ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (-short fic-) TAOKACHA

    ลำดับตอนที่ #8 : ( SF ) เธอคือคนนั้นรึเปล่า :parttwo' tao x kacha 100% อัพแล้ว

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.72K
      2
      24 ต.ค. 54

    สายลมโชยมาพาเอาคลื่นในน่านน้ำมากระทบกับฝั่งดังอย่างไม่ได้ขาดสาย
    น้ำทะเลสีฟ้าสดทอดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา  บรรจบกับดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาพื้นน้ำไป 
    ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มปนฟ้า บอกให้รู้ว่านี่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้จะหายไป 
    ส่งดวงจันทร์ดวงใหม่ขึ้นมาแทน  ผมยังคงนั่งมองพระอาทิตย์ดวงนั้นอย่างไม่วางตา 




                 ที่นี่สวยมากจริงๆ สวยทุกครั้งที่ผมมา และทุกครั้งมันก็ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาได้
    ที่นี่คือ ทะเลที่หัวหินนั่นเอง เมื่อก่อนผมกับแม่ชอบมาที่นี่บ่อยๆ  นี่... เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าที่
    ' ที่ผมมาคนเดียว '  





    ผมมาที่นี่ เพราะผมอยากจะใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักพัก ให้ผมได้คิดอะไรบางอย่าง
    เผิ่อผมจะเข้าใจอะไรมากขึ้น   .....




    ตอนนี้พระอาทิตย์ได้ลาจากไปแล้ว ท้องฟ้ามืดครึ้มกมีเพียงแต่ไฟจากร้านค้าริมชายหาดส่องมา
    ขาของผมยังคงก้าวต่อไปเดินตามหาดทรายที่ทอดยาวไป   เรื่องในหัวผมตอนนี้ตีกันซะยุ่งไปหมด






    ผมเดินต่อมาสักพักก่อนจะตัดสินใจนั่งลงข้างๆขอนไม้ใหญ่ ก่อนจะถอดรองเท้าที่สวมอยู่ออก
    แล้วเอาเท้าสัมผัสกับพื้นทะเล  เวลาแบบนี้มันโรแมนติกจังนะ  หึ   



    หลังจากผมนั่งฟังเสียงคลื่นที่กระทบกับฝั่งอย่างเป็นจังหวะ  ในหัวผมก็พลางคิดหาเหตุผลร้อยพัน
    ที่จะมาอธิบายเรื่องนี้ได้  






    "คิดไม่ออกโว้ยยยยยยยย!!" 






    "กูรักมึงนะ!!"








    "ทำไมมึงทำแบบนี้กับกู!!"  ผมตะโกนคำถ้อยคำเหล่านั้นออกไป  ระบายความรู้สึกทั้งหมดที่ผมมี ออกไป
    เพราะมั่นใจว่าคงไม่มีใครอยู่แน่นอน






    "แล้วมึงจะคิดเองเออเองทำไม ทำไมไม่ถามกู" เสียงนั่นมาจากด้านหลังของผม  ทำไม...
    ผมรู้สึกคุ้นกับเสียงนั่นจังเลยนะ  






    ผมค่อยๆหันไปตามเสียงนั่น ภาพที่ปรากฎตรงหน้าผม  มันเป็นคนๆเดียวกับที่ผมพูดถึงเมื่อกี้
    ตายยากนักรึไงห้ะมึง !






    "มึงมาทำไมเต๋า"







    "ก็มาบอกเรื่องนี้มึงอยากรู้ไง คิดเอาเองแล้วรู้หรอว่ามันถูกรึเปล่า"







    "ทำไม! มึงจะมาเยาะเย้ยกูหรอ!" ผมขึ้นเสียง  นั่นอาจจะเป็นเพราะว่า ผม..กลัวที่จะรู้ความจริงก็ได้มั้ง







    "เปล่า! มึงฟังกูนะกูกับพี่บาสไม่ได้เป็นอะไรกัน"



    "พี่เค้าเอ่อ...ชอบกู แต่กูไม่ได้ชอบพี่เค้านะ กูพยายามช่วยมึงแล้ว"



    "แล้วเมื่อวานซืน พี่เขามา..ขอกูคบด้วย แต่กูไม่ได้ตอบอะไรเลยนะ พี่บาสก็คิดเองเออเอง"


    "แล้วเขาก็ส่งเมจเสจมาหากู.. แบบที่มึงเห็นนั่นแหละ"  มันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ผมเชื่อมามันไม่โกหกจริงๆ






    "แต่ยังไงตอนนี้มึงกับพี่บาสก็.."





