คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : {Ch6} ; ความสำคัญ
CHAPTER 6
เคยชินกับความสุขมากไป... จนลืมเจียมตัวว่าอยู่ในสถานะอะไร
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นได้มาถึง เสียงนกร้องในยามเช้าที่ช่างไพเราะเหมือนต้อนรับวันใหม่ที่น่าสดใส ฮยองจุนขยี้ตาหน่อยๆพร้อมกับบิดไล่ความขี้เกียจเพื่อต้อนรับเช้าวันใหม่แม้จะยังง่วงอยู่บ้างก็ตามที แต่เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าบุคคลที่เคยนอนข้างๆนั้นกลับไม่อยู่เสียแล้ว...
ฮยอนจุงฮยองไปไหนหล่ะเนี่ย? ทำไมตื่นเช้ากว่าเขา? เป็นไปไม่ได้!
ร่างโปร่งได้แต่งุนงงกับเหตุการณ์พิลึกยามเช้า เมื่อคิดยังไงก็คิดไม่ออก จึงได้แต่สะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไปก่อนที่จะเดินเข้าไปทำกิจวัตรตอนเช้าเหมือนที่เคยทำมา ตอนนี้ฮยองจุนเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับส่องกระจกเช็คหน้าตาตัวเองยามเช้าเหมือนอย่างเคย หากแต่ก็พบบางสิ่งผิดแปลกไป
ทำไมริมฝีปากของเขามันบวมเจ่อแบบนี้วะเนี่ย???
ฮยองจุนจับริมฝีปากที่บวมเจ่อของตัวเองอย่างครุ่นคิด... เมื่อคืนก็แค่ไปรับฮยอนจุงฮยองกลับบ้านเองนี่หว่า ไม่ได้ไปชกต่อยกับใครมาสักหน่อย หรือว่าจะตกเตียงปากกระแทกขอบเตียง? ยิ่งคิดก็ยิ่งมึนงงกับสิ่งประหลาดยามเช้าในวันนี้ ได้แต่ตีหน้าประหลาดอยู่หน้าบานกระจกใหญ่โดยไม่รู้ว่ามีคนได้แอบมองอยู่จากข้างนอก ฮยอนจุงยิ้มขำกับการทำหน้าของเด็กน้อยในยามเช้าที่กำลังมึนงงกับหน้าตาของตัวเอง
อ่า... น่ารักจริงๆเลยเด็กน้อยคนนี้
“ไปทำไรมาหล่ะหืมฮยองจุน? ปากบวมเชียว” ฮยอนจุงเดินเข้ามาในห้องน้ำอย่างเงียบๆหลังจากที่แอบฟังมานานพลางถามคำถามขึ้น
“เป็นไรไม่รู้อ่ะฮยอง ตื่นมามันก็บวมแล้วอ่ะ” ฮยองจุนเบะปากใส่ทำหน้าพลางเหมือนจะร้องไห้จนคนพี่ต้องเข้าไปโอ๋อย่างช่วยไม่ได้
“โอ๋ๆ เดี๋ยวมันก็หายนะ สงสัยยุงกัดมั้ง” ฮยอนจุงพูดขึ้นพร้อมกับเอามือหนาลูบหัวร่างโปร่งไปด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ถ้าเจอยุงนะจะจับบี้ให้ตายคามือเลย” ฮยองจุนพูดพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นมาด้วยความแค้นก่อนที่จะทำท่าบี้ยุงอย่างน่ากลัว (?) ฮยอนจุงได้แต่ยิ้มขำในท่าทางนั้น
มันคงจะบี้ได้หรอกนะครับ...
ถ้าหากยุงตัวนั้นไม่ใช่ฮยอนจุงเองหน่ะสิ!
ใช่แล้ว... เขาเนี่ยแหล่ะที่แอบลักจูบฮยองจุนตอนที่หลับอยู่
ก็เล่นทำหน้าตาน่ารักซะขนาดนั้น อดใจทำแค่จูบก็สุดยอดแล้ว...
