ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER5 - 100%
ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นระยะๆ พร้อมกับเสียงหอบหายใจ แน่นอนมันจะเป็นเสียงอะไรไม่ได้นอกจากเสียงวิ่งของคน แต่ว่ามันจะเป็นคนไหนกันนะ ขอเดาได้ว่าเขากำลังอับอาย และโมโหมากแน่ๆ แต่ .. ใครเป็นต้นเหตุล่ะ? (: มันเป็นธรรมดาที่ใครต่อใครจะอารมณ์เสีย โมโห อับอายเพราะใครคนหนึ่งหรือหลายคน เอ .. แต่จะว่าไปก็แปลกนะ เพราะความอับอายที่ว่า ทำให้เขาถึงกับไม่มีสติจะทำอะไรเลยทีเดียว
ตึ่ก!
"โอ๊ย!! .. อึก"เสียงครางหวานๆดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับเสียงที่เหมือนจะเป็นเสียงสะอึกสะอื้นทำให้คนตรงหน้าตกใจ
"คุ้ง! มึงเป็นไร?"คนที่คุ้งวิ่งไปชนเอ่ยขึ้นพร้อมกับช่วยพยุงร่างบอบบางให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
"เอ็กซ์ .."เสียงหวานที่ปกติน่าฟัง บัดนี้กลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เอ็กซ์ถึงกับชะงักแล้วก้มลงมองหน้าหวานใสที่กำลังก้มหน้าไม่พร้อมเจอใคร
"มึงร้องไห้หรอคุ้ง?"เสียงทุ้มๆของเอ็กซ์เอ่ยถามร่างบางที่ก้มหน้านิ่ง พลันสายตาของคนตัวเล็กกว่ามองเห็นรอยจ้ำแดงๆที่คอ ก็พอรู้เรื่องราว
"ไอเค มะ.."
"อย่าเรียกชื่อมัน .. ฮึก .. ขอร้อง"ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบ เสียงขอร้องปนสะอื้นจากร่างบางก็สวนขึ้นมาแทบทันทีที่มีชื่อของคนคนนั้น
"เออๆ กลับห้องมึงก่อนละกันนะ"เอ็กซ์เอ่ย พลางประคองร่างบอบบางที่ดูเหมือนเพียงแค่บีบเบาๆก็จะสลายหายไปกับตา
ฟึ่บ!
ยังเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ขาทั้งสองข้างของร่างบางต้องชะงักโดยทันที เมื่อมีคนเดินมาขวางตรงหน้า มันไม่ใช่เป็ดเพื่อนสนิทที่สุดของเขา ไม่ใช่เอิญ เพราะเอิญไม่ใส่รองเท้านักเรียนชาย ( เอ่อะ55 ) ไม่ใช่ตวง เพราะมันไม่ขวางทางเขาแน่นอน ไม่ใช่ครูเพราะเขาส่งงานหมดแล้ว แล้วมันจะเป็นใครกันนะ? ..
"ไอตุ๊ด .."แน่นอนว่าเขารู้โดยทันทีว่าใคร มีเพียงคนเดียวที่เรียกเขาแบบนี้ และเป็นคนเดียวที่ทำเขาร้องไห้ได้แบบนี้
"ไปตายซะ"
"คุ้ง .. "
"ไปตายซะ"
"พี่คุ้ง .. "
"กูบอกให้มึงไปตายไง!!!!!"ร่างบางที่ทนไม่ไหวถึงกับเงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับร่างสูงอย่างเย็นชาพร้อมกับน้ำตาที่
ไหลลงมาจากดวงตาเรียวสวยไม่หยุดไม่หย่อน
"กูขอโทษ"
"กูไม่รับ"
"ผมขอโทษ"
"ชาติหน้ากูกับมึงก็ไม่มีวันดีกันได้หรอก!!!"ร่างบางถึงกับโวยอีกครั้ง พร้อมกับเสียงสะอื้นตามมาเรื่อยๆ ให้ตายสิเขาพยายามกลั้นมันไว้แล้วแท้ๆทำไมมันถึงได้ไหลไม่หยุดแบบนี้นะ
"อืม แล้วแต่ละกัน"ว่าจบร่างสูงของเคก็ก้าวขายาวๆเดินสวนกับร่างบางและเอ็กซ์อย่างไร้เยื่อใย นั่นยิ่งทำให้ร่างบางสมเพชตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม ไหล่บางสั่นสะท้านทำให้รู้ว่าร่างบางเริ่มร้องไห้หนักอีกรอบแล้ว
"คุ้ง .."
