คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : six.
บทที่ 6 ทะเลาะ (?)
“อืมมม อืออ”แสงอาทิตย์แยงเข้าในสายตาผม ส่งผลให้ผมต้องลืมตาขึ้นมามองนาฬิกา นั่นทำให้ผมรู้ว่านี่มันสิบโมงแล้ว ไม่เป็นไรนอนต่อได้วันนี้วันอาทิตย์ =__=v
ตุบ
เสียงวัตถุอะไรซักอย่างพาดผ่านลำตัวผมไป ผมมองผ่านมันไปช้าๆทำให้ผมพบว่าเป็น ไฮเวย์ = =!! ผมมองมันที่นอนหลับสบายในที่นอนของผม ผมหล่ะไม่เข้าใจเลยห้องมันก็มีมานอนเบียดกับผมเพื่อ ? ทุกๆวันอาทิตย์พ่อแม่จะไม่อยู่จะกลับมาอีกทีก็วันจันทร์แล้วไฮเวย์ก็จะมานอนห้องผมทุกคืน -///- แต่ไมได้ทำอะไรกันนะ จริงจริ๊ง (?)
“มองหน้าแบบนี้จะกินฉันเหรอโดมินิค (;”ในขณะที่ผมกำลังจ้องหน้ามันอยู่ มันก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มกวนประสาทแถมให้
“บอกแล้วไงว่าห้ามเรียกชื่อนี้”ผมวีนเวย์เบาๆ เพราชื่อนี้ผมให้กับคนในครอบครัวเรียกเท่านั้น แต่มันก็พยายามเรียกอยู่ได้ );
“ที่นี่ไม่มีใครเรียกได้น่า ไม่มีใครรู้หรอก”มันพูดพลางลุกขึ้นมากอดผมเอาไว้จากข้างหลัง ฮึ่ยทำแบบนี้ทีไรผมยอมมันทุกที L
“นายก็หลุดตลอดเลยเวลาไปข้างนอกหน่ะ”
“นิดหน่อย ก็นายน่ารักนี่”
“พะ...พูดบ้าอะไร =////=”
“พูดความจริง !”มันมองหน้าผมน้อยๆก่อนจะโน้มหน้ามาแตะที่ริมฝีปากผมเบาๆ “มอนิ่งคิส...ที่รัก J”
“อะ...ไอ้ไฮเวย์ !!!”นั่นเป็นเสียงสุดท้ายของผมก่อนที่ผมจะลุกขึ้นไล่เตะ ไอ้เวย์สาเหตุ...เพรามันทำให้ผมใจเต้น =///=!!!
“ฟี้~”ผมมองร่างสูงที่นอนเอาหัวมาเกยตักผมไว้ ตอนแรกมันก็บอกว่าจะขอนอนดูทีวีแต่ไปๆมาๆมันดันหลับซะได้ วันนี้เป็นวันสบายๆของผมทุกวันอาทิตย์เรา (=///=) จะไปค่อยออกไปไหน จะพยายามใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ในใจลึกไของผมผมไม่ชอบเลยกับการที่ต้องมาหลบๆซ่อนๆแบบนี้
ผมลูบหน้าของไฮเวย์เบาๆก่อนจะก้มลงไปจูบที่ปากนั้นเบาๆ แต่เมื่อผมผละออกจากริมฝีปากนั้น คนท่นอนๆอยู่ก็ลืมตาขึ้นและมองหน้าผมอย่างยิ้มๆ
“คิดจะลักหลับฉันเหรอ”
“คะ...ใครจะลักหลับนาย =////=”
“ก็นายไง เมื่อกี้นายยัง...”
“ฉันไมได้จูบนะ แค่เอาปากแตะกันเฉยๆ >///<”ผมแก้ตัวอย่างเขินๆแต่คนที่นอนอยู่ตักผมกลับยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ใช่ นายแค่เอาปากแตะกันเฉยๆจูบจริงๆหน่ะแบบนี้ J”มันพูดในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจแต่ก่อนที่ผมจะตั้งตัวไฮเวย์ก็ลุกขึ้นมานั่งข้างผมและประกบริมฝีปากร้อนนั้นลงมาที่ริมฝีปากของผมแบบไม่ทันตั้งตัว ลิ้นร้อนของเวย์แทรกเข้ามาในปากของผม การจูบครั้งนี้ให้ควารู้สึกที่ทั้งร้อนแรงและนุ่มนวลไปพร้อมๆกัน ไฮเวย์ผละริมฝีปากออกมาจากริมฝีปากของผมและเลื่อนหน้าไปซุกที่ซอกคอผม
“อ๊ะ...”ผมร้องออกมาเบาๆเมื่อฟันของไฮเวย์ขบเม้มเบาๆที่ซอกคอผม ผมว่ามันต้องเป็นรอยแน่ๆ -///-
“พะ...พอแล้ว”ผมร้องห้ามเบาๆเมื่อมือของคนตรงหน้าเลื่อนไปที่ชายเสื้อแลค่อยๆเลิกขึ้นช้าๆ
“เห็นไหม จูบจริงๆหน่ะเป็นแบบนี้ต่างหาก J”
“อะ...ไอ้บ้า ถ้าคนอื่นเห็นจะทำยังไง !”