ร่างสูงได้แต่อมยิ้มอย่างดื่มด่ำกับความสุขที่ได้รับจากเมื่อคืนจนร่างโปร่งที่อยู่ข้างหน้าแอบสังเกตเห็นว่าอารมณ์ดีเกินเหต จึงได้แต่คิดว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นอะไรไป ทั้งตื่นเช้าทั้งอารมณ์ดีขนาดนี้...
คิมฮยองจุนไม่เข้าใจว่ะครับ!
.
.
สมาชิกทั้งห้าคนในตอนนี้กำลังนั่งล้อมกันเป็นวงกลมเพราะเนื่องจากวันนี้ไม่มีงาน แต่ในตอนนี้ฮยองจุนได้ลงไปนอนเกือกกลิ้งเอาหัวหนุนตักฮยอนจุงเรียบร้อยพร้อมกับหยิบข้าวเกรียบเคี้ยวไปด้วย ส่วนคยูจงก็โอบยองแซงจนแทบจะกลืนกินไปทั้งตัว กลายเป็นตอนนี้เหลือแต่จองมินที่นั่งอโลนอยู่คนเดียวแบบม้าอารมณ์เปลี่ยว (?)
“ว่างอ่ะ ทำไรดี?” คยูจงพูดพร้อมกับเอาคางไปเกยไหล่คนข้างๆอย่างออดอ้อนซึ่งก็ทำให้ยองแซงเขินพร้อมกับสะบัดไหล่ทันทีแต่คนที่อ้อนอยู่ก็เกาะแน่นเหมือนหนวดปลาหมึก (?)
“นั่นดิ่ ว่างมาก~~” ฮยองจุนพูดพลางหยิบข้าวเกรียบเคี้ยวตุ้ยๆซึ่งกิริยานั้นก็ทำให้ฮยอนจุงอยู่ลูบหัวคนที่นอนตักอยู่ด้วยความเอ็นดู
“เอางี้ดีกว่า เล่นเกมส์กันไหม?” จองมินพูดถามขึ้น
“เกมส์ไรอ่ะ?”
“เกมส์พูดความจริง”
ฮยอนจุงที่นั่งอยู่เมื่อได้ยินประโยคดังกล่าวก็ชะงักไปทันที เกมส์พูดความจริง?
“กติกามีอยู่ว่า ฉันจะหมุนขวดน้ำและดูว่ามันจะไปหยุดที่ใคร ในรอบแรกคนที่ปากฝาขวดน้ำไปหยุดตรงข้างหน้าจะได้เป็นคนตั้งคำถาม ส่วนรอบที่สองจะได้เป็นคนตอบคำถาม และคำถามสามารถถามได้สองคำถาม โดยการตอบคำถามนั้นจะต้องเป็นความจริง ห้ามโกหก” จองมินอธิบายกฎกติกาการเล่นเกมส์อย่างชัดเจน โดยเน้นย้ำคำว่า ‘ห้ามโกหก’
“ไม่มีข้อยกเว้นอะไรทั้งสิ้น ต้องตอบคำถามทุกข้อ”
“เกมส์แอบน่ากลัวแหะ แต่ลองเล่นดูก็ได้ เพื่อจะง้างปากใครบางคนออกมาบ้าง~” คยูจงพูดขึ้นพร้อมกับเหล่มองคนข้างๆอย่างมีความความหมาย เขาไม่ได้หมายถึงยองแซงฮยองเลยนะ จริงจริ๊ง!