"วันนี้กูโดดนะเอ็กซ์"ร่างบางพูดขึ้นแค่นั้นก็เดินจากไปทันที
ทางอีกด้าน
ฉันยังเป็นคนที่รักเธอหมดใจ ฉันยังได้แต่คิดถึงเธอเรื่อยไป ฉันยังดูรูปถ่ายที่เราชิดใกล้อยู่ทุกวัน~
"เฮ้ยเค! มึงเป็นอะไร เล่นผิดคอร์ดตลอดเลย!"เสียงของเต็ม นักร้องนำวงอารีน่าโวยวายอย่างหัวเสียกับการเล่นกีตาร์ไม่เข้าจังหวะของเค
"เออนั่นดิเค มึงไม่เคยเป็นแบบนี้"เสียงของราชมือเบสของวงหันไปมองเคอย่างไม่เข้าใจ แหงสิคนอย่างเค
มือกีตาร์สุดหล่อของวงเพอร์เฟ็คทุกด้านไม่ว่าจะทำอะไรก็ดีเลิศเสมอ
"กู .. เปล่า"เสียงทุ้มฟังดูให้ความรู้สึกหวิวๆ เหมือนเพียงสายลมพัดผ่านไป แสดงให้รู้ว่าตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้นและไม่พร้อมที่จะรับรู้อะไรด้วย
"มึง .. เรื่องไอคุ้ง?"
"อือ ชั่งมันเถอะเต็ม กูไปก่อนนะ"ว่าจบ ร่างสูงก็เดินเปิดประตูแล้วออกจากห้องไปในทันที ทิ้งไว้เหลือเพียงความงุนงงของสมาชิกในวง
ด้านคุ้ง
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"เหี้ยสัสควายยยยย"เสียงก้อนหินถูกขว้างลงแม่น้ำดังจ๋อมจ๋อม พร้อมกับการลากเสียงยาวๆด่าคนของร่างบางที่ทำหน้าบึ้งตึง แถมยังมีคราบน้ำตาบนใบหน้าขาวใส
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"กูเกลียดมึงจริงๆเชี่ยเค"
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"เกิดมาหาพ่องหรอสัส"
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"มึงแม่งเหี้ยยย"ร่างบางว่าจบก็ใช้มือเรียวถูที่ซอกคอขาวอย่างแรงทำให้เกิดรอยแดงเป็นปื้น ยิ่งขัดใจร่างบางมากขึ้น
"ถูไปมันก็ไม่ออกหรอกนะ"
"เชี่ยเค!! .. เหวอ!!"
ตู้ม!!
การมาของร่างสูงที่ร่างบางกำลังด่าฉอดๆ ทำเอาร่างบางสะดุ้งจนเผลอลื่นตกแม่น้ำอย่างเสียหลัก ร่างสูงที่พึ่งมาถึง ถึงกับอึ้งพร้อมกับกระโดดน้ำตามลงไปทันที
"แค่กๆ .. เหี้ย .. แค่กๆ .. ช่วยด้วย"ร่างบางที่ว่ายน้ำไม่เป็นต้องพยายามโบกไม้โบกมือขอความช่วยเหลือ แต่รู้สึกว่ายิ่งพยายามตระกรุยให้หน้าโผล่พ้นน้ำ ระยะทางจากฝั่งมันก็ยิ่งไกลไปเรื่อยๆ
"ไอตุ๊ด!! มึงอยู่ไหน!!!"ร่างสูงตะโกนสุดเสียงเพื่อให้ร่างบางส่งสัญญาณตอบกลับมาว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
"แค่กๆ .. กูอยู่นี่!! .. เค .. แค่กๆ .. ช่วยด้วย!!"ร่างบางพยายามอย่างมากในการดึงตัวเองให้โผล่พ้นน้ำ ร่างสูงที่เห็นดัง
นั้นจึงรีบว่ายน้ำอย่างเร็วเท่าที่จะเร็วได้เพื่อช่วยอีกคน
เมื่อเห็นร่างบางกำลังจะจมหายไป ร่างสูงก็ยิ่งว่ายเร็วมากขึ้น โชคยังช่วยทันเพราะร่างสูงว่ายไปหาร่างบางได้สำเร็จ สองแขนเล็กโอบรอบคอร่างสูงอย่างเหนื่อยหอบ พร้อมกับที่ร่างสูงกำลังพาตัวเองกับอีกชีวิตขึ้นจากฝั่ง
ปุ้บ!