    "กูไปเคลียร์กับพี่บาสมาแล้ว กูกับพี่บาสไม่ได้เป็นอะไรกัน" ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ มันก็สวนพูดขึ้นมาทันที







    ผมเงียบ เงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไร ผมพูดอะไรไม่ถูกจริง 

    "แล้วมึงยังชอบพี่บาสอยู่หรอ ถึงโกรธขนาดที่ต้องหนีมาเนี่ย" มันถาม






    "กูทำใจเรื่องพี่บาสได้ตั้งนานแล้วมั่งเหอะ " - - เรื่องพี่บาสน่ะผมทำใจได้แล้วจริงๆ ในเมื่อเขาไม่รักผม
    ต่อให้ผมดึงดันทำร้ายตัวเองแค่ไหน ก็ไม่ได้ทำให้พี่เขามารักผมได้หรอก  แต่ที่ผมโกรธอาจจะเป็นเพราะผม..
    'รักมัน'เข้าแล้วล่ะ









    "งั้นก็แสดงว่า...ที่มึงโกรธเนี่ย  หึงกูหรอ" มึงยังมีหน้ามาพูดลอยหน้าลอยตาอีกนะเชี่ยเต๋า !!!








    "เออ!!" ผมกระแทกเสียงเป็นคำสุดท้ายก่อนจะหลังหลังวิ่งออกไปด้วยความเร็ว ใครจะกล้าอยู่ 
    ผมก็เขินเป็นนะเว้ย พูดอะไรออกไป - -




           โอ๊ยยย อ๊าก !

     แต่ก็ไปไม่ถึงไหนผมกลับต้องร้องลั่นหาดด้วยความรู้สึกเจ็บที่เท้า ก่อนจะค่อยๆนั่งลงแล้วก้มดูสิ่งที่เกิดขึ้น
    เศษขวดเบียร์ทิ่มเท้าผมเต็มๆ แต่โชคดีที่ไม่ใหญ่มากแล้วก็เข้าไปไม่ลึกมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็เหอะ 
    กลัวเลือกโว้ยยย   



      เลือดสีแดงสดยังคงไหลออกมาไม่หยุด ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่หลับตาปี๋ ก่อนจะรู้สุกถึงแรงสัมผัสเบาเบาที่
    เท้าของผม ค่อยๆดึงเศษแก้วนั่นออกก่อนจะราดน้ำลงไปเพื่อเป็นการล้างแผล



    "แสบโว้ยยย " ผมอยากจะร้องไห้ ไม่น่าวิ่งเลยกู รองเท้าก็ถอดทิ้งไว้ ทำไมไม่ใส่ก่อนวิ่งมาว่ะ - -





    "แผลแค่นี้เอง ป๊ออดชิบหายเลย" ผมลืมตาขึ้นพบกับใบหน้าหล่อที่ทำหน้ากวนตีนใส่ผมอยู่ แต่ผมรู้สึกได้ว่า
    เราสองคนอยู่ใกล้กันมากว่ากูป๊อดหรอ !!





    "เออกูป๊อดแล้วทำไม  ไม่ต้องมายุ่งกับกู" ผมพลักมันออกก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้น แต่ก็มีแรงดึงแขนผมเข้าไปหา
    ซึ่งแน่นอน มันเยอะกว่าแรงของผม 





    "ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกนะ ในเมื่อกูบอกให้มึงดูแลตัวเองมึงทำไมได้"





    "กูก็จะดูแลมึงเอง"






    "ทำไมมึงต้องมาดูแลกูด้วย มึงไม่ได้เป็นเเฟนกูสักหน่อย" 





    "ก็เป็นซะเลยตอนนี้สิ กูจะได้ดูแลมึงได้"





    "แล้วใครบอกมึงว่ากูอยากเป็น ห้ะ!"





    "แล้วที่มึงตะโกนบอกรักอยู่ตอนนั้นไม่ใช่หมายถึงกูหรอชา" มึงฟังกูตั้งแต่ตอนนั้นเลยหรอ -0-





    "กูก็รักมึงนะ"  ผม..ไม่เคยได้ยินคำบอกรักคำนี้กับหูมาก่อน  เพราะไม่เคยมีใครมาใช้คำๆนี้กับผม
    บอกตรงๆ มันรู้สึกดีมากๆเลยทีเดียว   ผมคงต้อง.. ขอบคุณมันที่ทำให้ผมได้เริ่มต้นใหม่  
    แล้วก็ทำให้ผมเข้าใจคำว่า รัก  มากกว่าเดิม 



    __________________________________________________________________________________

     TALK : ตอนนี้มันสั้นเพราะมันจบแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้เดี่ยวไรเตอร์แถมให้อีกเรื่องนึง :) 
                 ลด แลก แจก แถม 555 อยากอ่านไหม อยากอ่านขอเม้นหน่อยนะ 
                ขอสปอยนิดนึงตอนหน้า 18+ (อยากอ่านไหมถามก่อน ถ้าไม่อ่านกันไรเตอร์จะได้ไม่ลง )
                 ยังไงก็เม้นบอกกันด้วยนะจ๊ะ -3- 


                  แจ้งเกิดเหตุขัดข้องเล็กน้อย ฮือ ไรเตอร์ขอโทษ ไรเตอร์ขอเป็นลงตอนหน้าพรุ่งนี้ละกันนะค่ะ
                  รอติดตามกันน้า  ขอโทษจริงๆที่ลงวันนี้ไม่ได้  ไรเตอร์พิมพ์แล้วลืมเซฟ เครื่องดับแถมกรี๊ดด TT
                 จะมาพิมพ์ใหม่พรุ่งนี้นะจ๊ะ ส่วนวันนี้ขอปั่นงานก่อน -3- 


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×