“ งั้นเริ่มเล่นเลยนะ ฮยองจุนไปหยิบขวดน้ำมาเด้ะ”
“ฉันอีกละ? ไรวะ” ร่างโปร่งลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปหยิบขวดน้ำเพื่อนำมาเล่นเกมส์โดยทันที จองมินเมื่อเห็นฮยองจุนเดินออกไปแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาเพื่อสบตากับฮยอนจุงอย่างมีความนัย
ผมช่วยพี่ขนาดนี้แล้ว... หวังว่าจะเข้าใจตรงกันเสียทีนะ
เกมส์เริ่มขึ้นทันทีหลังจากที่ฮยองจุนเดินกลับมาพร้อมกับขวดน้ำ โดยการหมุนรอบแรกนั้นคนแรกที่ขวดน้ำชี้ไปคือคยูจง ส่วนคนที่สองคือยองแซง
เสร็จคิมคยูจงสิครับยองแซงฮยอง~
“ฮยองรู้ตัวไหมครับว่าตอนนี้กำลังมีคนแอบชอบอยู่?” คยูจงถามคำถามที่มาแบบเนิบๆแต่ก็ทำให้คนที่อยู่ตรงข้างหน้าแดงโดยไม่รู้ตัวโดยทันที เขาไม่อยากถามอะไรที่มันตรงไปหรอก.. เดี๋ยวคนข้างๆได้เขินจนตัวระเบิดไปแล้วเขาจะอยู่กับใครกันเล่า?
“-_- อิจฉาคนอินเลิฟว่ะ เดี๋ยวคอยดูเถอะ” < ฮยองจุน
“เงียบไปเลยหน่านายนี่” จองมินโยนขวดน้ำที่ใช้เล่นเกมส์ไปใส่หน้าคนที่นอนตักฮยอนจุงโดยทันที
“โอ้ย! ใช้แต่ความรุนแรงตลอดเลยนายเนี่ย” ฮยองจุนร้องขึ้นอย่างโอดครวญเกินความเป็นจริงจนฮยอนจุงต้องโอ๋เอ๋ไปอย่างช่วยไม่ได้
“กะ.. ก็รู้”
“แล้วรู้ไหมครับว่าคนคนนั้นเป็นใคร”
“….” < หน้าแดงน็อกตายไปแล้ว
“ตอบมาสิครับฮยอง~”
“…”
“ต้องตอบคำถามทุกคำถามโดยไม่มีข้อยกเว้น...”
“กะ.. ก็ได้! ก็.. คนใกล้ตัวเนี่ยแหล่ะ!” ยองแซงตอบกลับคยูจงไปอย่างรวดเร็ว แถจนเกือบถลอกแล้วเนี่ย แต่สุดท้ายก็รอดตัว เฮ้อ...
คยูจงเมื่อได้ยินคำตอบแถๆจากคนตรงหน้าก็กลับอมยิ้มอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าคำตอบที่ได้มาจะไม่ค่อยตรงกับคำตอบที่เขาคาดหวังสักเท่าไหร่แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขารู้ว่ายองแซงฮยองรู้ตัวแล้วว่าเขาแอบชอบอยู่!
ไม่สิ... ไม่ได้แอบชอบแล้ว
แต่รักเลยหล่ะ!
เกมส์พูดความจริงก็ยังดำเนินต่อ จนตอนนี้ถึงรอบที่สองแล้ว ซึ่งคนแรกที่ขวดน้ำชี้ไปนั้นคือฮยอนจุง ส่วนคนที่สองก็คือ... ฮยองจุน!
“ว้าววว~ มักแนงโดนถามซะแล้ว ฮิฮิ” < คยูจง
“ไรไร เงียบไปเลย” < ฮยองจุน
“พี่ฮยอนจุงถามคำถามเลย” จองมินพูดขึ้นพร้อมกับพยักหน้าให้ฮยอนจุงเริ่มเกมส์
ฮยอนจุงนิ่งเงียบไปสักพักเพื่อใช้สมองอย่างครุ่นคิด เขาจะถามอะไรฮยองจุนดีหล่ะ? ถ้าถามแล้วฮยองจุนจะตอบว่าอะไร? ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาจะเป็นยังไง? แค่คิดก็ไม่อยากจะคิดแล้ว...