“ก็ปล่อยมันไปตามธรรมชาติสิ J”
“ฮึ่ย ! นายไม่ใช่คนถูกทำมาร์กนี่ L”
“งั้นนายก็มามาร์กฉันสิ จะได้เป็นเพื่อนกันไง”
“อะ...ไอ้บ้า ฉันไม่พูดกับนายแล้ว !”ผมวีนเบาๆก่อนจะเดินตรงไปยังห้องครัว ผมยืนยิ้มกับตัวเองและแตะริมฝีปากเบาๆ สัมผัสเมื่อกี้มันยังติดอยู่ที่ริมฝีปากอยู่เลย เขินวุ๊ย ! -///-
เวลา 18.21 น.
ผมยืนรอไฮเวย์หน้าห้าง A ตั้งนานแล้วนะให้ตายเถอะมันชวนผมออกมาแท้ๆแต่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ จู่ๆก็ทำท่าเหมือนจะเห็นอะไรแล้วก็วิ่งไปปล่อยให้ผมกร่อยคนเดียวตั้งนานแล้วนะ L
ผมตัดสินใจไม่รอมันและเดินเข้าไปในห้างก่อน ผมกวาดสายตามองสินค้าในห้างก่อนจะสะดุดตาเข้ากับผู้ชายรุปร่างสูงโปร่งผมสีน้ำตาลเข้มคนหนึ่งทีกำลังยืนอยู่ในร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังเข้า ผมอมยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินเข้าไปทักร่างโปร่งอย่างสนิทสนม
“ใครเอ่ย ;D”ผมปิดตาร่างโปร่งจากด้านหลังและถามอยากหยอกล้อ
“โดมินิคชัวร์ =___=”
“โห่ เฮียเพล็กรู้ได้ง่ะ T[]T”
“เล่นปัญญาอ่อนแบบนี้มีนายคนเดียวแหละ”
“เจ็บจึ๊ก เฮียทำร้ายจิตใจโผมมมมม T^T”ผมโวยเบาๆพร้อมกับหันมายืนข้างหน้าเฮียเพล็กแทนที่จะยืนข้างหลังอย่างเคย
“ไม่เถียงก็ได้ เชอะ !”ผมสะบัดตัวหันหลังใส่เฮียเพล็กก่อนจะกอดอกทำหน้าบูดอยู่คนเดียว แต่พอเห็นเฮียไม่สนใจผมเลยหันกลับมามองเฮียช้าๆ เห็นเฮียกำลังยืนมองไปยังอะไรซักอย่างผมเลยมองไปตามสายตาเฮีย
ผมเจอกับผู้ชายตัวเล็กๆหน้ารักคนหนึ่งกับผู้ชายรูปร่างสูงที่ผมมองไม่เห็นหน้าเท่าไร เมื่อพวกเขาเห็นอะไรซักอย่างทั้งสองคนก็เริ่มจับมือกันวิ่งไปยังทีไหนซักแห่ง เฮียเพล็กที่ยืนมองนิ่งๆเมื่อครู่หันมามองหน้าผมช้าๆก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
“นายรอตรงนี้นะ พี่มีเรื่องต้องสะสาง - -^”
“คะ...ครับ”ผมตอบอย่างติดอ่างและมองตามแผ่นหลังร่างนั้นไป แต่เมื่อผมตั้งสติได้ผมก็รู้ว่าหน้าและเสียงเฮียแบบเมื่อกี้มีคำว่า ‘มีเรื่องแน่’ แปะอยู่เต็มหน้าผากเฮีย เฮ้อออ ผมไม่น่ารู้ตัวช่าเลยจริงๆ เมื่อผมคิดได้อย่างนั้นผมก็รีบออกวิ่งตามเฮียไปทันที
ผมมองซ้ายมองขวาเพื่อหาเฮียคอมเพล็กแต่ผมก็หาไม่เจอ เขาไม่น่าจะไปไหนไกลเท่าไรนี่นา ผมนั่งลงบนม้านั่งข้างบันไดหนีไฟก่อนจะถอนหายใจแรงๆ
“เฮียไปไหนวะ -*-”
‘@#%&)’
เสียงพูดคุยกับดังไม่ได้ศัพท์ดังมาจากข้างในบันไดหนีไฟทำให้ผมเกิดอารมณ์สงสัยขึ้นมาในทันที ผมดันประตูเข้าไปก่อนะที่การสนทนาจะได้ยินชัดขึ้น
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ !”