เสียงของทั้งสองร่างโถมตัวลงนอนบนพื้นหญ้าอย่างทุลักทุเลโดยมีร่างบางนอนทับร่างสูงพร้อมกับหายใจถี่ๆรัวๆ ซึ่งร่างสูงก็เหนื่อยไม่แพ้กัน
"เป็นไรมั้ย? แฮ่กๆ"เสียงทุ้มๆของร่างสูงเอ่ยถามร่างบางด้วยความเป็นห่วง ทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งลุกขึ้นยืนทันที
"ไม่ .. ไม่ต้องมายุ่งกับกู"ดูเหมือนว่าร่างบางจะโกรธเขาอยู่ไม่น้อย ถึงกับมองร่างสูงด้วยหางตาทั้งที่ร่างสูงพึ่งช่วยตัวเองไว้แท้ๆ
"มึงคงโกรธกูมาก"
"เออมีสมองนี่คุณเคผู้เพอร์เฟ็ค!!"ร่างบางกระแทกเสียงประชดประชันร่างสูงอย่างจงใจ ทำให้ร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ลุกขึ้นเดินไปคว้าแขนของร่างบางพร้อมกับบีบแรงๆ
"อ .. โอ้ย! ปล่อย!"ร่างบางถึงกับหน้าถอดสีโดยทันที แหงสิที่ร่างสูงโกรธแบบนี้เพราะเขาไม่ชอบให้ใครประชดประชันพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามแบบที่ร่างบางทำอยู่แบบนี้
"หึ! ปากเก่งจริงนะพี่ชาย!!"เสียงที่ปกติเคยทุ้มน่าฟังตอนนี้เปรียบเสมือนเสียงที่เหยียดหยามไม่แพ้กันกับร่างบาง
"ปล่อยกู เสนียด!!"
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นระยะๆ พร้อมกับเสียงหอบหายใจ แน่นอนมันจะเป็นเสียงอะไรไม่ได้นอกจากเสียงวิ่งของคน แต่ว่ามันจะเป็นคนไหนกันนะ ขอเดาได้ว่าเขากำลังอับอาย และโมโหมากแน่ๆ แต่ .. ใครเป็นต้นเหตุล่ะ? (: มันเป็นธรรมดาที่ใครต่อใครจะอารมณ์เสีย โมโห อับอายเพราะใครคนหนึ่งหรือหลายคน เอ .. แต่จะว่าไปก็แปลกนะ เพราะความอับอายที่ว่า ทำให้เขาถึงกับไม่มีสติจะทำอะไรเลยทีเดียว
ตึ่ก!
"โอ๊ย!! .. อึก"เสียงครางหวานๆดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับเสียงที่เหมือนจะเป็นเสียงสะอึกสะอื้นทำให้คนตรงหน้าตกใจ
"คุ้ง! มึงเป็นไร?"คนที่คุ้งวิ่งไปชนเอ่ยขึ้นพร้อมกับช่วยพยุงร่างบอบบางให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
"เอ็กซ์ .."เสียงหวานที่ปกติน่าฟัง บัดนี้กลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เอ็กซ์ถึงกับชะงักแล้วก้มลงมองหน้าหวานใสที่กำลังก้มหน้าไม่พร้อมเจอใคร
"มึงร้องไห้หรอคุ้ง?"เสียงทุ้มๆของเอ็กซ์เอ่ยถามร่างบางที่ก้มหน้านิ่ง พลันสายตาของคนตัวเล็กกว่ามองเห็นรอยจ้ำแดงๆที่คอ ก็พอรู้เรื่องราว
"ไอเค มะ.."
"อย่าเรียกชื่อมัน .. ฮึก .. ขอร้อง"ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบ เสียงขอร้องปนสะอื้นจากร่างบางก็สวนขึ้นมาแทบทันทีที่มีชื่อของคนคนนั้น
"เออๆ กลับห้องมึงก่อนละกันนะ"เอ็กซ์เอ่ย พลางประคองร่างบอบบางที่ดูเหมือนเพียงแค่บีบเบาๆก็จะสลายหายไปกับตา
ฟึ่บ!
ยังเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ขาทั้งสองข้างของร่างบางต้องชะงักโดยทันที เมื่อมีคนเดินมาขวางตรงหน้า มันไม่ใช่เป็ดเพื่อนสนิทที่สุดของเขา ไม่ใช่เอิญ เพราะเอิญไม่ใส่รองเท้านักเรียนชาย ( เอ่อะ55 ) ไม่ใช่ตวง เพราะมันไม่ขวางทางเขาแน่นอน ไม่ใช่ครูเพราะเขาส่งงานหมดแล้ว แล้วมันจะเป็นใครกันนะ? ..
"ไอตุ๊ด .."แน่นอนว่าเขารู้โดยทันทีว่าใคร มีเพียงคนเดียวที่เรียกเขาแบบนี้ และเป็นคนเดียวที่ทำเขาร้องไห้ได้แบบนี้
"ไปตายซะ"
"คุ้ง .. "
"ไปตายซะ"
"พี่คุ้ง .. "
"กูบอกให้มึงไปตายไง!!!!!"ร่างบางที่ทนไม่ไหวถึงกับเงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับร่างสูงอย่างเย็นชาพร้อมกับน้ำตาที่
ไหลลงมาจากดวงตาเรียวสวยไม่หยุดไม่หย่อน
"กูขอโทษ"
"กูไม่รับ"
"ผมขอโทษ"
"ชาติหน้ากูกับมึงก็ไม่มีวันดีกันได้หรอก!!!"ร่างบางถึงกับโวยอีกครั้ง พร้อมกับเสียงสะอื้นตามมาเรื่อยๆ ให้ตายสิเขาพยายามกลั้นมันไว้แล้วแท้ๆทำไมมันถึงได้ไหลไม่หยุดแบบนี้นะ
"อืม แล้วแต่ละกัน"ว่าจบร่างสูงของเคก็ก้าวขายาวๆเดินสวนกับร่างบางและเอ็กซ์อย่างไร้เยื่อใย นั่นยิ่งทำให้ร่างบางสมเพชตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม ไหล่บางสั่นสะท้านทำให้รู้ว่าร่างบางเริ่มร้องไห้หนักอีกรอบแล้ว
"คุ้ง .."
"วันนี้กูโดดนะเอ็กซ์"ร่างบางพูดขึ้นแค่นั้นก็เดินจากไปทันที
ทางอีกด้าน
ฉันยังเป็นคนที่รักเธอหมดใจ ฉันยังได้แต่คิดถึงเธอเรื่อยไป ฉันยังดูรูปถ่ายที่เราชิดใกล้อยู่ทุกวัน~
"เฮ้ยเค! มึงเป็นอะไร เล่นผิดคอร์ดตลอดเลย!"เสียงของเต็ม นักร้องนำวงอารีน่าโวยวายอย่างหัวเสียกับการเล่นกีตาร์ไม่เข้าจังหวะของเค
"เออนั่นดิเค มึงไม่เคยเป็นแบบนี้"เสียงของราชมือเบสของวงหันไปมองเคอย่างไม่เข้าใจ แหงสิคนอย่างเค
มือกีตาร์สุดหล่อของวงเพอร์เฟ็คทุกด้านไม่ว่าจะทำอะไรก็ดีเลิศเสมอ
"กู .. เปล่า"เสียงทุ้มฟังดูให้ความรู้สึกหวิวๆ เหมือนเพียงสายลมพัดผ่านไป แสดงให้รู้ว่าตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้นและไม่พร้อมที่จะรับรู้อะไรด้วย
"มึง .. เรื่องไอคุ้ง?"