“นายชอบนอนกับใครมากที่สุด?” ฮยอนจุงถามคำถามที่ทุกคนไม่คาดคิดขึ้น แน่นอนหล่ะ... เขาไม่อยากทำคำถามอะไรที่ทำร้ายตัวเอง ในเมื่อช่วงเวลาในตอนนี้กำลังไปได้ด้วยดี เขาก็ต้องตักตวงความสุขเอาไว้ให้มากที่สุด
“อืม.. ผมชอบนอนกับฮยองมากที่สุดครับ~” ฮยองจุนยิ้มกว้างพร้อมกับจ้องตาใสไปให้คนที่อยู่ตรงหน้าทันที ท่าทีนั้นน่ารักเสียจนฮยอนจุงอดใจไม่ได้ที่จะบีบแก้มนิ่มนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว
“แล้วชอบไปเที่ยวกับใครมากที่สุด?”
“อืม.. คำตอบก็เหมือนกับข้อแรกแหล่ะครับ ฮยองชอบเลี้ยงขนมผมหนิ~”
“อ่ะแฮ่มๆๆ โลกนี้ไม่ได้มีแค่นายสองคนนะ” < จองมิน
“นั่นดิ่ ฮยองอา~ มาสร้างโลกของเราสองคนบ้างดีกว่าไหม?” < คยูจง
“ไปเสี่ยวไกลๆไป” < ยองแซง
“โหดจริ๊ง~~~”
เกมส์ยังดำเนินต่อไปซึ่งรอบนี้เป็นรอบที่สามแล้ว คนแรกที่ได้ถามคำถามก็คือจองมิน.. ส่วนคนตอบคำถามก็คือฮยอนจุง
“พี่แอบรักใครอยู่หรือเปล่า?”
“อืม.. ใช่” ฮยอนจุงชะงักกับคำถามก่อนที่จะตอบไปด้วยเสียงอ้อมแอ้ม เขาไม่อยากให้ร่างโปร่งที่กำลังนอนตักของเขาอยู่สงสัยในตัวของเขา
“แล้วคนที่พี่แอบรักอยู่คือใครหล่ะ?”
ฮยอนจุงชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินคำถามนั้นจากปากของจองมิน
“ตอบมาสิพี่ผมอยากรู้~” < คยูจง
“....”
“ตอบมาสิครับพี่ กฎคือต้องตอบคำถามทุกข้อนะครับ” จองมินพูดย้ำขึ้นหลังจากที่ฮยอนจุงนิ่งเงียบไม่ยอมตอบคำถามของตน
“นั่นสิฮยอง ผมก็อยากรู้นะ” บุคคลที่กำลังนอนตักของเขาพูดเสริมขึ้นพร้อมกับจ้องตาเขาไปด้วยสายตาที่ใสซื่อ... สายตาที่ไม่รู้อะไรเลย...
“…”
“ผมจะนับ 1-3 แล้วนะถ้าพี่ยังไม่ตอบอีก” < จองมิน
“…”
“…1”
“…”
“…2”
“…”
RrrrRrrrRrrrRrrr!
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้การนับเลขของจองมินต้องหยุดชั่วคราว ซึ่งปรากฏว่าเสียงโทรศัพท์นั้นเป็นโทรศัพท์ของฮยองจุน ร่างโปร่งจึงหยิบไอโฟนเครื่องสวยในกระเป๋าเพื่อดูชื่อก่อนกดรับสายอย่างรวดเร็ว
ควอนโบอา...
“ว่าไงครับนูนา~ โทรมาหาผมคิดถึงหล่ะสิ” ฮยองจุนรับสายขึ้นพร้อมกับเอ่ยทักทายบุคคลพิเศษที่โทรมาหาเขาอย่างอารมณ์ดี
( ใครจะคิดถึงคนติ๊งต๊องอย่างนายเล่า ) หญิงสาวในสายพูดตอบกลับอย่างแก้เขินในสิ่งที่ฮยองจุนพูดเป็นคำทักทายกับเธอ
“โห.. น้อยใจจังเลยครับ”
( อย่าเพิ่งงอนสิ.. พอดีนูนาว่างตอนนี้พอดีเลย ออกไปหาอะไรกินกันมั้ย? )
“ตอนนี้หรอครับ? ได้สิผมก็ว่างพอดีเลย เดี๋ยวเจอกันนะครับ”
( โอเค ตอนบ่ายโมงร้าน G นะ )
“โอเคครับนูนา แล้วผมจะรีบไปคร้าบบบ~” ฮยองจุนตบท้ายสายด้วยน้ำเสียงทะเล้นอย่างมีความสุข เขาจะได้ไปเดทกับโบอานูนาอีกครั้งแล้ว!