“ไม่ปล่อย!”
“ปล่อยคนของผมเดี๋ยวนี้”เสียงนุ่นๆคุ้นหูดังจากผู้ชายอีกคนที่ยืนหันหลังให้ผมดังขึ้นพร้อมกับที่เขากระชากนายร่างเล็กนั่นเข้าหาตัว
“มึงไม่เกี่ยวเรื่องของผัวเมียเขาจะคุยกัน !”เฮียเพล็กตวาดกร้าว ‘ผัวเมีย’ คำนี้ทำให้ผมอึ้งเล็กๆเพราะตลอดเวลาผมคิดมาตลอดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีใครรับได้แต่เฮียเพล็กก็เป็นเหรอ ?
“ผมจำเป็นต้องเกี่ยวเพราะผมกับยูเรก้าเป็นแฟนกัน !”เสียงของผู้ชายคนนั้นดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างที่ยืนนิ่งๆของเฮียคอมเพล็ก เฮียก้มหน้าลงกำหมัดแน่นจนตัวสั่น
“ฮ่าๆๆๆ แฟนเหรอแกก็เป็นได้แค่นั้นวะ แต่หมอเนี่ยอะ...”เฮียเงยหน้าขึ้นมาหัวเราะเหมือนคนบ้าก่อนจะผลักอกผู้ชายคนนั้นเบาๆ ก่อนจะเอ่ยคำพูดอีกประโยคออกมา “เมียฉัน!”
สิ้นเสียงนั้นเฮียก็กระชากร่างบางของผู้ชายร่างเล็กนั้นอย่างแรงและออกแรงลากมายังประตู จนผู้ชายที่หันหลังให้ผมต้องหันหน้ากลับมาเพื่อมองตามร่างบางเมื่อครู่
“ปล่อยแฟนผม”ผมรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าที่กลางหัวหลังจากที่ประโยคนั้นจบลง ผมมองร่างสูงที่เดินไปจับแขนร่างเล็กด้วยสายตาเป็นห่วง
“ปล่อย !”
“ไม่ปล่อย - -”
“กูบอกให้มึงปล่อยไง !”
หมับ !
ก่อนที่หมัดของเฮียจะโดนหน้าหล่อๆนั่น ผมก็เอามือไปจับต้นแขนเฮียก่อนจะออกแรงดึงเบาๆ
“เฮียปล่อยพวกเราไปเถอะ ผมก็เห็นพวกเขารักกันดีออกจะตายไป”
“โดมินิค”เสียงนั้นพูดอ่อยๆ มองผมด้วยสายตาช็อกๆ ผมไม่กล้าสบสายตาสีดำคู่นั้น ผมไม่กล้าเลยจริงๆ ผมมันขี้ขลาด ผมรู้สึกเหมือนน้ำตาค่อยๆไหลลงมา
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน”ผมบอกเสียงแข็งก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายออกมา “…ต่อไปนี้เราไม่รู้จักกันไฮเวย์ !”
เมื่อผมพูดจบผมก็ผลักประตูหนีไฟและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ให้ตายสิผมไม่เคยคิดเลยนะว่าผมจะร้องไห้ !
!26.05.54
มาเเค่นี้ก่อนนะค่ะ ช่วงนี้อิไรท์ตันต้องไปค่ายธรรมมะ 3 วันสองคืนค่ะ
บี้คงไม่มีเวลามานั่งเพ้อคิดพล็อตเพระาถือศีล 8 เเต่จะรีบกลับมาอัพนะค่ะ !
11.06.54
ขออนุญาติเปลี่ยนชื่อตอนนะค่ะ อิไรท์งงๆกับตอนนี้รักกันดีๆก็มีอุปสรรค 55555
ไรเตอร์ชอบดราม่าเลือดสาด 555555555 ตอนนี้ครบ 100 เเล้วอย่าลืมเม้นนะค่ะ เม้นเยอะ
อาจลุ้นเอ็นซี
Cry
ความคิดเห็น