสู้มากไปหน่อย แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาเพราะล้วนแต่เป็นเรื่องสำคัญ ปริศนาต่างๆเริ่มคลี่คลาย เผยออกมาทีละเล็กละน้อย แต่ก็ยังทำให้รู้สึกงุนงงตามฟ้าไปด้วยเพราะคำถามหลายๆให้คำตอบจากการที่ฟ้าเป็นคนถาม บางครั้งถ้าจะให้ดี อยากลองสื่อให้ผู้อ่านเป็นคนตีความเองบ้างก็จะดีกว่านี้
นอกจากนี้ยังมีเหตุการณ์ที่ทำให้ฟ้าหมดสติเกิดขึ้นบ่อยเกินไป อยากให้ศราตัดบทด้วยอย่างอื่นแทนมากกว่าที่ใช้วิธีนี้บ่อยๆค่ะ อาจเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ แต่นาวคิดว่ามันบ่อยเกินไปอยู่ดี ลองหาฉากจบตอนอื่นๆดูบ้างนะคะ
ชอบอุปนิสัยของนายเอกเป็นการส่วนตัว และรู้สึกดีใจที่มีฉากการบรรยายในมุมมองของเอก ดูเป็นตัวของตัวเองดี ที่สำคัญคือนาวชอบตรงที่เป็นพระเอกที่ไม่ได้หน้าตาดี แต่มีเสน่ห์
คำผิดที่(บังเอิญ)พบ
เมหือน > เหมือน
รอยยิ้มยิ้ม > เกินยิ้มมาคำนึงหรือเปล่า ไม่แน่ใจ?
หลับไหล > หลับใหล
ไม่แน่ใจว่าถ้าเรียกสิ่งมีชีวิตจะเรียก อสูรกายหรืออสุรกาย แต่คิดว่าคำว่าอสุรกายน่าจะหมายถึงสถานที่ๆอสูรอยู่มากกว่า (อสุรกายภูมิ)
เขาท่า > เข้าท่า
ร้อว >ร้อง
เนื้อเรื่องมีกลิ่นอายความเป็นไทยอยู่เต็มเปี่ยม รวมทั้งสิ่งมีชีวิตต่างๆที่มาจากในนิทานหิมพานต์ก็สามารถมีบทบาทของตัวเองได้ชัดเจน การพูดจาดูเป็นเอกลักษณ์พอสามารถแยกแยะคนในมิตินี้กับคนนอกอย่างฟ้าหรือเพื่อนๆ
รู้สึกได้ถึงความพยายามและตั้งใจของผู้เขียนในขณะอ่านนิยายเรื่องนี้ บางจุดก็ทำให้นาวรู้สึกว่ากำลังมองดูตัวเอง
ก็อยากจะขอเป็นกำลังใจให้ศราอีกครั้ง ขอบคุณสำหรับนิยายแฟนตาซีดีๆที่ไม่ได้สำผัสกลิ่นความเป็นไทยมานาน ชอบในความเป็นตัวเอง
และหวังว่า "Mystic Land - ฝ่ามิติแดนพิศวง" จะพัฒนาให้กลายเป็นนิยายที่มีคุณภาพอีกเรื่องหนึ่งได้ไม่ยาก
เซ็นรับงานวิจารณ์
ชื่อที่จะให้เรียก :
ชื่อนิยาย :
ข้อเสนอแนะเพิ่มเติมหลังจากได้รับวิจารณ์ :
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น