“เดี๋ยวฉันไปแต่งตัวก่อนนะ ต้องไปธุระหน่ะ” ฮยองจุนพูดขึ้นหลังจากที่วางสายสนทนาเมื่อครู่พร้อมกับลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องเพื่อไปแต่งตัวในห้องถัดไปท่ามกลางความมึนงงของสมาชิกในห้อง... อะไรวะ บทจะไปก็ไป เจอผู้หญิงหน่อยก็รีบไปเลยนะ!
“เรายังไม่ได้ฟังคำตอบของฮยอนจุงเลย” ยองแซงที่นั่งเงียบมานานเปิดปากเอ่ยขึ้นเพราะอยากที่จะรู้เหมือนกันว่าใครคือคนที่ฮยอนจุงแอบรัก
“บอกเขาไปสิครับ” < จองมิน
“บอกเลยบอกเลย” < คยูจง
“พี่...”
“…”
“พี่แอบรักฮยองจุน”
คำตอบถูกเอื้อนเอ่ยออกมาในที่สุด แต่คนที่หมายถึงกลับไม่อยู่ฟังเสียแล้ว...
ทั้งห้องเงียบไปหลังจากที่ได้ฟังคำตอบจากปากของฮยอนจุง คยูจงอึ้งไปทันทีส่วนยองแซงนั้นกลับมีท่าทีเฉยๆ.. เขาสงสัยมานานแล้วหล่ะว่าฮยอนจุงคิดยังไงกับฮยองจุนกันแน่ เพราะดูจากสายตาที่ฮยอนจุงมองไปยังฮยอนจุงนั้นไม่ใช่ที่พี่ชายมีให้กับน้องชาย หากแต่มีมากกว่านั้น... ส่วนจองมินผู้ซึ่งรู้ทุกอย่างอยู่แล้วจึงได้แต่ทำหน้าปกติเหมือนเป็นเรื่องบอกเล่าธรรมดา
“อย่าเพิ่งบอกฮยองจุนเกี่ยวกับเรื่องนี้” ฮยอนจุงพูดออกมาหลังจากที่ทั้งห้องได้เงียบมานานพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ทำให้ทั้งสามคนที่ยังอยู่ในห้องต่างทำหน้าไม่ถูกเมื่อเห็นฮยอนจุงเดินออกไป
“แล้วจะทำยังไงดีหล่ะ?” คยูจงเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ตั้งสติได้
“ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามของมันเอง?” จองมินเอ่ยขึ้นอย่างแสดงความเห็น เขาไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงคู่นี้ถึงจะสมหวัง
“ฮยอนจุงปากแข็ง ส่วนฮยองจุนก็ไม่รู้อะไรเลย” ยองแซงกล่าวขึ้นหลังจากสรุปเหตุการณ์ได้ทั้งหมด หนทางข้างหน้ามีแต่ความมืดมนที่จะทำให้สองคนนี้บรรจบกันได้
“…”
“…”
“ก็ต้องรอดูกันต่อไปแหล่ะนะ” ยองแซงพูดปิดเมื่อไม่มีใครพูดต่อ ทุกคนต่างไม่มีความคิดที่จะทำให้สองคนนี้รักกันได้เลย เพราะมันช่างยากเสียเหลือเกิน...
.
.