"อือ ชั่งมันเถอะเต็ม กูไปก่อนนะ"ว่าจบ ร่างสูงก็เดินเปิดประตูแล้วออกจากห้องไปในทันที ทิ้งไว้เหลือเพียงความงุนงงของสมาชิกในวง
ด้านคุ้ง
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"เหี้ยสัสควายยยยย"เสียงก้อนหินถูกขว้างลงแม่น้ำดังจ๋อมจ๋อม พร้อมกับการลากเสียงยาวๆด่าคนของร่างบางที่ทำหน้าบึ้งตึง แถมยังมีคราบน้ำตาบนใบหน้าขาวใส
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"กูเกลียดมึงจริงๆเชี่ยเค"
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"เกิดมาหาพ่องหรอสัส"
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
"มึงแม่งเหี้ยยย"ร่างบางว่าจบก็ใช้มือเรียวถูที่ซอกคอขาวอย่างแรงทำให้เกิดรอยแดงเป็นปื้น ยิ่งขัดใจร่างบางมากขึ้น
"ถูไปมันก็ไม่ออกหรอกนะ"
"เชี่ยเค!! .. เหวอ!!"
ตู้ม!!
การมาของร่างสูงที่ร่างบางกำลังด่าฉอดๆ ทำเอาร่างบางสะดุ้งจนเผลอลื่นตกแม่น้ำอย่างเสียหลัก ร่างสูงที่พึ่งมาถึง ถึงกับอึ้งพร้อมกับกระโดดน้ำตามลงไปทันที
"แค่กๆ .. เหี้ย .. แค่กๆ .. ช่วยด้วย"ร่างบางที่ว่ายน้ำไม่เป็นต้องพยายามโบกไม้โบกมือขอความช่วยเหลือ แต่รู้สึกว่ายิ่งพยายามตระกรุยให้หน้าโผล่พ้นน้ำ ระยะทางจากฝั่งมันก็ยิ่งไกลไปเรื่อยๆ
"ไอตุ๊ด!! มึงอยู่ไหน!!!"ร่างสูงตะโกนสุดเสียงเพื่อให้ร่างบางส่งสัญญาณตอบกลับมาว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
"แค่กๆ .. กูอยู่นี่!! .. เค .. แค่กๆ .. ช่วยด้วย!!"ร่างบางพยายามอย่างมากในการดึงตัวเองให้โผล่พ้นน้ำ ร่างสูงที่เห็นดัง
นั้นจึงรีบว่ายน้ำอย่างเร็วเท่าที่จะเร็วได้เพื่อช่วยอีกคน
เมื่อเห็นร่างบางกำลังจะจมหายไป ร่างสูงก็ยิ่งว่ายเร็วมากขึ้น โชคยังช่วยทันเพราะร่างสูงว่ายไปหาร่างบางได้สำเร็จ สองแขนเล็กโอบรอบคอร่างสูงอย่างเหนื่อยหอบ พร้อมกับที่ร่างสูงกำลังพาตัวเองกับอีกชีวิตขึ้นจากฝั่ง
ปุ้บ!
เสียงของทั้งสองร่างโถมตัวลงนอนบนพื้นหญ้าอย่างทุลักทุเลโดยมีร่างบางนอนทับร่างสูงพร้อมกับหายใจถี่ๆรัวๆ ซึ่งร่างสูงก็เหนื่อยไม่แพ้กัน
"เป็นไรมั้ย? แฮ่กๆ"เสียงทุ้มๆของร่างสูงเอ่ยถามร่างบางด้วยความเป็นห่วง ทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งลุกขึ้นยืนทันที
"ไม่ .. ไม่ต้องมายุ่งกับกู"ดูเหมือนว่าร่างบางจะโกรธเขาอยู่ไม่น้อย ถึงกับมองร่างสูงด้วยหางตาทั้งที่ร่างสูงพึ่งช่วยตัวเองไว้แท้ๆ
"มึงคงโกรธกูมาก"
"เออมีสมองนี่คุณเคผู้เพอร์เฟ็ค!!"ร่างบางกระแทกเสียงประชดประชันร่างสูงอย่างจงใจ ทำให้ร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ลุกขึ้นเดินไปคว้าแขนของร่างบางพร้อมกับบีบแรงๆ
"อ .. โอ้ย! ปล่อย!"ร่างบางถึงกับหน้าถอดสีโดยทันที แหงสิที่ร่างสูงโกรธแบบนี้เพราะเขาไม่ชอบให้ใครประชดประชันพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามแบบที่ร่างบางทำอยู่แบบนี้
"หึ! ปากเก่งจริงนะพี่ชาย!!"เสียงที่ปกติเคยทุ้มน่าฟังตอนนี้เปรียบเสมือนเสียงที่เหยียดหยามไม่แพ้กันกับร่างบาง
"ปล่อยกู เสนียด!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น