ฮยองจุนตอนนี้ซึ่งแต่งตัวพร้อมออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้วจึงรีบขับรถเพื่อไปยังที่นัดหมาย โดยทันทีที่มาถึงก็พบว่าหญิงสาวได้นั่งรออยู่แล้ว
“ขอโทษนะนูนา ผมนี่แย่จริงๆเลย” ฮยองจุนกล่าวขึ้นอย่างไม่คิดจะแก้ตัว เขานี่แย่จริงๆที่ให้ผู้หญิงมานั่งรอแบบนี้
“ไม่เป็นไรหรอก สั่งอะไรมาก่อนเถอะ” หญิงสาวยิ้มหวานให้อย่างไม่ถือสา เธอไม่คิดอะไรมากกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้วหล่ะ อีกอย่างเธอมาเร็วไปด้วยซ้ำ แต่ก็มาก่อนแค่ห้าถึงสิบนาทีจึงไม่ได้เป็นเรื่องที่เธอจำเป็นต้องมาขุ่นเคืองชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเธอในตอนนี้
หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จแล้วโบอาจึงเริ่มเปิดหัวข้อบทสนทนาที่เธอตั้งใจมาพูดกับฮยองจุนในวันนี้
“พอดีพี่ว่างหลายวันเลย ไปเที่ยวด้วยกันไหม?”
“ไปไหนหล่ะครับ? นูนาให้ผมไปด้วยจริงหรอ~” ฮยองจุนตอบคำถามนั้นด้วยความสุขอย่างเปี่ยมล้น พร้อมกับยิ้มกว้างจนเหมือนเด็กๆ
“ไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นเลย ไปญี่ปุ่นกันไหมหล่ะ?” โบอายิ้มหน่อยๆหลังจากที่ได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าเธอยิ้มเหมือนเด็กๆ น่ารักจริงๆเลย..
“โอเคครับผม! วันไหนดีหล่ะนูนา”
“พรุ่งนี้เลยละกัน ไปได้ไหมหล่ะ?”
“ขอผมดูตารางงานแปปนึงนะครับ” ฮยองจุนพูดขึ้นพร้อมกับหยิบไอโฟนขึ้นมาเพื่อดูตารางงานที่ต้องทำ ซึ่งผลปรากฏก็คือ...
เขาไม่มีงานไปอีก 3 วัน!
ขอบคุณพระเจ้ามากครับที่ให้โอกาสนี้!
“ผมว่างครับ ไปกันได้เลยนูนา~~”
“โอเค รีบไปเก็บเสื้อผ้าซะหล่ะ มาช้าตกเครื่องไม่รู้ด้วย”
“คร้าบบบบบบ~”
หญิงสาวอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้เห็นความทะเล้นของคนตรงหน้า ฮยองจุนที่ช่างเหมือนเด็กแต่ก็มีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
“อ่อ เดี๋ยวมื้อนี้ผมจ่ายเอง นูนาห้ามขัดนะ!”
“จ้าจ้า พ่อเสี่ยใจป้ำ~”
เมื่อทำธุระอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วฮยองจุนจึงโบกมือลาหญิงสาวพร้อมกับขับรถกลับมาที่ห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้โดยทันที เมื่อกลับมาถึงหอก็ไม่พูดจาทักทายใครรีบวิ่งอ้าวเข้าห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าลูกเดียวจนจองมินที่เห็นพิรุธนั้นจึงต้องอดเข้าไปถามไม่ได้
“เก็บของเตรียมตัวไปไหน?”
“จะไปญี่ปุ่น~”
“ไปทำไม?”
“ไปเดทททททททททททททททททททททททท~” ฮยองจุนลากเสียงยาวอย่างอารมณ์ดีจนทำให้ฮยอนจุงซึ่งอยู่ภายนอกห้องเดินมาแอบฟัง
“กับโบอานูนา?”
“ใช่~ แล้วฉันก็จะมีเซอร์ไพรส์ด้วยแหล่ะ”
“เซอร์ไพรส์อะไร?” จองมินถามขึ้นอย่างงงๆ ฮยองจุนเนี่ยนะจะมีเซอร์ไพรส์??
“ฉันจะขอนูนาเป็นแฟน”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เราเชื่อว่ารีดเดอร์ไม่ค้างแล้วหล่ะ มันไม่ค่อยมีไรเลย 55555
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ ไรท์เตอร์จะนำไปปรับปรุงค่ะ^^
THEME : G Minor!
ความคิดเห็น